De foto hierboven heb ik zelf gemaakt! ^^ veel plezier met lezen <3 :

Dag 14~zondag.

Vandaag gaan we naar Chicago! Heeeel vroeg.

Vannacht ging mijn telefoon de hele tijd trillen. Hij lag aan de oplader maar het stopcontact stoorde. Dus dan kwam er weer stroom, dan niet, dan wel, dan niet.. Enzovoort. En mijn telefoon trilde dus de hele tijd:

Tril: Telefoon laad op.

Tril: Telefoon laad niet op.

Tril: Telefoon laad op.

Tril: Telefoon laad niet op.

Tril: Telefoon laad op.

Tril: Telefoon laad niet op.

En zo dus de hele nacht door.
Ik ben daardoor een paar keer wakker geworden en de laatste keer was om half 2 's nachts.
Toen heb ik de stekker eruit getrokken.

Om 6 uur werd ik wakker gemaakt, door mijn moeder. Ik deed de laatste dingentjes in mijn rugzak, mijn bananen slaapzak, bijvoorbeeld. Maar ook mijn knuffel, oplader en powerbank.

Daarna maakte ik het bed op en deed ik nog even een final check. Ik keek onder het bed, onder de stoel, in de kast, in het nachtkastje, overal. Om te kijken of ik niks vergeten was.

Toen ik klaar was met alles, deed ik mijn mega smiley knuffel onder mijn arm en gooide ik mijn rugzak over mijn schouder.

Ik liep naar de keuken en keek op de klok: 6:15 over een half uur weg. Denk ik bij mezelf. ik pak een boterham en doe hem in de rooster. Ik wacht 1 minuut en haal hem er dan weer uit. Dan ga ik zitten en smeer mijn boterham met Nutella. Dan komt Noud er ook bij zitten en doet 4 boterhammen in de rooster. Ik eet mijn boterham op.

Als ik klaar ben ga ik even naar de hondjes. En natuurlijk word ik weer besprongen door Leo. En bekrabt door Missy. Snel ga ik naar binnen. Ik ga naar de eet tafel waar blijkbaar iedereen al zit. "Pap wil je even mee naar de hondjes en Leo vast houden zodat ik de hondjes gedag kan zeggen?" Vraag ik. "Ja tuurlijk." Zegt hij. En we lopen naar de hondjes. Leo bespringt mij meteen weer en daarna ook mijn vader. Hij pakt Leo bij zijn halsband beet en gaat op een muurtje zitten.
Ik geef de andere honden een knuffel.
Uiteindelijk probeer ik ook Leo een knuffel te geven. Dat was niet slim:
Mijn vader laat Leo los. Leo springt op mijn hoofd. Dat kon makkelijk, want ik zat op mijn hurken. Nu lig ik op de grond met een hyper actieve hond boven me. Ik duw hem van me af. Of tenminste: dat probeer ik. Mijn vader grijpt in. Hij pakt Leo bij zijn halsband en trekt hem naar achter. Ik sta op. "Nou dát doen we dus níet meer." Grinnik ik. En we gaan weer naar binnen. Voordat ik de deur achter me dicht doe, kijk ik nog even om. Leo kijkt me met puppy oogjes aan. Aww. Ik geef hem nog een aai over zijn kop. Hij doet niks. Dan ga ik wel echt naar binnen.

Ondertussen is iedereen al klaar. Of nou ja, bijna. Mijn moeder is nog even haar thee aan het opdrinken en mijn broer smeert nog snel een boterham.
Ik pak nog even een glas en vul hem met water. Dan ziet ik een bakje met brownie van gisteren staan. "Mam?" Vraag ik. "Ja?" Zegt mijn moeder. "Is die brownie over?" Vraag ik. Mijn moeder lacht. "Ja, maar je kunt dat doosje niet meenemen." Zegt ze. Potverdory. Denk ik bij mezelf. "Maar je kunt het wel in een zakje doen en dat dan meenemen." Zegt mijn moeder. Ohh gelukkig, ik dacht dat het voor Marilyn was... Denk ik bij mezelf. "Oke." Zeg ik.

"Kom op, jongens! Iedereen nog heel even snel tanden poetsen en dan in de auto." Zegt mijn moeder gehaast.

Ik ben mijn tanden aan het poetsen en dan zie ik een zakje liggen. Er zit brownie in. Heyy dat heb ik helemaal niet gedaan! Das vast mama geweest... Lief van haar..

Iedereen geeft Bob een knuffel en bedankt hem dat we hier mochten verblijven.

Nu is iedereen klaar wel echt klaar en gaan we naar de auto.

Ik stap samen met Ties achterin, voor mij zit mijn moeder, daarnaast Marilyn, die de auto weer terug naar huis gaat rijden, aan het stuur zit mijn vader, en daarnaast Noud.

"Welke kant moeten we op?" Vraagt mijn vader. (Maar dan in het Engels) "Naar rechts." Zegt Marilyn. (Ook in het Engels.)
En dan gaat mijn vader rijden.

We zijn nu onderweg. Ik lees droge verhaaltjes voor aan Ties, om de tijd te doden. (Lees ook mijn andere boek, Droge verhaaltjes!)

Mijn moeder gaat onderweg vertellen wat er in het hotel is enzo en wat we die dagen in Chicago gaan doen enzo. "Denk je dat ze in het hotel ook brownies hebben??" Vraagt Ties enthousiast. Iedereen lacht. "Dát weet ik niet maar je kunt altijd hopen!" Lacht mijn moeder.

Na 1 uur rijden zijn we in Springfield.
Vanaf hier nemen we een huur auto en rijden we naar Chicago.
Marilyn rijd vanaf hier weer terug naar haar huis.

Iedereen neemt afscheid van Marilyn en bedankt haar.

Dan stappen we in de nieuwe auto.
De auto heeft een lelijke rode kleur, maar de binnenkant is wel mooi. De auto heeft 8 stoelen, 2 voor, 3 in het midden, en dan achterin ook nog 3. Hij is ongeveer 1,80 meter breed en ongeveer 3,5 meter lang.
Iedereen heeft fatsoenlijk beenruimte en de deuren gaan automatisch open en dicht met een knopje.
Eigenlijk echt wel heel luxe.
We hebben nog net geen tv'tjes ;)

Noud gaat achterin want die wilde graag nog even slapen. En dat kan, want hij heeft de hele achterbank voor zich alleen.
In het midden gaan Ties en ik, ik rechts en Ties links. De kleine stoel in het midden klappen we naar voren en er verschijnen vakjes voor je drink flesjes en je zonnebril enzo.
Helemaal voor aan het stuur zit mijn vader en daarnaast mijn moeder.

Het is ongeveer 3 uur rijden en na 1 kwartier gaan we water halen in een tankstation winkel ding.

Daarna gaan we weer rijden.
Dan merk ik opeens dat er allemaal knopjes aan de zijkant zitten. "Heyy jongens kijk dit dan!" Zeg ik. "Als ik hier op druk," zeg ik maar Noud onderbreekt mij: "Niet doen, Pip! Dalijk is het een schietstoel!" Ik moet lachen. Dan ga ik weer verder met mijn verhaal: "Als ik hier op druk, zou er dan een brownie uitkomen?" Iedereen lacht. "Dat zou wel vet zijn." Zegt Noud. "Ja." Lach ik.

We zijn nu ongeveer 1 uur onderweg.
"Mag de radio aan?" Vraag ik. Mijn moeder zet de radio aan.
Dan komt er een liedje dat we allemaal kennen. Iedereen zingt luid mee:

I got this feeling, inside my boons!
It goos elektik wejvie wen ij turn it on.
Al troe my sitie, al troe my hoom!
We're flying up no sieling wen we're in our soon!

Kus ij got tet sunsjijn in my poket,
Ij got tat goet song in my feet!
Feel tat hat blad in my bodie wen it draps OOOO!

Ij cen teek my as an pafet
wen it's so fenamameneliee!
Kus ij kent stap! OOOO!

Under de lijts wen evrieting gooos,
We get te PAT jeh joe alredie nows!
En de rest van de tekst weet ik nieeet!

OOOH! Nofing ij ken sie wen joe joe dens dens dens! HEY! Eend nobody loesing joes to be dens dens dens!

(Of zoiets was het... Toch? Sorry ik weet de volgorde niet echt meer ofzo... ;) )

Dan is het nummer afgelopen. :(

Ongeveer een half later deelt mijn moeder koekjes uit. Het zijn lekkere koekjes. Chocolade koekjes. Mijn moeder geeft er ook een aan Ties en dan nog een aan mij. ik neem er een hapje van. "DAN WIL IK ER OOK NOG EEN!" Schreeuwt Ties. "Hoezo?" Vraagt mijn moeder. "NOU, JE GAF PIP ER NET NOG EEN!" Schreeuwt Ties. "Hu? Wat? Nee die is voor Noud." Zegt mijn moeder. "O" zeg ik met volle mond. Dan geef ik het koekje maar door naar achter. "Ik hoef er geen." Lacht Noud. "Oke, mij best." Zeg ik. En ik neem nog een hap. "Ja maar Jezus!" Zegt Ties. Ik moet lachen. "Nee grapje." Zeg ik. En ik geef het koekje terug.

We zijn eindelijk bij het hotel.

We lopen naar binnen.

POTVERDORY! Blijkt dus dat onze kamer nog niet klaar is!

Dus nu gaan we naar het centrum van Chicago. En als we dan terug komen is onze kamer waarschijnlijk wel klaar.

Maar we mogen wel onze koffers daar laten.

We gaan nu weer in de auto. Het is ongeveer 10 minuten rijden.

"Oh.." Zegt mijn moeder. "Wat?" Vragen ik en mijn vader tegelijk. "Onze vlucht is gecanceld.." Zegt mijn moeder. "Oh." Zeg ik. "Krijgen we dan nog wel een andere vlucht ofzo?" Vraag ik. "Ja, dat word allemaal wel geregeld." Zegt mijn moeder. "En anders: we hebben toch vakantie dus als we hier 1 of 2 dagen moeten blijven is dat niet erg."

Ik ben echt moe! Ik heb helemaal geen zin om de rest van de dag in de stad te zijn! Denk ik bij mezelf. Ik kijk naar rechts. Een begraafplaats. Fijn.

"We gaan dus eten in down town jongens!" Zegt mijn moeder. "Maar daar staat dan ook het witte huis!" Zegt Ties. "Nee, het witte huis staat in Wassington down town." Zegt Noud. "zijn er dan 2 down town's??" Vraagt Ties verbaast. "Er zijn zo veel down town's!" Zegt Noud. "Elke stad heeft een down town." Zegt mijn moeder. "Een down town is het centrum van een stad." Zegt mijn vader. "Ja maar Jeemig!" Zegt Ties. Noud grinnikt. (Ties maakte een droge opmerking maar die weet ik niet meer sorry :| )

"Wow moet je die hoge wolken krabbers in de verte zien!" Zegt mijn moeder. "Wow" zegt Noud. "Ja inderdaad: Wow." Zeg ik.

Een paar minuten later rijden we op een snelweg midden tussen de hoge gebouwen. En ze zijn echt hoog! Maar dan ook ECHT HOOG! We rijden in zo'n parkeer gebouw ding.

We zijn geparkeerd.
"Zal ik mijn telefoon hier laten?" Vraagt mijn vader. "Ja dat kan wel. Dan moet je hem wel echt hier, in dit vak, doen." Zegt mijn moeder. Ohh ja, dat is waar ook! Mijn vader was met zijn telefoon in zijn zak in het zwembad gesprongen... Ja aan een kapotte telefoon heb je natuurlijk niks.
We stappen uit.
"Parkeer garage etage 3." Zegt mijn moeder. "Goed onthouden, jongens!"

We lopen naar beneden via een klein, smal trapje. "Probeer zo min mogelijk aan te raken, jongens, het is hier niet schoon." Zegt mijn moeder. "Maar mama, mag ik alsjeblieft de leuning aanraken?" Vraagt Ties met die bijna voorover kukelt en met een bang stemmetje. "Tuurlijk." Zegt mijn vader. "Sinds wanneer ben jij mama?" Lach ik. "Sinds net." Lacht mijn vader.

We zijn buiten aangekomen. In down town. We lopen even rond om te zoeken naar een restaurantje achtig iets waar we kunnen lunchen.

Na een tijdje rond lopen hebben we een pizza tent en een mac gevonden. Mijn moeder vraagt aan ons wat we liever hebben: een broodje of een pizza. Achter mijn moeder zie ik 2 zwervers slapen in een steegje. Ik slik.
Het leven is soms hard, zo hard... En Pip, wat wil jij?" Vraagt mijn moeder. Ze volgt mijn blik en ziet de zwervers ook. Ze wrijft over mijn rug. "Ik wil een uhh pizza.." Zeg ik dan. "Oke iedereen wil pizza behalve Noud, zullen we dan toch maar voor pizza gaan?" Vraagt mijn moeder. "Ja oke, is goed." Zegt Noud.

We staan nu in de rij voor een tafeltje in de pizza restaurant ding. De vrouw achter de kassa/balie vraagt met hoeveel we zijn. "Five." Zegt mijn moeder. Dan zegt de vrouw dat het 20 tot 25 minuten kan duren voordat we een tafeltje hebben. Dan vraagt de vrouw aan de mensen achter ons met hoeveel ze zijn. "Four." Zeggen ze. Dan gebaart de vrouw dat ze achter haar aan kunnen lopen. "Hu??" Zegt Noud verbaast. "Tja.." Zegt mijn moeder.

10 minuten later worden wij ook naar een tafeltje geleid. "Nou das sneller dan 20 tot 25 minuten." Zegt Noud.

"Ohh nee.. Ik bedenk me net dat de rugzak met de iPad nog in de auto ligt! Dat is echt niet slim!" Zegt mijn moeder. "Zal ik hem even ophalen?" Vraagt mijn vader. "Ja, graag. Doe dat maar." Zegt mijn moeder. "Oke," zegt mijn vader. En hij staat op. "Waar is het parkeer gebouw?" Vraagt mijn vader. "Links, en dan rechts en dan verdieping 3." Zegt mijn moeder. "Nee, toch 2 keer rechts?" Zegt Noud. "Uhh ik dacht links en dan rechts." Zegt mijn moeder. "Nee 2 keer rechts." Zegt Noud. "Nee hoor, gewoon links en dan rechts." Zegt mijn moeder. "Oke doei!" Zegt mijn vader. "Ik denk dat hij gaat verdwalen.." Zeg ik.

10 minuten later komt mijn vader terug. "En gevonden?" Vraagt mijn moeder. "Nee." Zegt mijn vader. "Dan was het dus toch 2 keer rechts." Zegt Noud. "Oke dan doe ik dat, doei." Zegt mijn vader.

Als we zitten krijgen we meteen water zonder iets bestelt te hebben. "Zo gaat dat, in Amerika." Vertelt mijn moeder. Ik neem er een slokje van. "Het smaakt een beetje naar het zwembad." Zeg ik. "Wil je nar het zwembad?" Vraagt mijn moeder. "Nee, het water smaakt naar het zwembad." Zeg ik. "ohh ja klopt, er zit een beetje chloor in." Zegt mijn moeder.

Dan komt mijn vader terug met de rugzak. "Gevonden?" Vraagt mijn moeder. "Ja," zegt mijn vader, "het was blijkbaar links, rechts en dan rechts." "Owh haha." Zeg ik.

Mijn vader en moeder zijn aan het kijken hoe het nu met onze gecancelde vlucht moet.
Dan komt er zo'n serveer meneertje en zegt hier is jullie pizza. "Maar wij hadden alleen kaas." Zegt mijn vader. (Maar dan in het Engels) "You're sure?" Vraagt de man. "Yes." Zegt mijn vader.
Een paar minuten later komt er weer een mannetje met een pizza. "Thats not our pizza." Zegt mijn moeder. "Oh.." Zegt de man. En hij loopt weer weg. "Er is vast iets mis gegaan in het systeem." Grinnik ik.

"Wat ik wel jammer vind is dat mijn frietjes koud zijn." Zegt Noud. "Dan moet je dat zeggen, gewoon je vinger opsteken en dan het heel beleeft melden." Zegt mijn moeder. Noud steekt zijn vinger op en zegt dat zijn frietjes koud zijn. "Oh, i'm so sorry." Zegt de bedien meneer. Mijn moeder vraagt ook nog even hoe het nou zit met onze pizza, van mij en Ties. De bedien meneer zegt dat de verkeerde pizza is gemaakt en dat een nieuwe pizza maken ongeveer 24 minuten duurt. "Oh! 24 minuten? Dat is echt te lang, want wij zijn aan het wachten met eten tot iedereen heeft, en wij kunnen echt niet nog 24 minuten wachten. Geef ons anders maar die verkeerde pizza en dan halen we alles er wel af." Zegt mijn moeder. (In het Engels dan) "Oke, mevrouw. Komt eraan." Zegt de man. (Natuurlijk ook in het Engels) En hij loopt weg. Om de pizza en nieuwe frietjes te halen.

Als we klaar zijn met eten, komt er zo'n bedien meneer met onze pizza. "Oh, sorry meneer, maar zij hebben al van die pizza gegeten. En we hoeven er geen 2," Zegt mijn moeder, "heel erg sorry meneer" "ohh.. Oke." Zegt de meneer. Mijn moeder vraagt de rekening en dan loopt de man weg.
"Sneu." Zeg ik.

We lopen het restaurant uit.
Dan lopen we de straat uit en gaan dan naar rechts. Dan komen we bij een rij uit. We gaan in de rij staan. "Waar is deze rij voor?" Vraag ik. "Voor deze hoge toren, waar we naast staan." Zegt mijn moeder, "dit is de hoogste toren van Chicago, en als je boven staat, heb je een mooi uitzicht over heel de stad." "Oke, leuk." Zeg ik.

Het is een korte rij (vind ik dan :))
Daarna gaan we in een lift naar beneden, en dan moeten we daar weer in de rij staan. Dan kopen we de kaartjes en moeten we nog meer in de rij staan. Dan moeten we door een soort van douanen. Dan moeten we een film kijken over de toren en dan mogen we wéér in de rij staan. Dan mogen we eindelijk in de lift om naar boven te gaan. Uiteindelijk hebben we (alles bij elkaar) 2 uur in de rij gestaan.

Als we boven zijn, best wel snel, want die lift ging 30 kilometer per uur. Echt waar! Maar goed, als we boven zijn, lopen we naar het raam: "Wow.." Is het enige wat ik kan zeggen.:

(Het was echt hoog, hoor! Meer dan 400 meter!)
Na heel veel foto's genomen te hebben, gaan we weer naar beneden. Dan gaan we weer naar de auto. Dan gaan we naar het appartement. Het is eigenlijk best klein: Een kleine voorkamer met een bank, stoel, kastje met een tv'tje erop, en een bureau. Daar aan is een badkamer met een wc, een bad-douche (je weet wel, zo'n douche, en dan ín een bad. Of een bad met een douchekoppen erboven. Met een gordijn ervoor. Je kent het wel!)  en een wasbak en een spiegel. Achter de soort-van woonkamer is een slaapkamer met een kast en 2 bedden. "Wat is dit nou weer?" Zegt Noud. "De mensen hier zijn zo," en hij houd zijn armen breed. "En dit bed is meer een 0,5 persoons bed!" Ik moet lachen.

Mijn moeder gaat boodschappen doen en mijn vader, Ties en Noud gaan zwemmen. En ik ga maar mee omdat ik niet alleen op de hotel kamer kon blijven.

We lopen de trap naar beneden. Dan bedenk ik mij dat ik mijn zwemspullen ben vergeten, die ik toch voor de zekerheid mee wilde nemen. Ik vraag het kaartje en dan loop ik weer terug alle trappen omhoog. Ik loop terug naar de hotel kamer en pak mij spullen. Daarna loop ik de gang weer op en dan kom ik bij de receptie. Dan weet ik niet meer waar de trappen waren. Handig, Pip! Uiteindelijk, na veel deuren gehad te hebben, en een man in gebrekkig Engels uitgelegd te hebben, dat ik het zwembad kwijt was, kwam ik bij het zwembad. Ik zag dat de jongens er al in lagen. Het zwembad is niet bepaald groot, en het water is ook niet helder en een beetje groenig. Toch hadden ze al veel lol. Wat niet gek is, want dat hebben ze al heel snel met zijn drieën.

Ik open de deur, en ga, aan de rand van het zwembad, op een stoel zitten.

Ties spettert mij de hele tijd nat, dus ga ik in een andere ruimte zitten. Maar ik kan hun wel nog gewoon zien, want de muren rondom het zwembad zijn meer raam dan muur.

Na een tijdje op een bank te hebben gezeten, komt er een man naar beneden. Hij heeft oortjes in. Hij werkt hier waarschijnlijk. Hij gaat een paar op elkaar gestapelde stoelen verplaatsen. Dan begint hij opeens random best eng te lachen/grinniken.
Oke dit is eng..

Oke ik vind het wel lang genoeg geduurd hebben en ik loop naar de jongens. We gaan samen naar de hotel kamer. Als we daar nog geen 5 minuten zijn, komt mijn moeder binnen met de boodschappen. Ze gaat heel uitgebreid vertellen over een of andere "GEWELDIGE" supermarkt.
Ze zegt dat het 1 grote supermarkt was, met allemaal rijen en alles georganiseerd en het was er allemaal geweldig en volgends mij was ze daar helemaal in de hemel.
Ze vertelt ook nog, dat de AlbertHeijn er niks mee was enzo. Ik grinnik af en toe een beetje, want het ziet er namelijk nogal grappig uit: een moeder, die uitgebreid over een geweldige supermarkt vertelt. Nadat iedereen broodjes met Nutella heeft gegeten, (beste avondeten ooit!) gaat iedereen slapen.

Hoi iedereen!
Ik hoop echt dat jullie het leuk vonden, want ik heb er heel lang aan gewerkt. :) Ik heb nu dus steeds dat lied van dens dens dens in mijn hoofd, maar ik weet niet precies hoe die gaat... Dus zing ik steeds dezelfde zinnen... ja... HELP IK WORD GESTOORD VAN MEZELF!

Sorry voor het niet zo uitgebreide stukje van de hoge toren enzo.

Help ik moet samen met Noud in een 1,5 persoons bed!
En hij strekt altijd aan het dekbed dus ja Rip mijn dekbed.

Ik vind dat ik steeds beter word in het schrijven :)

Laat alsjeblieft een reactie achter met wat je ervan vind!
En een sterretje zou lief zijn! <3

Nou, dat waren mijn praatjes, tot in het volgende deel!
Dag dag.

3457 woorden! :)