"Ακόμα κοιμάται;" Η Ιζαμπέλ μπήκε στη κουζίνα και κάθισε πλάι τους. Κανένας δεν απάντησε. Έριξε το βλέμμα στο Λογκαν... Ένα μαυρισμένο μάτι, και ένα φρύδι σκισμένο. Έπειτα κοίταξε το Τζέικ. Μάτια πρησμένα, χείλη ματωμένα. Ηθικό πεσμένο.

"Έτσι θα είμαστε τώρα; Έχω ένα σωρό στο κεφάλι μου να αντιμετωπίσω και έχω και εσάς τους δύο να αντιδράτε σαν πέντε ετών μικρά παιδιά!" Τους μαλωσε σοβαρή μα πάλι δεν μίλησε κανένας. Από την ώρα που επέστρεψαν σπίτι, καθισαν στην κουζίνα και δεν μιλούσαν. Ο Λογκαν έγινε έξαλλος όταν η Ιζαμπέλ του είπε για το Τζέικ. Χρειάστηκαν μόνο 7 λεπτά για να φτάσει στη κλινική. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πλακώσει στο ξύλο τους μπράβους στην είσοδο ακόμα κι όταν  εκείνοι , έκαναν στην άκρη σαν τον είδαν... Φτάνοντας στον όροφο όμως δεν αντίκρισε αυτό που περίμενε. Ο γιατρός ήταν σε έξαλλη κατάσταση. Ο Τζέικ ήταν πεσμένος κάτω και η Κάρλα κρατούσε ένα σωρό εξετάσεις στο πάτωμα. Βέβαια όταν τον είδε μπροστά της τρόμαξε μα η προσοχή της ήταν στο Τζέικ.

Σαν λογικός άνθρωπος, και επειδή δεν ήξερε ακόμα τη κατάσταση, ορκισε τον εαυτό του να μείνει ψύχραιμος για χάρη της μικρής . Αρκέστηκε να της πει ότι ξέρει και σήκωσε το Τζέικ με τα χίλια ζόρια. Τον έβαλαν σε ένα από τα δωμάτια και η Ιζαμπέλ οδήγησε τη Κάρλα σπίτι. Διαπιστώθηκε εγκυμοσύνη και δύσκολη μάλιστα. Το έμβρυο είχε εν τέλει το αίμα του πατέρα και η Κάρλα ήταν αρνητική με αποτέλεσμα ο οργανισμός να το διώχνει.  Εξού και ο σφαχτης στη κοιλιά. Έπρεπε να ακολουθήσει συγκεκριμένη αγωγή για να κρατηθεί, να μην αγχώνεται, να μη τρομάζει και για 6 μήνες θα λάμβανε χάπια. Όταν τα κορίτσια έφυγαν και ο Τζέικ συνήλθε, η κλινική μετατράπηκε σε ρινγκ . Οι δύο άντρες λογοεφεραν ,πιάστηκαν στα χέρια και κανένας δεν μπορούσε να τους χωρίσει μέχρι που οι αντοχές λιγοστεψαν.

Ο καθένας έφυγε μόνος και βρέθηκαν μετέπειτα σπίτι. Όταν έφτασαν η Ιζαμπέλ είχε βάλει τη Κάρλα για ύπνο και αφού τους έκραξε για την απαράδεκτη συμπεριφορά της, τους άφησε μόνους για να κάνει μπάνιο με την προειδοποίηση να τα βρουν . Ο Λογκαν είχε πάθει αμόκ. Δεν είχε πάρει ιδέα τι συμβαίνει ενώ ο Τζέικ από την άλλη είχε γίνει θηρίο. Η Κάρλα ήταν πάνω απο όλους και όλα. Λιποθύμησε όταν ο γιατρός ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη και μόνο όταν έφτασαν σπίτι η Ιζαμπέλ τους είπε τις λεπτομέριες. Έχοντας μια έγκυο ανάμεσα τους και ειδικά μια μικρή κοπέλα που θα δώσει μάχη για να κρατήσει το μωρο, τους απείλησε ευθέως πως θα τους διώξει από το σπίτι αν δε συμμορφωθούν.

"Πρέπει να πάω στη Κάρλα..." είπε ο Τζέικ

"Έτσι θα πας;;; Με αυτά τα μούτρα; να ξυπνήσει να σε δει και να τρέχουμε; ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΆ!" Ο Λογκαν κοπάνησε το χέρι στο τραπέζι κι ο Τζέικ αγρίεψε

"Τι σου ζήτησα ρε; Γιατί δε λες να ηρεμήσεις; Την αγαπώ το καταλαβαίνεις; Έχει το μωρο μου μέσα της και κατάρα σε όποιον πειράξει μια τρίχα από το κεφάλι της !!!θα τον σκοτώσω!!!"

"Μη μου φωνάζεις εμένα! Τη πηδηξες! Μεγαλώσαμε μαζί που να πάρει!!"

"Ε και ; Αυτό σημαίνει πως απαγορεύεται να νιώσω;;Βάλτο καλά στο μυαλό σου πως εγώ και εκείνη είμαστε μαζί!!"

"Όχι!!!" Ο Λογκαν σηκώθηκε. Έπιασε το τραπέζι και το γύρισε ανάποδα. Η Ιζαμπέλ έκανε ένα βήμα πίσω ταραγμένη μα σε αντίθεση με εκείνη ο Τζέικ το κοίταξε σοβαρός και σκεπτικός. Προχώρησε, στάθηκε μπροστά του και τον βάρεσε με δύναμη στο πρόσωπο.

"ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;; ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ ΕΣΎ!" Απαίτησε να μάθει και ο Λογκαν σκουπίζοντας με την αναστροφη της παλάμης τα χείλη του τον κοίταξε βουρκωμενος . Ο Τζέικ κατάλαβε... ένιωσε πως έγινε ο "σάκος" για ένα ξέσπασμα που δεν είχε να κάνει μόνο με τη Κάρλα. Πλέον ήταν ξεκάθαρο.

"Δε μπορώ ..." ψέλλισε άξαφνα και γονάτισε.  Η Ιζαμπέλ έκανε να πλησιάσει από πίσω μα ο Τζέικ της έκανε νόημα να σταματήσει και να ανέβει πάνω.

"Μίλα μου αδερφέ μου... Αν σε πείραξε τόσο για μένα και την αδερφή σου , εξηγούμαι παντελονατα και λέω πως θα σταθώ πλάι της. Ήδη στέκομαι. Η αγάπη μου για εκείνη..."

"Τζέικ παψε..." Ο Λογκαν τον κοίταξε θλιμμένος "ο πατέρας μου πεθαίνει...." του ανακοίνωσε

"Τι λες ρε μαλακά!"

"Αυτό που άκουσες...."

Ο Λογκαν του εξήγησε  πως όταν πήγαν με την Ιζαμπέλ σπίτι λίγες μέρες πριν και έγινε το σκηνικό με τη μητέρα της , κρυφακουσε πριν φύγει μια συζήτηση ανάμεσα στην Ολιβια και τον Λαντον. Της φαινόταν τόσο περίεργη η συμπεριφορά του Ίαν. Τον πίεσε τόσο πολύ ώσπου και έσπασε...

"Προσπάθησα να μη το πω. Προσπάθησα να συμφιλιωθω. Δε μπορώ όμως... Λίγοι το ξέρουν και ο πατέρας μου δεν έχει ιδέα για μας. Είναι μόνο τα δίδυμα, οι γονείς σου και ο Κρίστιαν. Τι θα κάνω Τζέικ; Πώς θα σταθώ όρθιος; Πώς θα το πάρει η μάνα μου; Πώς σκατα θα πω σε εκείνο το πλάσμα πάνω πως ο μπαμπάς της θα πεθάνει όταν δεν πρέπει να ταραχθεί;;; ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΩ!!!!"Ο Λογκαν ξέσπασε και ο Τζέικ σηκώθηκε. Έβγαλε ένα μπουκάλι βότκα από τη κατάψυξη και το εναποθεσε στο τραπέζι.

"Σήκω.  Έλα να πιούμε ένα ποτό και θα τη βρούμε τη λύση..." άπλωσε το χέρι και ο Λογκαν πιάνοντας το σηκώθηκε. Λίγο πριν τα χωρίσουν, του το έσφιξε δυνατά

"Την αδερφή μου και τα μάτια σου ..."

"Η αδερφή σου, είναι σε καλά χέρια...θα τη παρω μακρια αν χρειαστεί μέχρι τη γέννα...Και τώρα κάτσε , έχουμε να πούμε πολλά..."

****

Μπούκαρε μέσα στο γραφείο σαν το τρελό. Μόλις ο Ίαν τον είδε, σηκώθηκε από την καρέκλα και τον αγριοκοιταξε .

"Που σκατα πηγές; Η Ιζαμπέλ σε χρειαζόταν πλάι της !" Του είπε ο Ίαν. "Εχείς ευθύνες Κας!"

"Έχω;" αρκέστηκε να πει γεμάτος ειρωνεία και βάρεσε τη παλάμη στο γραφείο "ΠΟΤΕ ΣΚΟΠΕΥΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΌΤΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΙΑΝ;" ζήτησε να μάθει χωρίς περιστροφές.

"ΜΗ ΦΩΝΆΖΕΙΣ!!" Απαίτησε μα η έντονη στιγμή έφερε μια παραζάλη ... τα μάτια μαύρισαν και βάζοντας τα χέρια στο γραφείο για στήριγμα, έκλεισε τα μάτια.

"Ίαν;; Μαλακα φρόντισε να μου πάθεις κάτι και θα έρθω στον άλλο κόσμο να σε βρω να σε σκοτώσω!" Ο Κάσιεν έκανε το γύρω του γραφείου τρομαγμένος και πιάνοντας τον από τις μασχαλες τον έβαλε να κάτσει. Πήρε του μπουκάλι με το νερο , έβρεξε τα δάχτυλα του και τον δροσισε στο πρόσωπο.

"Φτάνει ρε! Καλά είμαι! Μη κάνεις σαν καμία γυναικούλα!" Τον μαλωσε ο Ίαν μόλις η ζαλη χάθηκε

"Ε τώρα αν σου δώσω μια μπουνιά εγώ  θα φταίω;;;" του απάντησε ο Κάσιεν θυμωμένος μα σαν τον κοίταξε καλά καλά, έσκυψε και τον αγκάλιασε....

Σας φιλώ...