I OPTED to wear a beige knitted turtleneck long sleeve, maroon slacks with my maroon belt, and my checkered coat in fading brown and blue for our dinner.

"Hi, are you ready?" his hair was disheveled again, and it was perfect for him.

"Hindi pa, I need to do my makeup and hair properly." Sagot ko nakatayo siya sa labas ng kwarto ko.

"You can come inside and wait here para hindi ka na babalik pa ulit dito." I offered dahil mukhang matagal pa bago ako matapos.

"Are you sure?" paniniguro nito.

"Yeah, come on in," pinaupo ko siya sa sofa at ipinagpatuloy ang mga gagawin ko.

I don't know why but I don't feel embarrassed in front of him doing these things.

"Aren't you bored while waiting for me?"

"No, it's sort of pleasant waiting for you and watching you do your thing naturally rather than rushing because someone was waiting."

"Should I take that as a compliment or a critic?" I chuckled after that at lumabas na rin kami sa kwarto ko.

"Take it as a compliment. We'll eat together by the way the others don't want to join us since they have their plans." nagulat ako ro'n pero pinagsawalang bahala ko na lang.

Sumakay kami ng subway patungong Ginza at five minutes away from the station ay nakarating na kami sa kakainan namin.

"Oh, I remember," I said making Firth be attentive to me his eyes were questioning so I continued, "pupunta ako bukas sa Disney gusto mo sumama?"

"Isasama mo talaga ako?" he was like a puppy, overjoyed that he had already had his reward. He's adorable.

"Yes, it's boring to go to an amusement park alone,"

"Akala ko pa naman dahil 'yon sa gusto mo talaga akong isama." He was pouting looking at me. Hindi ko alam kung matatawa ba 'ko sa reaksyon niya o ano.

"Of course not! That's not the reason, I offered you to be with me para may taga picture ako!" I said then burst into laughter while he glared at me.

"Saya ka?" sarkastikong tanong nito sa 'kin.

"Hindi naman sakto lang," tumatawang sagot ko rito na mas ikinasama pa lalo ng mukha nito.

Itinuon niya sa cellphone ang paningin habang ako ay sinisitsitan siya. Hininaan ko na rin ang boses ko dahil masyado na akong maingay.

"Pansinin mo na ako, pstt," tawag ko sa kaniya habang sinisipa ang paa niya sa ilalim ng mesa na iniiwas niya sa akin.

"Hindi mo talaga ako papansinin?" bored na tanong ko.

"Love," nabitiwan niya ang cellphone niya habang gulat na nakatingin sa 'kin.

"What did you say?"

"Wala naman," maang-maangan kong saad.

"Ano nga kasi 'yong tinawag mo sa 'kin."

"Ano nga ba?" my tone was playful.

"You just called me love a while ago."

"I did, to catch your attention. Hindi ko naman alam na 'yon lang pala ang kailangan kong sabihin para tumingin ka sa 'kin ulit." still amused, I said. I didn't even feel ashamed about it; I'm not sure why; perhaps one of the reasons is because I felt secure and peaceful with him. I can't be sure about what I felt, though; perhaps I'm wrong.

"Wow, it's effective huh? Go on just call me love and I'll call you love too-"

"Firth!" pabulong na sigaw ko, namumula. I didn't expect he could be this bold!

"What you started, from now on you'll call me love, and I'll call you love too, okay?" pataas-baba pa ang kilay niya habang nakatingin sa akin halatang nang-aasar, amputek.

"Desisyon ka?" pambabara ko rito.

"Hindi naman, doon din naman tayo pupunta e."

"Anong doon din naman tayo pupunta? May sira na ba ang ulo mo?" hindi makapaniwala kong ani ko rito.

"'Yong ulo ko wala, pero, 'yong puso ko meron ata." banat niya na ikina-init lalo ng pisngi ko making him chuckle, the nerve of this Firth!

"Here na pala our order, eat it right away?" bigla niyang sabi kaya napabaling sa pagkain ang atensyon ko. I looked amazed habang nanunubig ang bagang ko, natigil rin nang mapansin ang tono ng boses niya.

Nahinto rin ang pagkamangha ko nang may mapagtanto. "Are you talking to a child?"

"Why so irritated? I'm talking to you po." amp*cha! 'po' pa, hindi ako sanay.

"And what am I?"

"A woman po, my woman." The audacity, acidity! Saan siya kumuha ng lakas ng loob para masabi sa 'kin 'yang lumabas sa bibig niya? I can't believe him really!

"You're so random now." I'm really confused simula ng tawagin ko siyang 'love' para makuha ang atensyon niya ay biglang nag kaganito.

"Pwede namang tanggalin ko at palitan ng love." sabi nito habang ang boses ay nang-aakit.

Ang walang hiyang 'to.

"Tigil-tigilan mo 'ko Mr. Firth Andrade. Kumain ka na baka mamaya ay nalipasan ka na ng gutom r'yan."

Mabuti naman at tumigil na siya sa kakakulit sa 'kin pero ang mata niyang panaka-naka ng tingin ay kinaiinisan ko.

"Ano gusto mong sabihin Andrade?" masungit na tanong ko.

"You look so beautiful while eating," he said, halatang wala sa sarili ang loko kaya pinitik ko ito sa noo.

"Andrade babalaan lang kita ha," I said habang siya ay tumatango-tango, "don't fall for me if ever. Bakit? Kasi hindi ko kayang mag mahal, at hindi ko kayang matuto kung paano. Kaya ngayon pa lang dahil nakikita ko sa inaasta mo gusto kong sabihin na remedyohan mo na kung ano man ang nararamdaman mo baka mamaya 'yang pagiging maharot mo sa akin, 'yang pag bibiro mo ay umabot sa kung saan." Pag tatapos ko at nagsimulang kumain ulit siya naman ay ibinaba ang tingin sa kinakain at napuno ng katahimikan ang lamesa namin.

Kakakilala pa lang namin pero nararamdaman ko na mas attentive siya sa 'kin. I don't want those. Ayoko sa mga una lang. Oo komportable ako sa kaniya pero mali pa rin. Mali na pangunahan ko siya sa nararamdaman niya. Mali na maging komportable ako sa presensya niya. Mali lahat, ang gulo.

Pagkatapos no'n ay wala na talaga kaming imikan dalawa hanggang sa pag sakay sa subway. I stopped at the convenience store near our hotel. Akala ko hindi niya na ako susundan pa at mauuna na sa hotel pero nagulat ako ng may kumalabit sa akin at nag lagay ng orange juice sa basket na hawak ko.

"Bakit narito ka pa?" gulat na tanong ko.

"Bakit hindi mo kayang mag mahal?" ang boses niya ay malayo na ro'n sa mapanglarong siya ngayon ay ang baritong boses niya ang naririnig ko.

"Kasi hindi ko kaya, 'yon lang wala ng explanation pa. Hindi ko talaga kaya."

"Okay then, dahil d'yan bayaran mo ang orange juice ko," ani niya na ikinatawa ko ng kaunti. Weird.

"See you tomorrow, I'll just knock tomorrow morning. Before I forgot, anong susuotin mo bukas?" he asked I was confused but still said it to him he just nodded while listening.

"Good night, love."

Sisitahin ko pa sana siya siya pero bigla na lang itong tumakbo pa layo kaya napailing-iling nalang ako at isinara ang pinto ng kwarto ko.

5 AM. I woke up early because of the alarm on my phone, it rang several times. Ang una kong ginawa ay tignan ang social media platforms ko kung may mga requests or important messages ba. Every morning, I check to see if anyone needs anything.

"Firth, you are earlier than before."

"Of course, gusto na kitang makasama." Inikutan ko siya ng mata dahil ro'n.

"Maaga pa Firth," pa-alala ko rito dahil mag sisimula na naman siya sa kaka banat niya katulad kagabi na nauwi sa pag sasalita ko sa kaniya.

"Oh, naka white at denim ka rin?"

"Yeah, I matched with your outfit thankfully mayroon akong dala."

"Why are you matching with me though?"

"We will take a picture there and it is better if nasa isang frame lang tayo." Paliwanag niya na sa palagay ko naman ay tama lang kaya tumango na lang ako at hindi na kwinestion pa.

"Deretso na lang tayo, ikaw ba nagugutom ka na?"

"Hindi naman." Napatingin ako sa kaniya dahil sa sagot niya. Gutom na 'to ang alam ko ay mayroong kainan rito mismo sa hotel sa pinaka tuktok nga lang.

"Kain muna tayo," aya ko sa kaniya. Halata naman kasing nagugutom na siya which is okay lang dahil umaga at ang breakfast na madalas kong hindi kinakain ay ang pinaka importanteng meal for the day.

"'Wag na,"

"Tanggi pa, kung hindi ka gutom ang isasagot mo dapat ay 'hindi'." Sinamaan ko ito ng tingin.

"Kain na, ayan na 'yong pagkain." Um-order rin ako ng akin para may kasabay siyang kumain.

He ate quickly and would occasionally place some of his food on my plate. "Just eat Firth, quit putting your food on my plate, hindi ka mabubusog." He stopped, which made me sigh.

"Do you want churros?"

"Why? Will you buy me one if I say yes?"

"I will coz' you're churro-mazing for me." That's a punched line, I'm sure. Hindi siya nakakatawa pero natawa ako dahil sa katahimikan na namayagpag sa table namin right after he said it.

"Fudge! Firth, honestly, a punch line that doesn't even punch yeyyy!" I cheered then continue to chuckle.

"Stop laughing at me; at the very least, I tried, right?" his voice was gentle but husky, and it made me blush. This is the first time I've heard him use that tone from him. "'Wag mo sabihin sa 'kin crush mo na 'ko. Madalas kang namumula ah, sige ka baka mamaya mag assume ako at masabihan kita ng aishiteru."

"I will not have feelings for you no! baka ang maramdaman ko lang ay inis."

"Talaga? Baka kainin mo 'yan sa huli tapos ikaw pa unang mag sabi sa akin ng 'I love you'."

"Never talaga. I will not say 'I love you' to you." Paglaban ko.

"I love you too."

"I said I will not say I love you to you."

"Yeah, hmm . . . I love you too." ani nito gamit ang kaniyang boses na malambot na parang walang narinig sa sinabi ko kaya pinabayaan ko na.

"Love, let's go?"

"Bw*sit!" I continued coughing dahil nabulunan ako bigla! Umiinom kaya ako ng tubig! He was patting my back while holding my hair para hindi na ito maging sagabal pa sa pag pupunas ko sa bibig.

"Dahan-dahan lang love,"

"'Pag ikaw nasanay sa kakatawag mo sa akin ng love bahala ka sa buhay mo. Basta sinabihan na kita." pagbabanta ko.

"SAKAY tayo ro'n!" pag hihila ko sa kaniya sa rollercoaster.

"Sigurado ka ba na ito ang unang ride natin?" namumutla siya pero hindi ko na ito pinansin pa dahil baka nahilo siya kanina dahil maraming tao kahit maaga pa lang o baka takot siya?

"Oo naman bakit takot ka?"

"Hindi ah!"

"Why are shouting?"

"I'm not . . ." bigla ay naging maamo ang boses.

"WHOAHHH! SH*T!" He was cursing non-stop, and I am just laughing at his reaction.

"Please don't laugh! I know I just puked!"

"All right, I'll quit now. Let us first take a seat."

"Do you like churros?" he asked halos ilang minuto na rin kami naka-upo.

"Is this another punch line that doesn't punch?"

He chuckled. "This is real now, I'll buy churros."

"Sige, I like the chocolate one then may strawberry please?"

"Okay, noted, love." sumaludo pa ito sa akin bago patakbong pumunta sa stall.

Umalis na siya pag tapos niya tanungin ang gusto ko. Pagkarating niya ay nagulat ako dahil may tao pa sa likod niya na may dala ng glove shaped na pao along with fries and drinks.

"Baka gutom ka na." simpleng sagot niya sa mata kong nag tatanong at gulat.

"Do you want mochi and ice cream?"

"May I remind you Firth that sasakay pa tayo ng rides and being bloated is bad because we might puke. Another point is that we are here to enjoy rides not to enjoy food."

"Yeah? But you also said you want to explore the foods here in Japan." sagot nito habang nakatingin sa akin.

I snorted. "Pero hindi rito what I mean is 'yong tinitinda sana nila sa alleys alam ko ay maraming ganon."

"Sige bukas bago tayo umuwi punta tayo sa Shibuya, Ginza, Harajuku at Shinjuku. I think ito lang ang pwede natin puntahan dahil kakapusin tayo sa oras."

"I like that. I can also buy things habang nag titingin-tingin tayo." I suggest and he nodded while drinking.

"There's a syrup on the side of your lips, love. On the right side. Ayan, no, baba mo pa konti. Wait," napa usog ako nang iabante niya ang kamay niya papalapit sa mukha ko, "stay still love."

"There you go-"

"Hey! Why did you eat it? It's already dirty."

"Nope, it tastes much better that it comes to the side of your lips."

Namumula kong iniwas ang tingin ko sa kaniya at itinuon ang pansin sa kinakain.

"Don't be shy na, I will not tease you anymore. Come on drink ka na." His soft voice was so soothing in the ears making me look at him just seeing him smiling at me from ear to ear.

"You will not na?" isinilip ko pa ang isa kong mata sa palad ko.

"Yes, love I will not na. I promise." He raised his right hand while smiling at me reassuringly.

"Then . . . will you buy me the mochi and ice cream?" I cutely asked.

He pinched my cheeks, "Yes, love. Anything you want."

"You act like my dad at times especially when you're serious, but my dad doesn't spoil me though."

"I will be the one then. I'll spoil you non-stop."

CLAIREJXSM | 🍁🍁🍁