Ako'y nauuhaw,Sa liwanag ng kalangitan,

Gabing, madilim, at tahimik;

Mga bituing walang imik.

Tahimik at walang imik,

Bituing nagsisilbing tanglaw,

Sa gabing puno ng pighati;

Kamatayan ay nagbabadya.

Bituing minimithi,

Natakpan ng kaulapan,

Kadiliman ang nangibabaw;

At ngayon, ito na ang naghahari.

O bituin, ika'y kailangan;

Panganib ay palapit,Hindi ko mapigilan;

At pilit nagpupumiglas;

Padating na ang kamatayan;

O bituing nagniningning;

Nasaan ka na? At kamatayan ay papalapit na!

Bituing sa kalangitan,

Ay biglang lumiwanag,

Siyang nagpakalma sa kalooban,

At nakita ang kaliwanagan.