Dziewczyna rozciągnęła się, czując jak promienie słońca przyjemnie ogrzewają jej zaspaną twarz.

- C-co ja tu robię...? - rozejrzała się wokół, stwierdzając że znajduje się w swoim różowym pokoju. - Tikki?

Czerwona istotka wyleciała zza toaletki, stojącej w rogu pomieszczenia. Z uśmiechem usiadła właścicielce na lewej nodze, zajadając przy tym czekoladowe ciastko.

- No cóż... - połknęła ostatni kawałek przysmaku z zadowoleniem wypisanym na twarzy - Adrien przyniósł cię tutaj, bo zemdlałaś w szkole.

- Co?! Adrien przyniósł mnie... do domu?! - ciemnowłosa złapała się za głowę, a kwami zachichotało - czemu?!

- Chyba role się odwróciły, Marinette - istotka zaśmiała się, podlatując do jej twarzy - spokojnie, tylko żartuję. Ale...

Przerwał jej głośny krzyk dochodzący gdzieś z niedaleka. Zerwała się z łóżka w stronę balkonu, a Tikki poleciała za nią.

To co zobaczyła odebrało jej mowę. Na ulicach Paryża zapanował totalny chaos, a ludzie uciekali przed kobietą w stroju kucharki, gdzie tylko się dało. W każdym miejscu walały się warzywa, a w szczególności - marchewki.

Dziewczyna nie czekając ani chwili dłużej wypowiedziała formułkę, która pozwoliła jej przemienić się w superbohaterkę i wyskoczyła przez balkon.

- Zabieraj te swoje tłuste łapska od moich włosów! - zauważyła blondynkę próbującą wyrwać się z objęć zaakumanizowanej kobiety, jednak bezskutecznie.

Coś uderzyło w głowę kucharki, a chwilę później, leżała nieprzytomna na ziemi. Chloe skorzystała z okazji, chowając się za kominem wystającym z dachu wieżowca na którym się znajdowali.

Czarny kot podniósł swój kicikij, którym na chwilę powstrzymał opętaną osobę od zrzucenia blondynki z jednego z dachów.

- Co tak późno, My Lady? Paryż cię potrzebował - uśmiechnął się, a Biedronka zignorowała to podbiegając do kobiety, która leżała bezwładnie na ziemi.

- Szczęśliwy traf! - mówiąc to, podrzuciła bronią w górę, a w jej ręce wpadła czerwona w czarne kropki podróbka kicikija - serio...?

Zerwała z głowy kobiety czapkę kucharską, przerywając ją tym samym na pół. Ze środka wyleciał fioletowy motyl, którego już po chwili złapała w swoje jo-jo.

- Pora wypędzić złe moce... - zakręciła bronią kilka razy w powietrzu, i przejechała palcem po jej środku - papa miły motylku...

- Niezwykła biedronka! - rzuciła niepotrzebnym przedmiotem w górę i wszystko wróciło do normy.

Podeszła do partnera zadając mu siarczystego liścia prosto w policzek.

- Auć! A to za co? - zapytał masując czerwony od uderzenia polik. Dziewczyna fuknęła pod nosem, podchodząc do przerażonej kucharki, która jeszcze przed chwilą była opętana przez Władcę Ciem.

- C-co ja tu robię? - zapytała spoglądając na nastolatkę która ukucnęła tuż obok niej - Biedronka?

- Została pani opętana przez akumę. Nie wiem dlaczego, ale możesz już być spokojna... nic się nie stało.

Zza rogu wyszła Chloe, na której twarzy malowała się wina, a zarazem pewność siebie.

- P-przepraszam - powiedziała, a superbohaterowie otworzyli szeroko oczy ze zdziwienia - nie powinnam była tak robić... jeszcze raz bardzo, ale to bardzo przepraszam.

Blondynka wyciągnęła przez siebie rękę, a kobieta po chwili osłupienia zrobiła to samo. Uścisnęły sobie dłonie na znak zgody, a dwójka nastolatków obserwowała sytuację nie ukrywając swojego zszokowania.

- Muszę już lecieć... cześć wszystkim! - krzyknęła i oddaliła się w swoją stronę. Kucharka ze szkolnej stołówki po chwili zrobiła to samo, zostawiając Biedronkę i jej partnera samych na dachu.

*

- Czemu uderzyłaś Czarnego Kota? - dopytywała się mała biedroneczka latając wokół głowy właścicielki - przecież nie zrobił nic złego.

- Jako superbohater tego miasta, nie powinien krzywdzić innych ludzi nawet tych zaakumanizowanych. Co gdyby trafił prosto w skroń?

- W sumie to masz rację... - powiedziała przeżuwając kawałek ciasteczka - na szczęście nic takiego się nie stało.

Dziewczyna wstała, chcąc napić się soku pomarańczowego który stał na biurku.

- Ach, jeszcze jedno... - usiadła na krawędzi mebla połykając ostatni kawałek ciastka - jak myślisz, co się stało Chloe?

Nastolatka upiła kilka łyków napoju odstawiając go z powrotem na miejsce.

- Nie mam pojęcia od kiedy ona przeprasza ludzi... - powiedziała, zerkając na tablicę korkową wisząca nad biurkiem. Zauważyła mały napis na szkicu Chata, który narysowała kilka dni temu - skąd to się tu wzięło...?

Wzięła kartkę do ręki, chcąc przeczytać zdanie zapisane na niej ołówkiem.

- Pięknie rysujesz, My Lady... Że co? - przeczytała napis jeszcze raz, chcąc upewnić się jego treści. Na jej twarzy pojawił się ogromnej wielkości rumieniec - Czarny Kot to napisał? Kiedy?

Kwami przewróciło oczami, siadając na ramieniu dziewczyny.

- Pewnie zrobił to kiedy ostatnim razem był u ciebie... - stwierdziła obojętnie, i podleciała przed twarz ciemnowłosej  - co powiesz na mały patrol?

Uśmiechnęła się, dając tym samym znak, że się zgadza.

- Tikki, kropkuj!

*****
Hejhej 🙌

Ten rozdział to totalny niewypał, więc nawet tego nie komentujcie xD
W sumie to nic ciekawego się tu nie dzieje

Do następnego moje camemberty 🧀