Nu, Mispeldoorn is een van mijn favoriete katten, en ik vind haar boek ook wel leuk. En ondanks dat ik al een review op Mapleshade's vangeance heb gemaakt, zijn er toch een paar dingen waarover ik van gedachten ben veranderd. Dit deel zal vooral over Mispeldoorns novella gaan.

Dus Mapleshade's vangeance is naar mijn mening nog steeds een goed boek, en ik raad hem nog steeds aan ondanks wat ik nu ga zeggen. Nu, veel mensen zeggen dat Oakstar (Eikenster/Eikster) zeer lelijk tegen haar deed en dat Mispeldoorn beter verdiende. Maar ik vind dat ze verdiend heeft wat ze kreeg. Merendeels van wat er gebeurt was was haar fout in de eerste plaats. En mensen die zo iets hebben van, oké, maar verbanning was niet nodig... Mispledoorn leefde zeer lang geleden. Minstens 50 jaar als we het zouden omreken naar de tijdrekening van ons. Ze waren gewoon nog veel strenger als nu. Ik bedoel maar. Oakstar was ervan overtuigd dat Mispeldoorn de kittens van zijn dode zoon zou krijgen. Natuurlijk dat hij woedend is. Wat zou jij doen als je een trotse man/vrouw bent van meer als 50 jaar geleden die moeilijke beslissingen moet nemen omdat mensen van je verwachten dat je ze maakt voor hen. En opeens maakt een van die mensen bekent dat ze zwanger is maar weigert te zeggen wie de vader is. Je vraagt of het je overleden zoon is, en omdat ze niet antwoord veronderstel je dat het effectief zo is. Dan, een paar maand later, na de geboorte van je "kleinkinderen" waar je super trots op bent, krijg je to horen dat de kinderen van die vrouw niet van je zoon komen, maar van een man waarvan je geloofd dat hij jouw zoon heeft vermoord. Tuurlijk ben je woedend. Die vrouw heeft je bedrogen. Je had gehoopt om langs haar nog een deeltje van je overleden zoon bij je te kunnen houden maar dat is niet zo. In plaats daarvan heb je de kinderen van een "moordenaar" in je buurt.
Zou dit met een andere kat gebeuren uit deze tijd, is de kans nog steeds groot dat die verbannen word. En ik zeg dat het Mispeldoorns fout is omdat ze het niet zou moeten verzwegen hebben. Tuurlijk dat de katten boos zouden zijn als ze gewoon toegeeft dat het de kits zijn van een krijger uit een andere clan, maar ze kon gedaan hebben zoals Appledusk heeft gedaan. Gewoon zeggen dat ze er spijt van heeft, ook al zou dat dan niet waar zijn. Ze zou niet verbannen worden, wel gestraft natuurlijk, en ze zou geen reden hebben om naar het duister woud te gaan. Ook was het over dat Appledusk haar bedroog. In hoofdstuk 1 maakt Mispeldoorn zelfs een opmerking dat hij de hare is, en niet van Reedshine. Dus diep van binnen zou ze geweten moeten hebben dat er een kans was dat Appledusk niet zo veel van haar hield als hij liet blijken. Maar ze negeerde het, omdat ze het niet wou geloven. Ondanks dat het heel duidelijk was aan de manier waarop hij met haar praatte. Dus ja, Mispeldoorn kon dit alles verlijd hebben. Dat of ze zou tenminste op een veiliger moment de DonderClan verlaten.

Ook is Mapleshade's vangeance zeer rushed (help, weet het nedelandse woord niet) en te agressief. Bijna iedereen valt letterlijk in haar poten en het is het meest agressieve en bloederige boek in de hele serie. Dit boek is een boek zogezegd geschikt voor 8 jaar en ouder, maar zouden de boeken over mensen gaan in plaats van katten, is de kans groot dat het op de planken bij 12 jaar en ouder zou staan. Of zelfs nog ouder zoals 16 ofzo. Het boek gaat letterlijk over een kat, die ander katten vermoord of erg veel pijn doet, omdat zij denk dat dat kan omdat die katten haar ook hebben pijn gedaan. En doorheen het hele boek word dit gezien als 'normaal' en 'goed'. Als er een boek is zoals dit, bedoelt voor kinderen, dan zou er normaal gezien ergens in het boek iets moeten staan dat de kinderen die dit lezen leert dat zo een dingen niet kan. Dit vind je nergens terug. Ik zeg nu niet dat de kans groot is dat een kind, of tiener, of zelfs een volwassene die dit leest opeens zich gaat wreken op de mensen die hem/haar hebben pijn gedaan. Maar dan nog, stel nu voor dat er een of ander achtjarig kind is die een paar 'problemen' heeft, dit boek leest en gaat denken dat het normaal is om mensen pijn te doen omdat het hoofdpersonage er niet voor gestraft word. Je zult waarschijnlijk denken dat ik overdrijf, maar het is al gebeurt. Vooral in Amerika. Gewoon door bijvoorbeeld Mispeldoorn's kits op het einde van het boek laten terug te keren, angst af te lezen op hun gezichten. En Mispeldoorn die hun vraagt waarom ze zo bang zijn, dat de slechte katten weg zijn. Waarop de kits zouden antwoorden in de zin van dat zij de slechte kat is en dat ze bang van haar zijn, zou het verhaal beter hebben gemaakt. Mispeldoorn zou doorhebben dat ze haar eigen leven heeft verwoest en dat omdat ze wraak wou nemen op onschuldige katten, zou een veel beter einde zijn als zei die denkt dat het gewoon oké is om te doen wat ze deed. En om deze versie laten aan te sluiten op de serie, zou ook geen groot probleem zijn: Mispeldoorn zou verschrikkelijk boos worden op zichzelf en zou voor altijd rond moeten waken in het duistere woud. De stemmen van andere slechte katten, katten die doorhebben dat ze spijt heeft van wat ze heeft gedaan zouden haar terug het duistere pad op leiden. Mispeldoorn zou inzien dat het te laat is om dingen te veranderen en zou zich wreken op elke kat die op haar pad komt. Omdat ze boos is op haarzelf en de wereld om haar heen. Ze beschuldigt de wereld ervan van het stelen van haar kits, haar partner, en haar plaats in de clan. En zit dit als de perfecte manier om het de wereld betaalt te zetten.

In de gewone serie was haar karakter oké, ik had gehoopt wat meer van haar te zien, en meer motieven te zien als waarom ze Zandstorm wou doden, want word het mar gewoon gezegd, maar daarvoor is er geen een teken van het feit dat ze Zandstorm zelfs kent. Zo dat zou leuk zijn geweest. Langs de ene kant hoop ik dat ze terug komt, omdat ik benieuwd ben wat het nieuwe duistere woud met haar gedaan heeft nu ze zo verslagen zijn, langs de andere kant heb ik geen zin om geherintroduceerd te worden aan slechteriken die we al miljoenen keren hebben gezien.