wat als je in een kamer zit  helemaal zwart en jij helemaal alleen zonder ook maar iemand om je heen

je bent alleen todat...

er iemand  je uit  je verdriet  trekt je laat proosten op het  leven en ervoor zorgt dat je je niets  aantrekt van je verdriet

je  blij maakt en van je houd zo als je bent terwijl je nog steeds en ook voor altijd in die kamer zit maar niet meer alleen 

 je mee neemt naar alle plekken waar je heen wil maar nog steeds in die kamer

maar op eens word ie weggerukt

als of  ie als water door je vingers heen glipt

je schreeuwt dat ie bij je moet blijven

je kan niet alleen zijn niet zonder het gevoel dat er iemand bij je is

je sluit je ogen heel even en dan boem ineens is ie weg verdwenen zonder dag te  zeggen  

en nu ben je weer helemaal alleen

je komt  erachter dat ie een illusie was je wilde dat ie er was maar nu is ie weg