"Δε μπορεί να μιλάς σοβαρά..." Ο Κάσιεν κάθισε στο κρεβάτι, έκρυψε το πρόσωπο του και βυθίστηκε στη σιωπή. Ναι μεν είχαν μιλήσει και είχαν ξεκαθαρίσει με τον Ίαν αυτές τις μέρες, αλλά τα κενά ήταν πολλά ανάμεσα τους για να κλείσουν. Ήθελε χρόνο και προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Με τα καινούρια όμως νέα, κάθε ελπίδα για να διορθωθεί μια κατασταση χρόνων, έπεφτε στο κενό.

"Κάσιεν λυπάμαι. Ο Βλαντιμίρ έστειλε άντρες στο Μπαλί. Είναι βέβαιος πλέον και έρχεται σε δύο μέρες. Ήταν να έρθει νωρίτερα αλλά αναβλήθηκε το ταξίδι. Έρχεται για να δώσει την εντολή..." τοποθετήθηκε ο Ίαν με επαγγελματικό ύφος αλλά σε δευτερόλεπτα μεταλλάχθηκε. "Πες μου πώς θες να το χειριστούμε αδερφέ... Εγώ σου ξεκαθάρισα και σου είπα την αλήθεια. Σκέφτομαι μέρες ολόκληρες τρόπους να μιλήσω και στη Καταλινα μα δε βρίσκω το κουράγιο. Σου εξήγησα τι πέρασε...Και πίστεψε..."

"Ξέρω Ίαν... ξέρω..." τον διέκοψε θλιμμένος

"Πέρασες δύσκολα. Όσα μου είπες ξεπερνάνε την άλλη φαντασία. Εγώ δεν θα μπορούσα να φύγω Κάσιεν. Εμαθα να διεκδικώ με κάθε τρόπο και ειλικρινά δεν ξέρω κατά πόσο με κάνει περήφανο όλο αυτό. Ίσως τελικά η ταπεινοφροσύνη να χρειάζεται που και που στη ζωή μας. Είσαι ζωντανός κι αυτός για μένα είναι το μόνο που μετράει. Με έκανες ευτυχισμένο ρε μαλακά και ακούγομαι και σαν καμία γυναικούλα!"Ο Ίαν γέλασε και κάθισε πλάι του. "Ας μην επαναλαμβάνουμε τα λόγια μας... Η απόφαση είναι δική σου. Την αγαπάς;" ρώτησε , ο Κάσιεν σηκωσε το κεφάλι , τον κοίταξε βουρκωμενος και σηκώθηκε.

"Η αγάπη δεν έχει σχέση. Με τα χρόνια κατάλαβα πως για μένα, και συγγνώμη που το λέω αδερφέ, αλλά δεν υπάρχει καμία γυναίκα πλην της κόρης μου και της Καταλινας που να αγάπησα. Ντρέπομαι που στο λέω κατάμουτρα αλλά πλέον δεν έχει μείνει τίποτα να κρύψουμε ανάμεσα μας. Πάραυτα δε μπορώ να την αφήσω να πεθάνει ακόμα κι αν μου φέρθηκε άσχημα στο παρελθόν. Δε παύει να είναι η μάνα του παιδιού μου. Αν αποφασίσεις να κινηθείς εναντίων της,θα σταθώ πλάι της για να τη φυγαδευσω..."

Ο Ίαν έβγαλε δύο τσιγάρα. Του κέρασε το ένα και γέλασε.

"Πάντα τόσο δίκαιος..." ψέλλισε ανάβοντας το "Από τη στιγμή που ξεκαθαρίσαμε θεωρώ πως υπάρχει μόνο ένας δρόμος... Όπως σου είπα για σένα δεν ξέρει κανένας εκτός από το γιο μου , τον Κρίστιαν και το Λαντον. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να τη φέρεις στην έπαυλη. Αν όχι στην έπαυλη, ελάτε να μείνετε εδώ. Θα βάλω το Ράιαν να  ανατινάξει το σπίτι στο Μπαλί και θα ενημερώσω το Βλαντιμίρ πως ήταν μέσα και έγινε στάχτη...."

"Θα το έκανες αλήθεια αυτο;" αποκρίθηκε ο Κάσιεν έκπληκτος

"Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω συμπεθερε..." Ο Ίαν έβαλε τα γέλια μα ο Κάσιεν δε γέλασε καθόλου. Αντιθέτως έδειξε ταραγμένος

"Νόμιζα θα το είχες χωνέψει ως τώρα.."

"Τα παιδιά μας, έχουν την αμέριστη συμπαράσταση μου. Εσυ ωραία τα λες αδερφέ αλλά ξεχνάς κάτι πολύ σημαντικό..." Ο Κάσιεν άνοιξε τη μπαλκονόπορτα και πέταξε το μισό του τσιγάρο.

"Τη Καταλινα έτσι;"

"Δε θέλω να ξεσπάσει στη κόρη μου Ίαν..."

"Την έχεις για τέτοιο άνθρωπο;"

"Όχι. Μα δε παύω να φοβάμαι. Είναι απρόβλεπτη. Πάντοτε ήταν... Συγχώρεσε με που θα το πω μα... μα αυτό ηταν που αγάπησα εξ αρχής σε εκείνη. Δε τη βαριόμουν ποτέ. Δεν ήξερα καν τι μου ξημέρωνε πλάι της..." Ο Ίαν άκουσε τη φωνή του να σπάει και κατάλαβε πως πάλι έκλαιγε στα βουβά . Ναι, είχαν μιλήσει μα προσπαθούσαν να μην αναφέρουν συνεχώς τη Καταλινα. Ο Ίαν ήξερε πως πονάει... Ένιωθε τις πληγές του και τον λυποταν. Όχι επειδή αγαπούσε την ίδια του γυναίκα ακόμα μα γιατί η Βαλερια αποδείχθηκε κακή επιλογή. Ο Κάσιεν έφυγε για να γίνει ο ίδιος ευτυχισμένος ενώ παράλληλα έθαψε τον εαυτό του. Αυτό για τον Ίαν ήταν ο ορισμός της ανιδιοτελούς αγάπης... Και πρόβλημα ήταν, πως δε πίστευε ποτέ ότι σαν άνθρωπος θα έφτανε σε τέτοια επίπεδα μεγαλοψυχίας....

****

"Μάικλ περίμενε!" Αναφώνησε η Κάρλα βλέποντας τον στο διάδρομο. Εκείνο όμως άνοιξε το βάδην του και μπήκε γρήγορα στην αίθουσα συνεδριάσεων.

"Κότα!" Ψέλλισε εκείνη και γυρίζοντας είδε τον Τζέικ να γελάει έξω από τη πόρτα του.

"Αστείο έτσι; Μην ανησυχείς...Έχω εγώ τους τρόπους μου να παίρνω αυτό που θέλω. Όσους κανόνες κι αν βάλεις μέσω του αδερφού μου, η φυγή του ξέρεις τι δείχνει καλέ μου Τζέικ;" εκείνος δεν απάντησε. Εν αντίθεση σοβαρεψε και έχασε το γέλιο του.

"Εεετσι..... Θέλω να βλέπω αυτά τα χείλη να σφίγγουν... Ξέρεις Τζέικ, πάντα έλεγα πως ήσουν μαλακας. Καθε μέρα όμως με επιβεβαιώνεις ακόμα περισσότερο!"

Ο Τζέικ βγαίνοντας από το δωμάτιο της άρπαξε και την πέταξε στο τοίχο.

"Μάζεψε τη γλώσσα σου αλλιώς..."

"Αλλιώς τι Τζέικ;;" Η Ολιβια στεκόταν οργισμένη πίσω τους

"Θεία ο Τζέικ με ενοχλεί!!" Γκρίνιαξε με παιδική φωνή η Κάρλα κι εκείνος έκανε ένα βήμα μακριά της.

"ΤΖΈΙΚ! ΣΤΟ ΔΩΜΆΤΙΟ ΜΟΥ ΑΜΈΣΩΣ!"

"Δε πάω πουθενά! Σταμάτα να πιστεύεις αυτό το μικρό διάολο!"της είπε θυμωμένος

"Θεία αλήθεια λέω... Με απείλησε πως θα με δείρει επειδή τον είπα γκέι.... δε φταίω στο ορκίζομαι! Με έπιασε και μου είπε να μείνω μακριά από το Μάικλ! Το διανοείται το μυαλό σου; Του αρέσει λέει...."

Η Ολιβια ήταν έτοιμη να πάθει εγκεφαλικό. Η Κάρλα είχε ξεπεράσει τα όρια ενώ ο Τζέικ δεν πίστευε στα αφτιά του.

"Μαμά πήγαινε στο δωμάτιο σου και έρχομαι...." Ο Τζέικ τη πλησίασε και την ώθησε προς το δωμάτιο. Έπειτα γύρισε και με ένα μεγάλο βήμα στάθηκε μπροστά στην Κάρλα σοβαρός.

"Να το θυμάσαι μωρό μου... Αυτός ο πόλεμος θα σε βρει στο χώμα..." της ψιθύρισε και πιάνοντας την από τα μάγουλα με το ένα χέρι, της δάγκωσε άσχημα τα χείλη και την έσπρωξε προς τα πίσω.

****

Περίμενε υπομονετικά... Λάμπες δεν υπήρχαν στους δρόμους ενώ το μοναδικό φως ερχόταν από ένα δωμάτιο . Ξαφνικά είδε το φως του διαδρομου να ανάβει. Ο Ίαν ήταν εκεί μέσα στο ολόκληρες ώρες.   
Παρά τα όσα της είπε ο Λιαμ ,εκείνη δεν άντεξε...

Ένιωθε πως μέσα σε εκείνο το διαμέρισμα συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο. Περίμενε να κοιμηθούν όλοι και μόλις ο Ίαν σηκώθηκε τον ακολούθησε...

Δακρυσμένη και με χιλιάδες σκέψεις να πυρπολούν το μυαλό της, τον είδε να βγαίνει από το κτήριο. Τα χέρια της πήγαν αυτόματα στο όπλο όταν μπήκε στο αμάξι του. Μόλις έβαλε μπρος και έφυγε, βγήκε μέσα από τους θάμνους. Έριξε το βλέμμα στο φως που έβγαινε από το δωμάτιο και σίγουρη πως επρόκειτο για κάποια άλλα γυναίκα, όπλισε. Απασφαλισε το όπλο και μπήκε....

Σας φιλώ....