"Ganyan ka na lang ba talaga? "

"Wala kang silbi!"

"Wala kang mararating!"

"Wala kang kwentang anak!"

"Pinatay mo siya!"

"Mamatay tao ka!"

"Tito regret that he saved her ass."

"Poor her!"

"Magpapakasal na kami ng Tito Rommel mo."

Gabi-gabi ay nabibingi ang tenga niya sa hindi maubos na boses na nadidinig. Each nightmares would end in a strange noise that would wake her up in the middle of the night.

She can feel the slight pain on her head whilst forcing herself to sit comfortably on her bed. In her every night dreams, she would wake up having a wet pillow because of her tears. Dahil sa isang bagay na hindi naman n'ya sinasadya ay nagbago ang lahat ng nasa paligid niya.

Nasanay na siya na maramdaman ang pagmamahal na kinakailangan niya pero bigla na lang iyong nawala...

Natapos...

Halos manlaki ang mga mata niya at naiwang marahang nakabuka ang labi nang madako ang mga mata niya sa taong nakatayo malapit sa kama niya. May galit at sakit ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Siya naman ay nanatiling nakaupo sa kama pero pinipilit na ilayo ang sarili sa lalaking kaharap.

The bullet hole on his chest shouts red, yung kulay puting dress shirt nito ay nabahiran din ng dugo. His  bloodshot eyes stared at her... Angrily...

"T-talaga bang nakikita ko siya? H-how come?  He is dead! Imposible!" Sinubukan niyang kumurap ng maraming beses upang makasigurado na nakikita niya nga ang lalaki.

"Kasalanan mo 'to! Sana hinayaan na lang kita! Sana hindi ako! Sana ikaw na lang ang namatay!" Her knees trembled together with her body as his bloodshot yet emotionless eyes bore on hers.

Parang dinikdik ang dibdib niya sa naririnig. Kinakapos na siya ng hininga, sinamahan pa na hindi siya makagalaw kaya tanging pagtitig lang sa galit na galit na mukha ng lalaki ang kanyang nagagawa.

Pero tila napipi at hindi siya makapagsalita habang nakatingin lang sila sa isa't isa. Malamig ang binibigay na tingin nito at kapansin-pansin ang pagtiim ng bagang nito habang nakatingun sa akin.

"I wished it was you who buried six feet under the ground..." he said monotonously. "Your life was just useless."

The tears were gently streaming on her face as her eyes were looking at her room's ceiling.

Nangiti pa siya nang bumalik sa pandinig niya ang huling sinabi ng ama. "Iyon din ang gusto ko..."She wiped the tears that were busy rolling. "Dahil pagod na pagod na ako..."

                           ***
                   To be continued...