Dikwijls vraag ik mezelf af, wat we zijn. Wat is de wereld? Waarom zijn we in deze wereld? Wat wordt er van ons verwacht? Typische levensvragen waarop geen antwoord is, maar slechts pogingen om die te vinden. Maar voor mij werd het opeens duidelijk na vandaag. De aarde is een steen bewoond door allemaal kleine stenen, jij en ik bijvoorbeeld. Ik snap wel dat dit vreemd klinkt en dat je je serieus gaat afvragen hoe ik er in hemelsnaam bij kom met mijn gedachten. Simpel.
Wij zijn stuk voor stuk stenen omdat we onverschillig zijn naar zowat alles. De mens is onverschillig voor de aarde. Hij maakt de aarde kapot, ook al kent hij de gevolgen van zijn daden. Hij is onverschillig naar de medemens. Hoeveel mensen worden er uitgesloten, gepest, behandeld zoals ze niet behandeld horen? De mens is blind voor de leed van de anderen. Als het leed ver van hun bed is, kan het hen in feite weinig schelen dat er bijvoorbeeld dagelijks mensen sterven van de honger of door nutteloze oorlogen.
De mens is ook onverschillig naar de dieren toe, alhoewel de dieren de tweede helft van de grote evenwicht zijn. Mens en dier hoort in harmonie te leven. Maar omdat de dieren niet kunnen spreken en zwakker zijn dan de 'almachtige' mens, worden ze mishandeld en gedood.
Niet alle mensen zijn van steen. Er zijn ook mensen die net een grassprietje zijn. Priemend uit een dorre onvruchtbare grond. Zij zien de problemen om hen heen wel. En ze doen er wat aan.
Ik heb uitgelegd waarom de mens een steen is, maar ik hoor je al tot hier denken:
"Jezus Anastasia, van de mens snap ik het tot daar aan toe, maar waarom is de aarde nu een steen? "
Goede vraag. De aarde is een werktuig van de mens geworden en heeft de kracht niet om zich er toe te verzetten. Het is zwak. Het brokkelt af. De mens hanteert steen ook als een werktuig. Standbeelden, stenen bijlen, noem maar op. Maar na een tijdje worden de stenen bijlen bot en bijna onbruikbaar. De mens dankt hen af. En zoals ze nu bezig zijn met onderzoek maar andere leefbare planeten, dan ziet her er naar uit dat ze de aarde ook gaan laten vallen als een steen.
Dus om even al die moeilijke en onlogische woorden hierboven even samen te vatten en er voor te zorgen dat je niet met de zwaarste hersentrauma's naar het ziekenhuis wordt afgevoerd: De mens is een steen omdat hij evenveel gevoelens heeft als een steen. En de aarde, die door de mens bewoond wordt, is eveneens een steen maar dan gebruikt als werktuig door de andere stenen (de mens dus)