Pov Pip
Ik open mijn ogen. Ik kijk om me heen. Ik beweeg mijn tenen tegen elkaar, en adem dan diep in en uit. Als mijn zicht wat helderder is geworden, kijk ik nogmaals om me heen. Waar ben ik? Denk ik in mezelf. Lang kan ik niet denken, want met een vaart vliegt de deur open. Er staat een jongen in de deuropening. Hij kijkt me aan. "Pip!" Roept hij ineens. Hij stormt op me af en slaat zijn armen om me heen. Ik frons. Hij komt uit de omhelzing en kijkt me diep in mijn ogen aan. "Jezus," mompelt hij. "Eindelijk ben je wakker." Ik trek mijn wenkbrauwen op. Eindelijk wakker? Ik probeer te glimlachen, maar erg soeps ziet het er niet uit. Je kan me meer een boer met kiespijn, noemen. Ik sluit even mijn ogen weer, en laat mijn hersenen even alles op een rijtje zetten. "Stijn?" Zeg ik dan zacht. Hij knikt, en laat zichzelf in de stoel, naast het grote bed waar ik in lig, vallen. Er staan tranen in zijn ogen. "Ga nou niet huilen," zeg ik glimlachend. "Dit zijn tranen van geluk, hoor." Stijn staat op en drukt een aantal zoenen op mijn voorhoofd. Ik kijk hem dankbaar aan. "Ik haal de dokter even. Hij weet nog niet dat je wakker bent!" Hij rent de kamer uit. Hrt is stil. Alleen de klok tikt. Ik beweeg een beetje met mijn handen. Paar keer knakken ze. Ik voel me net zo'n oude oma, die wanneer ze beweegt, al haar botten knakt. Een tijdje staar ik voor me uit, naar de dichte deur.
Niet veel later komt er een meneer binnen, in een witte dokterjas, met Stijn aan zijn zijde. Hij stelt zich vriendelijk voor, en doet dan wat testjes. Eerst met mijn ogen, dan met mijn oren, en als laatst stelt hij wat vragen. "Je ziet er keurig uit na een coma van bijna vier weken." Hij klapt zijn boekje dicht, waar hij alle dingen in heeft geschreven over de testjes, en loopt dan de kamer uit. Stijn komt weer naast me, in de stoel zitten en pakt m'n hand stevig vast. "Wat is er nou eigenlijk precies gebeurd?" Vraag ik me hardop af. Stijn kijkt me even verbaasd aan, als of hij dacht dat ik alles gewoon wist. Nou, niet dus. "Vertel het, alsjeblieft." Ik kijk hem met zielige ogen aan, en gelijk begint hij te vertellen. Volgens mij was Stijn bang dat ik in huilen uit zou bartsen of zo, maar waarom zou ik dat doen? Ik ga echt niet huilen omdst iemand me aangereden heeft. Hell no. Maar Stijn kon zijn emoties niet bedwingen, en liet toch een traan lopen. Snel veegde hij 'm weg.
"Sinds wanneer huil jij?" Vraag ik grijnzend. Hij kijkt me met een brede lach aan. "Sinds wanneer maak jij grappen?" Ik kijk hem met dichtgeknepen ogen aan, en steek mijn tong dan uit als een klein kind. "Ha-ha, wat een humor heb je toch," zeg ik sarcastisch. Ik geef Stijn een por met mijn vinger.
Pov Stijn
Ik heb er zo lang op gehoopt, en gewacht: eindelijk is Pip wakker geworden! De dokter zei dat ze er goed uitzag voor iemand die bijna vier weken in de coma gelegen heeft. Mijn dag kan niet meer stuk!
We hebben heel de dag lopen praten, en zelfs gelachen. Zou ze het hele gebeure van onze ruzie's vergeten zijn? Ach, wat boeit het. Ze praat eindelijk weer is met me, en lachen zelfs weer met elkaar. Dat is toch gewoon geweldig!? Rond een uur of vijf moest ik dan echt weg: Pip kreeg last van haar hoofd, en moest rusten, en dus ben ik, met tegenstribbelende benen, weggegaan. Ik heb Douwe duizend keer proberen te bellen, maar hij neemt zijn telefoon weer eens niet op. Zeker weer te druk met andere zaken.
Ik kijk naar de tv. In mijn ene hand houdt ik een flesje bier vast, en in de andere houdt ik mijn afstandsbediening vast om te zappen. Zaterdagavond is er echt nooit wat op tv.
23:00 pm.
Ik giet het laatste beetje bier achterover en sta dan op. Ik doe alle lichten uit, sluit alle gordijnen, poets mijn tanden, kleed me uit, en plof dan in bed neer. Ik leg mijn handen onder m'n hoofd en staar naar het plafond terwijl ik nadenk over vandaag. Of nou ja, over Pip. Van blijheid kan ik een hele poos niet in slaap komen, maar na een tijdje val ik toch weg. Weltrusten wereld. Weltrusten Pip.
---
Extra lang hoofdstuk! Yay!
Gewoon, als bedankje voor de BIJNA 1Duizend Reads! Morgenavond komt er nog een deel online, en misschien wel twee. Ik ga nu slapen, want anders kom ik morgen mijn bed niet uit voor school.
Goodnight lieve mensen. 💫🍃🌸

K.