Maandag~ De vliegtuig reis dinges.

'Maar welke moet ik nou meenemen?' Vraagt mijn broertje. 'Ik zou je puppy meenemen, die past tenminste in je koffer, de grote hond niet.' Zeg ik. 'Maar die grote hond is zacht en die puppy is zo hard!' Zegt hij. 'Maar je kunt die grote hond wel gewoon meenemen als handbagage, hij hoeft niet perse in je koffer.' Zegt mijn moeder. 'Nou, dan neem ik de grote hond mee, niet de puppy.' Zegt mijn broertje. 'Ook goed, het zijn toch niet mijn knuffels.' Mompel ik.

'Mam, zal ik ook wat snoepjes voor in het vliegtuig meenemen?' Vraag ik. 'Is goed lieverd, dan kun je uitdelen.' Zegt mijn moeder. 'Oké, dan doe ik dat. Ik doe ze wel in aparte zakjes, anders gaan ze door elkaar.' Zeg ik. 'Goed idee, doe maar.' Zegt mijn moeder.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik pak wat snoepjes, en doe ze in aparte zakjes.

'Pap, kom je?' Roept mijn broer naar boven. 'Het is tijd! We moeten gaan rijden!' 'Ik kom eraan!' Roept mijn vader terug.
Iedereen zit al in de auto, en dus gaan we rijden. 'Op naar Schiphol!' Roept mijn broertje keihard door de auto. 'Sow jezus, niet zo hard, ik hoef niet doof, hoor!' Zegt mijn broer tegen mijn kleinere broertje. 'Inderdaad, je hebt je energie dalijk op Schiphol nog nodig, als we in de rij moeten staan enzo.' Zegt mijn moeder. Dan gaan we rijden.

***

Daar zijn we dan. Op Schiphol.
Mijn vader is aan het praten met zo'n meneertje die dan dalijk onze auto naar een parkeerplaats ding brengt, waar onze auto dan staat als wij op vakantie zijn.
Maar ik, mijn moeder, broertje en broer, staan al binnen. In de rij. Om onze bagage voor onder in het vliegtuig, onder in ons vliegtuig te plaatsen. Ja dat.
Ja en nu gaan we door een poortje, ofzo. Dan moet je je ticket op een lampje scanner ding leggen en dan gaat het poortje open en dan loop je erdoorheen. Niet zo bijzonder.
Mijn vader is er ondertussen ook weer bij.

Nou, iedereen is door het poortje, dus nou ja blijheid ofzo.

Nu met de roltrap omhoog en ja dan door de douanen enzo.

Nou daar staan we dan. In de rij. Lekker wachten.
Duurt
Lang

Duurt
Nog steeds
Lang.

Ja oke we zijn aan de beurt. Leuk man.

Iedereen doet zijn riem uit en legt hem in zo'n bak.
Ik heb geen riem.
Want riemen zijn vervelend.

Nou moet ik mijn schoenen ook uit doen.
Nou goed dan, ik doe mijn schoenen uit en leg ze in zo'n bak.

Iedereen doet zijn of haar rugzak ook in een bak en ja nog de andere spulletjes.

Dan moeten we 1 voor 1 in zo'n ding gaan staan met onze handen omhoog. Nou hupsakee in sta er in en ik doe mijn handen omhoog. Super man. Leuk. Top. Echt geweldig.

Op dat ding staat dat je 3 seconden je armen in de lucht moet houden. Want de scanner duurt maar 3 seconden.

Nou, ik sta nou al zo'n 20 seconden met mijn handen in de lucht en niemand zegt of ik al weg mag ofzo.
Ik vind dit wel ongemakkelijk worden eigenlijk.
Nou ik stap er maar gewoon uit, ze zeggen het wel als dat niet mag.

Hey mijn tas word apart gehouden!
Wat is dat nou weer! Jemig geef mij gewoon mijn tas! Potverdikkie.
'Meneer, mag ik mijn tas alstublieft terug?' Vraag ik aan zo'n douanen meneer. 'Uhh nee, de scanner heeft iets gevonden dat mogelijk verboden is.' Zegt de man. Nou jezus geef gewoon mijn tas terug! Dacht ik. 'Wil je hem even open maken?' Vraagt de douanen meneer. Je weet toch wel hoe een tas open moet?! Denk ik. 'Ja hoor.' zeg ik heel beleeft, en ik doe mijn tas open.
De douanen meneer begint allemaal dingen uit mijn tas te halen. Nouww ik had dat net zo mooi ingepakt! Stomme douanen meneer! Denk ik. 'Wat is dit?' Vraagt de meneer. 'nou kijk, dat noemt men nou snoepjes in een zakje.' Zeg ik. De meneer moet lachen. Oke mag ik nu weg? Denk ik. 'En waarom zit het allemaal in aparte zakjes?' Vraagt de douanen meneer. 'Nou, dan gaat het niet door elkaar.' Zeg ik. 'Oké, ik snap het al. Anders krijg je zure kikkers.' Zegt de man. Ik kijk hem aan alsof hij net heeft gezegd dat hij een alien is. 'Nou, dan gaat het zure van de zure matten aan de kikkers zitten en dan krijg je zo dus zure kikkers.' Zegt de man. Ja oke daar zit wel wat in. Denk ik. 'Maar mag ik nu mijn tas terug?' Vraag ik. 'Nee, ik kijk nog even verder.' Zegt de douanen meneer. Ja oke dit duuuurt laaaaannggggg.... Denk ik. Dan haalt de douanen meneer mijn etui eruit, en maakt hem open. Hij gaat toch niet mijn potloden stelen, hé? Denk ik. 'Kijk, ik heb beet!' Zegd de man. 'Een schaar. Sorry, maar dit moet ik dan toch echt in beslag nemen.' Zegt de douanen meneer. Nou, das jammer. Weg schaar. 'Oke, prima. Maar mag ik dan nu wel mijn tas terug?' Vraag ik. 'Ja hoor, nu mag je hem terug.' Zegt de man en hij geeft mijn tas terug. Ja oke fijn ik heb mijn tas terug en hij heeft mijn schaar.

Ik loop terug naar de rest en dan lopen we met z'n allen verder. 'En, heb je alles nog?' Vraagt mijn broer aan mij. 'Nee, die man heeft mijn schaar gestolen.' Zeg ik. 'Net als alle vorige keren?' Vroeg hij. 'Ja... Het zijn allemaal douanen dieven!' Zeg ik.

We lopen door het soort van winkelcentrum van het vliegveld. 
'Mama ik heb honngggeeeerrrrr...' Zeurt mijn broertje. 'Ik eigenlijk ook wel, en jullie, jongens?' Zegt mijn moeder. 'Ja ik ook wel.' Zeggen mijn vader en broer. 'Ik niet echt maar oke, het is inderdaad wel goed om wat te eten.' Zeg ik. 'Ja, aangezien niemand de boterhammen in de auto wilde...' Zegt mijn moeder. 'Toen het nog maar 6 uur 's ochtends was...' Vult mijn broer aan.

We zitten te eten aan een tafeltje van een soort van terrasje achtig... Of nou ja... Het is eigenlijk niet echt een terrasje te noemen, aan gezien het natuurlijk in een luchthaven is....

Ik zit op een bankje en naast mij zit mijn broertje en daarnaast mijn broer.
Ik heb een flesje Fristi en een rietje, net als mijn broertje en de rest dit aan de sinaasappelsap. Verder hebben we nog de boterhammen van vanochtend.

'Jongens, we moeten naar de gate!' Zegt mijn vader. 'Owh, ik moet nog heel even naar de wc.' Zegt mijn moeder. En ze loopt naar de wc. 'Oke, wie moet er nog meer plassen?' Vraagt mijn vader. 'Ikkeee!' Roept mijn broertje, en rent achter mijn moeder aan.

'Kom op, jongens! Over 10 minuten gaat de gate dicht!' Zegt mijn moeder.
Terwijl we met zijn allen door de gangen rennen.
'Ennnn bij welke gate moeten we zijn?' Vraag ik. 'bij gate D32.' Krijg ik als antwoord.
'Maar er zijn hier allemaal borden met D3 en D4, en we hebben nog 10 minuten... Dus als we goed doorlopen, redden we het wel.' Zegt mijn broer.

'Paspoort?' Vraagt de vrouw bij de gate.
Mijn moeder geeft al onze paspoorten, de vrouw kijkt erin, geeft een kort knikje en vraagt dan onze tikets. We geven de tikets en als de vrouw daar weer in geeft gekeken mogen we doorlopen.

We stappen het vliegtuig binnen en er staan 2 stewardessen die meteen hallo zeggen en ons een fijne reis wensen. Ook vragen ze of de mega honden knuffel van mijn broertje, die hij in zijn handen heeft aangezien hij dus echt niet in zijn tas past, een naam heeft. 'Uhh nee, hij heeft geen naam. Zo klein ben ik nou ook weer niet, hoor!' Zegt mijn broertje. De stewardessen moeten lachen en wij lopen door. 'Mam, welke stoelen hebben we?' Vraag ik aan mijn moeder. 'Nummer 17, en dan B, C, D ,E en F.' Zegt ze. 'Is dat hier?' Vraagt mijn broertje die meteen op een lege plek gaat zitten. Ik kijk op het nummertje.
5. 'Uhh nee, dit is rij 5.' Zeg ik. 'Owh...' Zegt mijn broertje. En hij staat weer op.

Als we de goede rij hebben gevonden gaan we zitten:
Mijn broertje zit helemaal rechts bij het raam op F, daarnaast ik op E en daarnaast mijn vader op D. Dan heb je een gangpad en daarnaast zit mijn moeder op C en daarnaast zit mijn broer, op B.

10 minuten later gaan we langzaam rijden naar de opstijgbaan.
Als we er helemaal recht voor voor staan, gaat het vliegtuig opeens heel hard rijden en alles trilt. Ik kijk snel door het raampje naar buiten. Steeds sneller en sneller zoeft het landschap voorbij. Ik kijk voor mij uit en pak de zijleuningen vast. Ik hoor ook steeds een hard zoemend geluid, dat me nu pas opvalt. Ik voel dat het vliegtuig nóg harder gaat en dan voel ik een lichte dreun.
We zijn van de grond. Ik kijk uit het raampje. Langzaam zienikmhet landschap onder ons kleiner en kleiner worden.
Dan gaan we opeens door witte rook heen. Heel veel witte rook. Het duurt wel 10 tellen voordat we erboven komen. Dan zie ik alle wolken een prachtig landschap vormen, tot aan de horizon. Het heeft een mooie kleur. Tussen oranje en roze in, en dan heeel licht. 
Ik beeld me steeds maar in dat ik me dat in die lichte wolken massa laat vallen, en dat het dan aanvoelt als een heerlijke zacht matras. En dat ik dan lanzaam opsta.. En dan van wolk naar wolk spring..

Vliegen, hoe vaak je het ook wel niet doet, het blijft gewoon super vet.
Hoe zo' n ontzettend zwaar toestel met tientallen killo's aan mensen en koffers, opeens de lucht in wipt.

De eerste vlucht duurt maar 1 uur, dan moeten we in Ierland overstappen en dan hebben we een vlucht van 8,5 uur. Naar Chicago.

Nadat we zijn overgestapt, zitten we voor de tweede keer die dag in hiet vliegtuig.
We stijgen weer op.
Het blijft gewoon echt super vet.

Na 2 uur, begin ik mezelf een beetje te vervelen..
Mijn broertje, Ties zotezien ook.
Mijn moeder bladerd in zo'n tijdschrift die dan in de voorvakjes van de stoel voor je zit.
"Kijk, Ties, dit is het witte huis." Vertelt mijn moeder tegen Ties, en ze laat een foto van het witte huis uit het tijdschrift zien. Ties kijkt er vol bewondering naar. "En weet je wie daar nu woont?" Gaat mijn moeder door. "Ja, Trump!" Zegt Ties. "Goedzo, weet je waar dit huis staat?" Vraagt mijn moeder aan Ties. "Nee?" Zegt Ties nieuwschierig. "In Wassington down town." Vertelt mijn moeder.
Het intresseerd me niet echt hoe mijn moeder Ties bezig houd, om zich niet te vervelen, dus draai ik mijn hoofd weg, en ga ik een film kijken op het schermje voor mijn neus.

Ik ben in slaap gevallen en opeens word ik wakker geschud door een lichte dreun.
Ik kijk verward uit het raampje.
Ik zie het lanschap voorbij flitsen.
We zijn al geland.
We zijn al geland?!
Ohh nee.. Ik heb de landing gemist!
Echt jammer.
Daar baal ik wel echt heel erg van...
Maar het is niet anders..

We gingen vliegen vanaf Schiphol om 10 uur, toen dus 1 uur vliegen, om 11 uur in Ierland, 1 uur om daar te zijn, om 12 uur daar opstijgen, 8,5 uur vliegen, om 20:30 aangekomen in Chicago, alleen het tijdsverschil is 7 uur... Dus zijn we daar eigenlijk in Amerikaanse tijd... Om 13:30.. 4 uur rijden naar St. Louis... Half 6 Amerikaanse tijd, thuis. Nederlandse tijd om 24:30 thuis.

En als je daar niks van snapt:
We vertrokken thuis om 6 uur,
We moesten om 10 uur opstijgen,
Toen 1 uur vliegen,
1 uur overstappen,
Om 12 uur opstijgen,
8,5 uur vliegen,
NL tijd: Om 20:30 aankomen,
Tijdverschil is 7 uur...
Am tijd: Dus om 13:30 aankomen
4 uur rijden naar St. Louis,
NL tijd: 24:30 thuis.
Am tijd: 17:30 thuis.

Dus we hadden een behoorlijke jetlag...

Hoi allemaal! Dit was het eerste deel! Dag 1. Van de vliegtuig reis dinges. Ik heb er volgends mij best wel lang over gedaan om dit te schrijven, dus ik hoop dat jullie dit deel leuk vonden! Nogmaals: ik ben nog maar een beginner.
Ik vond dit deel niet echt heel erg grappig ofzo, maar het was gewoon dag 1.
Waarschijnlijk heb ik sommige dingen overgeslagen, maar mijn reden ervoor is dat ik half goudvis ben.
Dus ja dat was het.
Grappigere dingen komen in de volgende delen.

Laat alsjeblieft weten wat je ervan vind in een reactie! Ik ben heel benieuwd!

Dus ja dat was het. En nu echt.

Doei.

- 2148 woordjes. (voor mij echt super lang)