Pov Stijn
"Jezus gast. Heb je het weer voor elkaar gekregen?" Douwe kijkt me boos aan terwijl hij me vragend aankijkt. Ik sta op van het bed, en ga verlaten bij het raam staan. "Weet je gast, dit is niet de eerste keer dat je haar die fucking erge pijn hebt laten voelen. Denk je nou nog echt dat ze je vergeeft? Denk je nou echt, dat ze met je overnieuw wilt beginnen? Weet je wel niet wat ze van je denkt? Ze ziet je aankomen, de bedrieger die met elk meisje die hij tegenkomt het bed induikt." Hij schudt zijn hoofd even zucht dan. "Stijn. Het punt is gewoon... Dat je moet inzien dat je haar kwijt bent. En nu echt kwijt." Douwe komt naar me toe gelopen en geeft me een schouderklopje. "Ik moet gaan. Straks een optreden in Lelystad. Ik hoor je nog wel, bro." Ik knik wat afwezig, en schrik weer op, uit mijn gedachten als de deur met een knal in het slot valt. "Het is inderdaad mijn eigen fout. Maar wel een fout die ik ga oplossen. Ik kan niet zonder haar." En met die woorden pak ik mijn jas en ren mijn kamer uit.
Pov Pip
Ik sta zingend in de keuken. Ik schud mijn billen op de maat van de harde muziek. Mijn haren wapperen heen en weer. Ik ruim de laatste dingentjes van mijn boodschappen op en loop dan luidzingend naar de woonkamer waar ik begin te dansen. De gordijnen staan wagenwijd open, en iedereen ziet me. Maar waarom zou ik me daar zorgen over maken? Iedereen mag gewoon zien dat ik hartstikke vrolijk ben, ook al is het uit tussen mij en Stijn. Als ik een meisje met een verbaasde blik naar mij zie kijken steek ik lachend mijn hand op en dans dan verder. "Oooooh, take it off, take it off, i need your loveeeee.." Als het solostukje van de gitaar aan de beurt is, pak ik mijn dweilstok en begin dat als een denkbeeldige gitaar te gebruiken. Mijn god, dit voelt geweldig. Ik voel me vrij. Alsof ik onderhand levenslang vast heb gezeten in een kleine wasmachine, en nu vrijgelaten word. I live!
Pov Stijn
Daar sta ik dan. Met een grote bos rode, en witte rozen voor de deur van de liefde van mijn leven. Waar mijn hart voor klopt. Waar mijn hersenen secondes en minuten aan denkt. Waar ik voor leef. Ik ben even stil, en luister dan goed. Ik leg mijn oor op de deur, en hoor dan knalharde muziek. Jezus, ze heeft het volgens mij wel fijn zonder mij. Ik mompel wat in mezelf, hef mijn hand, en klop dan hard op de deur. Of nou ja, je kan het meer "bonken" noemen. Ik hoor de muziek stoppen. Dan volgt er wat gerommel. Door het raampje van de voordeur zie ik haar prachtige gezicht verschijnen. Ik glimlach wat kleintjes, en ongemakkelijk. Als ze de deur opent, en mij ziet gooit ze hem meteen dicht zonder dat ik dan ook wat kan zeggen. Zoals verwacht. Ik weet eigenlijk niet wat ik hier doe. Ik bedoel, ik kon toch verwachten dat ze niet opendoet. Ze gaat me echt heus niet vragen of ik gezellig binnen wil komen om een kopje thee mee te drinken met een koekje erbij. Ik heb het zelf verpest zoals Douwe al zei, en dat heb ik aan mezelf te danken. Pip verdient beter. Maar dan bedoel ik ook echt véél beter. Maar ook al is dát zo. Ik ga er alles aan doen om haar terug te winnen!