Heeft Rose dan alsnog wat gezegd nadat ze bewusteloos neerviel?
___________________________________________________________
Waarschijnlijk blijven papa en mama nog wel even bij oma dus heb ik daar geen last van.
Ik had nog bedacht om vanmiddag samen met Anna en Kate naar het ziekenhuis te gaan, om te zien hoe het met Rose gaat. Ik app ze en ze willen wel komen. Ik ben een beetje zenuwachtig. Straks is ze wakker en dan wil ze me nooit meer zien. Om 3 uur staan we voor de deur van het ziekenhuis. Ik sta stil.

'Waar wacht je op?' Vraagt Anna. Ik kijk mijn vriendinnen aan.

'Ik ben bang dat Rose niet meer met me wil praten.' Kate slaat een arm om me heen.

'Het komt wel goed, jullie zijn zussen!' We lopen naar Rose kamer weer aarzel ik maar toch stap ik haar kamer binnen. Ze ligt dood stil in het grote witte ziekenhuis bed. Ik krijg tranen in m'n ogen als ik haar zie liggen.

'Het spijt me Rose!' Fluister ik. Ik pak haar hand.

'Fleur, wij halen wel even een kop thee.'

'En naar de wc' Kate trippelt op haar plaats. En ze lopen naar de kantine. Nu zijn Rose en Ik alleen. Ik voel dat ze een beetje in me hand knijpt. Moet ik nu de dokter halen? Ik blijf zitten. Zou ze me kunnen horen? Ze opent haar ogen. Ik kijk haar aan. Rose probeert te lachen. Ik heb weer tranen in me ogen. Rose probeert ze weg te vegen.

'Het spijt me Rose!' Rose glimlacht. Is dat een teken dat het goed is?

'Het spijt mij ook.' Zegt ze zacht. Ik moet lachen door mijn tranen heen en ik leg voorzichtig mijn hooft op haar borst. Ze wrijft over mijn rug. Ik ben zo opgelucht! Anna en Kate komen binnen.

'Rose!' Probeert ze zacht te schreeuwen. Ze lacht. Anna en Kate rennen op haar af. Met z'n 4e liggen we op Rose haar bed. De dokter komt binnen.

'Wat goed, ze is wakker. We willen haar graag even onderzoeken. We laten haar los en ze wordt met behulp van zusters de kamer uit gereden. Ik hou haar hand nog steeds vast. Als teken dat het goed komt.
Na een half uur wordt ze terug gereden. We rennen op haar af.

'Dames een beetje rustig!' We lopen verder en we vragen hoe het ging.

'Ik mag morgen naar huis.' Zegt ze zacht.

'Maar ze moet nu wel echt rusten! Rose waar zijn je ouders?' Vraagt de dokter.

'Ze zijn bij opa en oma.' Zeg ik.

'Wil jij dan tegen haar ouders zeggen dat ze morgen om 4 uur opgehaald mag worden?' Ik knik.

Als we met z'n drieën weer terug naar huis gaan, zie ik dat de auto voor de deur staat, ze zijn dus weer thuis.
Als ik de deur open maak, vertel ik gelijk wat er gebeurt is.

'Mam? Rose is wakker.' Ze kijkt me verschrikt aan en ze pakt haar jas. Mijn vader komt ook naar beneden en ze gaan heel snel naar het ziekenhuis.

'Jij kookt!' Zegt mijn vader boos. Ik knik. Ook al weet ik nauwelijks hoe het gasfornuis werkt. Ik maak soep. Het makkelijkste dat er is. Ik warm ook stokbroden op en ik ga alvast aan tafel zitten. Ze zullen zo wel komen.
Om 7 zijn ze er nog niet ik dus app ik me moeder even.

Fleur wij hebben hier al gegeten.

Ik zucht. Ik heb voor het eerst avond eten gemaakt, en m'n ouders eten niet eens mee. Dan ga ik zelf maar eten.

Na het eten ruim ik alleen de tafel af en ik vries de tomaten soep in. Voor Rose. Ik heb er lang over na gedacht maar ik zou weer eens wat leuks willen doen met Rose. Geen hockey! Maar shoppen of samen naar de bioscoop! Ik zoek een leuke film in de buurt en ik bestel een bon. Dan kunnen we zelf kijken wanneer Rose zich een beetje beter voelt. Ook doe ik dit uit schuld gevoel.
________________________________________________

Jaja, ik heb weer een nieuw deel geschreven Sorry dat het zo lang geduurd heeft!! Als jullie iets van tips of complimentjes hebben, laat ze vooral achter!
Xxx miss princess♡