Ίαν

Κρατάω στα χέρια μου χαρτιά. Όλα όσα γράφουν όμως μου είναι αδιάφορα. Μέσα σε αυτά υπαρχει μια πιο βαθειά κρυμμένη ουσία και ίσως είναι το μόνο μετράει. Ανασκαλίζω στη μνήμη μου στιγμές από τότε που ήμουν παιδί μέχρι και σήμερα και μπορώ να πω με το χέρι στη καρδιά πως είμαι ένας άνθρωπος χορτάτος. Έζησα, αγάπησα έκανα δύο όμορφα παιδιά...

Το αεράκι είναι δροσερό. Έρχεται και σκάει στο πρόσωπο μου ξυπνώντας όλες μου τις αισθήσεις. Το σπίτι δεν με χωρούσε. Κατέληξα στην αμμουδιά,το αγαπημένο της μέρος. Ξέρω καλά πόσο δυνατή γυναίκα είναι όπως ξέρω και τη μάχη που δίνει με τον εαυτό της για να κρατηθεί στο ύψος της. Είμαι περήφανος για εκείνη. Περάσαμε πολλά μαζί και θα έρθουν σύντομα άλλα τόσα. Μαλωσαμε , χτυπηθηκαμε, ερωτευθηκαμε , μάθαμε τι σημαίνει συγχώρεση μα πάνω από όλα μάθαμε και μαθαίνουμε ακόμα την αγάπη. Αρκετοί πολλοί να κρίνουν και να λένε πως οι ψυχροί δολοφόνοι δεν αγαπούν και εδώ έρχομαι να τους αποδείξω πόσο λάθος κάνουν. Οι ψυχροί δολοφόνοι αγαπούν και το κάνουν μια φορά... Δεν ξέρω αν η ευφυΐα μου είναι δώρο η κατάρα. Δεν περηφανεύονται για την εξυπνάδα μου μα θέλοντας και μη είναι αυξημένη. Είναι ωραίο όμως καμία φορά να κάνεις λίγο πίσω. Να κρύβεσαι και να δίνεις στους άλλους τα εύσημα.

Οι πληροφορίες που κρατάω στα χέρια μου είναι πολλές. Διαφορετικές μεταξύ τους και η κάθε μία από αυτές έχει τις δικές της συνέπειες. Πρέπει τα παιδιά να μεγαλώσουν σε ένα καθαρό περιβάλλον. Μακριά από όλα αυτά. Δεν ειμαι αχάριστος... Μέσα από τη δουλειά μας βρήκαν στέγη αρκετά ορφανά μα έχουμε χρήματα στην άκρη για τρεις γενεές αν χρειαστεί.

Έπρεπε να κυλήσουν έτσι τα πράγματα γιατί ειδάλλως δεν θα καθάριζε το τοπίο. Ο Βλαντιμίρ θεωρεί πως είναι έξυπνος; μπράβο του... Δεν είναι όμως ποιο έξυπνος από εμένα. Γι αυτό είπα πως είναι κατάρα... Δεν υπήρχε επιλογή όμως. Προσπάθησα πολύ να βρω άκρη και δεν τα κατάφερα. Έπρεπε να καλέσω πίσω ενισχύσεις... Έπρεπε να φωνάξω τον αδερφό μου... Όλα έγιναν τόσο γρήγορα... Αν ήθελα ο Κάσιεν θα ήταν ακόμα στο Μπαλί όταν όμως έμαθα ότι ζει ... Θεέ μου ... ένιωσα σαν να άνοιξαν οι ουρανοί... Σαν να με λυπήθηκε ο Θεός. Έπρεπε να τον φέρω πίσω με κάθε τρόπο ακόμα κι αν αυτός ήταν αυτή η άχρηστη η γυναίκα του. Γιατί αυτή είναι πραγματική πόρνη ψυχή και σώματι. Φυτεψα τις πληροφορίες μέσω του Κρίστιαν στον υπολογιστή του Βλαντιμίρ και δεν υπήρχε επιστροφή. Μέσα σε μια μόλις νύχτα από την ώρα που ο Λογκαν μας είπε για εκείνο το τύπο στο κλαμπ , εγώ κατάφερα και έμαθα τα πάντα χωρίς να περιμένω το Λαντον να μου το πει. Τι να κάνω; Έχω αδυναμία στο δράμα... Η Βαλερια δεν αξίζει να ζει και ούτε εκείνος την άξιζε πλάι του. Πρέπει να καθαρίσει η ατμόσφαιρα. Εκείνη να πεθάνει , ο Βλαντιμίρ να πεθάνει, και εκείνος να μείνει εδώ... Εδώ όπου και ανήκει. Εκεί από όπου δεν έπρεπε ποτέ να φύγει...

Εμείς είμαστε οικογένεια...
Εμείς είμαστε η γροθιά και φάνηκε από το τρόπο που τον υποδέχθηκαν όλοι. Πονεσαμε για εκείνον... Η Καταλινα κόντεψε να χάσει τη ζωή της ενώ εκείνος έφυγε για να ζήσει ευτυχισμένη μαζί μου. Ποιος άντρας θα το έκανε αυτό; Σίγουρα όχι εγώ. Ειδικά εκείνη την εποχή. Πλέον άλλαξα... Καιρό πριν είχα αλλάξει μα τώρα, βλέπω ακόμα πιο καθαρά.

Ξέρω πως έρχονται σκοτεινές μέρες μπροστά μας. Ξέρω πως άργησα για να τον βρω και να τον φέρω πίσω είκοσι χρόνια . Τώρα είναι ομως εδώ και τον έφερα τη κατάλληλη στιγμή.

Η Βαλερια του κρύβει πολλά και ανάθεμα με την υπομονή του . Απολαμβάνω να βλέπω τη Καταλινα να παίρνει δράση μα σήμερα... Σήμερα το μικρό μου κοριτσάκι έδειξε ανωτερότητα. Δεν ξέρω τι ακριβώς της είπε μα σίγουρα θα ήταν κακο για να αντιδράσει έτσι η Ολιβια.

Πετάω τα χαρτιά στο νερό...
Κλείνω τα βλέφαρα , παίρνω μια βαθειά ανάσα και χαμογελάω.

Ο Ράιαν έχει φύγει από χθες αλλά μέσα στη ταραχή κανένας δε το προσεξε. Τα δίδυμα αναχωρούν σήμερα και ανάθεμα με ειμαι πανέξυπνος ο πουστης ! Κανένας δε τα βάζει με την οικογένεια μου. Κανείς...

Ξέρω πως ότι κι αν πω, ότι κι αν κάνω ο Λογκαν δε θα σταματήσει. Πρέπει να χτίσει μια ισχυρή ομάδα γιατί εμείς θα χαθούμε με  το πέρασμα του χρόνου. Η επιλογή του Μάικλ ήταν όμως λάθος. Μπορεί να είναι άσσος στη δουλειά του αλλά αποδείχθηκε γυναικας. Κακο ... πολύ κακο αν δεν είσαι ο Λιαμ. Ο Λιαμ ήξερε τα όρια. Δεν άγγιζε γκόμενά κανενός. Πάραυτα πρέπει να ανανεωθεί ολόκληρη η ομάδα...

Πρώτα όμως θα πρέπει να προφυλαξω τα παιδιά. Αυτή είναι μια δική μου μάχη και όχι δική τους . Πρέπει να βρω τρόπο να διώξω το Λογκαν με την Ιζαμπέλ και φυσικά τη Κάρλα με το Τζέικ... θεέ μου... πόσο αστείο είναι... Πάντοτε έλεγα στο Λαντον πως τα παιδιά μας είναι γραφτό να σμιξουν κι εκείνος πάθαινε εγκεφαλικό στη ιδέα αφού  θεωρούσε το γιο του ανώριμο. Λάθος... Ακόμα ένα λάθος...

Ο Τζέικ ήταν πολλά μα εγώ το έβλεπα. Καθε φορά που γινόταν κάτι στη κόρη μου, ήταν ικανός  να περάσει από φωτιές και θάλασσες. Από παιδιά ήταν έτσι και κάτι μου λέει πως η κατάσταση μεταξύ τους έχει δέσει. Εύχομαι να είναι ευτυχισμένα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα γονίδια , μα καμαρώνω τις αντιδράσεις τους.

"Ίαν;" ακούω και σηκώνω απλά το χέρι

"Βραδιάζει. Άσε που θα βρέξει. Το δείπνο είναι έτοιμο, τα παιδιά έφυγαν και φυσικά τα δίδυμα περιμένουν να σε δουν πριν αναχωρήσουν κι εκείνα..."

"Έρχομαι Λαντον..." γυρίζω μα βλέπω μια θλίψη στο βλέμμα του. Πλησιάζω χαμογελαστός και τον ακουμπάω στον ώμο.

"Όλα θα πάνε καλά...Όλα..." λέω και φεύγω...

Μισή ώρα μετά ...

"Λιαμ είσαι έτοιμος ρε;" ρώτησε ο Λουκ καθώς κουμπωνε το σιγαστηρα

"Όχι..."

"Τι όχι ρε είσαι με τα καλά σου;"

"Λουκ περίμενε...Πρέπει να κάτι να σου πω..."

"Ο Ράιαν είναι σε ετοιμότητα, ο Ίαν έδωσε εντολή να προχωρήσουμε και εμείς τι ακριβώς περιμένουμε;"

"Σήμερα έμαθα κάτι που... Βασικά κρυφακουσα..."

"Όχι τώρα Λιαμ να χαρείς..."

"Μα είναι επείγον!"

"Πρέπει να βγάλουμε από τη μέση την ομάδα του Βλαντιμίρ. Συγκεντρώσου γιατί είναι δέκα πέντε άτομα. Ο Ράιαν θα ανατινάξει τις κεντρικές αποθήκες τους και μετά μόλις ηρεμήσει η κατάσταση, θα αναχωρησουμε για Ρωσία... εκτός φυσικά κι αν δε φύγει από την Αμερική. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε Λιαμ ! Αυτή τη στιγμή κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλο. Εκείνος έχει την εντύπωση πως έχουμε άγνοια για το σπιουνο του. Πώς κάναμε την ανατίναξη και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Ξέρει πως η Βαλερια είναι ζωντανή..."

" Δε καταλαβαίνω πάντως το λόγο που δεν σκοτώνουμε και το πληροφοριοδότη απευθείας ..."

"Δε μπορούμε να προκαλέσουμε τόσο πανικό και να βάλουμε σε κίνδυνο τα παιδιά δε το βλέπεις;"

"Θεωρώ πως ήταν λάθος να μην τους το πουμε..."

"Μην αγχώνεσαι. Το σπίτι είναι καλωδιομενο. Κάθε κίνηση ελέγχεται διεξοδικά. Μέχρι και το τέλος της εβδομάδας θα πεθάνει, αν όχι από μας σίγουρα από τη μικρή αν και δε θέλω να λερωσει τα χέρια της. Ο Ίαν πιστεύει πως ο Βλαντιμίρ κάνει πίσω για να χτυπήσει κάτω από τη ζώνη μετέπειτα , κάτι σχεδιάζει  και θέλει να το μάθει πριν σκοτώσουμε το στόχο. Προς το παρόν θα επιφέρουμε το πλήγμα για να νιώσει απειλή και να επισπεύσουμε τη διαδικασία ..."

"Εντάξει... Πάντως μόλις  τελειώσουμε πρέπει να σου πω. Είναι σοβαρό Λουκ..."

"Καλά αδερφέ... Και τώρα πάρε τα όπλα σου και πάμε!"

Την ίδια στιγμή

Κανένας δεν ήξερε τον αριθμό του κινητού της εκτός φυσικά από το Κάσιεν και την Ιζαμπέλ. Το άκουσε να δονείται λίγο πριν βγει από το δωμάτιο για το δείπνο , είδε άγνωστο αριθμό και κάθισε σκεπτική.

Αποφάσισα να σου χαρίσω τη ζωή. Και μην νομίζεις πως πίστεψα ότι είσαι νεκρή....Δεν είμαι χαζός.  Βέβαια στο χέρι σου είναι να τη κρατήσεις. Θέλεις λεφτά όπως τότε και δόξα; Η μήπως άλλαξε ο χαρακτήρας σου; Μη φοβάσαι. Θέλω να κάνουμε δουλειά μαζί. Αν ενδιαφέρεσαι, θα σε περιμένω αύριο στο La rose . Αν πεις λέξη , η Ιζαμπέλ θα πεθάνει.

Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν και το κινητό έπεσε στο χαλί.

"Δουλειές με μένα;; Λεφτά;" αναρωτήθηκε σκεπτική. "Σίγουρα είναι παγίδα...Κι αν δεν είναι;;" Η Βαλερια σηκώθηκε ταραγμένη. Έσβησε το μήνυμα στο κινητό και αναθεώρησε. Ο Βλαντιμίρ ήξερε πως δεν ήταν νεκρή άρα είχε στοχεύσει την οικογένεια Γκαρσία μαζί με εκείνη. Αν κατάφερνε να τον πλευρισει, τότε θα έβγαινε καθαρή . Θα σκότωναν τους Γκαρσία, θα έκλειναν το λογαριασμό ανάμεσα τους και φυσικά, θα έβαζε τον Κάσιεν να τον σκοτώσει στο τέλος. Έτσι θα έμεναν μόνοι και θα τα είχε όλα....

"Στο La rose λοιπόν...." ψέλλισε βγαίνοντας προς τα έξω

Σας φιλώ...