Verder kan ik het niet meer horen want er rijd een vrachtwagen langs ons huis en daarna praten ze niet meer. Nadat ik lang na denk over wat ze bedoelen, val ik met onbegrijpelijkheid in slaap.
___________________________________________________________

De volgende dag ben ik vroeg wakker, maar nog steeds dood moe dat komt omdat ik de halve nacht wakker heb gelegen met de vraag die de hele tijd in mijn hoofd dwarreld: WAT BEDOELEN MIJN VADER EN MOEDER IN HEMELSNAAM?!
Eigenlijk wil ik in bed blijven liggen, omdat het steenkoud is in mijn kamer en mijn bed is lekker warm. Maar ik heb honger omdat ik gisteren zonder eten naar bed ben gegaan.

Ik slaap op zolder, dus ik moet eerst langs mijn ouders om naar beneden te gaan. Nu dus ook. Hun bed is leeg, niet dat zo raar is, sterker nog ze zijn altijd een uur eerder op dan mij. Als ik beneden kom zijn ze daar ook niet, en na roepen en zoeken zijn ze nergens in huis. Wanneer ik de hagelslag van de plank haal, zie ik een briefje liggen. Er staat een adres op, ik heb geen idee waar het is alleen zie ik dat het in londen is. Wat moet mijn familie nou weer met London? Tijdens het eten van mijn dik belaagde boterham met hagelslag, bekijk ik op google waar dat adres nou precies plaats vind, zouden we misschien naar london op vakantie gaan deze zomer? Dat zou echt gewelding zijn, ik heb altijd al eens naar london gewild. Als ik op googlemaps het adres gevonden heb, lijkt het nou niet echt op een leuk, sjiek hotel waar we wel eens naartoe gaan maar meer op een groot gebouw dat meer op een gevangenis lijkt. Ik klik het snel weg, zeker het verkeerde adres. Mijn telefoon gaat:

'Hallo, met fleur Barendse.'

'Ja hallo, het oma.'

'Oh, hoi oma.' Ik weet het het klinkt heel teleurgesteld, maar dat komt omdat ik zo'n hekel aan die vrouw heb, ze trekt Rose  altijd voor en ze is volgends mij nooit trots op mij geweest.

'Ja, je moet echt wat normaler doen hoor, je ouders hebben net het hele verhaal verteld over wat voor een gemeen grietje jij wel niet ben! Vergeet niet dat het allemaal jouw schuld is hé, dat je lieve zusje nu in het ziekenhuis ligt, je ouders zijn er helemaal onderste boven van, je moet een voorbeeld nemen aan Rose , zij is tenminste....'

Ik drukte haar snel weg dat vreselijke gesnerp van haar, normaal gesproken stel ik me er niets van aan hoe mijn oma over mij denkt, ze zei vroeger wel eens dat nooit op mij wilde passen maar wel op rose omdat zij een lievere baby was, maar nu trek ik me er heel veel van aan omdat ze nog nooit zo gemeen was geweest.

En misschien ook wel omdat het over rose gaat.

Over papa en mama hoef ik nu ook niet meer na te denken, ik weet nu ook gelijk wat zij van mij vinden: een klein, gemeen grietje dat het leven van haar zus zwart wil maken. Integendeel, ik wil er juist alles aan doen om haar weer wakker te krijgen, maar daar kan ik helaas niets aan doen. Ik begin steeds meer in mijn schuld te geloven. Doordat iedereen mij beschuldigt ook al wisten mijn vader en moeder niet eens wat er tussen Rose en mij gebeurde, nee die houden zich daar echt niet mee bezig en nu, precies nu als er wel wat gebeurt is, dan weten ze het. Ik snap er niets van.
Heeft Rose dan alsnog wat gezegd nadat ze bewusteloos neerviel?
___________________________________________________

Dat was alweer deel 5 mensen ik hoop dat jullie het een leuk deel vonden en comments zijn altijd welkom♡
Xxx miss princess