Τα χείλη του Alex έρχονται στον λαιμό μου για όσο το χέρι του με κρατά στον σβέρκο. Με τραβάει κοντά του, για όσο οι ανάσες μου γίνονται ακόμη πιο κοφτές με κάθε φιλί που μου αφήνει. Αρχίζει να με πιπιλάει, εκείνη η γλώσσα του γεμάτο χάρη να υγραίνει τον λαιμό μου και σίγουρα να μου αφήνει σημάδια για αργότερα. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου με ένα χαμόγελο, τα μπούτια μου να τρίβονται μεταξύ τους για όσο εκείνος με πειράζει αργά και αισθησιακά.

«Alex, να σου πω», καταφέρνω να πω κάποια στιγμή, προσπαθώντας αρκετά να αποτραβηχτώ από τον ερωτισμό του.

Κάτι μουγκρίζει πίσω από τα φιλιά του, αλλά δεν καταλαβαίνω με αποτέλεσμα απλά να σουφρώσω τα φρύδια μπερδεμένη. Ενώνει τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο, αργό φιλί που κάνει ολόκληρο το σώμα μου να ανατριχιάσει. Πρώτο πράγμα που μπήκε μέσα, μου όρμησε σαν να είχε να με δει κάτι αιώνες τώρα και δεν με αφήνει ούτε ανάσα να πάρω, να του μιλήσω για την Trish, για τον Lucas και για το περιστατικό στην καφετέρια.

Βγάζει το χέρι του από τον σβέρκο μου και το βρίσκω να γλιστράει από το μπούτι μου αργά-αργά πάνω. Αρχίζω να γελάω με το άγγιγμα του, αυτό να τον κάνει να αποτραβηχτεί, τα υγρά του φιλιά όμως να συνεχίζουν από το μάγουλο μου και ξανά στον λαιμό μου. Γραπώνει τα οπίσθια μου και με τραβάει πιο κοντά του, εγώ να συνεχίζω να γελάω ελαφρώς που με κάνει να γαργαλιέμαι, τα δάχτυλα του να μην με αφήνουν σε ησυχία.

«Σου μιλάω», επιμένω, όμως είναι τέρμα πωρωμένος απλά να με ευχαριστηθεί όσο πιο πολύ μπορεί. «Alex», γκρινιάζω και τραβάω επίτηδες το όνομα του με παράπονο.

«Τι;» ρωτάει και κάνει πίσω ξενερωμένος, το βλέμμα του νεκρικό και κουρασμένο από τα παρακάλια μου να με αφήσει να μιλήσω λίγο.

Αυτή την φορά είμαι εγώ εκείνη που αρχίζω να τον φιλάω παθιασμένα, το ένα χέρι μου στο στήθος του και το άλλο στο μάγουλο του. Σίγα που χάνει την ευκαιρία και ανταποδίδει αμέσως, μια στιγμή να πιπιλάει το κάτω χείλος μου και ύστερα να το δαγκώνει, τραβώντας με τόσο κοντά του που μου κόβει την ανάσα. Βγάζει το χέρι από το φόρεμα μου και αρχίζει να ανεβαίνει για να φτάσει το στήθος μου.

«Βασικά», αποτραβιέμαι και βάζω το δάχτυλο στα χείλη του για να σιγουρευτώ ότι δεν θα προσπαθήσει να με ξαναφιλήσει, «πρέπει όντως να μιλήσουμε».

«Μπουπ», λέει και ζουλάει το βυζί μου, εγώ να του σφαλιαρίζω το χέρι του από πάνω μου αμέσως. «Angel, τι είναι πιο σημαντικό από το να ευχαριστηθούμε την παρέα ο ένας του άλλου;»

«Έχω κάμποσες ιδέες», παριστάνω πως σκέφτομαι ενώ αρχίζει πάλι τα φιλιά στον λαιμό, τραβώντας με από την μέση.

«Όπως;»

«Όπως ότι έμαθα πως έχεις κοιμηθεί με την Trish», λέω με έναν ελαφρώς τσαντισμένο τόνο φωνής και όπως μου το έπαιζε ερωτιάρης αποτραβιέται αργά-αργά, μην κάνει την λάθος κίνηση και τις φάει.

Κοιτάει αλλού και καταπίνει το σάλιο του αμέσως. Ξαπλώνω πίσω χαλαρή και το ευχαριστιέμαι για όσο πανικοβάλλεται, ειδικά όταν εγώ δεν του είμαι ιδιαίτερα τσαντισμένη, αλλά μόνο επειδή ξέρει ότι είμαι πολύ αδίστακτη σε πράγματα που δεν μου αρέσουν. Χαϊδεύω το κάτω χείλος μου με τον αντίχειρα μου και φέρνω το πόδι μου πάνω από το δικό του, επίτηδες να αφήνω να γλιστρήσει το φόρεμα όσο πιο κοντά στην λεκάνη μου γίνεται.

Τα μάτια του πέφτουν σε αυτό και τρελαίνεται. Έχει όλη μέρα που με λιγουρεύεται σαν να είμαι από εκείνα τα νοστιμότατα σάντουιτς που τελειώνουν τριάντα λεπτά αφού βγουν και δεν τα προλαβαίνει εκείνος που τα γευόταν μια εβδομάδα. Ξεφυσάει αργά και φέρνει τα χέρια του να μου το χαϊδέψει αργά, το άγγιγμα του να με τσιτώνει ολόκληρη, το στήθος μου να σκάει από τις κοφτές ανάσες που παίρνω.

«Ρε Angel», γκρινιάζει και γυρνάει να με δει απελπισμένα, τα χείλη του να έχουν πάρει μια τριανταφυλλένια απόχρωση, «τι το σκαλίζεις το παρελθόν τώρα; Μόνο εσένα θέλω, μόνο και μόνο και μόνο εσένα-»

Για όσο μου μιλούσε με πλησίαζε, το χέρι του να ταξιδεύει στο μπούτι μου αργά, το σώμα του να λυγίζει σε μένα. Γλύφει το κάτω χείλος του και την στιγμή που πάει να με φιλήσει ξανά, φέρνω το δάχτυλο μου ανάμεσα μας και τον σπρώχνω πάλι πίσω να κάτσει φρόνιμα. Μου αρέσει να τον ακούω να λέει πως με θέλει, αλλά δεν είναι αρκετό να με πείσει.

«Δεν μου αρέσει να μου λες μισά-μισά τα πράγματα όμως», τον πειράζω και παίρνει μια βαθιά ανάσα για να ξεφυσήσει.

«Εντάξει, ναι, είχα κοιμηθεί μαζί της πριν τρία χρόνια», παραδέχεται και ξαπλώνει πίσω κι εκείνος, «ούτε που την θυμόμουν όμως, ρε Angel. Ξεκίνησα να της μιλάω γιατί μου έκανε μια χάρη και δεν μου αρέσει να χρωστάω τίποτα σε κανέναν».

«Και;»

«Και είναι πολύ καλή κοπέλα».

«Και;»

Ξέρω ότι κάτι μου κρύβει. Δεν τον γνώρισα χθες. Μπορώ να το καταλάβω από τον τρόπο που αποφεύγει να με κοιτάξει κάθε φορά που του μιλάω για αυτό το θέμα. Άρχιζα να το υποπτεύομαι από τις κινήσεις του γύρω της. Είναι προστατευτικός, άνετος και παραδόξως πολύ γελαστός γύρω της, ακριβώς όπως είναι και με την Brittany ένα πράγμα. Με μένα δεν μετράει γιατί ο δείκτης του πρόστυχου χτυπάει κόκκινο, μην πω ότι σπάει κιόλας.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σφραγίζει για λίγο τα χείλη του. Του δίνω το περιθώριο να σκεφτεί καλά. Ξέρει πως άμα δεν μου μιλήσει ανοιχτά ή έστω πει ένα ψέμα-το αποκλείω λίγο γιατί έχει ένα θεματάκι με αυτά-δεν υπάρχει περίπτωση να του το συγχωρέσω. Αν εγώ την θέλω αυτή την σχέση, εκείνος την θέλει δεκαπλάσια, οπότε για το δικό του καλό ας μου πει την αλήθεια, ακριβώς όπως έκανε και χθες.

«Θυμόταν την Nina», αναστενάζει και η διάθεση του κάπως χαλάει, «και με ρώτησε για εκείνην. Ήξερε για το ατύχημα από την αδελφή της και, δεν ξέρω, με βοήθησε πολύ όταν της μίλησα γι' αυτό», ακουμπά το κεφάλι πίσω και κοιτά την οροφή του αυτοκινήτου, το χέρι του ακόμη στο μπούτι μου. «Καμιά φορά όταν την βλέπω αναρωτιέμαι άμα θα ήταν έτσι η Nina, χαμογελαστή και ευγενική, πρόθυμη να βοηθήσει τους άλλους».

Παραμένω σιωπηλή και δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Όσο και να νομίζει πως γίνεται καλύτερα, το βλέπω ότι επηρεάζεται αρκετά από την Nina. Την σκέφτεται και την βάζει στην ζωή του με την ελπίδα ότι θα κρατήσει την ανάμνηση της ζωντανή έτσι. Ακόμη μέσα του κατηγορεί τον εαυτό του για ό,τι συνέβη και πλέον έχει γίνει υποσυνείδητο, ένα κομμάτι της δικής του πραγματικότητας.

Δεν συμφωνώ με την αυτοκαταστροφική του σκέψη, όμως ξέρω επίσης, όπως και με τον Nate όταν έγινε το ατύχημα της μαμάς, ότι χρειάζεται αρκετό χρόνο και υπομονή, πέρα από στοργή και αγάπη. Δεν φταίει που η Nina επέλεξε μια λάθος στιγμή να εξομολογηθεί και σίγουρα δεν φταίει ο Alex που πήγε να την βρει και να την προστατεύσει άλλη μια φορά.

Φέρνω το δάχτυλο μου και χαϊδεύω το φρεσκοξυρισμένο μάγουλο του. Γυρνάει να με δει, προσπαθώντας να κρύψει την θλίψη στα μάτια του και μου χαρίζει ένα χαμόγελο.

Μένω να τον κοιτάξω λίγο, να θαυμάσω πόσο έχει αλλάξει από την πρώτη μέρα που τον γνώρισα. Έχει αρχίσει να είναι ο εαυτός του. Τρελαίνομαι που τον βλέπω ευδιάθετο, γεμάτο όρεξη και πιο ομιλητικό. Παλεύει πολύ να απελευθερωθεί από τους δαίμονες του και να αρχίσει να ζει την στιγμή μαζί με τους αγαπημένους του. Από το βράδυ του ατυχήματος του Nate, έχει αλλάξει τόσο, μάλλον επειδή έζησε ξανά κάτι το οποίο τον στοίχειωνε και τον έβαλε σε σκέψεις.

Δεν υπάρχει περίπτωση να περίμενα ποτέ ότι θα προσπαθούσε ξανά για εμάς. Αν και μου έδωσε μια ευκαιρία πίσω στο σπίτι του, τις άλλες φορές με κοίταγε με τέτοιο μίσος, ο τρόπος που ξέσπαγε κάθε φορά που μιλούσαμε και η αδιαφορία του στους διαδρόμους με είχαν κάνει να πειστώ ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο Alex Henderson να με ήθελε ποτέ του, πόσο μάλλον να μου ζήταγε ο ίδιος να κάνουμε αυτή την κρυφή σχέση γιατί δεν αντέχει την ιδέα του να με χάνει.

«Σε αγαπώ πολύ», λέω και για άλλη μια φορά λυγίζω κοντά του.

Φέρνω τα χείλη μου στα δικά του για ένα πεταχτό φιλάκι και του χαρίζω ένα χαμόγελο. Ευτυχώς για εκείνον-μπορεί να το έκανε και επίτηδες-σήμερα ήρθε με το Jeep του και χωράμε καλύτερα στα πίσω καθίσματα. Καλά εγώ χωράω και σε μυρμηγκότρυπα, αλλά για τον Alex ανησυχώ που θα τον πιάσει αυχενικό μαζί μου. Μου δίνει άλλο ένα απαλό φιλάκι και το αφήνει με τόσο.

«Εφόσον με ξενέρωσες, πες ό,τι έχεις να πεις τώρα, γιατί σε κάποια φάση δεν θα αντέξω άλλο, όχι όταν φοράς αυτό το υπέροχο φόρεμα-»

«Όχι», τον σταματάω με το να φέρνω το δάχτυλο μου στο μέτωπο του και να τον απομακρύνω άλλη μια φορά από πάνω μου. «Χθες δεν προλάβαμε να μιλήσουμε για τον Lucas».

Ξεφυσάει λίγο νευριασμένος, μάλλον γιατί δεν του αρέσει που πάει η συζήτηση. Ευτυχώς το Jeep έχει μαύρα τζάμια και δεν μας βλέπουν κάτι περαστικοί που πάνε να μπουν στο αυτοκίνητο τους. Αφήνω την σιωπή να επικρατήσει για όσο οι άλλοι ξεκινάνε την μηχανή και φεύγουν, με την ελπίδα ότι ο Alex θα ηρεμήσει κάπως και δεν θα μου τσαντιστεί που του φέρνω στο τραπέζι συζητήσεις που δεν του αρέσουν.

«Ξέρεις, παραμένει φίλος μου και δεν θέλω να είμαι διχασμένη μεταξύ σας», συνεχίζω και βγάζω την ζακέτα γιατί έχει αρχίσει να κάνει τρελή ζέστη εδώ μέσα.

Γυρνάει να με δει με ένα σηκωμένο φρύδι και σφίγγει το σαγόνι του. Προσπαθεί να μην δείχνει ενοχλημένος με το να παίρνει μια βαθιά ανάσα. Καθαρίζει κάποια στιγμή τον λαιμό του και κοιτάει μπροστά, ούτε καν εμένα με την άκρη του ματιού του.

«Κάνε ό,τι θες», δηλώνει κρύα και δεν με ευχαριστεί αυτή η απάντηση, γιατί πέρα του ότι είναι τέρμα ψεύτικη, δεν με κοιτάει καν.

«Δηλαδή δεν σε πειράζει καθόλου που μιλούσα μαζί του σήμερα το πρωί;» αναρωτιέμαι και τον κοιτάω καχύποπτα, γνωρίζοντας ήδη ότι προσπαθεί να μην το παίξει ενοχλημένος.

«Πω, πω, σοβαρά θα την κάνουμε αυτή την συζήτηση τώρα;» ρωτάει όλο νεύρα και μόλις γυρνάει να με δει, δεν αντιστέκεται να ρίξει τα μάτια στο στήθος μου.

«Και πότε θες να την κάνουμε; Όταν η φιλία μου με τον Lucas γίνει πρόβλημα στην σχέση μας, Alex;»

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και κλείνει τα μάτια του. Ξεφυσάει ύστερα και στρέφει την προσοχή του πίσω στο εκτεθειμένο μπούτι μου, το οποίο έχω ακόμη πάνω στο πόδι του. Με το δάχτυλο του αρχίζει να παριστάνει πως κάνει διάφορες ζωγραφιές πάνω σε εκείνο και τον αφήνω άλλη μια φορά να σκεφτεί καλά τι θα πει.

«Θα είμαι πολύ μαλάκας για αγόρι άμα σου ζητήσω να μην του ξαναμιλήσεις», δηλώνει και ευτυχώς έχει την αυτογνωσία ότι δεν είναι λίγο που του επιτρέπω την παρέα με την Trish, ας κόβει κεφάλι, χέρι, πόδι ότι δεν τρέχει κάτι μεταξύ τους.

«Λιγάκι», τον πειράζω.

Φαίνεται κι εκείνος διχασμένος. Από την μία η ζήλεια δεν θα τον αφήνει ήσυχο, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι βράζει μέσα του, από την άλλη δεν θέλει να κάνει την λάθος κίνηση με το να το δείχνει άμεσα και να φανεί κόπανος με το να μου απαγορεύει την επικοινωνία μαζί του.

Είμαι σίγουρη ότι ο πραγματικός λόγος που δεν θέλει να μιλάω στον Lucas είναι επειδή δεν θέλει να έρθει ο ίδιος αντιμέτωπος μαζί του. Χθες κατάφερα να τον κάνω να συγκρατηθεί γιατί λύσαμε το πρόβλημα μεταξύ μας και του έδωσα έναν λόγο να αναμένει να φύγουν όλοι για να μείνουμε οι δυο μας, αλλιώς δεν τον κράταγε πίσω τίποτα.

Βέβαια τώρα που γνωρίζω τον λόγο που σιχαίνεται τον Lucas, αρχίζω να αναρωτιέμαι άμα κρύβει τα πραγματικά του συναισθήματα πίσω από όλον αυτόν τον θυμό. Ξέρω πως ο Alex δεν φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με κανέναν και άνετα μπορεί να του σπάσει τα μούτρα. Είχε την ευκαιρία τόσες φορές να ξεσπάσει τα νεύρα του πάνω στον παλιό του φίλο, να τον πιάσει από τον γιακά και να του ζητήσει εξηγήσεις, αλλά από την άλλη απλά τον αποφεύγει.

«Σου ζήτησα μια φορά να μην τον πλησιάσεις, γι' αυτό θα σε αφήσω να επιλέξεις μόνη σου τι θες να κάνεις. Μην με μπλέκεις σε αυτό το θέμα», ξεφυσάει κουρασμένος από αυτή την συζήτηση.

«Καλά, καλά», μουρμουρίζω και για όσο τον είχα αφήσει να σκέφτεται, κατάφερα να βγάλω το σουτιέν μου και να το κρατήσω στο δάχτυλο μου. «Τότε τι λες να μιλήσουμε για το ότι είμαι πουτάνα που πήγα με άλλον μετά ακριβώς από τον χωρισμό μου με τον Alex Henderson;»

Γυρνάει να με δει με ένα βλέμμα γεμάτο ειρωνεία, όταν παρατηρεί τον τρόπο που παίζω με το σουτιέν στο χέρι μου. Τόσες φορές που μου το έχει βγάλει, έχω μάθει να το κάνω κι εγώ σαν όλα αυτά τα κοριτσίστικα χρόνια μου να μην το έκανα σωστά. Μου σηκώνει αμέσως το φρύδι με ένα πλάγιο ύπουλο χαμόγελο στα χείλη του.

Δεν με αφήνει καν να αντιδράσω στο λάγνο βλέμμα του, όταν ορμάει και με τραβάει κοντά του με αποτέλεσμα να ξαπλώσω πίσω στα καθίσματα. Φέρνει τα χείλη του στα δικά μου και έχει ήδη ξεχάσει ό,τι συζητούσαμε, τι Lucas, τι Trish. Ο Alex μόνο να αναπνεύσει το ίδιο οξυγόνο με μένα και του αρκεί να με βάλει κάτω για να με πνίξει στα φιλιά.

Δεν σκοπεύω να τον σταματήσω. Θέλω να τον αφήσω για άλλη μια φορά μέσα στο εικοσιτετράωρο να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα μου. Μου λείπει ήδη ο τρόπος που με αγγίζει, που με φτάνει σε οργασμό μόνο με την υγρή γλώσσα του ή τα υπέροχα μακριά δάχτυλα του. Είναι ελεύθερος να με ευχαριστηθεί για όσο θα μπορέσουμε να μείνουμε μόνοι, εφόσον αν δεν υπάρχουν φωτογράφοι, σίγουρα θα υπάρχει κάποια Brit ή κάποιος Gavin να μας παρακολουθούν.

Με φιλάει αργά σαν να προσπαθεί να ευχαριστηθεί το κάθε δευτερόλεπτο μαζί μου. Φέρνει το χέρι του ξανά στο μπούτι μου και φροντίζει να με χουφτώσει αρκετά καλά, κάτι που με ανατριχιάζει πέρα του ότι με ανάβει. Αποτραβιέται από το φιλί με το να δαγκώνει το κάτω χείλος μου και αυτό κάνει την ανάσα μου να κοπεί. Συνεχίζει τα φιλιά στον λαιμό μου, για όσο εγώ φέρνω το ένα χέρι στα μαλλιά του και το άλλο στον ώμο του, να τον σπρώξω λίγο πιο κάτω.

Ο ήχος κλήσης του κινητού του Alex με κάνει να ανοίξω τα μάτια και να βγω από την κατάσταση μέθης. Εκείνος ούτε που το παίρνει χαμπάρι, μπορεί να το αγνοεί και επίτηδες εφόσον μόλις αρχίσαμε να μπαίνουμε στο καλό. Τα δάχτυλα του φτάνουν στο πλάι του εσωρούχου μου και καταλαβαίνω αμέσως πως προσπαθεί να το βγάλει, παρόλο που κάποιος τον καλεί και μάλιστα επίμονα.

«Alex, δεν θα το σηκώσεις;» αναρωτιέμαι, το φιλί του στο στήθος μου να με κάνει αργά-αργά να υγραίνω.

«Δεν χρειάζεται», απαντά κρύα και εστιάζει την προσοχή του πλήρως στο σώμα μου.

«Και άμα είναι τα παιδιά και έχουν καταλάβει ότι κάτι τρέχει;»

Αποτραβιέται για λίγο, να ξεφυσάει τόσο που η ανάσα του χτυπάει την γραμμή του στήθους μου. Ακουμπά το ένα χέρι στο κάθισμα, ακριβώς δίπλα από την μέση μου, και με το άλλο ψάχνει την πίσω τσέπη του παντελονιού του να βγάλει το τηλέφωνο. Απαντάει χωρίς να δει ποιος είναι και εγώ απλά μένω με ένα χαμόγελο από κάτω του να θαυμάζω πόσο γλυκός είναι ακόμη και ενοχλημένος και συνεχίζω να παίζω με τα μαλλιά του, τα οποία έχω καταστρέψει έτσι που τα πειράζω από την στιγμή που βρεθήκαμε.

«Ναι;» αναστενάζει όλο νεύρα. «Α, γεια σου, μαμά».

Ανακουφίζομαι εν μέρει που δεν είναι τα παιδιά που έχουν καταλάβει κάτι. Δεν μπορώ να ακούσω τι του λέει. Ο Alex στρέφει την προσοχή του πίσω σε μένα. Ακουμπά το κεφάλι στον ώμο, με αυτόν τον τρόπο να παγιδέψει το κινητό ανάμεσα τους, να απελευθερώσει το χέρι του για να μπορεί να με πειράξει ελεύθερα.

«Καλά είμαι, έχω βγει με την παρέα μου», συνεχίζει εκείνος και βρίσκει αμέσως το φερμουάρ στο φόρεμα μου να το κατεβάσει. «Μάλλον με τον Gavin, δεν ξέρω».

Φέρνει το δάχτυλο του στην γραμμή του στήθους μου και τραβάει το φόρεμα πιο κάτω με αποτέλεσμα να μείνω εκτεθειμένη μπροστά του. Τα μάτια του γυαλίζουν αμέσως. Δαγκώνει το κάτω χείλος του και ξεφυσάει ύστερα σιωπηλά για να μην ακουστεί στην άλλη πλευρά της γραμμής, εγώ να συγκρατώ το γέλιο μου με το ζόρι. Σηκώνω το φόρεμα ξανά για να μην του δίνω θάρρος και πολύ.

«Συμβαίνει κάτι;»

Τον κοιτάω για όσο μιλάει στο κινητό και σουφρώνει τα φρύδια. Λυγίζει κοντά μου και αρχίζει να μου αφήνει φιλιά στα χείλη, αθόρυβα και ίσα-ίσα να ακουμπούν. Ξαφνικά του πέφτει το τηλέφωνο κάτω. Κολλάει το σώμα του στο δικό μου, εγώ να τον κοιτάω μπερδεμένη τι έπαθε και του γλίστρησε το τηλέφωνο από τον ώμο έτσι απ' το πουθενά. Αρπάζει το κινητό και το ακουμπά πάλι στο αυτί του κάπως πανικόβλητος.

«Ναι, έχω», απαντά μπερδεμένος και ύστερα κλείνει τα μάτια με το να ακουμπά το χέρι στον κρόταφο, «εννοώ, όχι, δεν έχω. Συγγνώμη, τι;»

Στέκομαι στους αγκώνες μου και τον κοιτάω με σουφρωμένα φρύδια. Μπορεί πρώτη φορά στην ζωή μου να τον βλέπω αγχωμένο, σχεδόν πανικόβλητο. Γελάει αμήχανα και φέρνει τα δάχτυλα στα μαλλιά του για να τα φτιάξει.

«Δεν ανακοίνωσα ποτέ κάτι τέτοιο, μαμά, τι λες;»

Έχει τραβήξει την προσοχή μου πλήρως τώρα. Μου σηκώνει τους ώμους για να μου δείξει ότι όντως δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει, εγώ αμέσως να κλείνω το φερμουάρ του φορέματος. Κάθομαι πλέον στο κάθισμα κανονικά και τον βλέπω ανήσυχη, ανήμπορη να τον ψυχολογήσω ή έστω να καταλάβω τι τρέχει πίσω από αυτό το τηλεφώνημα. Αφήνει το σώμα του πίσω και παίρνει μια βαθιά ανάσα, χαϊδεύοντας τα καπάκια των ματιών του.

«Σοβαρά τώρα; Δεν το πιστεύω», σοκάρεται και ξύνει το φρύδι του. «Μην στείλεις, θα πάω να το ψάξω μόνος μου», μουρμουρίζει και αρχίζει να ψάχνει την τσάντα μου με νόημα να βγάλω το τηλέφωνο.

Ακολουθώ τις οδηγίες του και παίρνω την τσάντα που την είχα πετάξει στην μπροστινή θέση. Βγάζω το τηλέφωνο από εκείνην και πέφτω πίσω στο κάθισμα μου, που είχα σηκωθεί λιγάκι για να φτάσω μπροστά. Του το δίνω ξεκλειδωμένο και τον αφήνω να δει ό,τι και να 'ναι αυτό που θέλει να τσεκάρει. Πηγαίνει στο Google και κάτι ψάχνει, αλλά επιλέγω να κάνω πίσω και να μην δω, γιατί δεν ξέρω άμα θέλει να το δω ή όχι.

«Εμ, είμαι με παρέα βασικά», λέει ο Alex και μου ρίχνει τα μάτια με ένα απλό χαμόγελο. «Πω, μαμά, σοβαρά τώρα;» ειρωνεύεται κουρασμένα. «Ε, ναι, με την κοπέλα μου είμαι».

Τα μάγουλα μου φλέγονται αμέσως με την αναφορά αυτού. Με βρίσκω ασυνείδητα να χαμογελώ, παρόλο που το λέει με το παράπονο στην μαμά του, σαν να μην του αρέσει η ιδέα να το κάνει κιόλας. Φέρνω το χέρι μου στο μπούτι του και τον κοιτάω λίγο ανήσυχα. Μου κάνει νόημα να περιμένω και συνεχίζει να ψάχνει αυτό που θέλει στο κινητό μου.

«Θα σε πάρω να τα πούμε μετά άμα είναι», μουρμουρίζει. «Κάτσε τι;» αναρωτιέται και βγάζει το κινητό από το αυτί του μπερδεμένος. «Μου το έκλεισε».

«Τι έγινε;» ρωτάω αμέσως να μου εξηγήσει και γυρνάει την οθόνη του κινητού μου.

«Αυτό έγινε», απαντά με νεύρα και μου παίρνει λίγο να διαβάσω τα άρθρα που έχουν δημοσιευτεί μόλις κάτι λεπτά πριν, το ένα μετά το άλλο. «Κάπως μαθεύτηκε ότι έχω κοπέλα».

Σουφρώνω τα φρύδια και μένω εντυπωσιασμένη με τα πόσα άρθρα έχουν γραφτεί πάνω στο θέμα σαν να το περίμεναν σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Alex έχει ξενερώσει τέρμα στην μούρη για όσο κοιτάει έξω γύρω μας μήπως και συνεχίζουν να μας παρακολουθούν κάπως, παρόλο που τα τζάμια έξω είναι κατάμαυρα. Φέρνει τις παλάμες των χεριών του στο πρόσωπο και παίρνει μια βαθιά ανάσα.

«Πόσο σημαντικό ζήτημα είναι αυτό, τέλος πάντων;» αναρωτιέμαι και πραγματικά νιώθω πολύ χαζή που δεν καταλαβαίνω τον λόγο που ανησυχεί η μαμά του τόσο πολύ, ειδικά όταν ξέρει εδώ και ένα μήνα ότι βλεπόμαστε.

«Δεν είναι τόσο εύκολο για έναν άνθρωπο σαν εμένα να έχω κάποια σχέση, ειδικά αυτή την στιγμή της ζωής μου», λέει ο Alex και γυρνάει να με δει σκεφτικός. «Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι θα έρθει να τα πούμε από κοντά».

Το χέρι μου γλιστρά λίγο πιο πάνω στο μπούτι του και αυτό αμέσως του τραβάει την προσοχή. Μου σηκώνει το φρύδι με ένα χαμόγελο που φαίνεται να το διασκεδάζει που τον πειράζω ακόμη και μια στιγμή σαν αυτήν. Φέρνω το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του και χαϊδεύω με το άλλο χέρι το μάγουλο του.

«Μου λες ότι δεν κάνω για κοπέλα σου;» σαρκάζομαι, φυσικά και μόνο για να τον πειράξω.

Βγάζω το χέρι από το μπούτι και παίρνω το δικό του. Τον κατευθύνω να μου χαϊδέψει το μπούτι και να ανέβει προς τα πάνω, να σταματήσει στο στήθος μου. Λυγίζω το πρόσωπο και άλλο πιο κοντά, να του αφήσω κάτι πεταχτά φιλιά, εκείνος χωρίς να το περίμενε ότι θα ανταποκρινόμουν με αυτόν τον πρόστυχο τρόπο.

«Μην μου λες τέτοια, Angel, και με τρελαίνεις από τα νεύρα», ψιθυρίζει και τον έχει αποπάρει τελείως το γεγονός ότι το στήθος μου έχει πρηστεί τόσο για ένα άγγιγμα του.

Με ξαπλώνει ξανά πίσω με ένα τέρμα άγριο φιλί και δεν μου είναι αρκετό, τόσο που με έχει ανάψει αυτή την στιγμή. Θέλω να το πάμε έστω λίγο παραπέρα τουλάχιστον, αν δεν έχει τελείως όρεξη για σεξ. Δεν αντέχω να με ανάβει έτσι και να μας διακόπτει κάτι ηλίθιο. Βασικά φάνηκε να είναι λίγο σοβαρό το γεγονός ότι βγήκε πρώτη είδηση ότι ο Alex έχει κοπέλα, αλλά ευτυχώς δεν είδα πουθενά να αναφέρει ποια είναι, οπότε τι σημασία έχει;

«Πολύ κακή επιρροή είσαι», γελάει και τα δάχτυλα του πάνω από το εσώρουχο μου κάνουν την περιοχή μου να υγρανθεί αμέσως.

«Εσύ το ξεκίνησες», σαρκάζομαι και ένας αναστεναγμός γεμάτο απόλαυση ξεγλιστρά από τα χείλη μου την στιγμή που γραπώνει το βυζί μου με το άλλο του χέρι. «Παίζει να έχουμε αργήσει μια ώρα πάντως, οπότε φρόντισε να με κρατήσεις εδώ άλλη μια να κινήσουμε και άλλες υποψίες».

«Δεν θα δίνω λογαριασμό σε κανέναν τι κάνω με την κοπέλα μου», αντιλέγει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και μου δίνει ένα φιλί γεμάτο πάθος.

Θέλω να δω πως θα καταφέρουμε να το κάνουμε εδώ μέσα. Εντάξει είναι πιο ευρύχωρο σε σχέση με το Audi του οπότε όλο και κάτι θα καταφέρουμε, αλλά τελευταία φορά που αποπειράθηκα με έναν πρώην να το κάνουμε σε αυτοκίνητο, απλά πήγε όλο στραβά και δεν είναι το καλύτερο μου.

Ο Alex ανοίγει για άλλη μια φορά το φερμουάρ του φορέματος και το κατεβάζει ίσα-ίσα να μπορεί να φέρει τα χείλη του στην ρώγα μου. Μου κόβεται η ανάσα την στιγμή που η γλώσσα του αρχίζει να με πειράζει με τέτοια χάρη και δεξιότητα· δεν χρειάζεται να κάνει καν κάτι άλλο για να με ανάψει ή να με φέρει σε οργασμό. Με το ένα χέρι του γραπώνει το ένα βυζί, ενώ το άλλο το πειράζει με το στόμα του, δαγκώνοντας το, πιπιλώντας το και πειράζοντας το μέχρι που κοκκινίζει.

Το δάχτυλο του έχει ήδη καταφέρει να μπει μέσα από το εσώρουχο μου. Αρχίζει να με χαϊδεύει, να πειράζει την κλειτορίδα μου με το να την παγιδεύει ανάμεσα από τα δάχτυλα του. Επιτέλους. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου για να συγκρατήσω τα επιφωνήματα που θέλουν να ξεφύγουν και απλά μουγκρίζω κάθε φορά που το άγγιγμα του με τρελαίνει.

Κάποιος χτυπάει το τζάμι του παραθύρου πίσω από τον Alex και αυτό μου δίνει μια τρομάρα τέτοια που τον σπρώχνω αμέσως από πάνω μου. Ένας τύπος ντυμένος με μαύρο κοστούμι, γεροδεμένος, με ένα διαμαντένιο σκουλαρίκι, το σοκολατί δέρμα του τέρμα λείο, προσεγμένος ενώ φοράει γυαλιά ηλίου και έχει μια μικρή πινέζα με την σημαία της Αμερικής στο μαύρο σακάκι του, χτυπάει άλλη μια φορά το τζάμι.

«Τι στο-»

Προλαβαίνω να φορέσω το φόρεμα κανονικά και να καλύψω το στήθος μου, όταν το αυτοκίνητο ξεκλειδώνει. Ο τύπος χαλαρά μπαίνει στην θέση του οδηγού και κάθεται, φορώντας την ζώνη, εγώ με τον Alex να κοιταζόμαστε ξαφνιασμένοι με το τι συμβαίνει.

«Κύριε Alexander Timothy Henderson, μου ζήτησε η μητέρα σας, κυρία Πρόεδρος Elizabeth Henderson Pearce, να σας πάω σε εκείνην μαζί με την κοπέλα σας», δηλώνει ο τυπάς με έναν ρομποτικό τόνο φωνής και συμμαζευόμαστε στις θέσεις μας.

Με τον Alex καθαρίζουμε ταυτόχρονα τους λαιμούς μας και τον κοιτάω φευγαλέα, με την ντροπή να έχει ροδοκοκκινίσει τα μάγουλα μου. Το παρατηρεί, εκείνος να είναι το ίδιο αμήχανος με μένα που μας έπιασε λίγο πριν σοβαρευτούν τα πράγματα μεταξύ μας. Ευτυχώς βασικά που πρόλαβα να ντυθώ και να μην είμαι τέρμα εκτεθειμένη στα μάτια ενός άκυρου, ακόμη και ας θυμίζει ρομπότ.

«Θα φοράω ακουστικά για το υπόλοιπο της διαδρομής, οπότε μπορείτε να μιλήσετε ελεύθερα», λέει ο Ρόμποκοπ και κάνει ακριβώς αυτό.

Η μουσική είναι τόσο δυνατή που την ακούμε και εμείς στα πίσω καθίσματα. Ξεφυσάω έκπληκτη με την αφοσίωση του τύπου, όταν το χέρι του Alex ακουμπά το δικό μου. Μπερδεύει τα δάχτυλα μας μαζί και το κρατάει τόσο σφιχτά που εκπέμπει μια σιγουριά αμέσως. Με κάνει να νιώσω κάπως καλύτερα η αλήθεια να λέγεται, ειδικά όταν μου αφήνει ένα φιλάκι στο μάγουλο.

«Συγγνώμη», ψιθυρίζει για όσο προσπαθώ να φτιάξω το φόρεμα, να κρατήσω τα μπούτια μαζί σφιγμένα, τόσο υγρή που είμαι ακόμη, και να κάτσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος. «Όταν η μαμά μου θέλει κάτι-»

«Απορώ που να έχεις μοιάσει», πετάγομαι πριν τελειώσει την πρόταση γιατί ξέρω πολύ καλά τι επρόκειτο να έλεγε ούτως ή άλλως.

Μάλλον είναι οικογενειακό μότο αυτό.

«Ε, λοιπόν, ετοιμάσου να γνωρίσεις την Πρόεδρο καλύτερα από όλες τις άλλες φορές, αγαπητή μου Angel».

Ο τρόπος που το θέτει με κάνει να φοβάμαι ότι θα έρθω αντιμέτωπη με τον Σατανά τον ίδιο. Αρχίζω να αγχώνομαι λιγάκι, γι' αυτό και καταπίνω το σάλιο μου να βρέξω τον λαιμό μου και αρχίζω να πειράζω το μαλλί μου, να το χτενίζω πίσω ή ακόμη και να μπερδέψω μια τούφα στο δάχτυλο μου. Έπρεπε σοβαρά να μου του πει αυτό τώρα;

Ακούω τον Alex να γελάει και βγάζει το χέρι από το δικό μου για να το τυλίξει στους ώμους μου. Με κολλάει στο σώμα του και με αγκαλιάζει τόσο που κοντεύω να πνιγώ. Φέρνω το χέρι μου στο μπράτσο του, ο τυπάς να έχει ήδη ξεκινήσει το αυτοκίνητο, και το τραβάω πιο κάτω για να μπορέσω να ανασάνω από την μύτη μου τουλάχιστον.

«Μην μου ανησυχείς καθόλου», με σιγουρεύει, αλλά μπορώ να ακούσω την αμφιβολία στα λόγια του. «Εντάξει, μόνο λίγο».

«Alex», γκρινιάζω αμέσως και επιτέλους με αφήνει ελεύθερη. «Δεν μου φαίνεται κακιά γυναίκα».

«Όχι, όχι, δεν είναι, μην το παρεξηγείς», ξεφυσάει και έχω αποδεχτεί πλέον το γεγονός ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε σεξ ή να κρατήσουμε την σχέση μυστική, αφού θα καρφωθούμε τέρμα με το να αργήσουμε τόσην ώρα να επιστρέψουμε, «η μαμά είναι το πιο γλυκό πλάσμα που μπορείς να συναντήσεις, απλά κράτα στον νου σου ότι είμαι το μοναδικό αγόρι της και μου έχει λίγη αδυναμία».

«Κατάλαβα».

Παραμένω ανήσυχη, η απάντηση του να μην με ικανοποιεί καθόλου. Το στομάχι μου δένεται κόμπος και προσπαθώ να θυμηθώ την κάθε φορά που την έχω συναντήσει, άμα όντως είναι καμιά στρίγκλα ή όχι. Σε κάθε μου ανάμνηση είναι μια γλυκύτατη, αθώα κυρία, ο Alex να έχει αντιγράψει τα χαρακτηριστικά της. Δεν μου έχει μιλήσει ποτέ άσχημα και μάλιστα με έχει αποκαλέσει κοπέλα του κάθε φορά, ακόμη και πίσω στο εξοχικό που μισούσα τα έντερα του.

Ο Alex μου δίνει ένα φιλί στον λαιμό, ύστερα στο μάγουλο και αφού ζουλήξει τα μάγουλα μου με τα δάχτυλα του με αναγκάζει να γυρίσω να τον δω. Με φιλάει για άλλη μια φορά στα χείλη και δεν πιστεύω να το βαρεθώ ποτέ μου, όσες φορές και να έχει συμβεί μέχρι στιγμής σήμερα. Με κοιτάει στα μάτια, η απόσταση ακόμη μικρή μεταξύ μας, και μου χαρίζει ένα πονηρό χαμόγελο.

«Τι έγινε, Angel O'Connell; Σε φοβίζει η μαμά μου;» με ειρωνεύεται και αμέσως το βλέμμα μου νεκρώνει, τα μάγουλα μου ακόμη ζουλιγμένα από τα δάχτυλα του.

«Σκάσε», μουρμουρίζω και κάνω πίσω με κόκκινα μάγουλα.

Δεν είναι ότι με φοβίζει περισσότερο απ' ότι με αγχώνει η ιδέα να την αντιμετωπίσω σαν κοπέλα του Alex. Εδώ ακόμη δεν πρόλαβε να αναπνεύσει και ξαφνικά έχει ήδη μαθευτεί σε όλον τον κόσμο ότι βλέπει κάποια, παρόλο που κάτι εβδομάδες τώρα βλεπόμασταν περισσότερο από τώρα. Βέβαια, τις άλλες φορές δεν μας έβλεπαν σχεδόν ποτέ έξω μαζί και όταν γινόταν αυτό θα ήταν για να πάω ή σπίτι του ή εκείνος στο δικό μου. Δεν δειπνίζαμε μαζί, δεν βγαίναμε ραντεβού, τίποτα, ή τόσο σπάνια που έχω ήδη ξεχάσει.

Σίγουρα θα συνέβη στο κατάστημα, όταν εκείνη η κοπέλα έπεσε πάνω του. Μου φάνηκε ύποπτη εξαρχής, αλλά αφού δεν έδωσε έμφαση ο ίδιος, επέλεξα να κάνω το ίδιο. Αρχίζω να νιώθω λίγο άσχημα γιατί άμα δεν τον πείραζα τόσο δεν θα ήταν απρόσεκτος να μιλήσει έτσι, ειδικά όταν κάθε φορά είναι τέρμα επιλεκτικός με το τι θα πει για ακριβώς αυτόν τον λόγο.

«Σε λατρεύει ήδη, άμα αυτό σε κάνει να νιώθεις καλά», επιμένει και φτιάχνει το μαλλί του γιατί όσο να 'ναι του το χάλασα και δεν είναι σωστό να πάει ξεμαλλιασμένος, όχι ότι εγώ είμαι σε καλύτερη κατάσταση, «μόνο που δεν ξέρει ότι είσαι εσύ».

«Τι εννοείς;»

«Πότε να προλάβω να της πω ότι είμαστε σε σχέση, Angel;» διαμαρτύρεται και καθαρίζει τον λαιμό του σαν να κρύβει κάτι.

«Τι τρέχει, Alex Henderson;» τον μαλώνω και ανοίγω τα μάτια να τον δω τρομαγμένη.

«Ε, να, μωρέ, μπορεί να νομίζει ότι σε σιχαίνομαι και μπορεί να μην της έχω πει τα καλύτερα από τα νεύρα μου για σένα αφότου σταματήσαμε να βλεπόμαστε την πρώτη φορά. Υπάρχει πιθανότητα να νομίζει ότι είναι η Trish-»

«Alex, σου το ορκίζομαι ότι με κάνεις να θέλω να σε χωρίσω και να γλυτώσω τα βάσανα μαζί σου», τον διακόπτω τσαντισμένη και γλιστράω από την θέση μου να πάω στην άλλη άκρη ενοχλημένη. «Γιατί να νομίζει και η μάνα σου κάτι τέτοιο;»

«Η Brittany φταίει. Το είπε στην Sophia, η Sophia στην μαμά-ξέρεις πως πάνε αυτά, τώρα κι εσύ, μην μου θυμώνεις σε παρακαλώ», εξηγείται και προσπαθεί να φέρει το χέρι του κοντά μου, αλλά το σφαλιαρίζω τσαντισμένη.

«Απλά άσε με», γρυλίζω και δεν γυρνάω να τον δω καν.

Φταίω να τσαντίζομαι εγώ τώρα; Η κοπέλα έχει και αγόρι, δεν μου έχει βρίσει ούτε το σόι, ούτε με έχει ρεζιλέψει, αλλά σίγουρα ξέρει να μου σπάει τα νεύρα μόνο που αναφέρεται το όνομα της σε κάποια συζήτηση. Έχει καταντήσει να περιτριγυρίζει την σχέση μου με τον Alex σαν ένα ενοχλητικό κουνούπι και δεν μου αρέσει καθόλου αυτό, ας λέει ό,τι λέει. Βέβαια, από την μία καλά να πάθω, γιατί άμα δεν οδηγούσα την σχέση σε τοξικό σημείο με το να ζητάω σχέση, ο Alex δεν θα της έδινε και τόση σημασία, ή έτσι θέλω να ελπίζω.

«Δεν το πιστεύω», μουρμουρίζω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος.

Κάθομαι για λίγο ήρεμα, αλλά η ένταση που με φουντώνει μέσα μου δεν με αφήνει να βολευτώ. Μαζεύω το σουτιέν μου που είχε πέσει κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού και το κρύβω κάτω από την ζακέτα, ρίχνοντας φευγαλέα τα μάτια στον οδηγό μας, ο οποίος ευτυχώς δεν το παρατήρησε.

«Συγγνώμη», επιμένει και με κάνει να τον κοιτάξω, τσαντισμένη μεν.

«Μου το χρωστάς».

Μόνο που τον βλέπω να γουρλώνει εκείνα τα υπέροχα γκριζομαύρα μάτια του, δεν αντέχω να του κρατάω μούτρα. Σφραγίζω τα χείλη στεναχωρημένα όταν με τραβάει κοντά του αργά και με ξαναχώνει στην αγκαλιά του. Ακουμπώ το χέρι μου στην καρδιά του και χτυπά έντονα, ακριβώς όπως η δική μου αυτή την στιγμή.

«Ό,τι θέλεις να μου ζητήσεις, θα το κάνω, αρκεί να μην μου φύγεις πάλι», δηλώνει ο Alex και ομολογώ πως η ρομαντική του πλευρά με κάνει να συγκινούμαι κάθε φορά.

«Σε αγαπώ πολύ, Alex».

Τον ακούω που γελάει ελαφρώς, σαν να χαίρεται που κατάφερε να με κάνει να ηρεμήσω, και μου δίνει αμέσως ένα φιλί στο μέτωπο. Για όσο με κρατάει στην αγκαλιά του, μου χαϊδεύει την πλάτη αργά, εγώ έχω βολευτεί τέλεια. Το άρωμα του με μεθάει και με βάζει σε μια κατάσταση ζεν. Τα καπάκια των ματιών μου αρχίζουν να βαραίνουν, τόσο που ηρεμώ από το άγγιγμα του, και φταίει όσο να 'ναι ότι δεν έχω κοιμηθεί καθόλου το βράδυ.

«Κι εγώ, Angel, κι εγώ».

Μένω με το χαμόγελο στα χείλη. Κλείνω τα μάτια, το γυμνασμένο μπράτσο του να με έχει τυλίξει τόσο καλά που δεν με φοβίζει τίποτα πλέον. Φέρνω το κεφάλι μου στο στήθος του και κλείνω τα μάτια κουρασμένη.

Τίποτα παραπάνω από τόσο δεν ζητούσα από εκείνον και αρχίζει να καταλαβαίνει την διαφορά. Πλέον για εκείνον σημαίνω πολλά περισσότερο από απλό σεξ και ικανοποίηση. Με θέλει δικιά του, ζηλεύει και τρελαίνεται να ξέρει ότι με κοιτάει κάποιος άλλος, ενώ έχω φτάσει στο σημείο να βρεθώ και με την μητέρα του για να μάθει ποιος ο λόγος που έσκασαν όλα αυτά τα άρθρα με την σχέση του Alex.

Για όσο είμαι στην αγκαλιά του, τι μπορεί να πάει στραβά;