De volgende dag gaat mijn wekker. Het is 8:30 ik moet zo hockeyen. Rose en ik zitten samen in een team. Rose is allang wakker en waarschijnlijk ook al beneden. Ik heb altijd de neiging om weer te gaan slapen, maar dat zou niet zo slim zijn aangezien ik eigenlijk al beneden had moeten zijn. Als ik in de spiegel kijk, zie ik mezelf, hartstikke logisch natuurlijk, maar  ik zie er anders uit dan normaal. Misschien wordt ik volwassen? Nee, dat lijkt me niet op m'n veertiende. Of heb ik grotere borsten gekregen? Nee, die zijn ook nog even microscopisch klein als normaal, helaas. Maar dan zie ik het, ik zie er heel bezorgd uit. En ik weet ook wel waarom, om Rose.

Als ik beneden kom, is Rose al naar de hockey club. Laat ze me nou alweer alleen? 'Pap, heeft Rose tegen jou gezegd dat ze al weg is?' Vraag dan ook maar aan m'n vader. "Humm, ja ze is net 10 minuten geleden gegaan. Maar vroeg ze dan niet of ik mee ging? Nee, ze zei dat je maar alleen moest gaan." En dan weet ik even niet wat me bezield, de tranen vliegen over mijn wangen. Wat heb ik dat lang niet gevoeld, heel veel verdriet. En dat ik dat dan ook laat zien. Meestal peins ik me er rot over en laat ik dat aan niemand zien. Maar nu, nu zou ik wel uren bij mijn vader kunnen uithuilen en vertellen over wat ik over Rose denk, voel en waar ik over ik zit.
Het liefst zou ik nu niet naar de hockey gaan dan hoef ik Rose even niet te zien. Waarschijnlijk zou zij dat ook wel willen, mij niet te hoeven zien. Maar mijn vader zegt dat dat juist een goede reden is dat ik wel moet gaan, omdat ze me dan wel ziet en omdat ik dan even alles kan vergeten. Daar heeft hij wel gelijk in, als ik aan het hockeyen ben, vergeet ik alles om me heen en dus ook Rose.

In de dug-out wordt iedereen haar positie verteld.
'Sara, jij staat rechts achter. Julia, links achter. Rose, laatste vrouw. Kailey, mid mid. Amy, rechts. Anna, links. Lynn, rechts voor. Noa, links voor. Jasmijn, spits en fleur en lieke op de bank.'
In mijn hoofd gaat alles op en neer en heen en weer. Reserve?? Ik snap er niets van! Ik had op de training toch zo mijn best gedaan donderdag?? Misschien zij Bas het verkeerd en draaide hij mij en Jasmijn om. Maar waarschijnlijk niet, want toen kwam Bas naar me toe gelopen. 'Het is beter als je maar even een helft niet meedoet, oké?' 'He? Maar waarom dan?' Ik snap er helemaal niets van. 'Uhmm, ja ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen.' 'Is de rest beter?' Vraag ik dan ook maar. 'Nou ja, ik wil het niet beter noemen, maar je zit in de C1, we moeten tegen de koploper en ja, jasmijn is op jouw plek ook wel heel goed.' Dat moet ik wel toegeven. Ik ga naast Lieke zitten, zij is het al bijna gewend om op de bank te zitten. Ik voel me zo ellendig! Lieke zo te zien niet hoor, nee ze praat aan één stuk door over dat ze het zoo leuk zou vinden als ze er nog in zou komen en dat het alweer drie wedstrijden geleden is. Dan krijg ik toch meedelijde met haar, zij zit al zo lang als reserve en blijft alsnog vrolijk en ik, ik zit maar te zeuren en te chagereinen.

Het rust singaal klinkt. We staan 3-2 achter, de meiden lopen het veld af. Ik ben wel nog steeds gefrustreerd dat ik niet mee kon doen de eerste helft, maar nu ga ik eens laten zien wat ik kan! Gelukkig mag ik nu tenminste spits staan, mijn favoriete positie en ook mijn beste. Jasmijn is bekaf dus vind het zelfs niet eens erg om wissel te staan.
Ik ben best wel zenuwachtig, want ik weet zelf ook wel dat ik echt wel mijn best moet doen, het hangt zelf aan mijn spits positie af denk ik. We moeten gewoon winnen!

Ik speel de bal naar noa, die een heel slim liftje maakt bij de stick van de tegenstander. Zo kan ze de bal heel strak zonder enige tegenstander in de weg naar Lynn spelen. Ik loop de gard in en kan zo de bal in het goal slaan. 'Yess!!' Schreeuw ik van blijdschap. We staan weer gelijk! Heel het team stormt op me af.
Bas kijkt heel blij en trots naar me. Heb ik dan nu nog een kans om spits in dit team te blijven?

Ik speel de naar Kailey, die achter me staat. Ze neemt de bal aan, maar helaas heeft de tegenstander de bal af kunnen pakken. Dan ligt het nu alleen nog aan de keepster en aan Rose. Maar Rose is het niet helemaal bij en voor ze het weet wordt er een bal zo snel als een vuurpijl op haar hoofd afgevuurd. Ze zakt in elkaar en blijft doodstil liggen.

Iedereen rond het veld is muisstil en is benieuwd wat de gevolgen zijn van dit ongeluk. Ongeveer alle meiden van ons en het andere team rennen naar Rose toe, maar Bas roept: 'meiden, ruimte maken! Aan de kant, snel!!!'
Bas probeert haar wakker te maken door klapjes tegen haar gezicht te geven. Maar ze antwoord niet, ook niet door te bewegen. Papa stond langs de lijn, maar is snel naar Rose toegelopen. Kailey en ik halen een goedgevulde, koude bidon uit de dug-out en rennen terug naar Rose. Inmiddels heeft papa haar al opgetild en naar de EHBO gebracht. Ik ren er achter aan om de bidon over haar hoofd te gieten. 'Komt het nog wel goed?' Piep ik in mezelf. 'Sorry meiden, de wedstrijd moét verder gespeeld worden.' Zegd de scheidsrechter. Ik snap er niets van, hoe kan er nou verder gespeeld worden als er net een medeteamgenoot bewusteloos is geworden?! Niemand is vrolijk, zelfs Lieke niet, die op de plek van Rose mag spelen.
De wedstrijd loopt voor de rest heel rustig. Als het eindsignaal wordt gefloten, is het 3-3 gebleven. Als ik alle spelers van de tegenpartij een hand het gegeven, weet ik niet hoe snel ik naar de EHBO ruimte moet rennen, om te weten hoe het met Rose gaat.
Met mijn hockeystick nog in de hand, loop ik naar Rose toe. Aan papa's gezicht te zien, gaat het nog steeds niet goed met Rose. Ze ligt op een bedje dat je ook altijd hij de huisarts ziet. Ik ga naast haar zitten en houd haar hand vast. Op de een of andere manier voeld dit heel goed, ook al hadden Rose en ik een uurtje geleden nog ruzie. Ik zie dat papa heeft gehuild. Waarschijnlijk gaan het echt niet goed met haar.
Ik vraag aan de EHBO dokter wat er aan de hand is.
'Je zus heeft een heftige klap gehad, de bal kwam op haar slaap terecht.
En, ja, uhm, ze ademt nog wel, maar ze wordt niet meer wakker. Ik zal een ambulance voor jullie bellen.'
______________________________________________________________________

Ik hoop dat jullie dit deel leuk vonden.
Als je tips hebt of vragen kun je dat altijd achterlaten.
Xxx missxprincess