Δύο μέρες αργότερα

Θέλοντας και μη γύρισαν μαζί με την Ιζαμπέλ ολόκληρη τη Νέα Υόρκη μα και το Μπρούκλιν. Ο Κάσιεν όσες αντιρρήσεις και να έφερε, όσους καυγάδες κι αν πάτησε με τη Βαλερια ,κατέληξε να κάνει το χατίρι της κόρη του. Τουλάχιστον όλα έγιναν υπό το φως της μέρας.

"Μην ξεχάσεις και το βαλιτσάκι οανω από το κρεβάτι!" Είπε η Βαλερια βγαίνοντας προς τα έξω και ο Κάσιεν έβγαλε καπνούς. Δεν μίλησε όμως. Είχε αρκετές σκοτούρες από τη στιγμή που έφτασε η ώρα... μια ώρα για να φύγει. Να αφήσει πίσω το βλαστάρι του και να επιστρέψει στο Μπαλί.

"Κάσιεν τελείωνε γαμω το ! Η μικρή θα μας περιμένει είπε στο αεροδρόμιο!"

Εκείνος ξεφυσησε αγανακτισμένος. Έβγαλε τις βαλίτσες, κλείδωσε και την ακολούθησε στο ασανσέρ.

"Ώρες ώρες νομίζω πως το κάνεις επίτηδες για να χάσουμε τη πτήση! Από το πρωί σου λέω να βιαστείς κι εσύ το βιολί σου ! Ήθελα να ξέρα αν σου έμεινε καθόλου μυαλό εκεί μέσα! Μέσα στη γκρίνια και τη μιρλα είσαι! Τίποτα δε χαρήκαμε! Μην πας εδώ,  μην πας εκεί.." Η Βαλερια τον στόλιζε ώσπου οι πόρτες του ασανσέρ έκλεισαν "Τι με κοιτάζεις έτσι; Ξινο μας το έβγαλες! Ούτε για φαγητό πήγαμε χθες το βράδυ που ήθελα, για να μην αναφέρω πως σε περίμενα προχθές σχεδόν όλη νύχτα και ενας Θεός ξέρει που τριγυριζες! Μήπως επισκέφθηκες καμία παλιά σου γκομεν...."

Η φωνή της Βαλεριας κόπηκε μαχαίρι...
Ο Κάσιεν πέταξε κάτω τις βαλίτσες και αρπάζοντας την από το λαιμό την έσπρωξε με δύναμη στο καθρέφτη που υπήρχε στο ασανσέρ. Εκείνη χλωμιασε. Πίεσε τα δάχτυλα του τόσο όσο ήθελε κοιτάζοντας τη βαθειά μέσα στα μάτια και μόλις είδε το πρώτο δάκρυ να κυλάει τη πλησίασε.

"Ξέρεις τι ήμουν;" ρώτησε χαμηλόφωνα κι εκείνη κούνησε όπως όπως αρνητικά το κεφάλι "Ωραια λοιπόν, αφού δε ξέρεις θα σου δώσω  μια τελευταία ευκαιρία να συμμορφωθείς. Πίστεψε με δεν θέλεις να με μάθεις από την ανάποδη....Δεν ξέρω τι σκατα σου συμβαίνει μα την επόμενη φορά που θα μου μιλήσεις με ύφος , να θυμάσαι ένα πράγμα...." έκανε μια παύση και της χάρισε ένα στραβό χαμόγελο "Να θυμάσαι αγάπη μου, ότι μπορεί απέναντι σου να έχεις κάποιον ψυχακια. Κάποιο τρελό... Ίσως και δολοφόνο . Κάποιον που δε διστάσει να σου πάρει το κεφάλι ενώ κοιμάσαι...." γέλασε πάνω στα χείλη της και την απελευθέρωσε. Έπιασε τις βαλίτσες σαν κύριος και χωρίς να τη βλέπει, προσήλωσε το βλέμμα στη πόρτα.

"Και να θυμάσαι Βαλερια... Οι προσβολές ,έχουν και τα όρια τους..."είπε μόλις άνοιξαν οι πόρτες και βγήκε. Γυρίζοντας την είδε να τον κοιτάζει τρομοκρατημένη.
"Τι περιμένεις γλυκειά μου; Θα χάσουμε τη πτήση..." την ειρωνευτηκε γλυκά κι εκείνη βγήκε διστακτικά από το ασανσέρ ενώ ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα...

****

"Θεούλη μου ! Ένας χαμός γίνεται εδώ μέσα..." αναφώνησε εξαντλημένη η Ιζαμπέλ βλέποντας την ακαταστασία που προκάλεσε για ακόμα μια φορά η συγκάτοικος της. Είχαν περάσει σχεδόν δέκα μέρες από τότε που έφυγαν οι δικοί της, είχε βρει τους ρυθμούς της μα πάραυτα, κάθε φορά που επέστρεψε από το μάθημα, το δωμάτιο έμοιαζε βομβαρδισμενο. Κάθισε  στο κρεβάτι και τη περίμενε αποφασισμένη να δώσει ένα τέλος μια και καλή.

Μόλις η πόρτα του μπάνιου άνοιξε, η ξανθιά κοπέλα έβγαλε μια τσιριδα τρόμου.

"Θεούλη μου Ιζαμπέλ! Μου έκοψες το αίμα! Νόμιζα θα γυριζες σε δύο ώρες!"

"Κάτι έτυχε και επέστρεψα! Σάμπως τι θα άλλαζε; Θα συμμαζευες ;" την ειρωνευτηκε

"Σταμάτα μωρέ τη γκρίνια και απόλαυσε τη φοιτητική ζωή! Τι κι αν το δωμάτιο είναι χάλια; Έχει κι αυτο τη γλύκα του !"

"Δε το νομίζω. Μου αρέσει η τάξη Σκάρλετ. Εκτός αυτού, χαλάς και τη δική μου μεριά και βαρέθηκα να καθαρίζω!"

"Υπερβολές. Θα τα καθαρίσω όλα. Είσαι πόσες μέρες εδώ ρε Ιζαμπέλ και ούτε που σε έχω δει να βγαίνεις λίγο! Ζήσε κοπελιά!"

"Μια χαρά ξέρω να ζω. Απλά είμαι επιλεκτική..."

"Αυτό λέγεται ξενέρωτη. Οι δικοί σου έφυγαν δε χρειάζεται να μένεις και να μιλάς μαζί τους κάθε μέρα! Θέλεις να βγούμε σήμερα;"

"Θα είσαι τρελή! Μόλις πήρα την εργασία και θέλω να τη μελετήσω. Δεν ειμαι καμία ξενέρωτη όπως λες. Και σε κλαμπ έχω πάει, και κόσμο ήξερα αρκετό στο Μπαλί  και φίλους είχα... από όλα είχα... Απλά ..."

"Απλά θέλεις μια ώθηση..." τη συμπλήρωσε χαμογελαστή η νεαρή κοπέλα.

"Ίσως. Σχεδόν όλοι γνωρίζετε ο ένας τον άλλο. Εγώ σαν τι θα βγω μωρέ; Δεν ξέρω κανένα... Εκτός αυτού υποσχέθηκα και στο πατέρα μου να μη κυκλοφορώ αργά τη νύχτα..."

"Θαρρείς και θα το μάθει μωρέ! Λοιπόν μπορούμε να πάμε για ένα χαλαρό ποτό! Θα σου τους μάθω όλους χωρίς να τους γνωρίσεις αν δε θες.  Θα έχει πλάκα! Θα σου σχολιάζω όσους ξέρω κι έτσι θα ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις... μεθαύριο έχει και μια αδελφότητα πάρτυ! Είμαι καλεσμένη. Τα παιδιά που με κάλεσαν θα είναι στο ίδιο μέρος οπότε ευκαιρία είναι..."

"Δεν ξέρω μωρέ Σκάρλετ..."

"Ξέρω εγώ! Έλα ντύσου!"

"Που θα πάμε;"

"Σε ένα καφέ αλλά λειτουργεί ως αργά. Μαζεύει όλους τους φοιτητές. Εκεί θα ειναι σχεδόν όλοι. Άσε που οι φοιτητές της μηχανικής που διοργανώνουν και το πάρτυ μεθαύριο είναι κουκλοι! Πρέπει να γνωρίσεις οπωσδήποτε τον Μπραντον ! Θα τον λατρέψεις..."

"Δεν ειμαι για έρωτες Σκάρλετ..."

"Έχεις αγόρι; Δεν ήξερα..."

"Όχι φυσικά... Απλώς θέλω να επικεντρωθώ στις σπουδές μου . Οι σχέσεις για μένα δεν..."

Η κοπέλα γουρλωσε τα μάτια έκπληκτη.

"Πες μου πώς μια κούκλα σαν εσένα ειναι ακόμα παρθένα!"

"Όχι ακριβώς... αλλά ..."

"Τι άλλα μωρέ Ιζαμπέλ! Η είσαι, η δεν είσαι!"

"Τεχνικά ειμαι...Δεν έχω προχωρήσει ποτέ σε τέτοιο βαθμό. Είχα φυσικά σχέση αλλά δεν με ενέπνεε"

"Μάλιστα..." Η Σκαρλετ φάνηκε  προβληματισμένη "Σε αυτή τη περίπτωση τότε, μείνε μακριά από τα λιγούρια της μηχανικής. Αυτοί για ένα πήδημα είναι μόνο. Όπως και να έχει σήκω και ντύσου! Θα περάσουμε καλά και φυσικά θα γίνω φύλακας φρουρός της ζώνης σου!"

"Ζώνης;;;" ρώτησε η Ιζαμπέλ

"Για τη φωνή αγνότητας μιλάω!" Είπε και η Ιζαμπέλ έπιασε απογοητευμένη το κεφάλι της.

"Ειλικρινά είσαι..."

"Τρομερή;; Αυτό μου το λένε κι άλλοι! Άντε σήκω! Σηκωωωω!"

Τη σήκωσε με το ζόρι και παραμερίζοντας την ακαταστασία ξεκίνησαν να ετοιμάζονται....

Την ίδια στιγμή

"Έτοιμα τα σχέδια θείε Γκρέγκορ;" ρώτησε ο Λόγκαν μπαίνοντας στο ναό που είχαν φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τον Κρίστιαν.

"Έτοιμα αγόρι μου. Θα μπείτε από πίσω. Θα έχει τόσο κόσμο που δεν θα σας καταλάβει κανένας. Η αποστολή πρέπει να γίνει γρήγορα γιατί αυτά τα παιδιά είναι εξίσου έξυπνα. Θέλουμε τα σχέδια για να παραδοθούν στο πελάτη. Οι λεπτομέριες δεν μας απασχολούν!"

Ο Γκρέγκορ του άνοιξε ένα σχεδιάγραμμα και ξεκίνησε να του δείχνει κάθε σημείο εξόδου αλλά και εισόδου της αδελφότητας.

"Να ρωτήσω κάτι;" είπε ξαφνικά ο Λόγκαν διακόπτοντας τον ειρμό του.

"Τι πράγμα;"

"Μάθαμε τελικά ποιος ήταν εκείνος ο άντρας;Γιατί ο μπαμπάς, δεν έχει ιδέα από όσο μου είπε..."

Ο Γκρέγκορ ξεφυσησε

"Όχι. Κανένας μας δεν κατάφερε να μάθει. Αυτό δεν χρειάζεται να σε απασχολεί τη δεδομένη στιγμή. Έχεις δύο ημέρες μπροστά σου για να προετοιμαστεί κατάλληλα. Δεν θέλω να σου αποσπάσει τίποτα τη προσοχή. Μιλάμε για εκατομμύρια Λόγκαν. Με αυτά θα τελειώσει η ανέγερση του Ιδρύματος για τα παιδιά με ψυχικές  διαταραχές που τα παρατάνε από δω και από εκεί. Ειναι σημαντικό!"

"Τι κατάλαβα θείε! Δε χρειάζεται να μου το υπενθυμίζεις. Μπαίνω, χτυπάω και βγαίνω! Σε ένα μέρος γεμάτο φυτά σαν εσένα, πίστεψε με δύσκολα να μου αποσπάσει κάτι τη προσοχή. Ειναι γελοία η αποστολή!"

Ο Λόγκαν πήρε το σχεδιάγραμμα και έφυγε. Βγαίνοντας από το γραφείο , άκουσε ένα περίεργο ήχο από τη κρεβατοκάμαρα. Πλησίασε στη πόρτα και κοίταξε μέσα από τη χαραμάδα. Είδε τη μητέρα του να κοιτάζει κάτι και να κλαίει σιγανά...

Σας φιλώ..❤