ken je het gevoel dat je super blij bent

je hebt eindelijk iemand die je vertrouwd 

en waar van je weet dat je alles kan vertellen

tenminste dat denk je

totdat die gene je kwetst

op een manier dat niemand ooit gedaan heeft

dat maakt je verdriet en pijn dubbel zou erg 

alsof het  niet al erg was

je was omhoog geklommen uit de put

maar door die gene val je er weer terug in

en ervaar je alles weer opnieuw

de pijn en het verdriet  

maar dan bedenk je je iets

ik heb ze niet nodig ik ben sterk genoeg ik kan dit

dus je pakt alles weer  op

en komt voor jezelf op 

niemand houd jou nu nog tegen je bent jezelf nu 

en niet voor even