Πηγαινοερχόταν σαν το τρελό μεσα στο γραφείο ώσπου η πόρτα άνοιξε. Ο Λόγκαν, συνοδευόμενος από το Τζέικ μπήκαν μέσα και τους κοίταξαν όλους.

"Στην ιερά εξέταση ήρθαμε; Τι διάολο;" αναρωτήθηκε φωναχτά βλέποντας σύσσωμο ολόκληρο το σπίτι να τους κοιτά

"ΦΌΝΟ!"Ούρλιαξε ο Ίαν. "Σκοτώσατε κάποιον και δε μπήκατε καν στο κόπο να με ενημερώσετε χθες ! Έπρεπε να το μάθω από τα μέσα!" Συμπλήρωσε αρπάζοντας ολόκληρος φωτιά.

"Το εφερε η στιγμή..." είπε βαριεστημένα ο Λόγκαν και κάθισε. Ανέβασε τα πόδια πάνω στο στρογγυλό γραφείο και χασμουρηθηκε." Έχουμε τα σχέδια, προχωρήσαμε κανονικά. Ποιο το πρόβλημα; Η πρώτη ή η τελευταία φορά θα είναι που σκοτώνω κάποιον;"

"Λόγκαν ακούς τι λες;; Δεν πήγατε να εξολοθρευσετε κακοποιούς! Ένα σχέδιο πήγατε να πάρετε και να φύγετε! Πώς διάολο ένας φοιτητής λοιπόν κατέληξε νεκρός;" επενέβη ο Λουκ και ο Ίαν συμφώνησε στα βουβά

"Μας επιτέθηκε..." έσπευσε να δικαιολογηθεί ο Τζέικ

"Και δεν μπορούσατε να του δώσετε μια μπουνιά και να τελειώνει;" τοποθετήθηκε ο Γκρέγκορ

"Όχι. Τον σκότωσα και τέλος. Έτσι το έφερε η στιγμή έτσι και έγινε..." απάντησε αδιάφορα ο Λόγκαν

"ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΊΔΙΟ ΜΈΡΟΣ ΤΗΝ ΊΔΙΑ ΣΤΙΓΜΉ! ΠΌΣΟ ΚΑΤΑΛΑΘΟΣ ΈΓΙΝΕ ΛΟΙΠΌΝ;" κραυγασε αυτή τη φορά ο Ίαν. Ο Λόγκαν τον στραβοκοιταξε και σηκώθηκε.

"Εκείνη ούτε που την είδα. Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάς. Σπαταλάμε σάλιο χωρίς λόγο πατέρα. Έχουμε ότι θέλουμε, κανένας δεν μας είδε και όλα καλά"

Ο Λόγκαν έκανε νόημα στο Τζέικ και έφυγαν μαζί απ την αίθουσα. Μόλις η πόρτα έκλεισε, κλώτσησε εκνευρισμένος το τοίχο.

"Τι εκνευρίζεσαι;; Άδικο είχαν;" τον μαλωσε ο Τζέικ

"Και τι να έκανα ρε μαλάκα; Να τον άφηνα να τη χτυπήσει; Είσαι σοβαρός κι εσυ;"

Ο Τζέικ δεν μίλησε και ο Λόγκαν έφυγε. Εν μέρη είχε τα δίκια του. Όταν την είδαν να σέρνεται , τόσο ο ίδιος όσο και ο Λόγκαν αντέδρασαν ενστικτωδώς. Πάραυτα όμως, αν κα το στραβωνε θα είχαν ακόμα μια αποτυχία στο ενεργητικό τους για χάρη της.

Ξάφνου η πόρτα της Κάρλας άνοιξε μα μόλις είδε το Τζέικ στο διάδρομο, ξαναμπήκε γρήγορα μέσα.

"Σε σένα θα ξεσπάσω!"μονολόγησε τρέχοντας προς το δωμάτιο της. Μόλις άνοιξε όμως και μπήκε μέσα το μόνο που είδε ήταν ένα ανοιχτό παράθυρο.

"Άτιμη μικρή ψεύτρα! Κάτσε να σε πιάσω στα χερια μου και θα δεις ποιος είναι γκέι!" Μουρμούρισε θυμωμένος και έφυγε...

****

"Εγώ πιστεύω πως αυτή λέει ψέματα! Σκέψου λίγο καθαρά Πάτρικ! Βρισκόταν έξω από τη πόρτα μας και μετά μας έκλεψαν! Χάσαμε ένα έγγραφο που θα δίναμε στη κυβέρνηση το διανοείται το κεφάλι σου;" του επισήμανε για ακόμα μια φορά ο Μπομπ

"Υπερβάλλεις! Έδωσε τη κατάθεση της και δεν ειχε λογο να πει ψέματα. Εκτός αυτού σου είπα εκατό φορές πως δεν ήθελε καν να μπει στο σπίτι!"

"Και ο Τζωρτζ ; σκέφτεσαι καθόλου πως βρέθηκε νεκρός;"

"Τώρα είσαι σοβαρός; Βρέθηκε με το κεφάλι του αλλοιωμένο από τα χτυπήματα. Θεωρείς πως το έκανε εκείνη; λογικεψου Μπομπ..."

"Δεν ξέρω. Ίσως πρέπει να την έχουμε από κοντά..."

"Συμφωνώ αλλά όχι για τις μαλακιες που σκέφτεσαι... Η κοπέλα είναι μια κούκλα!"

"Δεν αντιλέγω αλλά κάτι δε μου αρέσει... Διοικούμε την αδελφότητα τα τελευταία χρόνια, ποτέ δεν έγινε τίποτα. Εκείνη ήρθε φέτος. Την είδα στο πάρτυ Πάτρικ! Ο τύπος που την υπερασπίστηκε τριβοταν πάνω της λίγα λεπτά πριν. Εκτός αυτού, έμοιαζε με θηρίο!!! Βασικά με θανατοποινιτη! Δεν ήσουν εδώ για να τον δεις .... Κάτι μου λέει πως συνδέονται..."

"Υπερβάλλεις ξανά... Όπως και να έχει, ευελπιστώ να πιάσουν τους κλέφτες γιατί χαθήκαμε..."

"Κι εγώ το ίδιο... Σε προειδοποιώ ξανά όμως. Μείνε μακριά από εκείνη τη κοπέλα... Δεν μου αρέσει"

Ο Πάτρικ ανέβηκε στο δωμάτιο του σκεπτικός...

***

Με όσο κουράγιο του είχε μείνει, και έπειτα από τις επανειλημμένες απειλές της Ολιβιας περίμενε να αδειάσει η αίθουσα συνεδριάσεων και τον πλησίασε.

"Τι τρέχει Λαντον ;" ρώτησε ο Ίαν βλέποντας τον κάτασπρο.

"Νομίζω πως πρέπει να μιλήσουμε..."είπε λυπημένος

"Για ποιο πράγμα; Με τρομάζεις. Τι φάτσα είναι αυτή;"

"Όχι εδώ...Πάμε μια βόλτα στη παραλία..."

"Στη παραλία; Μα τι διάολο σε έπιασε;"

Ο Λαντον αναστέναξε και βάζοντας τα κλάματα έκρυψε με τις παλάμες του το πρόσωπο του. Ο Ίαν φοβισμένος τον έπιασε απ τα μπράτσα και τον ταρακούνησε

"Τι σκατα έγινε ρε μαλάκα! Με τρομάζεις που να σε πάρει!" Ο Ίαν πρώτη φορά τον έβλεπε σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν ήξερε ούτε τι να κάνει αλλά ούτε και τι να πει.

"Πώς λεγόταν η κοπέλα που ήταν στο σπίτι Ίαν;" ρώτησε χαμηλά μόλις ηρέμησε

"Ιζαμπέλ Σαραντον . Δε καταλαβαίνω την ερώτηση. Πες μου τι σκατα συμβαίνει πριν τρελαθώ!!!"

Λίγη ώρα μετά

"Δεν υπάρχει περίπτωση Ολιβια. Ίσως παρεξηγησες..."

"Μα σου λέω τους είδα Καταλινα! Μόνο ένας τυφλός δεν θα έβλεπε την ένταση αναμεσα τους..."

"Εγώ επιμένω. Είναι μικρή για να έχει έρωτες στο μυαλό της και ο Τζέικ ολόκληρος άντρας ! Όπως και να έχει λες χαζομάρες..."

Η Ολιβια ξεφυσησε.

"Ίσως έχεις δίκιο. Εσύ πως είσαι;"

"Καλύτερα. Μιλήσαμε με τον Ίαν αλλά ξέρεις κάτι; Όλο αυτό με εκείνο το τύπο με γύρισε αρκετά χρόνια πριν..."

"Λογικό το βρίσκω Καταλινα... Από όσο ξέρω ο Κάσιεν για σένα ήταν..."

"Σσς ... Μη το πεις..."

"Δε θα το πω αλλά βρε κορίτσι μου το βρίσκεις λογικό να αγαπάς ακόμα ένα άντρα που δεν υπάρχει;Δεν τον γνώρισα και από ότι έχω δει , τον αγαπάει πολύ και ο Ίαν. Πράγμα που με εκπλήσσει..."

"Επειδή δεν μας έζησες... Όταν ήρθα για πρώτη φορά εδώ, δεν σκεφτόμουν καν τον Ίαν. Ήμουν εγώ και ο Κάσιεν..."

"Ναι επειδή δεν μπορούσες..."

"Ο Κάσιεν δεν ήταν δεύτερη επιλογή απο ανάγκη Ολιβια. Ήταν διαφορετικός... Ίσως γι αυτό του φέρθηκα τόσο ψυχρά όταν βρήκα τη μνήμη μου.... Με πόνεσε η προδοσία του. Με πόνεσε γιατί τον αγάπησα..."

"Δε μπορώ να το καταλάβω... Δε γίνεται να αγαπάς δύο άντρες Καταλινα ..."

"Γίνεται... Η αγάπη δεν έχει αποκλειστικότητα. Και πίστεψε με ο κάθε ένας από αυτούς , μου έδωσε τους λόγους του για να τον αγαπάω. Ξέρω πως ότι κι αν είχα και έχω με τον Ίαν είναι ξεχωριστό. Με τον Κάσιεν όμως διαφορετικά... Για κάποιο λόγο εισέπραξα από εκείνον μια αγάπη χωρίς όρια. Ακόμα και όταν δέχθηκα το χτύπημα στο κεφάλι, κάπου μέσα μου ήμουν σίγουρη πως δε θα με πληγωνε ποτέ... Το πρόβλημα ήταν όμως ένα..." είπε κάνοντας μια παύση..." Δεν πρόλαβα ποτέ να του εκφράσω την αγάπη μου. Όχι πως θα μπορούσα. Με τον Ίαν μας δένει κάτι που δεν έχει λογική εξήγηση."

"Με έχεις μπερδέψει για τα καλά..." αποκρίθηκε η Ολιβια και η Καταλινα χαμογέλασε

"Φαντάσου μια συρταριερα ...Είναι ένα ενιαίο έπιπλο. Ποτέ δεν μπορείς να έχεις όλα τα συρτάρια ανοιχτά. Πάντα κάποιο θα κρύβει το άλλο...Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός όμως  πως σε κάθε συρτάρι υπάρχει και κάτι σημαντικό για σένα..."

"Τι θέλεις να πεις ;"

"Θέλω να πω πως..."

Ξαφνικά ήχοι από πυροβολισμούς ακούστηκαν και η Καταλινα άρπαξε το όπλο της έντρομη...

Σας φιλώ...