«Αχα», λένε και οι δυο ταυτόχρονα, τα φρύδια τους σηκωμένα με δυσπιστία.

Εντάξει, δεν είναι η δουλειά μου να τους πείθω που ήμουν. Πετούσα στο διάστημα, μεταφέρθηκα στην Νάρνια, με απήγαγαν εξωγήινοι, έκανα παρτούζα στην Κόλαση-δεν τους αφορά. Έχουν βαλθεί όλοι να ζητούν εξηγήσεις από την ζωή μου, λες και την ζούμε όλοι μαζί ομαδικώς. Ξαφνικά οι επιλογές μου επηρεάζουν άμεσα το πώς θα αναπνέουν σωστά το οξυγόνο τους.

«Και τι λέγατε με τον Alex τότε;» ρωτάει η Brittany και κάνει ένα βήμα πιο κοντά μου, φέρνοντας το πρόσωπο της στο δικό μου. «Μήπως του πρόδιδες το σχέδιο μας για να του πέσεις στο μάτι;»

«Μωρή βλαμμένη, τόσο καμένη σου φαίνομαι για πάρτη του;» προσβάλλομαι από τα λόγια της και κολλάω την παλάμη μου στο πρόσωπο της για να την σπρώξω πίσω. «Τελείωνε και μπες στο αυτοκίνητο πριν τον χάσουμε».

«Καλά, με το GPS που έχει πάνω του δεν πρόκειται», σχολιάζει, όμως κάνει όπως της λέω, ευτυχώς χωρίς να δώσω περαιτέρω εξηγήσεις για το πώς βρέθηκα να βγαίνω από τις τουαλέτες με βρεγμένο μπλουζάκι και ύστερα να μιλάω με τον Alex έξω από το αυτοκίνητο του.

Η αλήθεια είναι πως πολύ θέλω να κάνω σεξ μαζί του, τόσο που φοβάμαι ότι πλέον τα συναισθήματα μου είναι καθαρά σεξουαλικά απέναντι του. Με ανάβει κάθε φορά που αναστενάζει ή δαγκώνει το κάτω χείλος του επειδή τον πειράζω. Πόσο καυτό είναι που μου άφησε μόνο ένα μικρό χαριτωμένο σημάδι στον λαιμό, ίσα-ίσα που φαίνεται τόσο καλός που είναι με την γλώσσα του; Πάρα πολύ.

Λοιπόν, αφού μου τύλιξε μια πετσέτα στην μέση και κάτω, κρύβοντας τα ρούχα μου στην τσάντα του, βγήκαμε έξω και κανείς δεν υποψιάστηκε τίποτα. Με άφησε να πάω στην τουαλέτα με την τσάντα του ύστερα και άλλαξα εκεί πίσω στα καλά μου, μόνο που όχι μόνο μου είχε βραχεί η μπλούζα από πίσω, τα πάντα μοσχοβολούσαν Alex.

Γι' αυτό σίγουρα δεν παραπονιέμαι.

Με αποχαιρέτησε αφού σιγουρεύτηκε ότι όλα είναι καλά και οι δικοί του έβγαιναν από το Gownies. Μάλιστα αυτό που με ξέκανε είπε ότι μου τα κρατάει μαζεμένα όλα και κάποια στιγμή θα κάνει την τιμωρία μου χθες να μην είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που θα μου κάνει. Τώρα, ξέροντας ότι είναι σαδιστής, με κάνει να φοβάμαι ότι θα με κρεμάσει πουθενά ανάποδα ή θα με δέσει σε κάνα κορμό. Ειλικρινά τα πάντα περιμένω από εκείνο το πλάγιο χαμόγελο του.

Έφυγε με προορισμό την ίδια βιβλιοθήκη με το προηγούμενο Σάββατο που είχε πάει. Κι αυτό μου το εκμυστηρεύτηκε τελείως χαλαρός όταν βγαίναμε έξω και τον ρώτησα που θα πάει. Είναι τόσο πιο ήρεμος γύρω μου, σαν πραγματικά να με εμπιστεύεται, και με κάνει να αισθάνομαι σημαντική γύρω του.

Αχ, ναι, σε λίγο θα κατουράμε στην ίδια τουαλέτα χωρίς πρόβλημα.

«Κάτσε, τι εννοείς καμένη;» ρωτάει η Sophia μπερδεμένη, ο Gavin να ανταλλάζει μηνύματα στο τηλέφωνο του μανιωδώς.

Ούτε γυμνές του Nate να ψάχνει τόσο παθιασμένα δηλαδή.

Όλο μου το σώμα ξαφνικά παίρνει φωτιά από την ντροπή. Ήταν μια τόσο δα μικρή λεπτομέρεια που είχα ξεχάσει· η αδελφή του Alex δεν έχει ιδέα ότι εγώ παθαίνω όλα τα σχετικά του έρωτα, επειδή, ναι, είμαι ερωτευμένη μαζί με τον μικρό αδελφό της, που τόσο αγαπά και ξέρει. Κρύβομαι πίσω από τον Gavin, ο οποίος έχει αλλάξει στα αρχικά του ρούχα και τώρα στηρίζεται στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του, τα μάτια του ακόμη κολλημένα στο κινητό του.

«Η Angel, βλέπεις, είναι άλλη μία φαν του Alex. Τον έχει ερωτευτεί τρελά, λέει», με καρφώνει η Brittany χαλαρή σαν να συζητάει τον καιρό, και πόσο θέλω κι εγώ να την καρφώσω ανάποδα σε ένα δέντρο αυτή την στιγμή.

«Α, όντως;» ξαφνιάζεται η Sophia και όταν γυρνάει να δει, παριστάνω πως το αυτί του Gavin χρειάζεται μια θέση στο μουσείο ως αξιοθέατο.

Σουφρώνω τα φρύδια και του δίνω ιδιαίτερη προσοχή, κάτι που κάνει τον άλλον να γυρίσει να με δει τι έπαθα. Μου κουνάει το κεφάλι με νόημα «τι τρέχει;» και ρίχνω φευγαλέα τα μάτια στην κοπέλα του, μήπως και καταλάβει ότι με κοιτούν και οι δυο ξαδέρφες σαν επρόκειτο να με ρίξουν σε μια τρύπα να με φάνε τα λιοντάρια για την δική τους διασκέδαση.

«Θα πάμε τώρα ή τι;» ρωτάει ο Gavin κουρασμένος και μην πω και κακοδιάθετος.

Μας προσπερνάει ξεκλειδώνοντας το αυτοκίνητο του και μπαίνει μέσα στην θέση του συνοδηγού, εγώ και η Sophia να κοιταζόμαστε. Σίγουρα εμείς οι δυο τον ξέρουμε τόσο καλά να δούμε ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του και τον έχει επηρεάσει ψυχολογικά σε σχέση με κάτι λεπτά πριν που πρόθυμος ήταν να κάνει και παιδιά.

Αφήνω την θέση του συνοδηγού στην Sophia και με την Brittany βολευόμαστε στις πίσω θέσεις. Η Stephanie πήρε τις τσάντες τους και έφυγε με το μαύρο τζιπ της χωρίς να ανταλλάξει πολλά-πολλά. Έτσι όπως το κρίνω εγώ πάντως, φαίνεται να συμπαθεί τον Alex μόνο επειδή εκπέμπει την ίδια σνομπ και κρυόκωλη αύρα με εκείνην.

«Που πάμε;» ρωτάει ο Gavin και παρατάει το τηλέφωνο του σχεδόν με νεύρα στο μικρό ράφι που έχει κάτω από το ραδιόφωνο.

«Στην βιβλιοθήκη δίπλα από το mall», απαντώ ακόμη κάπως μπερδεμένη από την συμπεριφορά του και κερδίζω τα βλέμματα όλων λες και είπα πυρηνική φυσική. «Μόνος του μου το είπε».

Ρίχνω τα μάτια μου στον Barney μόλις ξεκινά να οδηγά ο Gavin και καταλαβαίνω πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να τον ρωτήσω άμα συμβαίνει κάτι. Άμα δεν μου έλεγε και τότε, θα τον εκβίαζα να το κάνει έτσι ώστε να ξέρω τι έχει για να τον βοηθήσω.

Η αλήθεια είναι πως ανοίγεται πολύ λίγο γύρω μου. Από μικρά κάπως με κρατούσε στην απ' έξω, ενώ με τον Nate αντάλλαζε και βρακιά. Δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι ζήλευα την προσοχή που έδινε στους άλλους ο Gavin. Τον αγαπούσα-και βέβαια ακόμη τον αγαπώ-τόσο πολύ μικρή και μεγάλωσα με αυτόν να είναι ο πρώτος μου έρωτας. Ξενέρωσα μόλις τον έπιασα να πηδιέται με μια τύπισσα σε ένα από τα πάρτι που κάναμε. Αυτό διήρκησε μπορεί ένα μήνα.

Τώρα που κάθομαι να το σκεφτώ κιόλας, θυμάμαι την Sophia όταν τα είχαν φτιάξει στο λύκειο. Ήμουν μπορεί δέκα ή έντεκα τότε και ο Gavin δεν σταματούσε να έλιωνε κυριολεκτικά μόλις έλεγε το όνομα της. Εγώ ήμουν σκατό, δεν ήξερα ούτε το βυζί τι είναι και θεωρούσα ότι το να κατουράς όρθια είναι το φυσιολογικό. Ευτυχώς ο Eddie με τον Jim με έμαθαν να είμαι λίγο πιο θηλυκό, απ' ότι τον αδελφό μου.

Χαμογελάω με τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι άμα μπορώ να έχω κι εγώ κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι, σκέφτομαι πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα τώρα άμα είχα ξεκινήσει την σχολική χρονιά από την αρχή και όχι στο δεύτερο εξάμηνο. Σίγουρα θα γνώριζα τον Alex καλύτερα, μπορεί και να τον είχα τυλίξει ήδη αυτή την στιγμή, που δεν θα χρειαζόταν να βγαίνει με την κάθε Mia, αλλά μόνο με μένα.

Το σώμα μου τον συνεπαίρνει και βαριέται τις υπόλοιπες, λοιπόν.

Κάτι είναι κι αυτό. Θα το πάρω ως έμμεσο «σε θέλω δικιά μου μόνο, όπως είμαι κι εγώ μόνο δικός σου» για να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου. Η αλήθεια είναι πως έχει μαλακώσει πολύ μαζί μου σε σχέση με το πώς ξεκινήσαμε. Είναι τρυφερός στα λόγια του, τα κρύα βλέμματα του μειώνονται και μου χαμογελάει τόσες φορές που θα λιώσω πριν έρθει το καλοκαίρι.

Κοιτάω έξω από το παράθυρο και ακούω την Sophia να ρωτάει τον Gavin πως πέρασε Σκωτία και άμα άφησε τους δικούς του καλά. Δεν τους έχω γνωρίσει ποτέ η αλήθεια είναι. Μισεί να μιλάει για εκείνους και ούτε που γνωρίζω γιατί βρίσκεται στην Αμερική και όχι εκεί, όταν έχει όλες τις δουλειές και τα λεφτά πίσω στην πατρίδα του. Από τον Nate ξέρω μόνο ότι έχει τρεις μικρές αδελφές-η μεγαλύτερη είναι δέκα-, έναν ζάμπλουτο γέρο πατέρα του και για γυναίκα μια που είναι τέσσερα χρόνια μεγαλύτερη από τον Gavin.

Τι οικογένεια... καλύτερη και από την δική μας όπου ο Nate κάνει την δουλειά όλων, μάνα, μπαμπάς, αδελφός και λίγο αδελφή όταν συμφωνεί να πάει για μανικιούρ και πεντικιούρ με τον Gavin και τον Ed.

«Πως δεν θα πέσουμε στο μάτι τέσσερα άτομα στον Alex, δεν γνωρίζω», παραπονιέται η Sophia και με το δίκιο της.

Τώρα που σχεδόν γαμήθηκα όταν τον είδα έτσι γυμνό και οι ορμόνες μου δεν μαλακίζονται, συμφωνώ ότι η ιδέα είναι ό,τι να' ναι. Δεν με ενδιαφέρει να ξέρω τι κάνει ο Alex πλέον, αφού ξέρω ότι μόνο εμένα γυμνή σκέφτεται. Τώρα που ξέρω κι αυτή την πληροφορία, έχω ένα σετάκι σέξι εσώρουχα με το οποίο μπορώ να τον ξεκάνω, χωρίς να αντέξει να μην μου κάνει σεξ.

Τα μάτια μου πέφτουν στον καθρέπτη όπου με κοιτάει ο Gavin με σουφρωμένα φρύδια. Έτσι ύπουλα που γελούσα όταν σκεφτόμουν να του κάνω στριπτίζ του Alex, δεν φταίει ο καημένος να με κοιτάει και τρομαγμένος. Ισιώνω την πλάτη και το παίζω κυρία όπως την Brittany δίπλα μου. Κακό παράδειγμα η ντίβα, αλλά είναι παράδειγμα οπότε δεν με νοιάζει.

«Μπορούμε να πάμε να φάμε άμα θέλετε», προτείνει ο Gavin, με αλλαγμένη διάθεση μάλλον γιατί η κοπέλα του, του έδωσε ένα φιλάκι στο μάγουλο.

Άμα είναι κοπέλα του, γιατί μια τα έχουν, μια όχι.

«Όχι, όχι, πίσω του θα πάμε. Θα μπούμε ένας-ένας και δεν θα μας καταλάβει», επιμένει η Brittany, ενώ βγάζω το καπέλο και το παρατάω δίπλα μου, και δεν μπορώ να ψυχολογήσω το κόλλημα της πλέον. «Δεν θέλω ούτε το ίδιο οξυγόνο να αναπνέει με αυτό το σκουλήκι. Μόνο προβλήματα προκαλεί».

Μπράβο για την αφοσίωση, πραγματικά με γλυτώνει από πολλές δουλειές με το να διώχνει όλες τις κοπέλες από κοντά του, όμως μου θυμίζει τρελά τον Nate και το πόσο υπερπροστατευτικός είναι μαζί μου. Καλά ο Alex δεν συγκρίνεται με μένα. Έχει ογδόντα Nate να τον προσέχουν έξω από το κουβούκλιο του, άμα θέλει του στέλνω και τον δικό μου να γίνουν ένας Nate και ογδόντα κλώνοι του.

Θα του το έστελνα αυτό το αστείο σε μήνυμα, αλλά ο αχάριστος ούτε αυτό δεν μου δίνει. Καλά, τώρα με την εργασία της Χημείας όλο και κάπως θα βρω τρόπο να του τον κλέψω για να χαζεύω και εκείνη την φωτογραφία του στο Whatsapp. Συγκρατιέμαι να μην τσιρίξω από τον ενθουσιασμό, εφόσον τα μάτια του Gavin ακόμη με εξετάζουν και καθαρίζω τον λαιμό μου.

Η διαδρομή συνεχίζει με τον Gavin και την Sophia να ανταλλάσσουν τα νέα τους πολύ χαλαροί, όταν το αυτί μου πιάνει ότι ο Alex χθες πάλι δεν ήταν καλά και τον βρήκαν στο ίδιο μέρος, αυτή την φορά χειρότερα από τις άλλες φορές. Σαν να κατάλαβαν ότι κουτσομπόλευα, μου έριξαν τα μάτια και παρίστανα ότι έψαχνα την τσάντα μου, που ευτυχώς θυμήθηκε η Brittany να μου φέρει.

Τα μυαλά μού έχει πάρει ο Alex.

«Έγινε κάτι χθες με τον Alex, Angel;» ρωτάει ο Gavin και μου κάθεται το σάλιο στον λαιμό.

Η Brittany, έχει βάλει τα ακουστικά στα αυτιά της και ούτε που ακούει τι λέμε έτσι που κοιτάει το τηλέφωνο της και χαζεύει. Σαν το σκυλί που του τείνουν φαγητό και δεν είναι σίγουρο άμα το θέλει, έρχομαι στην μέση και κοιτάω μια την Sophia και μια τον Gavin.

«Γιατί-γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο;» κάνω τον Κινέζο και το διαβατήριο μού λείπει τόσο που έχω αρχίσει να τον κάνω τελευταία.

«Κάτι έγινε, έτσι;» επιμένει ο Gavin που ξέρει αυτή την στιγμή και τι σουτιέν φοράω, άμα το ύφασμα είναι καλό ή όχι, τόσο διορατικός που είναι όταν θέλει. «Απλά πες μας».

«Ε, παίζαμε εκείνο το παιχνίδι με το «Θάρρος ή Αλήθεια» και το αλκοόλ-»

«Γαμώτο και το έχασα;» κλαψουρίζει εκείνος και του τσιμπάω το μπράτσο που διακόπτει τα κουτσομπολιά μου. «Αουτς, συγγνώμη».

«-και του έπεσε μια λίγο κακή ερώτηση, του τύπου «άμα έχεις χάσει κάποιο αγαπημένο άτομο», και μπορεί να προσπάθησε να πιει για να αποφύγει την ερώτηση, όμως το έφτυσε και έφυγε τσαντισμένος», το λέω χωρίς να πάρω ανάσα και παρατηρώ την Sophia να χλομιάζει.

«Να πιει;» σκέφτεται φωναχτά και στρέφει το κεφάλι της να κοιτάξει έξω από το παράθυρο. «Τον καημένο μου».

Ο Gavin φαίνεται να απογοητεύεται περισσότερο από το να λυπάται ή να αντιδρά όπως η Sophia. Ξαπλώνω πίσω στην θέση μου κερδίζοντας ένα ενοχλημένο βλέμμα από την Brittany επειδή ταρακούνησα λίγο την χάρη της και αφήνω τους άλλους δυο μπροστά να μείνουν σιωπηλοί.

Τώρα φταίω εγώ να με τρώει η περιέργεια για το που πήγε πάλι ο Alex;

Αν και δεν το ήθελα, καταφέρνω να γυρίσω πίσω στην βραδιά που έκλεισα τα δεκαοχτώ μου, δηλαδή χθες, μην το παίζω και τόσο τραγική. Πέρα από αυτό που έγινε με την Emily, που ελπίζω να απέχει από το να κάνει παιδιά με τον αδελφό μου αυτή την στιγμή και να έχει γυρίσει πίσω στον δρόμο που την μάζεψαν, ο Alex έφαγε μπουνιά στο στομάχι από την ερώτηση.

Τον λυπάμαι τόσο η αλήθεια είναι. Τρελαίνομαι που δεν ξέρω τι του έχει συμβεί, αγχώνομαι συνέχεια ότι εκείνο το κακό παρελθόν του θα γυρίσει και τα πάντα θα καταστραφούν, μαζί τους κι εγώ. Έχω συγκρατηθεί πολύ να μην ψάξω το παρελθόν του στο ιντερνέτ, γιατί ως γιος της Προέδρου της Αμερικής οφείλεται να έχει όλο και ένα άρθρο για την ζωή του πριν τον γνωρίσω προσωπικά. Θέλω να είμαι πιστή στον λόγο μου όμως, γιατί έτσι με έχουν μάθει οι O'Connell και τα αγόρια της παρέας.

«Μην στεναχωριέσαι, όμορφη», της χαμογελάει ο Gavin και φέρνει το χέρι του στον σβέρκο της να της κάνει ένα μασάζακι. «Όλοι χρειαζόμαστε ένα ξέσπασμα που και που».

Με αυτό φτιάχνει την διάθεση της Sophia και μένω να ζηλεύω μόνο λιγουλάκι το πόσο αυτός ο σεξομανής την αγαπάει. Τα μάτια του γυαλίζουν και τα μάγουλα της κοκκινίζουν σαν να βλέπονται πρώτη φορά, ο έρωτας στον αέρα, σαν να μην υπάρχουμε εμείς οι δυο πίσω, και εγώ τους παρακολουθώ σαν εκείνον τον περίεργο τύπο που λιγουρεύεται την σχέση που έχουν οι φίλοι του και κοιτάει σαν να μην τον νοιάζει και να βιαστεί πλέον.

Βγάζω το κινητό από την τσάντα μου και στην κλειστή οθόνη βλέπω την αντανάκλαση που προσπαθώ να κάνω για να δω το σημάδι που μου άφησε στον λαιμό. Σίγουρα δεν δείχνει με πιπιλιά για να πέσουν οι ερωτήσεις βροχή, όμως κάνει μπαμ ότι κάτι έχω πάθει εκεί. Όσο σκέφτομαι τα χείλη του στον λαιμό μου άλλη μια φορά, κοντεύω να πέσω ακριβώς εδώ με έμφραγμα στην καρδιά.

«Ωχ, παιδιά, να ο Alex», πετάγεται η Brittany μόλις περνάμε την είσοδο της βιβλιοθήκης και τον δείχνει που κοιτάει το τηλέφωνο του και όχι εμάς ευτυχώς.

O Gavin κάνει μια απότομη στροφή στο τιμόνι και το αυτοκίνητο βρίσκεται μέσα στο παρκινγκ κάτι που παραδόξως δεν κινεί την προσοχή του Alex, έτσι που οδηγεί σαν το τρελό κατσίκι. Το παρκάρει δίπλα από ένα λευκό βανάκι και μένουμε όλοι να κοιτάμε τι θα κάνει, σαν να είμαστε οι κατίνες της γειτονιάς, συν τον Gavin τώρα.

«Μάλλον περιμένει την Pia να έρθει», μουρμουρίζει ο Gavin και γυρνάμε όλες να τον δούμε με σουφρωμένα φρύδια.

«Mia», τον διορθώνουμε ταυτόχρονα και μας κοιτάει σαν να είναι καμιά μάγισσα τον μεσαίωνα και θέλουμε να τον κάψουμε στην πυρά.

Συνεχίζουμε να κοιτάμε, το κεφάλι μου να κουτουλάει της Brittany που προσπαθεί να χωρέσει στο άνοιγμα στην μέση θέση. Παρατηρούμε σιωπηλοί μέχρι που ο Alex σηκώνει το κεφάλι και η Mia πέφτει στην αγκαλιά του. Τα έντερα μου γυρίζουν μόνο που τον αγγίζει κι εκείνος χαμογελάει με αυτόν τον γλυκό τρόπο. Μου έρχεται να πάω και να τον σκοτώσω, τόσο αργά και βασανιστικά όσο διαρκεί αυτή η αγκαλιά.

Κάτι λένε πρώτα κι εκείνος μπαίνει μέσα φτιάχνοντας τα μαλλιά με τα δάχτυλα του με την Mia να τον ακολουθεί σαν χαζοχαρούμενο. Εντάξει, ελεύθερο πουλί είναι, καταλαβαίνω, όμως το να παίζει τις γκόμενες κι έτσι, δεν τον αντέχω ούτε ένα δευτερόλεπτο.

Ανοίγω την πόρτα και βγαίνω έξω, με τους υπόλοιπους να επαναστατούν πίσω μου. Εγώ όμως, ξεροκέφαλη όπως πάντα, ούτε που τους δίνω σημασία, γι' αυτό με γρήγορα βήματα περπατώ προς την είσοδο της βιβλιοθήκης. Κοιτάω καλά και φροντίζω να μην με δουν που στέκονται στην ρεσεψιόν και κάτι γράφουν σε ένα βιβλίο. Η κυριούλα τους χαμογελάει και τους αφήνει να περάσουν μέσα.

Παρατηρώ τους υπόλοιπους να έρχονται, όμως αποφεύγω να πέσω στο μάτι έτσι που πλησιάζουν σαν τους Σπαρτιάτες. Κάνω να μπω μέσα όμως η κυρία από την ρεσεψιόν με το να με φωνάζει «ψτ, κοπελιά», με σταματάει. Γυρνάω να την δω, ευτυχώς χωρίς να έχω πέσει στα μάτια των άλλων δυο που χάνονται στο βάθος με όλα τα τραπέζια που βρίσκονται.

Δεν έχω ξαναέρθει εδώ γιατί... εε, γιατί να έρθω τέλος πάντων; Έχω τον Nate να το παίζει ξερόλας στο σπίτι, συν ότι το ιντερνέτ μου σώζει την ζωή. Να μου λείπει να έρθω εδώ να το παίξω φυτουκλάκι, ενώ θα μπορούσα να κάνω πάρτι στο σπίτι και να καλοπερνάω στο κρεβάτι μου με κάποιον κούκλο.

Αυτό πριν γνωρίσω τον Alex, που τώρα ακόμη κι αυτό με αναγκάζει να κάνω.

«Ταυτότητα και υπογραφή στο βιβλίο επισκεπτών», ζητάει και προσπαθώ να κρυφτώ από τα μάτια τους, γυρνώντας το σώμα σαν να με ανατριχιάζει κάτι.

«Έλεος, κυρία μου, ούτε το αγόρι μου δεν μπορώ να παρακολουθήσω», μουρμουρίζω πιο πολύ σαν να το σκέφτομαι με τον εαυτό μου, όμως εκείνη σκάει στα γέλια ενώ διαβάζει την ταυτότητα μου που κρατάω στο πορτοφόλι.

«Αυτή έχει λήξει από χθες», δηλώνει και ρίχνει τα μάτια εκεί που κοιτάω κι εγώ, «και άμα εσύ είσαι η κοπέλα του Alex, θα πρέπει να μην σε βάλω καν μέσα, γιατί θα είσαι τρελή. Ξέρω το αγόρι δυο χρόνια τώρα για να γνωρίζω πολύ καλά ότι δεν τα προτιμάει αυτά».

Ποια είναι αυτή; Η Brittany στο μέλλον που ακόμη γελάει με μένα να έχω σχέση με τον Alex; Την κοιτάω με νεύρα ενώ κάνει να μου δώσει την ταυτότητα πίσω, αλλά την τείνω πίσω σε εκείνη με ένα πολύ τσαντισμένο βλέμμα.

«Είναι Κυριακή, γυναίκα μου, πως θες να πάω να βγάλω καινούρια;» την ειρωνεύομαι και ξανακοιτάω προς το μέρος του Alex, ο οποίος πάει και κάθεται στο βάθος αριστερά με την Mia. «Τελείωνε τώρα».

Εκείνη παίρνει μια βαθιά ανάσα και όλοι οι άλλοι στέκονται δίπλα μου σαν εκείνα τα σπαστικά παιδιά δημοτικού που τους λες «ξεκόλλα» και συνεχίζουν να έρχονται από πίσω σου σαν κατοικίδια. Στριφογυρίζω τα μάτια και στρέφω την προσοχή πίσω στον Alex, ο οποίος φτιάχνει την καρέκλα της Mia, το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, μην του τα κόψω κιόλας.

«Angel, τρελάθηκες; Θα μας δει έτσι», ψιθυρίζει η Sophia και δαγκώνω το κάτω χείλος μου.

«Δεν με νοιάζει».

Η τύπισσα μου δίνει πίσω την ταυτότητα και αυτή την φορά την παίρνω, αφήνοντας και την υπογραφή μου στο ηλίθιο βιβλίο της. Περνάω μέσα και από ένα τσούρμο βιβλία που βρίσκω πάνω σε ένα τραπέζι, αρπάζω ένα.

Περπατάω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς το μέρος τους εφόσον δεν με κοιτούν, με τον Alex να στέκεται ακόμη πίσω από την Mia. Παριστάνω πως διαβάζω το βιβλίο και μόλις ο Alex γυρνάει να κάτσει, στρίβω το σώμα μου απότομα και βρίσκομαι σε έναν διάδρομο με βιβλιοθήκες δεξιά και αριστερά, ευτυχώς αρκετά κοντά τους για να ακούω τι λένε χωρίς να με βλέπουν.

«Πολύ ευδιάθετος είσαι πάντως, Alex», δηλώνει η Mia και κολλάω το σώμα πίσω στην βιβλιοθήκη ενώ ακόμη κάνω πως διαβάζω το βιβλίο. «Μήπως σκέφτηκες αυτό που σου είπα;»

«Ναι, το σκέφτηκα, αλλά δεν μπορώ να ανταποδώσω τα συναισθήματα, Mia. Δεν θέλω να έχεις ψεύτικες ελπίδες», απαντά ο Alex και η άλλη ξεφυσάει.

Δεν μπορώ να δω τι γίνεται όμως ακούω το γελάκι που ξεφεύγει, ζορισμένο μεν, από τα χείλη της. Την φαντάζομαι να χαμογελάει και θέλω να πάω να την ξεμαλλιάσω την καριόλα που προσπαθεί τόσο να τον πάρει από τα χέρια μου. Καθαρίζω τον λαιμό μου επίτηδες, παρόλο που δεν με βλέπουν και ρίχνω τα μάτια πίσω στο βιβλίο.

«Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι πριν ξεκινήσουμε, Alex;» πετάγεται ξαφνικά η Mia και ακούγεται ένα «σους» στο βάθος.

Όποιος και να είσαι, μακάρι ό,τι διαβάσεις να σε πάνε πρώτη θέση στις εξετάσεις.

«Πρέπει να πάω τουαλέτα πρώτα, άμα μπορείς να περιμένεις», την διακόπτει χαμηλόφωνα ο Alex και ακούω μια καρέκλα να σέρνεται στο πάτωμα το οποίο είναι ένα ενιαίο χαλί.

Βλέπω τους υπόλοιπους να πανικοβάλλονται μόλις ακούω βήματα και πέφτουν και οι τρεις σε ένα άδειο τραπέζι κατεβάζοντας το κεφάλι και κοιτώντας αλλού. Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή από το άγχος μήπως και με πιάσει που βρίσκομαι τόσο κοντά του, με τα ίδια ρούχα που με είδε μισή ώρα πριν. Απομακρύνομαι σιγά-σιγά, όταν για άλλη μια φορά μέσα στην ημέρα, αισθάνομαι μια παλάμη να τυλίγει το στόμα μου και ένα χέρι να με τραβάει πίσω μέχρι που βγαίνουμε σε έναν διάδρομο στα πλάγια των βιβλιοθηκών.

«Μην βγάλεις κιχ και απλά ακολούθα με», ψιθυρίζει ο Alex στο αυτί μου και βγάζει το χέρι του από το στόμα μου.

Κουνώ το κεφάλι θετικά, κάπως ξαφνιασμένη ακόμη από το πόσο απότομα με τράβηξε κοντά του και σηκώνω τα μάτια να τον δω, η έκφραση του προσώπου του άλλη μια φορά τσαντισμένη. Ανοίγει μια πόρτα αφού κοιτάξει δεξιά-αριστερά και μου κάνει νόημα να μπω μέσα, εκείνος ακολουθώντας με ύστερα.

Μόλις ανοίγει το φως παρατηρώ ότι είναι ένα δωμάτιο γεμάτο χάρτες και παλιά βιβλία, ένα γραφείο στη μέση, στο οποίο έχουν παρατήσει κάτι χαρτιά. Γυρνάω να τον δω και γυρνάει το χερούλι, με αποτέλεσμα να ακουστεί ένα "κλικ" που σημαίνει ότι κλείδωσε.

«Εξήγησε μου λίγο», βγάζει το τηλέφωνο από την τσέπη του, ο τόνος της φωνής του απότομος και τσαντισμένος, «γιατί η φρουρά μου απ' έξω μου στέλνει αυτή την φωτογραφία και λέει ότι με παρακολουθούν;»

Το γυρνάει και βλέπω μια φωτογραφία του εαυτού μου από τις κάμερες ασφαλείας να παριστάνω ότι διαβάζω βιβλίο στην βιβλιοθήκη δίπλα από την θέση που είχαν κάτσει αυτοί οι δυο. Βγάζει το τηλέφωνο απ' το πρόσωπο μου και κάνω ένα βήμα πίσω, παίζοντας αμήχανα με τα δάχτυλα μου και χαμογελώντας μήπως και φτιάξει την κατάσταση.

«Και ξέρω πως δεν είσαι μόνη σου γιατί είδα το αυτοκίνητο του Gavin που πέρασε μπροστά μου, αλλά όχι και να με παρακολουθείτε», γρυλίζει ο Alex και πέφτω πίσω στο γραφείο, το σώμα μου να παγιδεύεται εκεί, εφόσον ο άλλος έχει κολλήσει κυριολεκτικά πάνω μου. «Δεν θα βαρεθείς να μου αναταράσσεις την ζωή, Angel;»

«Δεν ήταν δική μου ιδέα. Αυτό ήρθα να σου πω στα αποδυτήρια, αλλά ήσουν γυμνός και βρεγμένος και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ», μουρμουρίζω και ελπίζω ότι αυτό θα τον ηρεμήσει κάπως από τα νεύρα που έχει.

Φέρνω τα χέρια μου στο στήθος του για να τον σταματήσω από το να με πλησιάζει τόσο και κάθομαι πάνω στο γραφείο, η κρύα επιφάνεια του να με ανατριχιάζει ολόκληρη. Μόνο που τον αγγίζω με κάνει να κοκκινίσω ολόκληρη παρόλο που με κοιτάει τσαντισμένος ακόμη, τα χέρια του να με βάζουν ανάμεσα του.

«Τι θες από μένα, Angel;» ψιθυρίζει και η ανάσα του χαϊδεύει τα χείλη μου, πλέον να φέρνω τα χέρια μου πιο πάνω, μέχρι που φτάνουν στον σβέρκο του. «Θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά και να σταματήσεις να κρύβεσαι πίσω από το μικρό σου δάχτυλο, γιατί με τρελαίνεις».

«Εσένα θέλω. Σε θέλω παντού στο σώμα μου. Σε θέλω μόνο δικό μου», αναστενάζω και κοντεύει να μου κοπεί ανάσα από το πόσο πιο κοντά έρχεται. «Alex Henderson, θέλω να κάνω σεξ μαζί σου».

Ενώνει τα χείλη του με τα δικά μου και με πιάνει τόσο απροετοίμαστη που αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Η γλώσσα του πρώτη φορά εισέρχεται στο στόμα μου και η γεύση του ανακατεύεται με την δική μου απευθείας. Τα χέρια του με τραβάνε κοντά στο σώμα του και η περιοχή μου υγραίνεται όσο πιο παθιασμένος και άγριος γίνεται με το φιλί του.

Αυτό είναι καλύτερο από οτιδήποτε άλλο μου έχει κάνει μέχρι στιγμής. Με ξαπλώνει πίσω, το κεφάλι μου οριακά να είναι πάνω στο γραφείο. Κατεβάζει τα χείλη του στον λαιμό μου και με τα χέρια του ανεβάζει την μπλούζα μου, μέχρι που μου την βγάζει τελείως, αφήνοντας την στην καρέκλα.

Φέρνει τα χέρια του στο στήθος μου και τα ζουλάει, το σουτιέν μου ακόμη φορεμένο. Το σπρώχνει προς τα πάνω και μου αφήνει ένα φιλί στο αριστερό, η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Αυτή την φορά φέρνω το ένα χέρι μου στα μαλλιά του και αναστενάζω. Δεν χρειάζεται να βγάλει καν το σουτιέν, γι' αυτό απλά το τραβάει πιο κάτω.

Αρχίζει να πειράζει την ρώγα μου με την γλώσσα του και αισθάνομαι ότι γαργαλιέμαι ενώ παράλληλα το ευχαριστιέμαι περισσότερο από την άλλη φορά. Το δαγκώνει και ύστερα αρχίζει να με πιπιλάει, με το άλλο του χέρι να πειράζει το άλλο μου βυζί, η απόλαυση διπλάσια.

Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και η γεύση του στα δικά μου κάνει την όλη εμπειρία χίλιες φορές καλύτερη. Όσο πιο πολύ πειράζει την ρώγα μου τόσο πιο πολύ ανάβω, η περιοχή μου να υγραίνει κάθε δευτερόλεπτο και περισσότερο. Με το άλλο του χέρι κατεβάζει αργά το σορτσάκι και το εσώρουχο μου μαζί.

«Αχ, Alex», αναστενάζω για πολλοστή φορά στα χέρια του και κλείνω τα μάτια για να απολαύσω αυτή την στιγμή.

Το δωμάτιο με τους χάρτες είναι πολύ καλύτερο από τα αποδυτήρια με όλους αυτούς τους γέρους, οπότε δεν παραπονιέμαι. Αφαιρεί τα χείλη του από πάνω την ρώγα μου και αμέσως φτάνουν στην περιοχή μου, τα δάχτυλα μου να μπλέκονται ανάμεσα από τα ολόμαυρα μαλλιά του. Φέρνω την παλάμη στα χείλη μου για να καταπνίξω τα βογγητά.

Δαγκώνει την κλειτορίδα μου και κάνει το σώμα μου να τιναχτεί ελαφρώς πιο πάνω. Αυτή την φορά είναι πιο άγριος και γρήγορος, σαν να βιάζεται να με ικανοποιήσει. Το βλέπω στα μάτια του όμως ότι θέλει να με βασανίσει. Φέρνει δυο δάχτυλα και τα βάζει μέσα μου απευθείας, εγώ να τρελαίνομαι από την ηδονή, τα πόδια μου να μην μπορούν να σταθούν σε ένα σημείο.

«Εγώ νομίζεις δεν θέλω να το κάνω μαζί σου;» λέει, έχοντας φέρει το πρόσωπο του στο δικό μου, τα δάχτυλα του να γίνονται τρία και να μπαινοβγαίνουν με τέτοια βιαιότητα που με κάνει να σφίξω τα μαλλιά του ακόμη περισσότερο.

Βγάζει το χέρι από τα χείλη μου και τα ενώνει με τα δικά του αμέσως. Για άλλη μια φορά με φιλάει παθιασμένα, ενώ καταφέρνω έτσι να καταπνίξω τα βογκητά μου. Είναι σχετικά άγριος, σαν έτσι να ξεσπάει τα νεύρα που του προκαλώ με το να τον φέρνω συνέχεια σε δύσκολη θέση. Μου αρέσει τόσο όμως που δεν με αφήνει ούτε να αναπνεύσω και κάτι καινούριο θα κάνει πάνω μου.

Αφαιρεί τα χείλη του προσπαθώντας να ανασάνει και πριν προλάβω να πάρω κι εγώ μια ανάσα, φέρνει την παλάμη του στα δικά μου χείλη, αφού παρατηρεί ότι κοντεύω σε οργασμό, όχι ίδιο με τους υπόλοιπους που μου έχει δώσει. Αφήνω τα μαλλιά του ελεύθερα και εκείνα πέφτουν μπροστά, καθώς τα μάτια του γυαλίζουν, δεν ξέρω αν από τα νεύρα ή επειδή απολαμβάνει αυτό που κάνει πάνω μου.

Παρόλο που τελειώνω, εκείνος συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό. Τα μάτια μου γυρίζουν, το σώμα μου τινάζεται, το ένα χέρι μου τσαλακώνει τον χάρτη πάνω στο γραφείο έτσι που τον σφίγγω, ενώ με το άλλο του χτυπάω το μπράτσο ότι δεν αντέχω να τραβήξει άλλο τον οργασμό μου.

Δεν μπορώ να ανασάνω, δεν νιώθω τίποτα πέρα από τα χέρια του στα χείλη μου. Το σώμα μου πέφτει πίσω και το στήθος μου ανεβοκατεβαίνει από την προσπάθεια μου να ανασάνω από τα ρουθούνια της μύτης μου. Τον βλέπω να με κοιτάει ανέκφραστος και κάτι έχει αλλάξει από τις άλλες φορές, είναι πολύ πιο ενοχλημένος.

«Χρειάζεσαι περισσότερες αντοχές και λιγότερα νάζια με μένα, Angel, για να με κάνεις να αθετήσω την υπόσχεση μου στην Nina», μουρμουρίζει και με κοιτάει στα μάτια, εννοώντας κάθε λέξη που ξεστομίζει.

Ποια είναι η Nina;

«Εγώ δεν είμαι η Nina, όμως, και χέστηκα για τις υποσχέσεις που της έχεις δώσει», λέω με κομμένη την ανάσα, μόλις βγάζει το χέρι του από τα χείλη μου, και στέκεται έτσι από πάνω μου να με κοιτάει ακόμη πιο νευριασμένος από πριν.

Τα πόδια μου τρέμουν ακόμη από την ένταση αυτού που μόλις έζησα και αισθάνομαι ότι το σώμα μου το τραβάει η βαρύτητα δέκα φορές περισσότερο από τις κανονικές φορές. Ήταν τόσο οδυνηρό, αλλά ταυτόχρονα τέλειο, σαν να φτάνω σε οργασμό με τρόπο διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Το μόνο που με εκνευρίζει είναι αυτό το υφάκι που κρατάει, τόσο υποτιμητικό και αυταρχικό.

«Όλα την κατάλληλη στιγμή, Angel», μαλακώνει, σαν να παρατηρεί ότι μου φέρθηκε πολύ σκατά με το να με φέρνει οργασμό και ύστερα να αναφέρει το όνομα μιας άλλης γκόμενας. «Σήμερα δεν είναι η ημέρα».

Φέρνει τα δάχτυλα που είχε μέσα μου και τα βάζει στο στόμα του ένα-ένα για να τα καθαρίσει. Δεν είναι φυσιολογικό μετά από κάτι τέτοιο, όμως με ανάβει ξανά, ενώ φτιάχνω το σουτιέν μου και τραβάω πίσω το σορτσάκι με το εσώρουχο μου. Όλο μου το σώμα έχει πάρει φωτιά και μόλις προσπαθώ να σηκωθώ, αισθάνομαι πιο κουρασμένη από πριν.

Μα τι στο καλό μου έκανε τέλος πάντων με αυτά τα δάχτυλα;

«Απλά να ξέρεις», λέει ο Alex μόλις πατάω τα πόδια μου κάτω και μου ζουλάει τα μάγουλα με τα δάχτυλα του, «ότι θα σε βασανίσω μέχρι εκείνη την ημέρα».

Όχι ότι δεν το κάνει ήδη.

«Πρόσεχε μην σε βαρεθώ και δεν με συνεπαίρνει το σώμα σου πλέον», ειρωνεύομαι ακόμη πειραγμένη από την αναφορά αυτής της Nina.

«Σου τα μαζεύω αυτά», γελάει και μου πετάει την μπλούζα, κλείνοντας το μάτι με νόημα πριν ξεκλειδώσει την πόρτα και βγει έξω, αφήνοντας με σε αυτό το γραφείο με τους χάρτες μόνη μου.

Ακούω το τηλέφωνο να δονείται στην τσάντα μου που χωρίς να το θυμάμαι παράτησα στην καρέκλα και κρέμεται ίσα-ίσα να πέσει κάτω. Στηρίζομαι πίσω στο γραφείο γιατί ακόμη δεν με παίρνουν τα πόδια μου και λυγίζω να πάρω το κινητό. Βλέπω την Brittany να με καλεί και παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν απαντήσω.

«Που είσαι, ρε-»

«Φεύγουμε», την διακόπτω και καταπίνω το σάλιο μου κουρασμένη.

«Τι;» με ρωτάει ξαφνιασμένη και ακούω τον Gavin να αναρωτιέται τι συνέβη.

«Είπα φεύγουμε. Πάμε για φαγητό, στον Διάολο-δεν με νοιάζει. Θα τα πούμε στο αυτοκίνητο του Gavin», δηλώνω και της το κλείνω στα μούτρα.

Βγαίνω έξω προσπαθώντας να μην περπατάω σαν να είμαι μεθυσμένη και επιστρέφω πίσω στην βιβλιοθήκη που στεκόμουν πριν για να τους κουτσομπολεύσω. Ακούω την καρέκλα του Alex να σέρνεται και ξαπλώνω πίσω με κομμένη την ανάσα.

«Τι ήθελες να μου πεις;» την ρωτάει με έναν κρύο τόνο ο Alex.

«Πολύ άργησες», γελάει αμήχανα και μετά από κάτι δεύτερα καθαρίζει τον λαιμό της. «Ήθελα να σε ρωτήσω άμα έχεις κοπέλα αυτή την στιγμή ή αισθάνεσαι κάτι για κάποια άλλη που αρνείσαι κάθετα έτσι να το προσπαθήσεις μαζί μου».

Ε, ξεκόλλα, κοπέλα μου κι εσύ. Δεν θες να τον τσαντίσεις όπως έκανα εγώ.

«Ναι, είμαι κολλημένος με μια άλλη».

Βάζω το χέρι στα χείλη μου από το σοκ και στέκομαι για λίγο έτσι. Αφού συνέρθω κάπως από τα λόγια του, λυγίζω το σώμα μπροστά για να εμφανίσω μόνο το κεφάλι μου για να με δει και μόλις το κάνει, έτσι χαλαρός που έχει ξαπλώσει πίσω στην καρέκλα του, με την Mia να έχει κοκαλώσει στην θέση της, ζωγραφίζει ένα χαμόγελο στα χείλη του.

«Τώρα που το ξέρεις, ελπίζω να μην χρειαστεί να ξαναμιλήσουμε για αυτό», αναστενάζει ο Alex και χτυπάει η καρδιά μου περίεργα, με έναν τρόπο που το κάνει μόνο όταν βρίσκεται ο Alex γύρω μου.

«Ναι, ναι, βέβαια, συγγνώμη», γελάει εκείνη αμήχανα και ισιώνω ξανά την πλάτη μου.

Ο Alex τελικά είναι όντως ερωτευμένος; ΜΕ ΜΕΝΑ;