Ik draai,
ik woel.
Ik kom maar niet in slaap
als je snapt wat ik bedoel.

Ik wil graag slapen,
ik doe enorm mijn best.
Ik moet echt mijn rust pakken
maar het lijkt alsof het leven mij pest.

Ik moet echt gaan slapen,
morgen is een belangrijke dag.
Ik moet echt uitgerust zijn,
ik wil opstaan met een lach.

Ik wil niet wakker blijven,
wat slaap lijkt me nou wat gezonder.
Ik lig onderste boven
en bovenste onder.

Ik woel,
ik draai.
Dit is niet goed,
dit is niet fraai.

Ik lig hier,
ik lig daar.
Ik ken nu alle kanten van het bed,
het is onderhand wel klaar.

Ik lig als maar te denken,
krijg de gedachten niet uit mijn hoofd.
Ik wordt steeds wat slapper
en merk dat de vlam in mij langzaam uitdooft.

Ik voel me duizelig,
ik voel me draaierig.
Van al dat woelen en draaien,
word ik toch onderhand wel moe.