Alex's POV

Κάθομαι στην καρέκλα και πρώτο πράγμα βολεύει το σώμα της η Addie επάνω μου. Δεν λέω κάτι, αλλά ούτε επηρεάζομαι πολύ. Παίρνω απλά μια βαθιά ανάσα και ξεφυσάω, φέρνοντας τα χέρια στις τσέπες της ζακέτας μου. Σταυρώνει το ένα πόδι πάνω από το άλλο και ισιώνει την πλάτη, το πρόσωπο μου ανέκφραστο. Ρίχνω τα μάτια στον Lucas, ο οποίος στέκεται πίσω από την καρέκλα του Casper ακριβώς απέναντι μου, και μου χαμογελάει.

Είμαι σίγουρος ότι έχει καταλάβει. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα να κρύψω από αυτόν τον άνθρωπο. Με ξέρει σαν ανοιχτό βιβλίο. Θλίβομαι ελαφρώς γιατί όσο να 'ναι δεν ξέρω πώς να το προσεγγίσω το θέμα του χωρισμού. Ένα πράγμα ξέρω σίγουρα και είναι ότι όλοι γύρω μου θα χαρούν. Ο Lucas ακουμπά το μάγουλο στην παλάμη του και τον αγκώνα στην πλάτη της καρέκλας. Φαίνεται ιδιαίτερα ευχαριστημένος.

Τραβάω με νεύρα την Adriana κοντά μου και του σηκώνω το φρύδι. Δεν βγάζει τα μάτια από πάνω μου, ναι μεν να το χαίρεται, αλλά να είναι και αδιάφορος για τις κινήσεις μου. Η Addie με σπρώχνει λίγο με τον αγκώνα της και τα παρατάω να προσπαθώ να την πλησιάσω. Δεν έχει καμία όρεξη όπως κι εγώ. Ξεφυσάω και ρίχνω την πλάτη πίσω στην καρέκλα βαριεστημένα, το κουρασμένο βλέμμα μου στον Lucas. Μου σηκώνει τους ώμους. Το έχει καταλάβει και το χαίρεται τόσο που υποφέρω.

Κοιτάω τον κύκλο που δημιουργείται γύρω από το τραπέζι. Κάθε Halloween η Brittany διοργανώνει αυτό το παιχνίδι ποτού, όπου θα διαβάζει ερωτήσεις και ή πρέπει κανείς να πιει ή να απαντήσει ειλικρινά. Έξι χρόνια τώρα είμαι στην απ' έξω, αλλά φέτος μου το ζήτησε η Angel-η Adriana είχε πάει τουαλέτα-και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στα κόκκινα μάγουλα της. Περιττό να πω πόσο δύσκολο μου είναι να μην την κοιτάω τώρα, τα μαλλιά της να έχουν πέσει ανέμελα και κατσαρά μέχρι λίγο πιο πάνω από το στήθος της, η τιράντα του φορέματος της να γλιστράει στον ώμο της, τα μάγουλα της κόκκινα από το αλκοόλ.

Σέξι, Θεέ μου...

Άμα με πιάσει η Addie να κοιτάω εκεί, το ξέρω ότι δεν φύγω με τα μάτια μου άθικτα από αυτό το πάρτι. Θα μου τα βγάλει και θα μου τα ταΐσει. Πέρα του ότι θα μου πέσουν τα αυτιά από την γκρίνια της, θα έχω και έναν φίλο εκεί κάτω πληγωμένο να παραπονιέται που τραυματίστηκε πάνω που σηκώθηκε χθες μετά από κάτι μέρες σκόνης. Βλέπω τον Darius με τον δίσκο με ποτά στο χέρι και με το που σηκώνω το χέρι, εκείνος με πλησιάζει αγχωμένος. Αρπάζω ένα ποτήρι και του κάνω νόημα να φύγει, αυτός να ξεφυσάει ανακουφισμένος.

«Πάλι θα πιεις;» παραπονιέται η Addie και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος, σηκώνοντας μου το φρύδι.

«Θες; Δεν θα σου κάνει κακό. Μπορεί και να ηρεμήσεις κιόλας», προτείνω και πίνω μια γουλιά, κοιτώντας την με αδιαφορία.

«Τέλος πάντων», ξεφυσά ενοχλημένη και παρατηρώ που η Brittany κάνει νόημα σε ένα άλλο μάτσο σερβιτόρων να αφήσουν τα ποτήρια στο τραπέζι και μπροστά σε κάθε άτομο που έχει κάτσει.

Κοντεύει δυο. Χασμουριέμαι και τρίβω το ελεύθερο χέρι μου στο δεξί μάτι που ξεκινά να με τσούζει. Δεν θα κάτσω παραπάνω. Θα τελειώσω με αυτό το παιχνίδι και θα πάω σπίτι να τα πούμε λίγο με την Adriana. Δεν ξέρω καν πώς να την φέρω την συζήτηση. Είναι τόσα που πρέπει να ειπωθούν για την σχέση μας που δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω και να τελειώσω. Την κοιτάω και το στομάχι μου δένεται κόμπος. Ούτε αυτήν μπόρεσα να κρατήσω στο πλευρό μου.

Τελικά εγώ είμαι το πρόβλημα.

«Οι κανόνες είναι απλοί», πετάγεται η Brittany και ακουμπά μπροστά της ένα μπολ-κολοκύθα, μάλλον γεμάτο με χαρτάκια. «Απαντάτε ειλικρινά ή πίνετε. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να εξηγήσω. Θα ξεκινήσουμε από τα αριστερά και οι ερωτήσεις θα γίνονται εναλλάξ από εμένα και την Angel».

Βλέπω πως έχει συμμετάσχει ο Casper, ο Lucas να στέκεται ακόμη πίσω από την καρέκλα του φίλου του, η αδελφή μου καθισμένη κάμποσες θέσεις παραπέρα πάνω στον Gavin και ο Nate ακριβώς στα δεξιά της Angel, το πρόσωπο του νεκρικό. Θα τον έσυραν κι αυτόν με το ζόρι. Το πάρτι συνεχίζεται κανονικά δίπλα, εμείς να είμαστε το ανώριμο τσούρμο που παίζει παιχνίδια ακόμη σε αυτή την ηλικία. Πέρα από αυτούς, δεν βλέπω κάποιον κι από τον δικό μου κλειστό κύκλο πάντως, οπότε δεν ξέρω πόσο πλάκα θα έχει.

«Ξεκινήστε με μένα», λέει ο Lucas και μου τραβά την προσοχή. Επίτηδες με προκαλεί.

«Ωραία», ενθουσιάζεται η Brittany και τραβάει ένα χαρτάκι. «Υπάρχει κάποιος σε αυτό το δωμάτιο που θα ήθελες να σκοτώσεις;»

«Πανεύκολο», χαμογελά ο Lucas και τινάζει το χέρι. «Εννοείται πως ναι».

«Να φοβόμαστε τον γιατρό;» πετάγεται ένας από τον κύκλο και κάνει τους πάντες να γελάσουν, εγώ να μένω το ίδιο ανέκφραστος με την Adriana.

Δεν ξέρω αν αυτό ήταν σπόντα προς εμένα, αλλά σίγουρα δεν μου αρέσει να αστειεύεται για αυτό το ζήτημα τόσο απλά. Εκπνέει και το βλέμμα του νεκρώνει όταν πέφτει στην Adriana. Κάτι σκέφτεται και δεν μπορώ να φανταστώ τι, εξαιτίας του αψυχολόγητου προσώπου που έχει. Η Adriana ξεφυσά ένα «τσκ» αηδιασμένη και ξεκινά να παίζει με μια τούφα μαλλιών της, μπερδεύοντας την στο δάχτυλο της.

«Λες και θα είναι η πρώτη φορά», μουρμουρίζει και την κοιτάω με σουφρωμένα φρύδια, προσπαθώντας να καταλάβω άμα ήταν η φαντασία μου ή όχι.

«Είπες κάτι;» ρωτάω αμέσως, τα μάτια μου τσαντισμένα επάνω της.

«Όχι, αγάπη μου. Μην δίνεις σημασία», λέει και μου αφήνει ένα φιλί στα χείλη, εγώ να συνεχίζω να την κοιτάω ανέκφραστος.

Φέρνει το χέρι στους ώμους μου και λυγίζει κοντά μου, φέρνοντας έτσι το στήθος της στο πρόσωπο μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα κουρασμένος και πίνω άλλο λίγο από το ποτό μου. Η Adriana φέρεται πολύ περίεργα. Δεν έχει βγάλει τα μάτια από τον Lucas και με κάνει να αναρωτιέμαι τι στο καλό έχει κάνει στον εαυτό του σήμερα, όλες να του κολλάνε. Παρόλο που μου λέει να μην δώσω σημασία, αισθάνομαι αυτή την έχθρα μεταξύ τους, μεγαλύτερη από ποτέ.

Κάτι έχει συμβεί. Πείθομαι ότι πίσω από την πλάτη μου, αυτοί οι δυο βγάλανε τα μαχαίρια και τώρα μισιούνται σε σημείο που δεν τους χωρά ο ένας πλανήτης. Αφήνω το ποτήρι μου δίπλα από το πόδι της καρέκλας και βάζω τα χέρια στις τσέπες της ζακέτας μου σκεφτικός. Κοιτάω τον Lucas. Του έχω πει να είναι ειλικρινής μαζί μου σε περίπτωση που η Addie του πει κάτι, όπως σε εκείνην το ίδιο, όμως δεν μπορώ να τους εμπιστευτώ όταν έχουν φτάσει ως εδώ και ακόμη δεν μου λένε τι τρέχει.

Θα ελπίσω ότι έχουν τηρήσει τον λόγο τους, αλλιώς δεν θέλω να φανταστώ που θα με φτάσουν τα νεύρα μου.

«Casper», πετάγεται η Angel και κλείνω τα μάτια κουρασμένος, το σώμα της Addie κάπως να τσιτώνεται. «Πες τρεις περίεργες στάσεις του σεξ που έχεις κάνει».

«Αμήχανη ερώτηση», μουρμουρίζει εκείνος και ανοίγω τα μάτια να τον δω που πίνει λίγο από το ποτήρι του. «Πάω πάσο. Δεν ανοίγομαι όσον αφορά την προσωπική μου ζωή».

«Πολύ μυστήριος μας βγήκες», γελάει η Angel και κάθεται στο μπούτι του Nate κουρασμένη.

Δεν την έχει προλάβει κανείς μας απόψε. Είναι παντού και κάθε φορά είτε πίνει είτε τσιμπάει κάτι. Φαίνεται εξουθενωμένη, αμέσως να χασμουριέται. Έχει βγάλει τα χνουδωτά φτερά της πριν κάτι λεπτά, όμως έχει κρατήσει το φωτοστέφανο. Αφήνει το χαρτί στο τραπέζι, ο αδελφός της να σταυρώνει τα χέρια στο στήθος του ανυπόμονος. Δεν έχει καμία όρεξη να ασχοληθεί και δεν τον νοιάζει να μην το δείξει. Ρίχνω τα μάτια στην Addie και ήδη με κοιτά κάπως ενοχλημένη.

«Τι είναι, καλή μου;» την ρωτάω με ένα ζορισμένο χαμόγελο, αφότου της αφήσω ένα φιλί στο στήθος.

«Σαν πολύ δεν σου πέφτουν τα μάτια αλλού;» τσαντίζεται, όμως ευτυχώς κρατά τον τόνο φωνής της χαμηλό για να μην ακουστεί.

«Όχι, αγάπη μου. Μην δίνεις σημασία», την μιμούμαι ειρωνικά και φαίνεται να μην της άρεσε καθόλου.

Παίρνει μια βαθιά ανάσα τέρμα τσαντισμένη και ρίχνει τα μάτια αλλού πέρα από μένα. Παραμένω ανέκφραστος. Με πείραξε πολύ αυτό που είπε. Τι εννοούσε ακριβώς; Συνεχίζω να την κοιτάω, να χαζεύω τον τρόπο που πειράζει τα μαλλιά της και πως το γεγονός ότι κουνάει το πόδι της, ταράσσει ολόκληρο το σώμα της. Όσο και να θέλω δεν μπορώ να το αφήσω έτσι απλά.

Δύο πράγματα με ενοχλούν πάρα πολύ και είναι να μου λένε ψέματα ή να βρίζουν την οικογένεια μου, ο Lucas να μην αποτελεί εξαίρεση. Άμα μάθω ότι η Adriana έχει ξεστομίσει κάτι ανάρμοστο ενώ ήμουν άρρωστος, δεν ξέρω ούτε εγώ τι θα κάνω. Πέρα του ότι θα τσαντιστώ και με τον Lucas που δεν ήρθε να μου το πει, την Adriana δεν νομίζω να καταφέρω να την συγχωρέσω ποτέ μου. Θα της το κρατάω για το επόμενο της ζωής μου. Πραγματικά δεν θέλει κανείς να μπλέξει με μένα όταν τσαντίζομαι.

Δεν είχα καταλάβει ότι της χάιδευα τα μαλλιά και χαμογελούσα ψυχωτικά. Τα μάτια μου πάνε στον Lucas και παρακολουθεί τις κινήσεις της Addie κάπως αηδιασμένος. Εφόσον είχα χαθεί στις σκέψεις μου δεν είχα καταλάβει τι χάζευε εκείνη τόσην ώρα και προς μεγάλη μου έκπληξη είναι ο Nate. Ακολουθώ για άλλη μια φορά το βλέμμα της και όντως δεν μπερδεύτηκα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται όταν το πρόσωπο της είναι κενό, όμως παραμένει σοκαριστικό που του ρίχνει τα μάτια έστω.

Ακουμπώ την πλάτη πίσω σκεφτικός. Όταν ρώτησα τον Gavin τις προάλλες ποιος έφερε το αυτοκίνητο μου σπίτι, απάντησε ότι έγινε ένα μικρό μπέρδεμα και έπρεπε να το φέρει εκείνος, εφόσον ο Nate θα πήγαινε την Adriana σπίτι της Brittany. Όταν ρώτησα με ποιον πήγε η Angel, γελώντας με ενημέρωσε ότι ήταν στο αυτοκίνητο του Lucas με μένα. Εννοείται πως υποψιάστηκα για πολλοστή φορά ότι κάτι έγινε, αλλά το δικαιολόγησα ότι η Addie απλά δεν ήθελε να είναι σε κλειστό χώρο με μένα άρρωστο. Για να του κρατάει τα μάτια πάνω από 30 δεύτερα επάνω, μήπως σημαίνει ότι κάτι έγινε στο αυτοκίνητο;

Μην το σκέφτεσαι.

Ο Nate ξέρω ότι δεν έχει θέμα να κάνει σεξ εδώ και 'κει. Έξι χρόνια που τον ξέρω, έχω ακούσει χυδαίες ιστορίες από το στόμα του, για το πώς μπλέκει με μικρότερες, μεγαλύτερες, περίεργες, παντρεμένες, σαδίστριες και ό,τι άλλο μπορεί να έχει μαζέψει. Τις λέει με περηφάνια, μεν και έναν τόνο αδιαφορίας, ούτε ένα ίχνος συναισθήματος στο πρόσωπο του. Δεν δίνει δεκάρα άμα εκείνες τον θέλουν ή ανήκουν αλλού· άμα αυτός το θέλει, θα της κάνει να θέλουν να πάνε μαζί του. Μπορεί από τότε που δουλεύει για τον Gavin να έχει συμμαζευτεί κάπως, όμως παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα.

Ανακαλούμαι τα λόγια του γεμάτο κοροϊδία πριν. Δεν την πέφτω σε πιασμένες κοπέλες, αλλά ό,τι πεις. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ λέξη από το στόμα του. Τον κοιτάω ανέκφραστος, η Adriana να έχει βγάλει τα μάτια της από πάνω του και να έχει λυγίσει κοντά μου. Τα δικά του συναντιούνται σχετικά γρήγορα με τα δικά μου και μου σηκώνει αμέσως το φρύδια σαν να μην καταλαβαίνει το πρόβλημα μου. Κρατάει το τσιγάρο, το οποίο δεν έχει ανάψει, στα χείλη του και το σέρνει από το ένα σημείο στο άλλο με την γλώσσα του. Μου κλείνει το μάτι και μου χαμογελά όλο υπονοούμενα.

Το φρύδι μου κάνει 'τικ'. Τι προσπαθεί να δείξει με αυτό; Όλο μου το σώμα τσιτώνεται και φέρνω τα χέρια στην μέση της Addie για να την κρατήσω καλύτερα. Ο Nate παρατηρεί πόσο ενοχλήθηκα και ξεφυσά στριφογυρίζοντας τα μάτια, τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος του για όσο η Angel κάθεται στο μπούτι του, η πλάτη της στραμμένη σε εκείνον. Χαϊδεύει απαλά τα μάτια της και εστιάζει πίσω στην Brittany που κουνιέται εδώ και 'κει γεμάτη ενέργεια.

Δεν τον κόβω για άνθρωπο που θα μπορούσε να κάνει υπομονή με την Adriana. Είναι μεγαλύτερος σαδιστής από εμένα. Δεν ανέχεται περιορισμούς από κανέναν και τίποτα. Θα την έβαζε κάτω και θα έκανε ό,τι, μα ό,τι ήθελε εκείνος, δίχως να τον νοιάζει άμα της αρέσει. Το έχει πει μόνος του, «όταν είναι στο κρεβάτι μου, θα δέχονται τους δικούς μου κανόνες». Γνωρίζοντας την Addie, αποκλείεται να απολάμβανε κάτι τέτοιο. Γελάω αμήχανα. Τι σκέφτομαι αλήθεια;

«Alex, γιουχού!» φωνάζει η Brittany και σαστισμένος σηκώνω το κεφάλι να την δω. «Είναι σειρά σου».

«Α, ναι, ναι», μουρμουρίζω πλήρως χαμένος στις σκέψεις μου. «Πες την ερώτηση, τέλος πάντων».

«Είναι της Angel η ερώτηση», δηλώνει εκείνη ενοχλημένη που δεν έχω την προσοχή μου στο ηλίθιο παιχνίδι τους και σταυρώνει τα χέρια στο στήθος. «Για πες, Angel».

Η Angel βουτάει το χέρι στην δική της κολοκύθα και ξαφνικά όλοι είναι σε αναμμένα κάρβουνα, αν όχι οι άγνωστοι τότε σίγουρα οι γνωστοί μου. Η Adriana με τραβάει περισσότερο στην αγκαλιά της και φέρνει το δάχτυλο στα δόντια της. Τα πόδια της ξεκινούν να τρίβονται στα δικά μου επίτηδες και ξαναμπαίνει στην φάση της ζήλιας της. Μένω ανέκφραστος να την κοιτάω.

«Μήπως να την έκανες εσύ αυτή την ερώτηση;» ρωτάει η Angel την Brittany και γελάει τέρμα αμήχανα.

«Φέρε», αρπάζει το χαρτάκι η Brit και το διαβάζει. «Το όνομα του/της καλύτερου/ης παρτενέρ του σεξ που είχες».

Μου κάθεται το σάλιο στον λαιμό. Κοκαλώνω αμέσως στην θέση μου, τα ορθάνοιχτα μάτια μου να πέφτουν στην Addie που γυρνά αργά να με δει με ένα ψυχωτικό χαμόγελο. Μπορεί να υποθέσει ότι αυτή δεν είναι πάνω-πάνω στην λίστα από την δυσκολία που είχα στο σεξ μαζί της την προηγούμενη εβδομάδα. Όπως και να 'χει, ό,τι όνομα και να ξεστομίσω θα σημαίνει ζήλεια και γκρίνια μετά. Γελάω τέρμα αμήχανος, η σιωπή στο τραπέζι να μην βοηθά.

Κοιτάω τον Lucas και με το ζόρι συγκρατεί το γέλιο του. Του το έχω πει εκατομμύρια φορές ότι η Angel ήταν η καλύτερη σχέση όσον αφορά το σεξ, γιατί είχα μια ελευθερία και άνεση που δεν είχα με άλλες κοπέλες. Ήταν η πρώτη που με άγγιξε και με έκανε να καταλάβω πόσο ωραίο είναι τελικά, οι ιδέες μου για στάσεις να έχουν πολλαπλασιαστεί ξαφνικά τώρα που δεν το έχω αυτό το κομπλεξικό. Η Angel είναι τόσο καλή που ακόμη και τώρα, έτσι όπως κάθεται, με ανάβει. Ο Nate περιμένει πως και πως να δει πως θα αντιδράσω.

Παίρνω το ποτήρι και το μυρίζω. Μπράντι με μπύρα πιπερόριζας. Ωραίος συνδυασμός. Κατεβάζω το περιεχόμενο και αφήνω το ποτήρι πίσω στο τραπέζι, ένας σερβιτόρος να έρχεται αμέσως να το ανταλλάξει με ένα γεμάτο. Ρίχνω τα μάτια στην Brittany με ένα πλάγιο χαμόγελο, αυτάρεσκο και ύπουλο.

«Δεν αποκαλύπτω τα μυστικά μου», λέω χαλαρός και αποφεύγω τι την γκρίνια της Adriana, τι να μάθουν όλοι στο τραπέζι ότι ένα μικρό αγγελάκι με έχει ξεκάνει τελευταία.

«Α, γαμώτο, και ήθελα να μάθω», σχολιάζει ο Gavin λίγο πιο πέρα, η αδελφή μου να κάθεται στην καρέκλα δίπλα του πλέον.

Κερδίζει το τσαντισμένο βλέμμα μου και κοιτάει αμέσως αλλού σφυρίζοντας, παριστάνοντας ότι δεν το είπε εκείνος. Βγάζω το χέρι για λίγο από την Addie να το βάλω στην τσέπη μου, όμως το προλαβαίνει και το φέρνει πάνω στο μπούτι της. Το κρατάει εκεί με το ζόρι, εγώ να ξεφυσάω και να το αφήνω με τόσο. Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ παραπάνω τώρα, εφόσον ξέρω ότι μετά δεν θα το βουλώσει να μιλάει γι' αυτό.

«Addie, εσύ θα συμμετάσχεις;» ρωτάει η Brit και κάνει την αρραβωνιαστικιά μου να γελάσει.

«Άμα μπορεί ο Alex, τότε μπορώ κι εγώ», απαντά τσαχπινιάρικα και δεν μου αρέσει το ειρωνικό χαμόγελο που μου χαρίζει φευγαλέα.

«Ωραία», λέει η ξαδέρφη μου και βουτάει το χέρι να πιάσει ένα χαρτάκι. «Είχες ποτέ φαντασίωση με κάποιον πέρα από τον/την σύντροφο σου;»

Κρατώ τα μάτια στον Lucas. Περνάει καλύτερα από ποτέ. Σπάνιες φορές έχω δει τα μάτια του να γυαλίζουν τόσο πολύ και να χαμογελά συνεχώς. Συνήθως είναι σοβαρός, τα χέρια στις τσέπες της ρόμπας του, να περπατά ανέκφραστος σαν να μην βρίσκει λόγο ύπαρξης. Σήμερα είναι ιδιαίτερα ευδιάθετος και ειδικά από τότε που είδε ότι είμαι εσκεμμένα απόμακρος με την Adriana. Ξέρει ότι θα την χωρίσω και σκοπεύει να μου τρίψει στα μούτρα ότι δεν άντεξα μακριά του ούτε ένα δεύτερο. Γαμώτο, δεν μου αρέσει που αληθεύει...

«Ναι, είχα», απαντά η Addie και ισιώνει την πλάτη της, εγώ αμέσως να σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου ενοχλημένος. «Με τον Lucas».

Το βλέμμα μου νεκρώνει αμέσως. Το στομάχι μου πέφτει στο πάτωμα για όσο σφίγγω τα χέρια στα μπράτσα μου. Τι; Ρίχνω τα μάτια στον Lucas και η αηδία είναι απερίγραπτη στο πρόσωπο του, το ίδιο τσαντισμένος και ενοχλημένος με μένα. Το κατάλαβε κι εκείνος ότι λέει ψέματα. Όλοι στο τραπέζι αρχίζουν τα μουρμουρητά, η Brit με την Angel να την κοιτάνε τόσο ανέκφραστες που θα τις μπέρδευε κανείς για αδελφές. Ο Nate γελάει ελαφρώς καθώς ανάβει το τσιγάρο του και ο Casper κάνει μια γκριμάτσα αηδίας.

«Πλάκα κάνω», δηλώνει η Addie και ακουμπά τον αγκώνα στο τραπέζι για να ακουμπήσει το πηγούνι στην παλάμη της.

«Ο Nate λέει ότι η πλάκα είναι η αλήθεια των δειλών», πετάγεται να σχολιάσει ο Gavin και παρόλο που κρατά ένα αθώο χαμόγελο στα χείλη του, τα μάτια του τον προδίδουν ότι πετάει σπόντα.

«Απλά δεν ήταν με αυτόν», προσθέτει η Adriana ενοχλημένη που την διέκοψε ο Gavin και ξεφυσά, εγώ ακόμη ακίνητος στην θέση μου.

Ξέρω ότι όλοι περιμένουν την αντίδραση μου, να δουν τι θα κάνω ή τι θα πω. Κλείνω τα μάτια και μένω ανέκφραστος, τα χέρια στο στήθος μου. Δεν κουνάω ούτε λίγο το σώμα μου. Χτυπάω τον έναν δείκτη στο μπράτσο και κάνω υπομονή. Επίτηδες το κάνει για να με τσιγκλήσει που έριξα φευγαλέα τα μάτια στην Angel. Άκουσα πως την χαρακτήριζε πριν όταν την πρωτοείδε και ξέρω ότι ζήλεψε πόσο ωραία δείχνουν όλα πάνω της χωρίς καν να προσπαθεί. Το αγνόησα γιατί δεν είχα όρεξη να ασχοληθώ καθόλου με τις σαχλαμάρες της.

Συνεχίζουν να μιλάνε, αλλά βράζω μέσα μου. Νιώθω τα μάγουλα μου να φλέγονται, η καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή. Προσπαθώ να φανώ ήρεμος, ότι δεν με πείραξε καθόλου αυτό που μόλις είπε. Ξέρει πολύ καλά ότι μια λέξη να βγει έξω από αυτό το τραπέζι, θα είμαι σε όλα τα κανάλια το επόμενο πρωί. Είμαι τόσο σίγουρος να απαντάω στον κόσμο ή να κάνω κάποια πράγματα επειδή έχω συνηθίσει να ζω έτσι και ξέρω πότε να σταματήσω και πότε όχι. Φορές που ξεφεύγω ο Lucas θα είναι αυτός που θα ζητά συγγνώμη εκ μέρους μου και θα με σέρνει μακριά. Όπως έγινε με την Angel, που δεν μπόρεσα για λίγο να συγκρατηθώ.

Το ότι πετάει έτσι το όνομα του φημισμένου κολλητού μου που περπατώ στο πλευρό του χρόνια τώρα, σημαίνει πως οι φήμες για καμιά απάτη θα ξεκινήσουν και θα λερωθεί το όνομα του Lucas, οι δημοσιογράφοι να ξεθάβουν όλο του το παρελθόν για να έχουν ζουμιά στα άρθρα τους. Μας πήρε ό,τι είχαμε να θάψουμε την ζωή της Brittany για να μην την βρουν, τώρα τι ακριβώς προσπαθεί να κάνει η Adriana με τις βλακείες που πετάει;

Ανοίγω τα μάτια, καθόλου πιο ήρεμος σε σχέση με πριν, και κοιτάω την πλάτη της. Δεν γυρνάει να με αντικρίσει καν. Παίζει με το ποτήρι της, να το κάνει κύκλους με το ελεύθερο χέρι της βαριεστημένα. Κάτι σκέφτεται. Τα μάγουλα της για λίγο φλέγονται και σουφρώνω τα φρύδια μου, γραπώνοντας την ζακέτα πάνω απ΄ τα μπράτσα μου. Το κάνει τόσο επίτηδες, το ξέρω. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που φέρεται τόσο ανώριμα απόψε. Η ζήλια της δεν την δικαιολογεί καθόλου.

«Το καλύτερο δώρο γενεθλίων», μου τραβάει την προσοχή η Brit που τόσα λεπτά καθόμουν σιωπηλός πίσω από την Adriana.

«Χμ, θα έλεγα το προπέρσινο δώρο του Alex, που με βοήθησε να συναντήσω τον Stephen King από κοντά», ενθουσιάζεται ο Casper και μου χαμογελά, εγώ να μην μπορώ να του ανταποδώσω δυστυχώς.

«Ναι, ο ξάδερφος μου είναι καλός με όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό του», λέει με νάζι η Brit και κάνει κάποιους στο τραπέζι να γελάσουν, κάπως έτσι η ζωντάνια να επιστρέφει.

Άλλη μια σπόντα στην λίστα σήμερα. Ξεφυσάω τσαντισμένος. Καλά θα έκαναν να τις έκοβαν γιατί όσο να 'ναι μου εξαντλείται η υπομονή. Έχω πρώτα την Adriana με τις βλακείες της, προσπαθώντας να καταστρέψει την φήμη του καλύτερου μου φίλου, και μετά όλα τα επικριτικά βλέμματα των ανθρώπων στο τραπέζι. Ξέρω ότι οι άνθρωποι πέρα από τον κλειστό μου κύκλο, θα με πούλαγαν για εκατό δολάρια και πέντε λεπτά φήμης αν μπορούσαν. Με παρακολουθούν στενά για να ξέρουν πότε κάτι θα πάει στραβά για να έχουν να το διηγηθούν αργότερα.

Κοιτάω το ρολόι στον καρπό μου και σηκώνω τα μάτια στον Lucas. Έχει φύγει. Δεν άκουσα τι ερώτηση του έπεσε και τι απάντησε ή ακόμη και αν είπε ότι θα πάει κάπου. Έφυγε από το πάρτι χωρίς να μου το πει; Κοιτάω γύρω μου μήπως και τον βρω, όταν τα δάχτυλα της Addie ζουλάνε τα μάγουλα μου και με αναγκάζουν να γυρίσω να την δω.

«Ποιον ψάχνεις;» ρωτάει τσαντισμένη και λυγίζει πιο κοντά στα χείλη μου.

«Τον Lu-»

Με φιλάει αδιάφορη για την απάντηση, πόσο μάλλον ότι μόλις ήπια και η γεύση του μπράντι δεν έχει φύγει από τα χείλη μου. Βαθύνει άλλο λίγο δίχως να την νοιάζει που υπάρχουμε σε ένα τραπέζι με άλλα άτομα δίπλα και παραδίπλα. Δυσκολεύομαι να ανταποδώσω, όμως το κάνω ύστερα, τα μάτια μου να κλείνουν αργά καθώς χάνομαι σε εκείνο. Όσο να 'ναι πάει μια εβδομάδα που έχω να την φιλήσω και μου έχει λείψει να το κάνω. Δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο. Είμαι τσαντισμένος ακόμη μαζί της.

«Ναι, συγγνώμη», βήχει με νόημα η Brittany και με κάνει να αποτραβηχτώ, ανοίγοντας τα μάτια να δω την Addie που φαίνεται να το απολάμβανε το φιλί περισσότερο απ' ότι θα έπρεπε. «Θα συνεχίσετε για πολύ ή να την κάνουμε την ερώτηση στον Alex;»

«Πες», στριφογυρίζω τα μάτια μου και αφήνω την Addie να ξαπλώσει στο πλευρό μου καθώς καθαρίζει τον κραγιόν της από τα χείλη μου.

Γιατί ξαφνικά νιώθω μια αηδία;

«Angel», την καλεί και η άλλη έχοντας το κεφάλι στραμμένο από την άλλη, βγάζει ένα χαρτάκι από το μπολ.

«Μάλιστα», ξεφυσά η Angel με ένα βλέμμα νεκρό και αδιάφορο. «Μέσα σε ένα φλεγόμενο σπίτι, θα επέλεγες να σώσεις τον/την κολλητό/ή σου ή το ταίρι σου;»

Καλά, στημένες τις έχουν τις ερωτήσεις;

Τσαλακώνει ανέκφραστη το χαρτί και μου ρίχνει τα μάτια, η Addie να γελάει ελαφρώς ευχαριστημένη. Δεν περίμενα να με φίλησε γιατί ήθελε. Εννοείται πως το έκανε για να δειχθεί στην πρώην μου και κατέληξε να το ευχαριστιέται περισσότερο απ' ότι περίμενε. Το ξέρω ότι το θέλει κι εκείνη, όμως με θεωρεί τόσο δεδομένο που νομίζει ότι θα με βρει σε όλους τους άντρες που θα της τρέχουν από πίσω. Γελάω ελαφρώς με ειρωνεία και καθαρίζω τα χείλη μου με το μανίκι της ζακέτας μου.

«Εννοείται πως», ξεκινώ να πω, αλλά το αφήνω γιατί δεν έχω όρεξη για περιττά δράματα, «θα πιω».

Παίρνω το ποτήρι και το ξανακατεβάζω. Για άλλη μια φορά ένας σερβιτόρος με πλησιάζει για να μου το αλλάξει. Η Addie ενοχλείται και το καταλαβαίνω από το «τσκ» που της ξεφεύγει. Δεν μπορεί να με ψυχολογήσει για να ξέρει αν το κάνω για να την πειράξω ή επειδή όντως δεν θέλω να απαντήσω. Εγώ απλά αποφεύγω να την πληγώσω μπροστά στα μάτια του κόσμου, γιατί δεν είμαι τόσο σκατάνθρωπος.

«Καλό θα ήταν να χρησιμοποιούσες το στόμα σου για να απαντήσεις και σε καμιά ερώτηση», ειρωνεύεται η Brittany και κάνει τον Nate να γελάσει, κάτι που ούτε η ίδια δεν φαίνεται να περίμενε, εφόσον σουφρώνει τα φρύδια και τον κοιτάει. «Τέλος πάντων. Addie», μουρμουρίζει και εξετάζει καλά το χαρτάκι στο χέρι της, «έχεις απατήσει ποτέ το ταίρι σου;»

Σιωπή. Κανείς δεν μιλάει. Ο Casper σχολιάζει πόσο αμήχανη είναι η ερώτηση. Ρίχνω τα τσαντισμένα μάτια στην Addie, η οποία γελάει. Ξέρω πάρα πολύ καλά ότι δεν με έχει απατήσει. Άμα το είχε κάνει, οι φρουροί μου που την ακολουθούν, μήπως και γίνει κάποιο κακό, θα μου το είχαν πει πρώτο πράγμα. Η ζωή μου, άθελα και η δική της, παρακολουθούνται τόσο στενά που ξέρω την κάθε πτυχή της. Το καθυστερεί επίτηδες και για τα μάτια του κόσμου.

Εκεί που δεν το περιμένω, παίρνει το ποτήρι της και πίνει. Σχόλια. Ψίθυροι και πολλά σχόλια. Ο Nate σηκώνει το φρύδι εντυπωσιασμένος, η Angel στο πόδι του να φέρνει το χέρι στο μέτωπο της σαν να μην αντέχει να την βλέπει άλλο. Η Addie κατεβάζει το ποτήρι με τα χίλια ζόρια, η αηδία στο πρόσωπο της απερίγραπτη. Εκείνη την στιγμή επιστρέφει ο Lucas, βάζοντας το τηλέφωνο στην εσωτερική τσέπη του σακακιού που φοράει ως βαμπίρ, το μπερδεμένο βλέμμα του στην αρραβωνιαστικιά μου.

«Πάω πάσο», γελά η Adriana και γυρνά να με δει για να μου κλείσει το μάτι και να μου τινάξει την γλώσσα της, το αίμα μου να βράζει.

«Γλυκιά μου, εσύ σιχαίνεσαι το αλκοόλ», της κάνω παρατήρηση να το ακούσει ίσα-ίσα εκείνη, το χαμόγελο μου ψυχωτικό.

«Είμαι 22. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να το κάνω», σηκώνει τους ώμους αδιάφορη και φέρνει το χέρι στα χείλη, μάλλον για να συγκρατήσει την αναγούλα.

«Μάλιστα», σχολιάζω κάτω από την ανάσα μου.

Το παιχνίδι συνεχίζεται μεν κανονικά στον επόμενο, όμως αισθάνομαι ότι η προσοχή είναι πάνω μας. Η Adriana παίρνει το ποτήρι μου και πίνει κι εκείνο, εγώ αμέσως να το βγάζω από τα χείλη της. Δεν το προλαβαίνω. Το κατεβάζει όλο, λίγο να της γλιστράει στο πλάι, αμέσως να το καθαρίζει με το πίσω μέρος του χεριού της. Σουφρώνω τα φρύδια τόσο ενοχλημένος που χέστηκα για τα μάτια των άλλων. Ας δουν πόσο με τσαντίζει αυτή την στιγμή. Εκείνη δεν φέρεται καλύτερα από εμένα.

«Adriana, σταμάτα να πίνεις. Δεν θα το αντέξει το στομάχι σου», την μαλώνω ανέκφραστος και αφήνω το ποτήρι στο τραπέζι, κατά λάθος δυνατά, με αποτέλεσμα να το κουνήσω. «Συγγνώμη», χαμογελάω στους άλλους που γυρνάνε να με δουν.

«Νομίζεις ότι δεν θα αντέξω το ποτό», χαχανίζει εκείνη και φέρνει τα χείλη της στα δικά μου, «αλλά θα αντέξω να σε βλέπω να κοιτάς αλλού; Να προτιμάς τον Lucas και το κάθε τσουλάκι από εμένα;»

Η φωνή της έρχεται ως ψίθυρος στα αυτιά μου. Μου χαμογελάει αρχικά, το χέρι της στο πηγούνι μου, και ύστερα σοβαρεύει απότομα. Τινάζει το κεφάλι μου στο πλάι και σηκώνεται από πάνω μου για να φύγει. Μένω στην θέση μου τόσο τσαντισμένος που αν προσπαθήσω να την κρατήσω κοντά μου, δεν θα έχω καλά ξεμπερδέματα. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου και από την έκφραση του προσώπου μου, δεν γίνεται να το κρύψω με τίποτα. Με έχει βγάλει από τα ρούχα μου.

Σηκώνω το κεφάλι και κοιτάω τον Lucas. Μου σηκώνει τους ώμους αδιάφορος, σαν να με κοροϊδεύει για τα χάλια μου. Τσαντίζομαι τόσο που αισθάνομαι ότι άλλο λίγο και θα σκάσω. Δεν θέλω να ακολουθήσω την Addie, όμως ξέρω ότι αν δεν το κάνω θα ξεφύγει, θα κάνει τα πράγματα χειρότερα απ' ότι είναι. Για να μπόρεσε να κατεβάσει δυο ποτήρια έτσι απλά, θα ψάξει για περισσότερο ποτό. Τα νύχια μου γραπώνουν τόσο τα μπράτσα μου που φοβάμαι μην τους κάνω πληγή.

Ποιος της έμαθε να πίνει; Γιατί πίνει; Μου έχει ξαναπεί ψέματα; Ένα γελάκι ξεφεύγει από τα χείλη μου. Τι ανεχόμουν τόσο καιρό δίπλα μου; Το στομάχι μου δένεται κόμπος. Ξαναρίχνω τα μάτια στον Lucas και κάτι του ψιθυρίζει ο Casper στο αυτί. Με κοιτά ανήσυχος, όμως προσπαθεί να το κρύψει. Θλίβεται. Αγχώνεται. Άλλο ένα γελάκι ξεγλιστρά από τα χείλη μου. Τα μάτια μου πέφτουν στον Nate που σηκώνεται φτιάχνοντας το σακάκι του, με βάση τα λεγόμενα του να πάει τουαλέτα.

Κατεβάζω το κεφάλι και κοιτάω τα χέρια μου. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή. Όλοι στο τραπέζι γελάνε με κάτι που είπε ο Gavin. Ανακαλούμαι για άλλη μια φορά τα λόγια του Nate. Να μην παρατήσω έναν καλό φίλο για μια γυναίκα; Τι και αν τους παρατήσω και τους δυο; Τι και αν παρατήσω τα πάντα; Μια ζωή όλη με κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη μου. Γιατί δεν μου το λένε ευθεία; Γιατί δεν έχουν τα κότσια να παραδεχτούν ό,τι έκαναν ή είπαν;

Και η Nina τα ίδια έκανε... Όλοι. Ο ένας μετά τον άλλον.

Πετάγομαι από την θέση μου τόσο απότομα που όλοι στο τραπέζι γυρνάνε να με δουν. Κλωτσάω την καρέκλα στην άκρη για να περάσω και απομακρύνομαι από εκεί. Το σώμα μου έχει πάρει φωτιά από τα νεύρα. Δεν μπορώ να ηρεμήσω με τίποτα. Ο Darius περνάει μπροστά μου και τον σταματώ να πάρω ένα ποτήρι, εκείνος να φεύγει αμέσως σαν να είδε φάντασμα. Είμαι σίγουρος ότι δεν το κρύβω το δολοφονικό βλέμμα που έχω.

Μυρίζω το ποτήρι. Σουφρώνω τα φρύδια. Έχει μια γλυκιά μυρωδιά φράουλας, ρούμι και βότκας. Περίεργος συνδυασμός. Το κατεβάζω σαν σφηνάκι και καλά το φαντάστηκα ότι είναι πολύ γλυκό για την αρέσκεια μου. Αφήνω το ποτήρι στην άκρη. Η συνήθεια του να μυρίζω τα ποτά προέκυψε από τους φρουρούς μου. Οτιδήποτε δεν μυρίζει φυσιολογικά, έστω λίγο απαίσια, έντονα ή άσχημα, δεν θα το κατεβάζω. Ποτέ δεν ξέρει κανείς αν μου έχουν βάλει κάτι επίτηδες στο ποτό, από υπνωτικό σε δηλητήριο, εφόσον οι εχθροί της μαμάς μου έχουν πολλαπλασιαστεί από τότε που πήρε ξανά την Προεδρία. Εξ ου και οι ανησυχίες της που θα πάω Ιταλία.

Βρίσκω τον Tyler να την πέφτει σε μια γυναίκα ντυμένη πριγκίπισσα και τον αγνοώ. Άλλη όρεξη δεν έχω να ασχολούμαι μαζί του. Ψάχνω την Adriana με τα μάτια και δεν την βρίσκω πουθενά. Πάντως ο κόσμος έχει λιγοστέψει αρκετά και ξέρω πως σε μια ώρα από τώρα θα έχει μείνει μόνο η Brit με την παρέα της και εμάς. Καλό θα ήταν να έφευγα κι εγώ τώρα που η Addie ξεκίνησε να ξεφεύγει λίγο.

Αισθάνομαι πάλι τα μάτια κάποιου πάνω μου και χαϊδεύω τον σβέρκο μου. Δεν φτάνει που είμαι τσαντισμένος, έχω κι αυτή την σκιά να με ενοχλεί από πίσω. Κοιτάω γύρω μου με σουφρωμένα φρύδια, να καταλάβει όποιος και να είναι ότι ξέρω πως βρίσκεται κάπου εδώ μέσα. Το ποτό αρχίζει να με ζαλίζει. Ήπια περισσότερο απ' ότι έπρεπε και τώρα πληρώνω το τίμημα.

Περπατώ προς το μόνο μέρος που δεν έλεγξα, όταν κοκαλώνω στην θέση μου που ακούω το γέλιο της Addie. Κάνω πίσω πριν μπω στις αντρικές τουαλέτες και κολλάω το σώμα μου στον τοίχο. Δεν μπορεί να με δει, όμως σίγουρα ακούω ό,τι γίνεται εκεί μέσα.

«Ξέρεις με εσένα την είχα την φαντασίωση εκείνην», χαχανίζει η Addie και σφίγγω το ένα χέρι σε γροθιά, το άλλο να το ακουμπώ στα χείλη μου για να μην ακουστώ.

«Νόμιζα ότι δεν με συμπαθούσες», αντιλέγει ο Nate και το στομάχι μου δένεται κόμπος. «Έτσι θέλω να μείνει».

«Γιατί; Σε ενοχλεί να μου αρέσει η παρέα σου;» ρωτάει εκείνη με ένα νάζι στην φωνή της.

«Με ενοχλεί η ύπαρξη σου βασικά», απαντά εκείνος και ανοίγει την βρύση, μάλλον για να πλύνει τα χέρια του. «Δίνε του τώρα, γιατί θα σε ψάχνει ο Alex».

«Ασ' τον να με ψάχνει. Το πολύ να βαρεθεί με το που ξαναδεί την αδελφή σου».

«Καν' τον να μην την βλέπει τότε».

Η βρύση κλείνει και ακούω τακούνια. Κάνω το σώμα λίγο πιο πέρα για να ακούσω καλύτερα, η καρδιά μου να χτυπά γρήγορα. Τι στο καλό κάνει η Adriana με τον Nate; Σουφρώνω τα φρύδια. Το βλέμμα μου νεκρώνει όσο κοιτάω το πάτωμα. Εκείνον τον έχει βρίσει λιγότερο από όλους και όχι μόνο, αλλά πάντα τρώει ή πίνει ό,τι της φτιάχνει. Σφίγγω και άλλο την γροθιά μου, όταν ο θόρυβος από τα τακούνια της σταματά.

«Αφού εκείνος μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, γιατί να μην κάνω κι εγώ;» αναρωτιέται η Adriana, η φωνή της να έχει αλλάξει σε αισθησιακή. «Και γιατί να μην το κάνω μαζί σου;»

«Χα χα χα», γελά στα ψέματα ο Nate, η ειρωνεία να στάζει από το στόμα του, «ωραίο αστείο. Δίνε του τώρα, αλλιώς θα σε πάω στον Alex σηκωτή και δεμένη».

«Μόνο λίγο», επιμένει εκείνη και σφίγγω κι άλλο την γροθιά μου.

«Ναι, μόνο λίγη υπομονή μου έχει μείνει», δηλώνει πλέον τσαντισμένος. «Τι σε κάνει να νομίζεις ότι θα ήθελα ποτέ να γυρίσω να δω μια αρραβωνιασμένη γυναίκα σαν εσένα, ειδικά του φίλου μου τη γυναίκα;»

«Δεν χρειάζεται να το μάθει-»

Δεν αντέχω να ακούω άλλο. Η γροθιά μου βρίσκει στον τοίχο με τέτοια νεύρα που αποκλείεται να μην ακούστηκε και μέσα. Αναπνέω σαν ταύρος, τα νεύρα μου τσατάλια. Δεν περίμενα ποτέ να πέσει τόσο κάτω, να την πέσει στον φίλο μου μόνο για να ζηλέψω. Έχει αλλάξει τόσο από την πρώτη φορά που την γνώρισα, τα μυαλά της να έχουν πάρει τέτοιον αέρα, που αηδιάζω μόνο να την σκέφτομαι πλέον. Βγάζω το χέρι από τα χείλη μου για να τα καθαρίσω καλά.

Με την άκρη του ματιού μου, βλέπω τον Nate να βγαίνει από τις τουαλέτες. Κρατάει την Addie κάτω από την μασχάλη του σαν να είναι τσάντα στα χέρια του. Το βλέμμα του είναι τέρμα αηδιασμένο, σκοτεινό και τόσο κενό που πραγματικά κανείς νομίζει ότι αυτός όντως έχει πεθάνει μέσα του. Κατεβάζω την γροθιά μου και απλά τον κοιτάω. Πετάει την Adriana στο πάτωμα, τα μάτια κάποιων πάνω μας.

«Βλάκα, πως με αφήνεις έτσι;» γκρινιάζει εκείνη και κάνει να σηκωθεί, εγώ να μην την βοηθάω καν.

«Άκου εδώ, Henderson», λέει ο Nate με βαριά φωνή, τα νεύρα ξεκάθαρα σε όλο του το πρόσωπο. «Ανέχομαι το ένα, ανέχομαι το άλλο, αλλά αυτή την φορά την άκουσες ο ίδιος». Λυγίζει κοντά στο πρόσωπο μου, χτυπώντας τον δείκτη ακριβώς πάνω από την καρδιά μου, το βλέμμα του νεκρό. «Μην ρίχνεις άλλο τον εαυτό σου στον λάκκο με τα φίδια. Σου το είπα ότι δεν είναι άξια εμπιστοσύνης».

Κρατάω τα χείλη μου σφραγισμένα. Ο Nate κάνει πίσω, η Addie να πιάνεται από το μπράτσο μου για να μην πέσει κάτω. Της ρίχνει τα μάτια πλήρως αηδιασμένος και βγάζει συγχυσμένος ένα τσιγάρο από τα χείλη του για να το ανάψει. Σουφρώνει τα φρύδια και ξεφυσά τον καπνό.

«Λυπάμαι τους κάδους να την πετάξω στα σκουπίδια, ειλικρινά», σκέφτεται φωναχτά ο Nate και μας προσπερνάει για να φύγει.

Ακούω κάποιους ψιθύρους να σχολιάζουν την κατάσταση της Adriana. Ακούω την καρδιά μου που ραγίζει, που σπάει σε κομμάτια. Μένω ακίνητος, το βλέμμα μου πέρα κενό. Η Adriana τυλίγει τα χέρια της στο μπράτσο μου, αμέσως να την κοιτάω. Το θράσος της. Χαμογελάω όλο ειρωνεία. Από όλους τους ανθρώπους, βρήκε να την πέσει στον Nate, τον μοναδικό άνθρωπο που θαυμάζω ανοιχτά, σαν να είναι ο πατέρας μου. Σφίγγω τις γροθιές μου. Αυτή την φορά το παράκανε.

Ξαφνικά μια σερβιτόρα πέφτει πάνω μας και ό,τι ποτό είχε στον δίσκο προσγειώνεται σε μένα και κυρίως την Addie. Κάνω πίσω αμέσως αποσυντονισμένος που βρισκόμουν στον κόσμο μου και βοηθάω την σερβιτόρα να σηκωθεί, η ίδια μαυρομάλλα με πριν. Της χαρίζω ένα απλό χαμόγελο και κοιτάω να δω μήπως χτύπησε, η Addie να έχει κοκαλώσει στην θέση της από το σοκ.

«Χ-Χίλια συγγνώμη», απολογείται η σερβιτόρα, εγώ να της αφήνω το μπράτσο.

«Δεν πειράζει-»

«Τυφλή, ηλίθια σερβιτόρα!» φωνάζει η Addie και κερδίζουμε περισσότερη προσοχή με πριν, εγώ αμέσως να ξεφυσώ.

«Ηρέμησε», δηλώνω τσαντισμένος και της ρίχνω τα ανέκφραστα μάτια.

«Μην μου λες-»

«Βούλωσε το», την διακόπτω και απλά πετάει ένα «τσκ». «Μην ανησυχείς. Μπορείς να πηγαίνεις. Δες μήπως χτύπησες, σε παρακαλώ».

«Συγγνώμη», συγκρατείται να μην κλάψει η σερβιτόρα και μαζεύει τα σκουπίδια πάνω στον δίσκο, αποχωρώντας με την πρώτη ευκαιρία.

Χαϊδεύω τα μάτια μου κουρασμένος. Δεν είμαι στα καλύτερα μου ο ίδιος μετά από όλα αυτά. Η Adriana στέκεται να την βρίζει. Εκεί που δεν το περιμένει, την αρπάζω από το μπράτσο και την σέρνω προς το ασανσέρ. Την ακούω που γκρινιάζει, αλλά δεν δίνω δεκάρα, η αηδία μέσα μου να χτίζεται κάθε φορά που ανακαλούμαι τον τρόπο που κόλλησε πάνω στον Nate. Την σπρώχνω μέσα, αδιαφορώντας για τα μάτια του κόσμου και μπαίνω και ο ίδιος, πατώντας το κουμπί για το ισόγειο.

«Τι έπαθες εσύ; Με πόνεσες ξέρεις! Θα μου αφήσεις σημά-»

«Βγάλε τον απόλυτο σκασμό, Adriana, γιατί είμαι στα όρια μου αυτή την στιγμή», την διακόπτω και γυρνάω να την δω με ορθάνοιχτα μάτια, εκείνη να φτιάχνει το φόρεμα της.

«Τι έγινε, Alex; Ζήλεψες; Σου την έδωσε που την έπεσα στον Nate;» γελά ξαφνικά και με κάνει να την κοιτάξω με σουφρωμένα φρύδια. «Αφού τα ίδια κάνεις με την μικρή του αδελφή, τι σε νοιάζει, αλήθεια;»

Συγκρατούμαι πάρα πολύ. Οι πόρτες ανοίγουν και επιλέγω να μην πω κάτι. Δεν με αθωώνω, όχι. Γελάω ξεφυσώντας και την ξανατραβάω έξω προς τον δρόμο. Κάνω νόημα σε ένα ταξί να σταματήσει και ευτυχώς το κάνει. Η Adriana τραβάει το μπράτσο της πίσω και μου ρίχνει τα μάτια τσαντισμένη.

«Μην με αγγίζεις, άθλιε», γρυλίζει και χαϊδεύει το σημείο που την άρπαξα.

«Πήγαινε σπίτι να σκεφτείς καλά την συμπεριφορά σου και θα τα πούμε εκεί», την διατάζω και ανοίγω την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου.

«Εσύ που πας; Στην πρώην πουτάνα σου;» ειρωνεύεται και έτοιμος είμαι να την αρπάξω από τα μάγουλα, αλλά προτιμώ να μην κάνω σκηνή έξω στον δρόμο.

«Πάω να καθαρίσω τα χάλια σου, Adriana», αντιλέγω.

Στριφογυρίζει τα μάτια της και μπαίνει μέσα όλο νεύρα. Κλείνει την πόρτα με τέτοια δύναμη που ταρακουνιέται όλο το αυτοκίνητο. Χτυπάω το δάχτυλο στον ταξιτζή να κατεβάσει το τζάμι και του δίνω ένα πενηντάρικο να το κρατήσει και την διεύθυνση του σπιτιού μας. Με ευχαριστεί με γουρλωμένα μάτια, μάλλον να έχει καταλάβει ποιος είμαι και ποια έβαλα στο αυτοκίνητο του. Κάνω πίσω και τον βλέπω που οδηγεί μακριά, η Addie να αποφεύγει να με κοιτάξει.

Επιστρέφω στο πάρτι απογοητευμένος. Μπορεί να ξέρω ότι η σχέση μας έχει καταρρεύσει, αλλά δεν ήθελα να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Όσο να 'ναι με πληγώνει που συνειδητοποιώ ότι η γυναίκα που νόμιζα ότι θα παντρευόμουν και θα έκανα οικογένεια, κάνει τέτοια πράγματα πίσω από την πλάτη μου. Η ζήλια της την έχει τρελάνει και την φτάνει σε σημείο που δεν καταλαβαίνει πόσο ξετσίπωτη δείχνει. Βήχω. Ο πόνος στον πνεύμονα επιστρέφει και νιώθω αποπνικτικά με το που ξαναπατάω πόδι στο πάρτι.

Η ζακέτα μου και ένα μέρος του παντελονιού μου είναι ακόμη βρεγμένα και τώρα που αρχίζει να στεγνώνει το αλκοόλ πάνω μου αισθάνομαι ότι κολλάω παντού. Ξεφυσάω. Ψάχνω τον Nate με τα μάτια και ευτυχώς τον βρίσκω να καπνίζει σε μια γωνία μόνος του. Το στομάχι μου δένεται κόμπος όταν τον πλησιάζω. Κρατάει τα μάτια κλειστά και με το που πλησιάζω ξεφυσά τον καπνό, εγώ αμέσως να βήχω εξαιτίας του αδύναμου πνεύμονα.

«Συγγνώμη», λέω πρώτο πράγμα και εκείνος χαμογελάει.

«Ό,τι πεις».

«Θα την χωρίσω».

«Επιτέλους».

«Μπορείς να μην είσαι τόσο αδιάφορος;»

«Μα δεν με νοιάζει».

«Nate».

«Alex».

«Έκανες κάτι μαζί της;»

Εκεί που δεν το περιμένω, ο Nate σκάει σε τέτοια δυνατά γέλια, έτοιμος να πεθάνει πραγματικά. Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος και τον κοιτάω ενοχλημένος. Περιμένω να τελειώσει, όμως λυγίζει μπροστά, πιάνοντας με από το μπράτσο, και συνεχίζει να γελάει. Με σπρώχνει μπρος-πίσω ελαφρώς και κρατάει το τσιγάρο ανάμεσα από τα δάχτυλα του. Πρώτη φορά τον βλέπω να γελάει τόσο πολύ που δάκρυα δημιουργούνται στα μάτια του.

«Πω, πω, τι πλακατζής που είσαι», σχολιάζει ο Nate με το που ηρεμεί και μου χτυπά τον ώμο. «Θα προτιμούσα να έκανα κάτι μαζί σου παρά με εκείνην, Alex. Αλλά καλό. Με έκανες να γελάσω».

«Χαίρομαι», ειρωνεύομαι, το βλέμμα μου νεκρό.

«Δεν ξέρω αν είσαι βλάκας ή το παριστάνεις καμιά φορά», λέει και τραβάει μια τζούρα από το τσιγάρο του. «Μην ανησυχείς. Δεν θα το πω σε κανέναν τι έγινε».

Βήχω και φέρνω το χέρι μπροστά σαν να θέλω να ξεράσω. Ο καπνός του τσιγάρου με ενοχλεί πάρα πολύ. Τον διώχνω με το χέρι μου και κάνω ένα βήμα πίσω ζαλισμένος. Ο Nate παίρνει μια βαθιά ανάσα και ξεφυσά, σβήνοντας το τσιγάρο αμέσως με το που παρατηρεί ότι δεν είμαι καλά.

«Πάρε τον Lucas να σε εξετάσει αύριο. Είσαι πολύ χλωμός», με συμβουλεύει ο Nate και κουνάω το κεφάλι καταφατικά.

«Πάω λίγο στην ταράτσα να πάρω μια ανάσα. Πνίγομαι εδώ μέσα», μουρμουρίζω και το αφήνω με τόσο.

Με το που κάνω να φύγω, βλέπω την Angel να μας πλησιάζει. Της ρίχνω κατά λάθος τα θλιμμένα μάτια μου, εκείνη να σταματάει για να με δει ανήσυχη. Δείχνει πανέμορφη, τα ροδοκόκκινα μάγουλα της να την κάνουν τόσο χαριτωμένη και γλυκιά. Απομακρύνομαι με το χέρι στα χείλη μου και πάω πίσω στο ασανσέρ για να ανέβω τρεις ορόφους πιο πάνω και στην ταράτσα. Έχω έρθει αρκετές φορές να κάνω τσιγάρο στα κρυφά ενώ περίμενα την Brit να τελειώσει δουλειά.

Βγαίνω στον μικρό διάδρομο και ανοίγω την σιδερένια πόρτα. Ο κρύος αέρας με χτυπάει πρώτο πράγμα και συνέρχομαι ευτυχώς. Ακουμπώ τα χέρια στο κάγκελο και μένω να σκεφτώ, να καθαρίσω το μυαλό μου. Νιώθω έναν αβάσταχτο πόνο στο στήθος μου. Νιώθω προδομένος, μόνος και κυρίως πληγωμένος. Όσο τσαντισμένος και αηδιασμένος να είμαι με την συμπεριφορά της, με αυτά που έλεγε και με αυτά που έκανε, πάλι κατηγορώ τον εαυτό μου ότι δεν έκανε καλή δουλειά να την κρατήσει. Εγώ φταίω.

Τα μάτια μου βουρκώνουν όσο βλέπω τα φώτα της πόλης. Δεν μπορώ να παριστάνω ότι δεν με νοιάζει που χωρίζουμε. Η Adriana στα μάτια μου ήταν το κορίτσι μου, η δική μου αγάπη. Την ήθελα πραγματικά. Δεν ήθελα ποτέ μου τα πράγματα μεταξύ μας να λήξουν με αυτόν τον τρόπο. Νιώθω ένα δάκρυ να κυλά και να πέφτει πάνω στο χέρι μου. Με πονάει, γαμώτο. Δεν μπορώ να την συγχωρέσω με τίποτα. Μόνο που άγγιξε τον Nate, για μένα έχει τελειώσει.

Γιατί πονάω τόσο όμως;