memory

" την μητέρα μου την λενε Anne και τον φυσιολογικό μου πατέρα Des! Η μητέρα μου είναι παντρεμένη με τον Robin εδώ και χρόνια"

- Ναι, είναι ένα ώραια γιοτ τι να κάνουμε τώρα.

- Δεν σου θυμίζει κάτι?

   Πρόσεξα καλύτερα το γιοτ και μου πέρασε από το μυαλό ότι και ο Harry είχε ένα ολόιδιο αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να είναι αυτός, όχι δεν είναι αυτό το γιοτ έλεγα στον εαυτό μου όταν ήρθε ο Will.

- Ορίστε! 

- Ευχαριστούμε.

  Γύρισα και τον φιλισα το σκέφτηκα περισσότερο από τις άλλες φορές, η Αλεξ εφτεγε για όλα τη ήθελε και το ανέφερε.

- Νιώθω κουρασμένη να γυρίσουμε στο σπίτι.

- Όχι, να κάτσουμε λίγο ακόμα.

  Με αγχώνει αυτό το γιοτ δεν μπορώ να είμαι εδώ.

- Μάλλον πρέπει να γυρίσουμε έχει δίκαιο η Χρυς έτσι κι αλλιώς μέχρι να πάμε σπίτι θα έχει νυχτώσει. Η μαμά μου ετοίμασε βραδινό.

- Οκ αν είναι έτσι πάμε άρχισα να πεινάω.

- Ωραία πάω να φέρω το αυτοκίνητο.

- Εντάξει περιμένουμε.

  Ο Will έφυγε και μείναμε με την Αλεξ να πίνουμε γρανίτα κ Να κοιτάμε το γιοτ .

-Σε παρακαλώ πες κάτι αυτή η ησυχία ξέρεις ότι με αγχώνει

- Αν είναι αυτός τι θα κάνουμε?

- Τίποτα και δεν είναι αυτός ξέχνα το!

- Όχι, τους ψάχναμε πέντε μήνες και μετά σταματήσαμε γιατί τι έγινε και σταματήσαμε!

-Αλεξ δεν υπήρχαν ελπίδες ούτε στις συναυλίες τους δεν μπορούσαμε να μπούμε.

  Σταματάμε την συζήτηση ήρθε ο Will πάμε.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο κάθισα πίσω μόνη μου και η πρώτη μπροστά δίπλα στον Will έβαλα τα ακούστηκα και μετά από πολύ καιρό άκουσα το 18 μόνο η ηλικία παραμένει η ίδια, όταν ξεκίνησαν όλα. Το άκουγα ξανά και ξανά μέχρι που φτάσαμε στο σπίτι. Το φαγητό ήταν έτοιμο καθίσαμε στο τραπέζι και συζητούσαμε , μόλις αρχίσα να ξεχνάω ότι είχε γίνει στο λιμάνι ο πατέρας του Will. Φρόντισε να ανοίξει την συζήτηση, ξανά.

-  Είναι εδώ ο γιος του Robin και της Anne ήρθε σήμερα το απόγευμα. Πήρε τηλέφωνο ήθελε να σε δει μου άφησε το κινητό του να τον πάρεις.

Όχι όχι δε γίνεται τόση συνονιμεία απλώς είναι γνωστά τα ονόματα δεν είναι αυτός αποκλείεται.

- που είναι το κινητό του?

- το άφησα πάνω στο γραφείο σου.

- με συγχωρείτε πάω να κάνω ένα τηλέφωνο.

   Σηκώθηκε από το τραπέζι και πήγε στο δωμάτιο του. Εμάς μας έκαναν μια ελαφριά ανάκριση οι γονείς του και μόλις άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα εμφανίστηκε και μας έσωσε.

- κορίτσια αύριο θα πάμε βόλτα με το γιοτ.

  Γιοτ πιο γιοτ που το βρήκαμε το γιοτ εμείς?
"Συγγνώμη τι σου έδειξε ότι ανθρώπους στη προβλήτα?"

Σωστά!

- Θα πάρουμε το γιοτ του μπαμπά και θα πάμε να συναντήσουμε τον φίλο μου και την παρέα του κάπου μέσα στη θάλασσα!

  Τέλεια, σας το είπα? Όχι! Φανταστικά! Που θα είμαστε μέσα στη θάλασσα με τους φίλους του Will που μπορεί να μας βγουν και γνωστοί! Ο Χριστος και η μάνα του! Που έχω μπλέξει?

- Ωραία! Τι ώρα θα φύγουμε το πρωί?

- Αλεξ νομίζω θα προλάβεις να ετοιμαστεις!

- Δεν το λέω για αυτό βρε!

- Θα φύγουμε από το σπίτι στης 10-10:30 σε καμία ώρα θα είμαστε κάτω στο λιμάνι και κατά της 12 θα τους συναντήσουμε.

- Τότε μάλλον πρέπει να πάμε για ύπνο εμείς.

Τους καληνυχτίσαμε και πήγαμε να βάλουμε πιτζάμες και να πέσουμε για ύπνο. Ήταν 11 το βράδυ όχι αρκετά αργά αλλά δεν είχα όρεξη να ακούω τους γονείς του Will. Μέσα στο δωμάτιο που κοιμόμουν είχε ένα παράθυρο έβαλα πιτζάμες και κάθισα να σκέφτομαι όλα αυτά που έγιναν στο λιμάνι κοιτούσα έξω δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Όταν ήρθε ο Will μέσα στο δωμάτιο με τρόμαξε γιατί ήταν πολύ αθόρυβος ήρθε και με αγκαλιάσε. Είχα απορροφηθεί τόσο πολύ που νόμιζα ότι ήταν ο Harry, όταν το κατάλαβα ποιος ήταν ένοιωθα πολύ άβολα. Ξαπλωσαμε στο κρεβάτι με αγκαλιάσε αλλά εγώ άλλαξα πλευρό και συνέχισα να σκέφτομαι , προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά πρέπει να κοιμήθηκα μόνο μια με δύο ώρες.

  Το πρωί ήμουν πτώμα αλλά δεν το μετάνιωσα που κάθισα και σκέφτηκα όλα αυτά , δεν εβγεναν από το μυαλό μου αλλά σηκώθηκα από το κρεβάτι με θετικές σκέψεις δηλαδή ότι είναι κάποιος άλλος, δεν υπήρχε περίπτωση να είναι αυτός.

  Μόλις φάγαμε πρωινό μαζέψαμε κάποια πράγματα, αρκετά πράγματα και έβαλα μαγιό μετά πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στο λιμάνι. Εγώ και η Αλεξ μπήκαμε μέσα στην καμπίνα και βολεψαμε τα πράγματα από ότι κατάλαβα μάλλον θα κάναμε πανω απο δυο μέρες μέσα στο γιοτ. Μέχρι να βολευτουμε εμείς τα πράγματα στην θέση τους ο Will είχε λύσει τους κάβους και μόλις που είχε βάλει μπρος τη μηχανή. Βγήκαμε έξω και καθίσαμε στους καναπέδες που είχε το γιοτ, δίπλα του ώστε να του κάνουμε παρέα.
- Μωρό μου σε πόση ώρα θα είμαστε μαζί με τους φίλους σου?

- Ελπίζω να είμαστε σε καμία ώρα.

-Μπορούμε να μάθουμε τα ονόματα τους.

Ευχόμουν να πει όχι , γιατί δεν ήθελα να μάθω, ήθελα να με τρώει η περιέργεια.

-Δεν θα σας πω.

-Γιατί?

-Αλεξ μην είσαι περίεργη

-Καλά παραδινομαι είστε και οι δύο εναντίον μου δεν με περνει.

Άρχισα να γελάω.

-Θα πάω για ύπνο εγώ γιατί δεν κοιμήθηκα καλά το βράδυ.

-Οκ . Ίσως να έρθω κι εγώ.

-ότι πεις Αλεξ να ξέρεις ότι το κρεβάτι είναι διπλό.

-καλά πάνε για ύπνο κουκλίτσα μου.

  Ο Will άρχισε να γελάει
Δεν έδωσα σημασία , έπεσα πάνω στο κρεβάτι της καμπίνας σαν τούβλο.           
  Κάποια στιγμή ήρθε και η Αλεξ, την κατάλαβα επειδή με έσπρωξε να πάω πιο εκεί.

Holy shit!

Τι έγραψα πάλι?

Μπορεί να έχουμε καμία συνάντηση?

I hope so.☺

Chris xx