"Ευελπιστώ να μην άφησες και κανένα βρακί...." σχολίασε χαμηλά η Βαλερια χωρίς να γίνει αντιληπτή και ο Κάσιεν την αγριοκοιταξε .

"Ο Λογκαν τι ώρα φτάνει;" ρώτησε η Καταλινα τρώγοντας ανέμελη το κρουασανακι της

"Σε καμία ώρα. Θα πήγαιναν πρώτα από τον Ντιέγκο για να πάρουν κάποια χαρτιά για το ίδρυμα..." Ο Ίαν απάντησε ήρεμος σαν να μην είχε ακούσει τη συζήτηση πριν .

"Ίδρυμα ε;" πέταχτηκε η Βαλερια και για πρώτη φορά η Καταλινα ύψωσε το φρύδι στο θεο και σταμάτησε να τρώει. Η Ολιβια άπλωσε το χέρι προσεκτικά κάτω από το τραπέζι, άγγιξε το γόνατο του Λαντον κι εκείνος τη κοίταξε έχοντας το ίδιο βλέμμα. Ένα βλέμμα τρόμου για όσα ήταν έτοιμη να πει η Βαλερια.

"Ναι Βαλερια" ξεκίνησε να λέει ο Ίαν "κάθε χρόνο από όσα λεφτά συγκεντρώνουμε, διαθέτουμε το 80% σε αυτά ώστε να μπορούν να συντηρούνται. Βέβαια γίνεται κάτω από άκρα μυστικότητα..."

"Δεν φανταζόμουν ποτέ πως ένα μάτσο δολοφόνοι θα είχαν τέτοιο σκεπτικό , με το συμπάθιο κι όλας..." σχολίασε πινοντας το καφέ της . "Έτσι εξηγείται και η αψεγαδιαστη εμφάνιση των γυναικών , με τόσα λεφτά μοντέλο θα ήμουν ..." είπε πιο χαμηλά ξανά έτσι ώστε να ακουστεί μόνο στο Κάσιεν μα αυτή τη φορά ,δεν πρόσεξε τόσο...

Η Καταλινα γέλασε... Η Κάρλα από την άλλη που το άκουσε καθόλου...

"Προς ενημέρωση σου , να ξέρεις πως δεν χρειαζόμαστε πλαστικούς γιατί η ομορφιά πηγάζει από μέσα μας... Έτσι βγαίνει και προς τα έξω..."

"Καταλινα ..." ακούστηκε η φωνή του Ίαν μα εκείνη τον αγνόησε

"Μάθε λοιπόν, πως ελάχιστες γυναίκες το καταφέρνουν αυτό. Οι περισσότερες με τα χρόνια σπάνε και φθείρονται υιοθετώντας και οπτικά τον σάπιο χαρακτήρα τους. Ξέρεις πόσο άσχημο είναι αυτό γλυκειά μου; Κάρλα;;;" είπε και η κόρη της τη κοίταξε. "Δωσε μου αυτό που δε λείπει ποτέ από τη τσέπη σου..." της ζήτησε τρυφερά και εκείνη έβγαλε ένα μικρό στρογγυλό καθρεφτάκι. Η Καταλινα το πήρε , το εναποθεσε στο τραπέζι και με μια γρήγορη σπρωξια το εκτόξευσε μπροστά στη Βαλερια. "Μη φοβάσαι. Κοίταξε το και θα καταλάβεις τι εννοώ..." είπε πιάνοντας ένα δεύτερο κρουασάν απτόητη

"ΚΑΣΙΕΝ ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΤΏΡΑ!!!" Φώναξε ξαφνικά η Βαλερια και καθώς σηκώθηκε η καρέκλα έπεσε πίσω της. "ΤΩΡΑ!" Εκείνος τα είχε χαμένα... Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει κι αυτό τον έτσουζε αρκετά. Από τη μια ήθελε να γελάσει με το μυαλό και το λόγο της Καταλινας μα από την άλλη, λυπήθηκε τη Βαλερια γιατί γνώριζε τη ζήλεια της. Θέλοντας να κατευνάσει τα πνεύματα την ακολούθησε.

"Για μισό λεπτό!" Η βροντερή φωνή της Καταλινας τους πάγωσε...  Κοίταξε  τη Βαλερια που είχε γίνει κατακόκκινη και είπε: Βρακί δεν θα βρεις μην αγχώνεσαι. Εκείνη την εποχή ήμουν σε πένθος. Πάραυτα , ήθελα απλά να σας ενημερώσω πως πρέπει να έγινε κάποιο λάθος..." Η σοβαρότητα του ύφους της, ήταν τρομακτική ενώ η άρνηση της να κοιτάξει το Κάσιεν φοβιζε τον Ίαν.

"Μαμά μήπως να κάτσεις;" της ψιθύρισε η Κάρλα μα τα λόγια της δεν βρήκαν ανταπόκριση

"Η αγαπητή Βαλερια έχει δίκιο. Το δωμάτιο δεν άρμοζε στο ζεύγος...." είπε και  γύρισε ξαφνικά προς τον Ίαν. "Θεωρώ πως το κτήριο στη πίσω αυλή είναι ιδανικό. Εκεί θα έχουν το δικό τους χώρο..." έκανε μια παύση, γέλασε και κάθισε "Έχει και σκυλόσπιτο για τον Κάσιεν ενώ αν χρειαστεί νομίζω έχει περισσέψει και λίγη κροκετα για να τρώει ...."πέταξε τη ρουκέτα της και η Βαλερια αρπάζοντας τον δυνατά από το χέρι τον τράβηξε προς τα έξω πριν ακούσει κι άλλη λέξη από τα χείλη της.

"Τώρα είσαι σοβαρή;" τη μαλωσε ο Λαντον μόλις έκλεισε η πόρτα της τραπεζαρίας. Εκείνη όμως ήπιε το καφέ της , συνέχισε να τρώει το κρουασάν και ανασηκωσε τους ώμους αδιάφορα

"Καταλινα έχει δίκιο! Τη συμπεριφορά ήταν αυτή;;"

"Φυσιολογική..." είπε απαθεστατη

"Φυσιολογικη ;; Θεωρείς αυτό το πράγμα φυσιολογικό;; Είπες πως θα ήσουν καλη απέναντι τους γαμω το! Πως θα εκανες πισω!" την επέπληξε  έκπληκτος ο Ίαν με τη συμπεριφορά της κι εκείνη αφήνοντας το καταραμένο το κρουασάν που δεν κατάφερε να απολαύσει κάτω, σηκώθηκε.

"Μα δεν καταλαβαίνω... Αυτή είναι η ήρεμη συμπεριφορά μου και ο καλος εαυτός μου..."🤤🤤🤤 αποκρίθηκε και ο καημένος ο Ίαν έπιασε το κεφάλι φέρνοντας το κορμί προς τα μπροστά

"Βρε αγάπη μου..." ξεκίνησε να της μιλάει η Ολιβια ώσπου ένα ξαφνικό χτύπημα της Καταλινας στο τραπέζι τους προκάλεσε πανικό.

"ΕΙΣΤΕ ΤΥΦΛΟΙ;;;" ρώτησε δυνατά μα σαν κατάλαβε πως φωνάζει χαμήλωσε το τονο της "Κανένας δεν πρόσεξε πως όταν μπήκα του πάτησε το πόδι; Πόσο σιωπηλός και ανεκφραστος ήταν; Πώς σηκώθηκε με μια προσταγή;; Αυτός δεν είναι ο Κάσιεν που ξέρω! Είναι ένας σκύλος!" Τοποθετήθηκε και όλοι χαμήλωσαν τα κεφάλια

"Ήρθαν εδώ μέσα και κανένας σας δε φρόντισε να με ενημερώσει πως αυτή η γυναίκα στάζει δηλητήριο από τα μάτια της. Αν έχει λοιπόν πρόβλημα μαζί μου, καλά θα κάνει να το λύσει με τον εαυτό της πριν φτάσουμε στα άκρα. Είμαι δολοφόνος...Είναι κι αυτή. Δεν υποβάθμισα ποτέ τον άνθρωπο μου μπροστά σε κόσμο όμως... Αυτό είναι λυπηρό... Και συγχωρέστε μου το λέω,μα δεν θα το ανεχτώ μέσα στο σπίτι μου..."

"Έχεις χίλια δικια. Γι αυτό σου ζήτησα να του μιλήσεις μόνη σου και..."επενεβη Ο Ίαν

"Όχι... Αυτό δεν έχει καμία σχέση με εμένα κι εκείνον. Έχει να κάνει ξεκάθαρα με την αντιμετώπιση μιας γυναίκας προς το σύντροφό της! Δεν ήμουν σωστή...Ίσως ήμουν χειρότερη σύντροφος στο παρελθόν μα και πρόσφατα " παραδέχθηκε "Πάντοτε όμως ξέρω πως να φερθω ... Πάντα ξηγιεμαι στα ίσα. Υπονοούμενα και χαζές παιδικές συμπεριφορές σε μια τόσο επικίνδυνη κατάσταση δε χωράνε. Παίζουμε το κεφάλι μας για χάρη της κι εκείνη είναι πνιγμένη στην ειρωνεία... Ας της βάλει κάποιος μυαλό πριν πάρω στα σοβαρά το συμβόλαιο της..." τους ανακοίνωσε και έφυγε.

"Έχει δίκιο η μαμά..." πετάχτηκε η Κάρλα

"Το ξέρουμε μικρή μου μα δεν είναι πρέπον να φτάνουμε στα άκρα..." της εξήγησε ο Ίαν

"Εγώ στη θέση της θα την είχα ήδη σκοτώσει..." είπε και σηκώθηκε κι εκείνη "Μου είπες πως κάποτε ήταν σύντροφος της. Μου εξήγησε πως εκείνος ήταν ο λόγος που κάποτε η μαμά έφτασε σε άσχημη κατάσταση.. μου είπες πως τον αγαπάς σαν αδερφό μα κι εκείνη τον αγαπάει. Κατανοώ τη κατάσταση ως ένα σημείο. Συγγνώμη όμως πατέρα αλλά αυτό που της ζητάς να κάνει είναι σχεδόν αδύνατο...." είπε και έφυγε.

Βγαίνοντας άκουσε φωνές από τη πόρτα , είδε τον Λογκαν και τον Τζέικ στην είσοδο να μιλάνε και ακούγοντας ένα γυναικείο όνομα   κρύφτηκε αμέσως πίσω από τη σκάλα.

"Πάντως δεν είναι άσχημη η Σκάρλετ.. Εκτός αυτού πόσο καιρό έχεις να πηδήξεις ρε μαλάκα;"

"Δε ξέρω αδερφέ... Δεν θέλω να μπλεξουμε καταστάσεις. Είναι καυλα, δεν αντιλεω αλλά..."

"Αλλά τι ρε; Αφού σε γουστάρει! Θα είμαστε ζευγάρια μετά!"

"Καλα .... Θα δούμε..."

"Μην κολλάς ρε... Ορμα της !"

Η Κάρλα βγήκε από τη κρυψώνα της και στάθηκε πίσω τους.

"Λογκαν !" Είπε δυνατά αγκαλιάζοντας τον και πάτησε τα κλάματα ... Δεν ήξερε όμως ακριβώς το λόγο που έκλαψε... Ήταν η ένταση στο σπίτι; Εκείνη έτσι το δικαιολόγησε...

Σας φιλώ...