"Μπομπ σου είπα δε θέλω να πιω άλλο! Ήδη ζαλίζομαι!" Γκρίνιαξε η Κάρλα ενοχλημένη από την συμπεριφορά του. Δεν μετρούσαν πάνω από τρεις μήνες μαζί αλλά πρώτη φορά της φερόταν έτσι με αποτέλεσμα να ωθήσει τα νεύρα της στα άκρα.

"Έλα ρε μωρό μου... Μη γίνεσαι σα μωρό. Εγώ σε βλέπω σαν γυναίκα... Και μάλιστα μια γυναίκα φωτιά..." είπε χαιδευοντας τα μπούτια της .Εκείνη έπιασε τα χέρια του και τα απομάκρυνε

"Σε παρακαλώ... Μη με αγγίζεις εκεί..." του είπε χαμηλά

"Ωωωω έλα τώρα..." της είπε κι αυτή τη φορά την έπιασε από τη μέση, την τράβηξε λίγο πιο πέρα και κόλλησε το κορμί της στο τοίχο. "Με καυλωνεις μωρό μου... Θέλω τόσο να σε γαμησω... Να γίνω ο πρώτος σου ..." εκείνη ήταν έτοιμη να εκραγεί. Τον έσπρωξε για να μη προκαλέσει σκηνή και τον σκοτώσει,  μα εκείνος αγρίεψε

"Γιατί δε μου κάθεσαι γαμω το;;;" της φώναξε μέσα στα μούτρα χτυπώντας τα χέρια του στο τοίχο πίσω της.

"Γιατί είναι δική μου ρε παπάρα!" Ακούστηκε άξαφνα η φωνη του Τζέικ ο οποίος χωρίς να περιμένει όρμησε και τον άρπαξε από το γιακά. Του έδωσε μια μπουνιά στη μούρη και ο Μπομπ αντεπιτεθηκε αμέσως

"ΤΖΕΙΚ ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΚΆΝΕΙΣ!!" Ούρλιαξε η Κάρλα μα ήταν αργά... Εκείνος εκτόξευε τη μια μπουνιά μετά την άλλη στο πρόσωπο του. Ο κόσμος γύρω τους άρχισε να ζητωκραυγαζει και μόλις ο Μπομπ έπεσε αναίσθητος ο Τζέικ τον έφτυσε . Σηκώθηκε από πάνω του σκουπίζοντας τα ματωμένα του χείλη,  άρπαξε τη Κάρλα από το μπράτσο και σπρώχνοντας τον κόσμο που είχε μαζευτεί τριγύρω την έβγαλε έξω από το κλαμπ με το ζόρι.

"Μη με τραβάς! Και τι διάολο έκανες εκεί μεσα;; Με παρακολουθείς; Με ποιο δικαίωμα; θα τον σκότωνες και θα βρίσκαμε το μπελά μας ! Με πονάς! ΤΖΕΙΚ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΣΕΡΝΕΙΣ! ΤΖΈΙΚ ΣΟΥ ΜΙΛΆΩ!"

Εκείνος αφού την οδήγησε στο αυτοκίνητο με τα χίλια ζόρια, την έσπρωξε πάνω στη πόρτα του οδηγού .

"ΕΙΣΑΙ ΝΤΥΜΕΝΗ ΣΑΝ ΠΌΡΝΗ! ΣΕ ΕΣΩΣΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΆΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΓΜΑ;" ξέσπασε και κάνοντας ένα βήμα πίσω άρχισε να βρίζει και να κλωτσάει τη ζάντα προκαλώντας της τρόμο μα και τρέμουλο. Ήταν η πρώτη φορά στη μέχρι τώρα ζωή τους που τον έβλεπε σε μια τέτοια κατάσταση. Χωρίς καμία  δόση χιούμορ. Χωρίς έλεγχο των πράξεων του. Με ματωμένα χείλη, πρησμένα χέρια από της μπουνιές και μάτια κατακόκκινα από θυμό

"Τζεικ;" είπε πιο ήρεμα

"ΒΟΥΛΩΣΕ ΤΟ! ΣΕ ΕΒΛΕΠΕ ΣΑΝ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΚΑΡΛΑ! ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΤΡΥΠΑ!" Της απάντησε αμέσως και δίνοντας μια μπουνιά στο τζάμι πίσω της εκείνο έσπασε και η Κάρλα πάτησε τα κλάματα τρομαγμένη. Μόλις την είδε να κλαίει γοερά, πάτησε μια κραυγή , την αγκάλιασε και κλείνοντας το πρόσωπό της στις χούφτες του την ανάγκασε να τον κοιτάξει.

"Συγγνώμη... συγγνώμη που σου φώναξα ο μαλακας .. Ξέρω πως δε φταις σε τίποτα κοριτσακι μου..."

Εκείνη μόλις εισέπραξε τρυφερότητα άρχισε να κλαίει με πιο πολύ παράπονο...

"Σσς... Μη κλαις . Ένας ηλίθιος ειμαι καλά; Είδες πάντως τι κάνει ένας γκέι;" είπε εν τέλει κι εκείνη ρουφώντας τη μύτη της, του έσκασε ένα χαμόγελο. Ξαφνικά το δακρυσμένο της βλέμμα , του προκάλεσε ανατριχίλα.

"Τζεικ λυπάμαι...Δεν ήθελα να ... να πω ... ξέρεις..." τραυλισε  με δυσκολία αλλά εκείνος είχε χαθεί στα μάτια της. Με τα ακροδάχτυλα του χάιδεψε το τελευταίο της δάκρυ και κοιτάζοντας σπιθαμή προς σπιθαμή το πρόσωπο της , χαμήλωσε προς το μέρος της. Μόλις κατάλαβε τι ήταν έτοιμος να κάνει τινάχτηκε προς τα πίσω κι εκείνη έμεινε παγωμένη να τον κοιτά. Δεν μπορούσε να την αγγίξει. Τρόμαζε και μόνο στην ιδέα. Για εκείνον η Κάρλα δεν έπρεπε να γίνει τίποτα παραπάνω από αυτό που ήδη ήταν. Σε κάθε άλλη περίπτωση η κατάσταση στο σπίτι θα γινόταν ωρολογιακή βόμβα. Μια βόμβα που θα ήταν ικανή να τινάξει τη σχέση, τοσο των γονιών τους , οσο και του ιδιου με του Λογκαν στον αέρα. Ο Τζέικ ήταν πολλά αλλά δεν ήταν αδαής.

"Μπες στο αμάξι... Πάω να δω που βρίσκεται ο αδερφός σου..." της είπε σοβαρός

"Ο αδερφός μου; Είναι εδω;" ρώτησε σαστισμένη

"Ναι Κάρλα... Μπες μέσα στο αμάξι σε παρακαλώ.."  γύρισε για να φύγει μα εκείνη τον έπιασε και τον γύρισε προς το μέρος της. Του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και του χαμογέλασε

"Πάρτο σαν ανακωχή..." είπε γλυκά αλλά ο Τζέικ δεν ανταπέδωσε το χαμόγελο

"Μη παίρνεις θάρρος μικρή...." της είπε απόλυτα σοβαρός για ακόμα μια φορά και έφυγε για το κλαμπ .

Έστριψε από τη γωνία μα είδε τον Λογκαν να βγαίνει από τη πίσω πλευρά πριν μπει μέσα. Τα χέρια του είχαν εξίσου αίματα μα το ίδιο και η λευκή του μπλούζα.

Ο Τζέικ έτρεξε έντρομος προς το μέρος του.

"Τι διάολο έγινε ρε;" ρώτησε αναστατωμένος μα μόλις τον κοίταξε καλά καλά ο Λογκαν άνοιξε διάπλατα τα μάτια του 

"Γιατί είσαι ματωμένος;;"

"Το ίδιο θα σε ρωτουσα κι εγώ!"

"Τζεικ κόψε και λεγε αμέσως!"

"Όλα είναι καλά. Η Κάρλα είναι στο αμάξι ασφαλής. Λέγε τώρα πριν τρελαθώ! Τον σκότωσες;;;"

Flash back λίγη ώρα πριν ...

Ο Λογκαν βλέποντας την να τρέχει προς το μπάνιο δεν περίμενε λεπτό. Κατέβηκε σαν αστραπή τη σκάλα ώσπου είδε τον Πάτρικ να τη σπρώχνει στις τουαλέτες με δύναμη. Πριν τρέξει, δυο μεθυσμενες κοπέλες έπεσαν πάνω του κόβοντας του τη φορά. Εκείνος της έκανε στην άκρη έξαλλος μα σαν πλησίασε άκουσε τη φωνή της.

"Είσαι τρελός;" του φώναξε εκείνη μα το αλκοόλ στο αίμα δεν τον βοήθησε καθόλου.

"Με χαστουκισες!" Της είπε αγριεμένος

"Και καλά σου έκανα! Μη με ακουμπάς!"

"Έλα τώρα. Όλες ίδιες είστε σωστά;"

"Πάτρικ έχεις πιει τι διάολο κάνεις; Άφησε με ρε !!!"

"Μη κάνεις τη ζόρικη...Βγάλε αυτή τη φούστα..."

"ΜΗ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙΣ!"

Ο Λογκαν άκουσε ένα δυνατό ήχο και μπαίνοντας στο μπάνιο την είδε σε μια γωνιά να τρέμει ολόκληρη. Τα χέρια της είχαν ματώσει... το ίδιο και τα πόδια αλλά και τα μπούτια της. Ένα μικρό σουγιαδακι ήταν πεσμένο κάτω ενώ παραδίπλα ο Πάτρικ κείτονταν αιμόφυρτος.

"Μη φωνάξεις..."της είπε ήρεμος βλέποντας πως ήταν σε κατάσταση σοκ. Εκείνη μόλις κατάλαβε πως κάποιος ήταν παρόν, άνοιξε τα χείλη της να βγάλει κραυγή. Ο Λογκαν λειτούργησε αστραπιαία. Εκλεισε τη πόρτα ,ορμησε και  κλείνοντας της το στόμα με τη παλάμη του, τη κράτησε σφιχτά.

Η Ιζαμπέλ άρχισε να χτυπιέται πανικόβλητη μα δεν την άφησε...

"Σσς, πάρε βαθειές αναπνοές..." την προέτρεψε ώσπου ένιωσε το κορμί της να λιώνει στα χέρια του. Απελευθέρωσε τα χείλη της και τη κράτησε πριν πέσει κάτω.

"Σκότωσα... Σκότωσα άνθρωπο...." τραυλισε "Σκοτ..."

"Σσς... Δεν είναι νεκρός . Ηρέμησε για το Θεό..."

Η Ιζαμπέλ άρχισε να κλαίει με λυγμούς , τον κορμί  της υποστεί σοκ και έχασε τις αισθήσεις της...

Τέλος Flash back

"Και τώρα που είναι;" ρώτησε ταραγμένος ο Τζέικ.

"Την κλείδωσα στο μπάνιο και έβαλα τον Πίτερ να τη προσέχει απ έξω.  Μίλησα με το Τζάκσον και πρέπει να επιστρέψω όπως καταλαβαίνεις. Το κλαμπ θα κλείσει νωρίτερα. Πρέπει να  δω αν ζει πριν μπλεχτεί η κατάσταση..."

"Πόσο περισσότερο να μπλεχτεί;;;; Πλάκωσα τον άλλο τον καριολη στο ξύλο λίγη ώρα πριν και τώρα μου λες ότι ο δεύτερος άνθρωπος που ήταν μαζί του είναι κατά πάσα πιθανότητα  νεκρός;"

Ο Λογκαν άναψε ένα τσιγάρο ψύχραιμος...

"Ο Τζάκσον είναι με το μέρος μας. Εσένα σε είδαν , γι αυτό έχουμε λύσεις. Δεν έκανες κάτι τραγικό. Καυγάδες γίνονται κάθε μέρα. Εκτός αυτού, ο άλλος ο πουστης είχε ακόμα σφυγμό... Αν ζήσει, θα του δώσω αρκετά για να μη πει λέξη ειδάλλως θα πεθάνει. Το πρόβλημα είναι εκείνη... Τι θα την κάνω μου λες; Και πως γίνεται να κυκλοφορούσε με σουγιά; και ανάθεμα Τζέικ! Το χτύπημα της ήταν απλά..."

"Ατσαλο; το βλέπω από τα ρούχα σου..."

"Τι ατσαλο ρε ! Τον βρήκε στο πλάι του λαιμού λίγο πριν τη κεντρική αρτηρία! Θαρρείς και ήξερε που να χτυπήσει! Γι αυτό και ζει ο μπάσταρδος!"

"Πώς γίναμε έτσι... τι θα πουμε στους μεγάλους μου λες; Κι εκείνη η φίλη της πάλι καλά που έφυγε για να πηδηχτει και δεν έχουμε κι άλλο πρόβλημα..."

"Καταρχήν χρειάζεται ψυχραιμία... Πήγαινε τη μικρή σπίτι και έλα πίσω. Μην της πεις λέξη! Κατάλαβες;"

"Είσαι τρελός; Γι αυτό να είσαι σίγουρος!"

"Ώραια, εγώ θα καθαρίσω τη κατάσταση στο κλαμπ και θα σε περιμένω. Μόλις γυρίσεις, θα πάρω την Ιζαμπέλ..."

"Θα τη πάρεις και θα την πας που;; Ξέχασες ότι ο πατέρας σου αν μας δει να επιστρέφουμε σίγουρα θα ρωτήσει;"

"Θα κοιμάται τέτοια ώρα Τζέικ! Και να ρωτήσει πες ότι είμαι με γκόμενά! Μην χάνεις την εξυπνάδα σου από το πανικό! Δε μπορώ να την γυρίσω πίσω έτσι όπως είναι, ούτε σε κάποιο ξενοδοχείο μπορώ να πάω σε αυτή τη κατάσταση ... Μίλησα όμως με το Τζάκσον και ξηγήθηκε καλά... Είδες τι κάνουν τα φράγκα; Μου είπε πως έχει ένα διαμέρισμα κοντά στην έπαυλη. Δε πήγαινε ποτέ. Σχεδόν άδειο είναι οπότε σκέφτομαι να τη πάω εκεί. Μετά βλέπουμε...."

"Αν ζήσει ο Πάτρικ θα είναι καλά γιατί σίγουρα θα του κλείσουμε το στόμα. Αν πεθάνει θα πρέπει να την εξαφανίσουμε...Κανένας δε θα πιστέψει ότι δε το έκανε εκείνη. Όχι ύστερα από όσα έγιναν στη ληστεία..."

"Το ξέρω. Θα δουμε πως θα γινει. Όσο για το λόγο που πλάκωσες τον άλλο, οποίος κι αν ήταν, ευχαριστώ. Ξέρω πως η Κάρλα είναι και σαν δική σου αδερφή..."

"Ναι... Είναι..." αποκρίθηκε αναστεναζοντας ο Τζέικ.

"Λοιπόν ας μη χάνουμε χρόνο. Φύγε και περιμένω..."

"Έγινε αδερφέ..." απάντησε  και χτυπώντας τον μια φορά στον ώμο, πήρε τα κλειδιά από το αμάξι και επέστρεψε πίσω...

Σας φιλώ...