"Θεωρείς πως θα είναι εντάξει σε εκείνη τη τρώγλη;" αποκρίθηκε ο Κάσιεν βγάζοντας τα παπούτσια του.

"Δεν ήταν τρώγλη. Γίνεσαι υπερβολικός. Σε πληροφορώ πως είναι ένα από τα καλύτερα δωμάτια της εστίας. Εκτός αυτού, ολόκληρος ο όροφος ήταν ο πιο περιποιημένος και καθαρός" απάντησε η Βαλερια βάζοντας τη λευκή της νυχτικια και αφού ντύθηκε, ξεκίνησε να βουρτσιζει τα μαλλιά της.

Το ξενοδοχείο που έκαναν κράτηση ήταν φυσικά ένα από τα πιο ακριβά του Μπρούκλιν. Λευκή σουίτα. Έτσι ονομαζόταν το δωμάτιο που τους έδωσαν και δεν είχα άδικο. Όλα Εκεί μέσα ήταν λευκά.

Ανέβασε τα πόδια του στο τραπεζάκι και φέρνοντας το κορμί σε πιο ξαπλωτή στάση, αγνάντεψε την εκπληκτική θέα και γέλασε. Είχε δει άπειρες φορές τη συγκεκριμένη θέα από το φακό της διόπτρας του.

"Γιατί γελάς;" ρώτησε περίεργα εκείνη  μα δεν του άφησε περιθώριο απάντησης "Θυμήθηκες την έξαλλη ζωή σου μήπως;" τον ειρωνευτηκε

"Πάλι τα ίδια; Τι έχεις πάθει τώρα τελευταία; Παλαιότερα ούτε που αναφερόσουν στο παρελθόν"

"Πάντοτε αναφερόμουν αλλά μάλλον ήσουν τυφλός. Τέλος πάντων. Η μέρα σήμερα ήταν κουραστική. Έλα να ξαπλώσουμε γιατί αύριο..."

"Σκύλος ειμαι ρε;; Δε θέλω να ξαπλώσω. Πίσω είναι το κρεβάτι τράβα κοιμήσου αν θες !"

Εκείνη κατέβασε λυπημένα το κεφάλι και τον πλησίασε.

"Δεν είμασταν έτσι... Τι παθαίνουμε Κάσιεν;" ρώτησε θλιμμένη.

"Δεν είμασταν γιατί υπήρχε σεβασμός ανάμεσα μας. Βλέπω όμως ότι τώρα τελευταία δεν έχεις συναίσθηση της λέξης" της είπε και σηκώθηκε "Όπως εγώ δε ρώτησα ποτέ για το παρελθόν σου, έτσι κι εσύ έπρεπε να σεβαστείς την υπόσχεση που δώσαμε κάποτε. Μόνο μέλλον είχαμε πει... Το ξέσπασμα μου όμως για την άφιξη της κόρης μου εδώ, θεωρώ πως ήταν φυσιολογικό και αν μη τι άλλο έπρεπε να με καταλάβεις και όχι να σταθείς απέναντι μου"

Εκείνη έδειξε να τσιτωνει μα σαν τον είδε να αρπάζει την δευτερη ηλεκτρονική κάρτα εισόδου του δωματίου ,έτρεξε ξοπίσω του.

"Που πας τώρα;" ρώτησε έτοιμη να βάλει τα κλάματα

"Στο διάολο...!" Είπε και έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Για εκείνον ήταν αρκετά ξεκάθαρο πως η σχέση τους περνούσε από μεγάλη κρίση. Με το χαρακτήρα της να μεταλλάσσεται συνεχώς, άρχισε να σκέφτεται μήπως περνούσε κάποιο είδος εμμηνόπαυσης έτσι ωστε να εξηγήσει τα ξεσπάσματα της και να μη καταλήξει να τη δολοφονήσει εν βρασμό ψυχής. Ήταν αποφασισμένος να σταθεί πλάι της  και να τη στηρίξει στο μεγιστο βαθμο αν υπήρχε ένα τέτοιο ενδεχόμενο , καθως ειχε ακουσει πως ηταν αρκετα σκληρο για μια γυναίκα. Πάραυτα όμως δεν του άρεσαν καθόλου τα σκαμπανεβάσματα της. Οι προσβολές ήταν αρκετές και δεν θύμιζε πλέον σε τίποτα εκείνο το γλυκό κορίτσι μου γνώρισε.

Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, βρέθηκε να περπατάει έπειτα από είκοσι χρόνια σε δρόμους που του είχαν λείψει. Η νοσταλγία για τη παλιά ζωή, γέμιζε με αναμνήσεις το μυαλό του ώσπου αποφάσισε, να ρισκάρει. Απ τη στιγμή που δε βρήκε εκείνη τη συσκευή για να πάρει το Λαντον , σκέφτηκε να πάει σε ένα παλιό τους στέκι. Να παρακολουθήσει τη κίνηση και να δει μήπως κάποιος πηγαίνει ακόμα.

Αναρωτήθηκε μήπως ήταν τρελός. Τόσα χρόνια πέρασαν... Όλοι θα είχαν φτιάξει τις ζωές τους. Εκτός αυτού, ίσως είχαν αλλάξει και οπτικά.

Έβγαλε ένα τσιγάρο, έκοψε δρόμο μέσα από τα στενά σοκάκια και με τη καρδιά να πεταριζει συνεχώς, αύξανε ολοένα το βηματισμό του. Η λαχτάρα να βρεθεί ξανά σε εκείνα τα μέρη, ήταν τελικά πολύ μεγαλύτερη από όσο πίστευε.

Φτάνοντας, κρύφτηκε πίσω από ένα τοίχο και κοίταξε τριγύρω. Εξω υπήρχαν μηχανές αλλά και τα κλασικά  αυτοκίνητα όλων εκείνων που έκαναν παρόμοια δουλειά. Η βαριά σιδερένια πόρτα άνοιξε. Από μέσα είδε να βγαίνουν δύο πιτσιρικάδες.

Παραξενεμενος τους επεξεργάστηκε.

Το στυλ τους ήταν βέβαια πιο σύγχρονο αλλά η αλητεία τους έβγαζε μάτι. Δεν του πήρε πάνω από δύο δευτερόλεπτα για να εντοπίσει τα όπλα τους . Τόσο τα εμφανή, όσο και τα κρυμμένα.

"Ερασιτέχνες..." μουρμουρησε όταν ξαφνικά άρχισαν να λογομαχουν . Ένας ακόμα βγήκε από μέσα και ο Κάσιεν πάγωσε για μερικά δευτερόλεπτα.

"Δεν μπορεί..." μουρμουρησε αντικρίζοντας μια νεαρή εκδοχή του Ίαν. Η ομοιότητα ήταν αδιαμφισβήτητη. Ο νεαρός άντρας, πλησίασε χαμογελαστός. Ο Κάσιεν τον παρατήρησε μα όσο και να τον κοιτούσε δεν είδε κανένα όπλο πάνω του. Η ομιλίες έγιναν πιο σιγανες μα δεν ρίσκαρε να πλησιάσει .

Ξαφνικά είδε τη μικρογραφία του Ίαν να απλώνει το χέρι για χειραψία στον έναν από τους δύο. Πλέον ήταν πεπεισμένος πως ο άλλος ήταν γνωστός του από τα βλέμματα που αντάλλασσαν. Μόλις ο τρίτος έδωσε το χέρι, τα χείλη του διασπάστηκαν.

"Είναι τρελός..." ψέλλισε ο Κάσιεν συγκλονισμένος βλέποντας πως μέσα τη παλάμη του άντρα που έμοιαζε με τον Ίαν υπήρχε κάτι σαν σουγιάς , ο οποίος διαπέρασε το χέρι του άλλου και βγήκε από την απέναντι πλευρά. Πριν εκείνος όμως φωναξει από τη πληγή, μια σφαίρα διαπέρασε  το κρανίο.

Η ψυχρότητα με την οποία έγινε η εκτέλεση, έδειχνε ξεκάθαρα πως δεν υπήρχε μόνο ομοιότητα με τον Ίαν αλλά και τρέλα. Ικανότητες..  Εξυπνάδα...γρηγοράδα...

"Καταλινα ..." ψέλλισε ο Κάσιεν γυρίζοντας προς το τοίχο. Σίγουρα ήταν ο γιος τους και σίγουρα είχε πάρει θανάσιμα γονίδια. Ένιωσε τα πόδια του να λυγίζουν και κατεβαίνοντας, κάθισε κάτω. Άναψε ένα τσιγάρο και χάθηκε στο κενό.

"Ε εσύ!" Άκουσε ξαφνικά και γυρίζοντας είδε το πρώτο νεαρό που βγήκε από το κλαμπ. Ο Κάσιεν γύρισε το κεφάλι.

"Σε μένα μιλάς;" είπε κοφτα

"Βλέπεις κανέναν άλλο εδώ τριγύρω;"

Ο Κάσιεν γέλασε. Σηκώθηκε δείχνοντας τη μεγαλοπρέπεια του στο νεαρό και σταύρωσε τα χέρια το στηθος.

"Για την ακρίβεια όχι. Δεν βλέπω. Βλέπω εμένα, και ένα πτώμα" τοποθετήθηκε μα σαν αγρίεψε το αγόρι και τράβηξε το όπλο του, εκείνος το έπιασε και τον αφοπλισε με εξαιρετική ευκολία

"Τζέικ τι διάολο κάνεις στο στενό; Ενα λεπτό μπήκα μέσα για να φωναξ.." Ο Λόγκαν εμφανίστηκε μπροστά τους και βλέποντας τον Κάσιεν σταμάτησε.
Τον σκαναρε από πάνω μέχρι κάτω σοβαρός και σιωπηλός. Έπειτα κοίταξε το όπλο του Τζέικ στη παλάμη του και επαναφέροντας το βλέμμα στα μάτια του Κάσιεν, εσμιξε τα φρύδια.

"Δώσε πίσω το όπλο κάνε μεταβολή και φύγε" ήταν το μόνο που είπε.

"Βλέπω είσαι έξυπνος για να διακρίνεις τι έχεις μπροστά σου" απάντησε ψύχραιμα ο Κάσιεν.

"Ειμαι αρκετά έξυπνος τόσο για να διακρίνω τι έχω, όσο και πόσες φλέβες έχει ακριβώς στο λαιμό. Έχεις 6 οι οποίες πετάγονται πιο έξω από τις άλλες. Πανω στις τρεις έχεις τατουάζ και πάλι όμως μπορώ να πω με σιγουριά, ότι μια από αυτές αρκεί για να δημιουργήσει ένα υπέροχο συντριβάνι.... Θα πονταρα στην δεξιά. Εκείνη που βρίσκεται κάτω από το "L.R". Είναι η κατάλληλη για να πεθάνεις αν δε δώσεις το όπλο στα επόμενα δευτερόλεπτα"

Ο Κάσιεν έβαλε αυθόρμητα τα γέλια,  έπειτα σοβαρεψε.  Έβγαλε την ασφάλεια από το όπλο, όπλισε και έκανε ένα βήμα πίσω....

"Για να δω τι μπορείς να κάνεις λοιπόν μικρέ..." είπε προκλητικά και τέντωσε ψηλά το λαιμό του...

Σας φιλώ....