Για άντρες φροντιζαν τον κηπο, σκέφτηκε και μόλις είδε πως υπήρχε κιοσκι στην αυλη ευδιαθετη αναστέναξε. Πλησιασε και άφησε την κουπα. Το μόνο που άκουγε ήταν το κελαηδισμα των πουλιων και τους ηχους από τα κυμματα της θάλασσας. Κάθισε και άνοιξε το πακέτο. Έβγαλε ένα τσιγάρο και κοιταζοντας το η επιθυμία δυναμωσε. Το έβαλε στα χείλη και το άναψε. Εκλεισε τα μάτια στην πρώτη ρουφιξια και εγειρε το κεφάλι προς τα πίσω

«Ελα να σου δειξω κάτι...»
«Τι;»
«Θα δεις, άνοιξε τα χείλη σου, θα τραβηξω μια γερη τζουρα και θα εκπνευσω τον καπνο μέσα σου...»
«Ακουγεται...»
«Σεξυ;΄»
«Αρκετα...»
«Ανοιξε τα χείλη σου μωρο μου ...»

Ένας ακόμα διαλογος προετρεψε τα κλειστα της ματοκλαδα να ανοιξουν. Συνειδητοποιησε πως κάθε φορά που μια αναμνηση ξεπροβαλλε στο μυαλό της ο πόνος που ένιωθε στο κεφάλι της διαρκουσε λιγότερο. Κοίταξε τα πανηψηλα δεντρα γύρω της και άφησε τον καπνο να βγει προς τα έξω.
«Ποιος είσαι ;» Αναρωτήθηκε για τον αντρα που άκουγε στο κεφάλι της .
Ξάπλωσε προς τα πίσω και κοίταξε την οροφη από το κιοσκι. Έμοιαζε ολοκαινουριο πάραυτα όμως της έβγαζε μια οικειοτητα .
«Δεν σου είπαν ότι είναι κακό να καπνιζεις;» Η Καταλίνα πεταχτηκε και μαζί της και το τσιγάρο που κρατούσε στα χέρια . Ο Λάντον την κοίταξε χαζογελαστος και προς έκπληξη του,  εκείνη σηκώθηκε αμέσως και τον αγκαλιασε. «Ωωωω ηρεμα Καταλίνα ! Είσαι ενταξει;» Είπε και την απομακρυνε ελαφρά.
«Μια χαρά , απλά χαιρομαι που γυρισες!» Απάντησε . Ο Λάντον σκέφτηκε αμέσως πως κάτι θα είχε γίνει αυτες τις ώρες. ποτέ δεν φανταστκε ότι θα γυρίσει και θα την βρει να καπνιζει στο κιοσκι. Πόσο μάλλον χωρίς την συνοδεία του Κάσιεν.
«Τα τσιγάρα που τα βρήκες;» Εκείνη χαμογέλασε .
«Ας πούμε πως τα δανειστηκα...»
«Καταλινα , δεν πιστεύω να μπηκες στο δωμάτιο του Λουκ» απάντησε και έπιασε το κεφάλι του με μια έκφραση απογοητευσης.

Ένιωσε πως στο προσωπο του Λάντον υπήρχε ένας άνθρωπος εμπιστοσυνης. Δεν καταλάβαινε γιατί ένιωθε έτσι.  Η χαλαρωτικη του αύρα σε σχέση με τους υπολοιπους και το γεγονός πως ήταν γιατρος ενισχυε την πεποιηθηση της. Κάθισε πάλι στο κιοσκι και ανέβασε τα ποδιά της πάνω.
«Τα πηρα από το δωμάτιο του. Δεν θα πω ψέματα άλλα προς θεου δεν θέλω να βαλω σε μπελάδες την Τονια» Μόλις κατάλαβε πως άθελα της και χωρίς καν να την ρωτησει κάτι, ανεφερε το όνομα της νεαρης υπηρετριας δάγκωσε την γλωσσά της. Ο Λάντον εκατσε δίπλα της, ακουμπησε με την πλάτη προς τα πίσω και στηριξε τα χέρια του στο ξυλο.
«Αυτο θα μείνει μεταξύ μας. Ενιωσες την ανάγκη να καπνισεις Καταλίνα;» Ρώτησε σοβαρος χωρίς να την κοιτάζει.
«Ναι. Υποθέτω είναι σημαδι πως καπνιζα σωστα;»
«Νομιζω πως ναι… Ίσως η μνήμη σου παλεύει να βγει στην επιφανεια. Πες μου τι άλλο έγινε όσο ελειπα…» Το βλέμμα του ταξιδευε στα δεντρα . Η Καταλίνα πήρε τον καφέ , άναψε και ένα τσιγάρο και αναστέναξε.
«Εγιναν κάποια πράγματα άλλα δεν ξέρω αν είναι αξία να τα συζητησουμε Λαντον»
«Ολα εχουν σημασία Καταλίνα , μιλησε μου και πες μου πως νιωθεις. Τι σου συμβαίνει...»
«Νομιζω πως τρελαινομαι…»
«Τι εννοείς;»
«Ακουω φωνές και διαλογους μέσα στο κεφάλι μου, την δική μου φωνή μερικες φορές την αναγνωριζω ενω άλλες κάνω μόνο υποθεσεις. Υπάρχουν στιγμες που μπορεί να δω μια εικόνα και αυτόματα τα πεταχτει κάτι μέσα στο κεφάλι μου. Το ίδιο συμβαίνει και με τις λεξεις … Δεν μπορώ να σκεφτω τίποτα παραπάνω. Ειτε τρελαινομαι , ειτε ο εγκέφαλος μου προσπαθει να βρει την μνήμη του..»
Ο Λάντον δεν είπε κάτι . Καθοταν προβληματισμενος .
«Τα ονειρα; αυτό που το πας!» Συμπληρωσε η Καταλίνα τραβώντας την προσοχή του.
«Βλεπεις ονειρα και σκηνες;»
«Ειδα ένα αρκετά τρομακτικο…»
«Τι ειδες δηλαδή;»
«Ειδα πως κατεληξα σε εκεινο το στενό…» Εκείνος για πρώτη φορά σηκώθηκε και την κοίταξε
«Ειδες;» Ρώτησε περίεργα
«Ναι, ένα μέρος δηλαδή… Ενιωθα πως κάποιος με κουβαλαει. Δεν είδα ποιος. Ενιωσα πως με αφηνει κάτω . Ολα τα υπολοιπα ήταν αρκετά θολα...»
«Νομιζω πως πρέπει να κάνουμε ακτινες Καταλίνα. Ίσως ένα εγκεφαλογραφημμα για να δω την κίνηση του εγκεφάλου … Ίσως η μνήμη σου επανερχεται σιγα σιγα»
«Δεν ξέρω...»
«Ξερω εγώ, αυτό φτανει. Δεν μου είπες όμως τι έγινε όσο ελειπα…»
Εκείνη ξεροκαταπιε. Πέταξε το μισοτελειωμενο της τσιγάρο στο χωμα και αναστέναξε. Δεν ήταν σίγουρη αν έπρεπε να αναφερθει στο φιλί που ανταλλαξε με τον Κάσιεν.
«Τιποτα το μεμπτό. Ο Κάσιεν μου έδειξε πως να χειροζομαι ένα όπλο και απλά μαλωσαμε λιγακι»
«Μαλωσατε;»
«Ναι Λάντον! Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες αυτή τη στιγμή άλλα είχαμε μια νιξη. Όπως και να έχει όλα τελειωσαν. Το μόνο που θέλω είναι να βρω την μνήμη μου και να φύγω!»
Πριν της δώσει κάποια απάντηση οι φωνές που ακουστηκαν αχνα, πήραν σαρκα και οστα. Ο Λίαμ μαζί με τον Λουκ εστριψαν και τους πλησιασαν.
«Εδω είναι λοιπόν η μικρή κλεφτρα!»Σχολιασε ο Λουκ και μπήκε κάτω από το κιοσκι. Η Καταλίνα κοκκινησε.
«Δεν ήθελα μα μπω στο δωμάτιο σου άλλα δεν είχα επιλογή..» Είπε χαμηλα και ο Λουκ γέλασε
«Χαλαρωσε ! Σε πειραζω. Δεν έχω πρόβλημα. Ώστε καπνιζεις ε;»
«Υποθετω πως ναι...Για να είχα την ανάγκη να το κανω»
«Μαλιστα. Και που ηξερες πως μέσα σε όλους αυτούς θα βρεις στο δικό μου δωμάτιο τσιγάρα;» Ρώτησε περίεργος
«Τωρα αυτό μας νοιαζει;» Αποκρίθηκε ο Λάντον «Παμε όλοι μέσα. Ας τηναφησουμε λίγο μόνη. Πρέπει να μιλήσουμε για την αποστολη. Είδε κανεις τον Κάσιεν;»
«Ναι, τους έχει ήδη μαζεψει στην τραπεζαρια» Απάντησε ο Λίαμ
«Ωραια πάμε μέσα κι εμεις...» Ο Λάντον βγήκε αποτο κιοσκι και τα διδυμα εμειναν πίσω.
«Πιστευεις πως μας ξεχωριζεις;» Ρώτησε ο Λουκ κι εκείνη τον αγριοκοίταξε.
«Τωρα ίσως όχι, άλλα μια ώρα να περασω μαζί σας και να είσαι σίγουρος πως θα το κάνω!» Του απάντησε η Καταλίνα επιθετικα
«Ηρεμα γατουλα...»
«Πως με είπες;» Σηκώθηκε ορθια και στάθηκε μπροστά του. Ο Λουκ έκανε ένα βημα πίσω
«Ο Κάσιεν σε είπε τιγρη και το γατουλα σε πειραξε;» Της απάντησε αμέσως κι εκείνη κατέβασε το κεφάλι. Σκέφτηκε πως σίγουρα αρχιζει και τα χανει..
«Δεν ξέρω τι με ποιανει ώρες ώρες ειλικρινα...»
«Τιποτα δεν σε ποιανει. Ειμαστε αγνωστοι Καταλίνα. Είναι φυσιολογικο. Ο Ντέρεκ και ο Γκάμπριελ ψαχνουν συνεχώς. Κάτι θα βρουνε μην ανησυχεις»
«Τελειωνετε;» Ρώτησε ο Λάντον δυνατά.
« Λοιπόν, απολαυσε τον καφέ σου και εμεις θα τα πούμε μετά» Ο Λουκ χαμογέλασε γλυκά και έφυγε μαζί με τον Λίαμ.
Μενοντας ξανά μόνη , κάθισε και προσπαθησε να ζορισει το μυαλό της. Άρχισε να σκεφτεται τους διαλογους και το ονειρο της άλλα πάραυτα επεφτε στο κενό.

Σας φιλώ...