004 • Het morgul zwaard

Ik klem mijn boog in mijn hand en ren zo snel mogelijk terug naar de Hobbits.

' Frodo! '

Ik kniel naast de Hobbit neer. Ik werp zenuwachtig een blik over mijn schouder. Er is nog geen teken van de Ringgeesten. De Hobbit opent langzaam zijn ogen, hij kijkt mij vragend aan maar als hij de paniek in mijn ogen ziet gaat hij vlug rechtop zitten. Ik leg mijn vrije hand op Frodo's schouder en kijk hem doordringend aan.

'Frodo luister goed. De ringgeesten zijn er. Ze staan onder aan de weertop. Wek de andere Hobbits en ga weg. Blijf rennen en kijk niet achterom. Wacht niet op mij'.

Frodo kijkt mij bang aan. Ik knijp even zacht in Frodo zijn schouder 'En Frodo? Het is heel belangrijk dat jij nooit maar dan ook nooit de ring omdoet.
'Frodo knikt, er staat een vastberaden blik in zijn ogen.

'Oke, maak nu de andere Hobbits wakker en vlucht'.
Ik sta op en loop richting de geesten, achter mij hoor ik dat Frodo de andere Hobbits wakker maakt.
De geesten staan nog steeds onder aan de heuvel, ze praten zacht met elkaar in een taal die ik niet kan verstaan. De taal van Mordor.
De geesten zitten op zwarte paarden, nouja paarden ik kan het niet echt paarden noemen het lijken meer op skeletten. Ze zien er verschrikkelijk uit. De geesten dragen zwarte mantels waardoor hen gezicht niet te zien is het.
Ik adem diep in en leg een pijl klaar. Als het waar is wat ze zeggen en ik hoop vurig dat dat niet zo is, maar als het klopt denk ik dat ik nog liever met twintig orks vecht dan met zeven ringgeesten.
Één van de geesten maakt zich los van de groep en galopeert mijn kant op. Ik laat mijn pijl gaan. Hij raakt hem midden in het hart.
De geest stopt even en haalt dan met een afschuwelijk geluid de pijl uit zijn borst. De pijl is nog even schoon als dat hij er in is gegaan.
De geruchten kloppen.
Een gevoel van angst trekt door mijn borst.

De geest galopeert nu recht op mij af,
Snel berg ik mijn boog op en trek ik mijn zwaard uit mijn schede. Het enige wat ik nu kan doen is mijzelf verdedigen en tijd winnen voor de Hobbits want deze geesten zijn niet te doden.

'Kleng!' Het zwaard van de geest kletst tegen mijn zwaard aan. Ik sla het zwaard van mij weg en zet een stap naar achter.
Het paard draait zich hinnikend om, druppels bloed liggen in de mondhoeken van het dier. Ik kan geen medelijden hebben met het paard. Deze paarden zijn gefokt in Mordor, zij zien hier voor gemaakt.
De geest geeft een ruk aan het bit, het paard stijgert en komt met een dreun op de grond. Ik zet nog een stap naar achter en steek het zwaard voor mij uit. 'Wat is hij van plan?'

Ik schuifel wat naar achter met mijn voeten maar ik merk dat ik niet verder kan . Hij heeft mij ingesloten!
Ik druk mijzelf tegen de muur aan en maak mijzelf zo dun mogelijk. Het zwaard van de geest komt steeds dichterbij, ik slik als ik het puntje van het scherpe zwaard tegen mijn keel voel.
Ik betwijfel of dit een snelle dood word.

Zweetdruppeltjes glijden over mijn hoofd. Hoe kom ik hier uit. Mijn oren en ogen zijn alert, hopend op een teken van Aragorn. Het zwaard prikt nu dieper in mijn keel, ik voel een vloeistof vanaf mijn keel naar beneden glijden.

Mijn ogen vliegen over het grote paard, zoekend naar een zwakke plek, die er niet is. Het enige wat ik nu kan doen is moedig zijn. Ik haal diep adem en duik naar beneden. Het zwaard schraapt langs mijn keel. Met mijn zwaard hak ik naar de benen van het paard. Het paard stoot een oorverdovend gehinnik uit.

Ik ren weg van de geest maar een andere ringgeest blokkeert mijn weg. Hij haalt uit met zijn zwaard. Ik ontwijk het zwaard met enige moeite.
De geest maakt een grommend geluid en haalt nog een keer uit. Ik sla het zwaard van mijn lichaam weg en duik onder de arm van de geest door.
De geest had dit niet verwacht en dat geeft mij een voorsprong.
Ik steek mijn zwaard in de rug van de geest. De ringgeest maakt een afschuwelijk geluid. Ik moet moeite doen om mijn zwaard niet te laten vallen en mijn handen tegen mijn oren te drukken.

Ik kijk vlug om mij heen, er is nog steeds geen teken van Aragorn. Waar is die man toch?

Van de zeven ringgeesten zijn er nog maar twee over. Waar zijn de andere vijf?

Mijn ogen scannen de omgeving. Daar! Een zwarte mantel gaat de toren van Amon Sûl in. Achter de Hobbits aan!
' Nee! ' Ik ren de geest achterna, ik vergeef het mijzelf nooit als er wat met de Hobbits gebeurd.

Terwijl ik ren word ik tegen gehouden door een andere geest. Ik wil mij omdraaien maar daar staan de andere geesten. Ik ben ingesloten, alweer.

Ik duik onder de arm van de geest door maar dit keer is hij voorbereid. Zijn zwaard ketst tegen mijn slaap aan. Ik val naar achteren, sterretjes vliegen voor mijn ogen.
De drie geesten staan nu over mij heen gebogen. Ze hebben hun zwaarden geheven. Ik knijp mijn ogen dicht en wacht op de fatale klap.

Een rode gloed dringt door mijn oogleden heen. Ik open één oog en zie de geest in vlammen staan.

Ik kijk om en zie oom dat de twee andere geesten in de brand staan. De geesten ontdekken nu ook dat ze in de brand staan. Ze beginnen te krijsen en rennen naar hun paarden toe.

Langzaam krabbel ik overeind maar ik zak weer neer als er een pijnscheut door mijn hoofd gaat. Ik kreun en grijp naar mijn hoofd.

'Tara!'

Ik merk dat er iemand naast mij neerzakt.

' Ben je gewond? '

Ik kijk op en zie de vertrouwde grijze ogen van Aragorn.

Ik schud mijn hoofd, weer gaat er een pijnscheut door mijn hoofd.
'De grond is alleen niet zo zacht '.

Er verschijnt een grijns op het gezicht van Aragorn.
'Kom op' hij steekt zijn hand uit en trekt mij omhoog.
Daarna overhandigt hij mij een fakkel.

'Strider er zijn nog vijf ringgeesten. Zij zijn achter de Hobbits aan '.

' Laten wij d..'

Aragorn wordt onderbroken door een afschuwelijke kreet.

'De Hobbits!'

Ik begin te rennen op de voet gevolgd door Aragorn.

'Tara, Strider!'
Pippin rent naar ons toe, er staat paniek in zijn ogen.

Ik kijk langs hem heen, Frodo ligt kreunend op de grond. Zijn hand heeft hij tegen zijn schouder gedrukt. Boven hem staat een ringgeest met zijn zwaard geheven.
Hij laat zijn zwaard zakken.

'Nee!' Ik gooi mijn fakkel richting de ringgeest. Zijn mantel vat gelijk vlam. Met een gillend geluid laat hij zijn zwaard los en rent hij weg voor de vlammen.

'Frodo!' Ik ren naar de hobbit toe en kniel naast hem neer.
'Frodo?'

Zijn ogen gaan rillend open, maar ze sluiten zich direct weer.

'Tara, kijk,' Sam wijst een zwaard aan dat naast Frodo ligt.
Ik bekijk het goed en raap het daarna op, als het zwaard mijn hand raakt, valt het in duizenden stukjes uit een.
'Frodo is gestoken door een Morgul zwaard,'

Hier is weer een nieuw deel! Dit was dus het deel wat kwijt was maar gelukkig kon Danique het deel wel nog zien en heeft zij screenshots gemaakt :^)).
Ook heeft zij mij geholpen om alles over te typen.
Dus DaniqueKaplan
Ik weet dat je dit lees :^))
THENK YOU VERRY MUCH SKATTIE, LUFF ❤❤