Μπανγκόγκ, ένας χρόνος μετά την έλευση της Ιζαμπελ στην Αμερική.
(Σας πάω λίγο μπροστά, μετά θα επιστρέψουμε στο παρόν)

Κάσιεν

Βλέπω τη ζωή μου σαν ενα φυτό. Ένα αναρριχωμενο φυτό... Ξεκίνησα να παλεύω από τη ρίζα, μεγάλωσα και επέκτεινα τις δυνατότητες μου. Άφησα όμως  τα κλαδιά μου να ξεφύγουν... Να απλωθουν πιο μακριά από όσο έπρεπε. Έφυγαν από το κέντρο , ξεράθηκαν και στο τέλος μαραθηκαν και έπεσαν. Δεν φταίει κανένας. Εγώ φταίω...

Κάπου στα μισά της ταραγμένης μου  ζωής,  βρέθηκα πάλι μόνος. Μόνος να παλεύω να κρατηθώ για να ζήσω. Πώς να ζήσεις όμως όταν έχεις χάσει όλα όσα αγαπάς; Έφτασα σε μια ηλικία, που δεν ήθελα τίποτα άλλο από αγάπη. Πονταρα σε αυτήν μα έχασα και τις δύο φορές. Θεούλη μου... Όσο σκέφτομαι τι έγινε αυτό το χρόνο θέλω να βγάλω το περίστροφο και να τιναξω τα μυαλά μου στον αέρα. Έδωσα επιλογές. Πολλές από αυτές αλλά εν τέλει κατάλαβα πως εγώ, δεν υπήρχα στις δικές τους.

Γιατί πρέπει να πονάω;
Γιατί πρέπει να καταστρέφω γύρω μου όσα αγαπώ;
Τι έχω κάνει για να αξίζω τέτοιες τιμωρίες;

Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να αγαπήσω... Σώμα και ψυχή.

Ίσως τελικά η αγάπη να είναι κατάρα για μένα. Ίσως δεν γεννήθηκα για να τη νιώσω όπως όλοι οι άνθρωποι και ίσως δεν την αξίζω μετά από όλα αυτά. Τα έκανα θάλασσα...

Θάλασσα... Ειρωνεία έτσι;  Ολα αυτά τα  χρόνια  λάτρευα να τη κοιτάζω γιατί μου θύμιζε εκείνη. Και τώρα με έπνιξε...

Έχασα την εμπιστοσύνη που μου είχε το ίδιο μου το παιδί κι αυτό είναι από μόνο του ένα βαρύ βασανιστήριο για να αντέξω.

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι...
Άξιζε τελικά; Άξιζε εκείνη η στιγμή για να διαλύσει 20 ολόκληρα χρόνια; Κι αν άξιζε, τότε γιατί κατέληξα εδώ; Μόνος... Σαν ένα φύλλο στον άνεμο. Σαν ανύπαρκτος. Σαν .... Σαν κανένας...

Παρόν

"Ακόμα δεν το πιστεύω πως ήρθαμε στην Αμερική! Είναι πανέμορφα!" Σχολίασε κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά η Ιζαμπέλ.

"Ήρεμα μικρή!" Αποκρίθηκε ο Κάσιεν βγάζοντας ένα αναστεναγμό

"Τι μικρή ρε μπαμπά;;; 19 είμαι!"

"Αυτό ακριβώς! 19 ! Άρα μικρή!"

"Ναι ναι... Εσύ στα 19 ήσουν..."

"Ένα σπασικλακι στο σχολείο ήμουν! Πλέον η γενιά σας έχει ξεφύγει..." τη διέκοψε αλλά εκείνη είχε ήδη απομακρυνθεί με τη βαλίτσα της.

"Αμάν μωρέ Κάσιεν! Ήρθαμε για διακοπές και να δούμε το Πανεπιστήμιο της Ιζαμπέλ ,  θα ηρεμήσεις επιτέλους;" τον επέπληξε η Βαλερια για ακόμα μια φορά σε σημείο που είχε αρχίσει να τον νευριάζει.

"Εύκολο είναι; Απορώ δηλαδή γιατί έπρεπε να καταλήξουμε στην Αμερική! Τα πανεπιστήμια στην Ευρώπη είναι καλύτερα!" Επέμενε και πριν ξεκινήσει ξανά ένας καυγάς με τη Βαλερια η Ιζαμπέλ τους είδε και τους πλησίασε.

"Θα σταματήσεις να γκρινιάζεις ρε μπαμπά επιτέλους; Ελάτε να πάμε στην εστία. Θέλω να δω το δωμάτιο μου και μετά να σας πάω στο ξενοδοχείο μέχρι να φύγετε!"

Ο Κάσιεν γύρισε προς την Βαλερια η οποία διατήρησε τη ψύχραιμια μπροστά στη κόρη της και τον γλυκοκοιταξε.

"Μήπως να αγοράσουμε ένα σπίτι στη Καλιφόρνια;; Να είμαστε κοντά..."

Εκείνη με ένα άγριο βλέμμα όμως  τον έβαλε αμέσως στη θέση του. Μια θέση που δεν του άρεσε καθόλου. Το τελευταίο  διάστημα τον αγριοκοιταζε μπροστά στην  Ιζαμπέλ  όταν εκείνη δε κοιτούσε με αποτέλεσμα ο Κάσιεν να κάνει πίσω. Δεν ήταν άνθρωπος που ήθελε το παιδί του να τον βλέπει να μαλώνει.

Πήρε τις βαλίτσες της Βαλεριας που ξεκίνησε να περπατάει μπροστά και διαταζοντας το αγρίμι που ζούσε μέσα του να πέσει σε λήθαργο, ξεκίνησε να περπατά...

Μπρούκλιν. Έπαυλη Γκαρσία

"Ρε Ίαν σταμάτα!" Τον επέπληξε μα από το πονηρό της βλέμμα και μόνο, εκεινος κατάλαβε ότι τον προκαλούσε.

"Έλα ρε ψιψινα , απο χθες  έχουμε να..." της απάντησε σηκώνοντας τα φρύδια με υπονοούμενο.

"Δε πειράζει. Δείξε λίγο έλεος..."

" Είκοσι χρόνια δεν έχω δείξει τώρα γιατί να αλλάξω;"

Πιάνοντας την από τη μέση, τη σήκωσε ψηλά στα στιβαρά του μπράτσα κι εκείνη άρχισε να γελάει.

"Σ'αγαπάω πολύ το ξέρεις;"του είπε σοβαρή αυτή τη φορά και τυλίγοντας τα πόδια της γύρω από τη μέση του , τον δάγκωσε στο λαιμό.

"Το ξέρω μωρό μου... Το ξέρω..."

Άρχισε να την φιλάει απαλά μα όπως πάντα, το φιλί δεν άργησε να παραδώσει τα σκήπτρα στο πάθος και την αγριάδα τους. Και οι δύο ήταν πάντοτε άνθρωποι γεμάτοι έντονα συναισθήματα  και ένταση. Πέρασαν αρκετά χρόνια , έκαναν παιδιά , μεγάλωσαν μα όσες αλλαγές κι αν ερχόντουσαν στη ζωή τους, δεν έχαναν την επιθυμία ο ένας για τον άλλο.

Την πέταξε στο κρεβάτι και της έσκισε τη μπλούζα.

"Όχι κι αυτή...." του είπε λαχανιασμενη μα εκείνος γέλασε

"Θα σου πάρω άλλη..." της ψιθύρισε χωρίς να κόψει ταχύτητα. Την εγδυσε και θαύμασε το κορμί της. Πάντα αναρωτιόταν αν έφταιγε που ήταν ακόμα  ερωτευμένος μαζί της και δεν έβλεπε κανένα  ψεγάδι πάνω της ή αν απλά ήταν τόσο τέλεια ακόμα και στα 47 της.

Τσαλακωσε  με τα δαχτυλα του το δέρμα στα μπούτια της και ανοίγοντας τα , της έκλεισε το στόμα με το χέρι και μπήκε μέσα της. Εκείνη εκτόξευε τα μουγκρητα της στη παλάμη του , ανασηκωσε τη μέση της και απλώνοντας τα χέρια της στη πλάτη του , τον εγδαρε.

"Παίζεις άσχημα ψιψινα ..."γρυλισε και αύξησε ένταση. Όσο περισσότερο πίεζε τα νύχια της μέσα του, άλλο τόσο εκείνος έφτανε στην απόλυτη κορύφωση.

"Ψιψινα...." της είπε ξεπνοα. Εκείνη αδυνατώντας να κρατηθεί,  του δάγκωσε τη παλάμη. Ο Ίαν τράβηξε το χέρι απ το πόνο και μόλις έφτασε στα αφτιά του το ουρλιαχτό της , έβγαλε κι εκείνος μια βαθειά κραυγή και τελείωσε.

Έπεσε πλάι της στο κρεβάτι, χαμογέλασε και την αγκάλιασε.

"Τι άλλο να ζητήσω μου λες ;" τη ρώτησε κι εκείνη βγήκε από την αγκαλιά του , στηρίχθηκε στον αγκώνα της και τον φίλησε στο μάγουλο.

"Ίσως θα μπορούσες να ζητήσεις έκπτωση από τον Τζωρτζ... Με τόσα ρούχα που μου έχεις καταστρέψει τον έχουμε κάνει χρυσό!" Αστειευτηκε μα το γέλιο της κόπηκε μαχαίρι όταν η λίστα άνοιξε και στο δωμάτιο μπήκε ο Λόγκαν.

"ΘΕΟΥΛΗ ΜΟΥ! ΌΧΙ ΠΆΛΙ!!"  Είπε δυνατά και γύρισε από την άλλη.

Η Καταλινα τύλιξε το κορμί ης με ένα σεντόνι και ο Ίαν ντύθηκε.

"Πόσες φορές σου έχω πει να μην μπαίνεις έτσι στη κρεβατοκάμαρα;;"τον μαλωσε ο Ίαν και ο Λόγκαν έβαλε τα γέλια.

"Ίσως αν σταματήσεις να πηδάς τη μαμά σαν να είναι κουνέλι κάθε τρεις και λίγο να μην έχουμε τέτοια θέματα!" Του αντιμιλησε με μια αίσθηση χιούμορ.

"Υπερβολές Λόγκαν. Όπως και να έχει έχεις γίνει ολόκληρος άντρας . Δεν καταλαβαίνω την έκπληξη σου..."

"Δεν θα κάτσω να μιλήσω για τη σεξουαλική σας ζωή ! Έχουμε πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθούμε! Θα σας περιμένω στη αίθουσα συνεδριάσεων σε 5 !" Τους ανακοίνωσε και έφυγε κουνώντας το κεφάλι του...

Σας φιλώ....