This will be the last POV of Syneca. Thank you for being with me through out this journey 🙏 Sobrang nagpapasalamat ako sainyo sa pagsama kay Hymier at Syneca 🥺💜

I confirmed that the person I met earlier was the person I was talking for awhile now. That man is Abdulaziz, the son of the former leader of the NPA. The son who loss his father from the encounter a year ago. The man who wants his revenge for his troops and his father, the man who wants the land for his own sake of survival

How selfish and lazy,right? Iyong aasa sila sa pinaghirapan ng iba. Iyong gagamit sila ng dahas para lang makapangikil sa mga inosenteng nagpapakahirap upang may makain.

That's what they always did to the civilians, ginagawa nilang tagabigay ng makakain nila.

After that encounter,he keep on sending me messages to remind me of what to do. From the documents he needed to the favor he's asking from me. How can I even give that? I am not the General for pete sake!

Sobrang stressed ko narin dahil sa samu't saring iniisip ko. I am on my last week of pregnancy, naghihintay nalang ako ng araw kung kailan ko ilalabas ang bata.

My phone were always busy the next days because of that annoying devil. Hindi ko sinasagot ang tawag niya kaya palaging nagpapadala ng mensahe. Sometimes,Hymier caught me busy, but I just shrugged it off and sometimes excused that I was shopping online.

I was brushing my teeth before going to bed when my phone rang again. Mabuti nalang at abala si Hymier sa kung anong binabasa niya habang nakasandal na sa headboard ng kama. Hinihintay na matapos ako para makatulog na kami.

I answered the call.

"What do you want?" May diin kong saad habang nakatingin sa pwesto ni Hymier.

We already talked about the meet up on the mall, hindi ko lang maintindihan kung bakit atat na atat pa itong demonyong 'to at panay ang tawag sa akin.

"You finally decided,huh?"

He sounds happy, this devil really getting into my nerves. Pinunasan ko na ang mukha ko tsaka sinarado muna ang pinto para makausap siya. Hindi ko lang alam kung napansin ba 'yon ni Hymier.

"What do you still want? I'll give it to you on saturday. Gan'yan ka ba ka-atat at bakit kailangan mo pang tumawag?"

He laughed devilishly. I gulped hearing his monster voice.

"I changed my mind...I want another thing... "

Napapikit ako,ano na naman ba ang kailangan niya?pilit kino-kontrol ang sarili sa galit.

"I want your friend to be there too...you know, farewell party for whoever will go first."humalakhak siya na masakit sa pandinig.

This demon!

Just wait,baka ikaw ang may farewell party. Gusto kong sabihin 'yon pero ayaw ko nang dagdagan pa ang pang-aasar niya.

"Oh God! Can you stop? I'll give you want you want. Huwag mo lang saktan ang kaibigan ko at ang boyfriend ko!"pakiusap ko sa kanya pero tinawanan niya lang 'yon na para bang nakakatawa.

"Bakit? Una palang kasali na dito yung dalawa,kung iisipin nga ikaw ang nadamay sa mga desisyon nila sa buhay. Kaya huwag mo silang protektahan,isipin mo sarili mo at ang bata sa sinapupunan mo."

Natigilan ako.

Nakaramdam ako ng takot sa sinabi niya, bumilis pa lalo ang pintig ng puso ko. I gulped and sighed heavily.

"Buhay ang kinuha ng kaibigan mo,pangkabuhayan naman ang sa boyfriend mo. It's not simple as you think, I loss a father and I want them to pay another life to make it quits."

"And you think killing someone will bring your father's life back?"

"No!? Of course not!" napipikon na rin ang tinig niya. " But I want another blood for him. So,think about it, you have to choose...it's either your friend,your boyfriend or you and your baby? Choose wisely Ferrer!"

Mabilis na pumatak ang mga luha ko sa narinig. Iniisip ko palang na may mawawala sa amin ay nadudurog na ako. Hindi ko kayang pumili sa kanila, I can't believe him, he wants me to choose between the two people I love. Casimir is like a brother to me, he is important and I love him. Hymier is my life,I can risk everything just to make him safe. I love them both so much and it's killing me to choose between them. I can't...I just can't.

"You're evil..."

"They made me to be one. Try not to follow what I want and I'll make sure you'll regret it. You just have to choose between the two to make my job easier."

"W-we can talk about it, right? Bakit kailangan pa na may mamamatay? I heard that my friend is planning for a peace ta—" he didn't let me finish.

"I already did that months ago,but what did they do? They want us to surrender like criminals,gusto nilang baguhin ang buhay namin? Why? They think that we're not belong in this society? Kaya ano ang napala ng mga kasamahan ko sa lintik na peace talk na yan,huh? May namatay na naman sa mga miyembro ko dahil pinagkaisahan nila ako. This is a payback after what they did. You think I'll believe them again? No! They made me look like a fool."

Gusto kong matawa sa sinabi niya. Ano ba tingin niya sa sarili niya? Hindi pa ba siya baliw sa lagay na 'yan?

"And you think my father will be in peace because of that? He asked that before,he asked some favor to the armed forces but what did they do? They killed my father! Your friend killed him even if he just want a small amount of that fucking land!? Now tell me, do you think I would still believe that peace talk you're talking about? Huh? You think we can have that peace without the land we want? All of them are traitor!? Papaniwalain nila kaming magkakaayos sa pamamagitan ng usapan pero ano? They end up using their men to betray us! Kaya ngayon I want another shed of blood."

Napapikit akong lalo, I have to choose dahil kung hindi...madami ang madadamay. I can't sacrifice their life, I can't choose...Hindi ko kaya...

"Please...I'll give you what you want,itigil mo lang 'to..."pakiusap ko.

He just chuckled.

"You think of me lowly,miss Syneca Ferrer! Kung nahihirapan kang mamili ngayon,may ilang araw ka pa naman. But before our meet up on saturday,just make sure to send me your choice,okay? Two days is enough, choose wisely, chao!"

I sighed heavily...I can't believe that devil really exist.

Kahit nahihirapan ay pinilit kong pakalmahin ang sarili ko bago lumabas ng kwarto. Hymier is still reading some papers,pero nang makita niya ako na papalapit sa kama ay inilagay niya ito sa bedside table sa banda niya. Nilapag ko naman ang bitbit kong telepono.

He gesture the space near him,sinunod ko naman ang gusto niya at lumapit doon sa kanya. I hug him sideways, smelling his natural scent that soothing my insides. I really love this man so much and I can't afford to lose him. I can't...

"What took you so long in the bathroom?" Bulong niya. Umiling ako at mas hinigpitan pa ang yakap sa kanya.

"I just vomit because of our toothpaste...maybe I'll buy another brand next time."pagsisinungaling ko.

Naramdamdaman ko ang pagtango niya. It suck that a good person like him,who just wanted to help others is in danger. Hindi ko rin lubos maisip na ganoon din kay Casimir, they both wanted to help, but helping others brought them in this situation.

Kung may iba lang sanang paraan akong naiisip. Sana mas madali lang ang lahat.

We just cuddled until he got to sleep. Umiyak naman ako ng tahimik ng gabing 'yon. I just can't really think straight to the point that I was thinking of sacrificing myself for them. Mas mabuti pa nga siguro 'yon kaysa ang dalawin ako ng konsensya kung sakaling isa sa kanila ang mawala sa akin.

Abdulaziz revenge is not just about them versus the military. He wanted revenge for his father that pointing Casimir,he wanted that land that is now with Hymier's hand. And funny how destiny worked,baka kailangan na dalawang taong mahalaga pa sa akin ang nagkaroon ng lamat sa kanya? Hindi ko na talaga alam kung saan ako lulugar... It is so hard!

Kinabukasan ay nagtatakang tinanong ako ni Hymier kung bakit namamaga ang aking nga mata. I told him that I cried because of the video I watched before I slept nang hindi ako makatulog agad. Naniwala naman siya doon dahil 'yon palagi ang ginagawa ko kapag hindi nakakatulog agad.

"Just don't watch sad videos next time, love,hindi nakakabuti 'yon sainyo." That's what he said and I agreed to him.

Nang sumunod na mga araw ay inabala ko ang sarili ko sa pagsusulat ng kahit ano. I even write letters for Hymier and Casimir. Hindi ko alam bakit ko nga 'yon sinulat, I just feel like doing it for them as my thank you and love.

Friday when I asked Hymier to stay with me at home the whole day. Tuwang-tuwa naman siya dahil matagal niya na raw hinihintay ang araw na 'yon. Na ako mismo ang magpapa absent sa kanya sa trabaho, dahil palagi ko nalang daw siyang tinutulak sa tuwing gusto niya akong makasama at magliban sa trabaho niya.

Maaga kaming nagising upang maglakad-lakad, palaging kong ginagawa 'yon dahil nakakabuti raw sa buntis. Buong mahapon din kaming nanatili lang sa kwarto at nanonood ng palabas na related sa pagiging first time parents.

Iniistorbo rin kami ni Serena minsan dahil inaayang maglaro ng online games ang kuya niya. Pero katagalan ay nakatulog ito sa kandungan ng kapatid.

Funny how faith did to us, right? My sister is his sister too. At minsan na rin naging laman ng usapan 'yon ng mga kapitbahay namin. But we don't mind them, as if it can help us to survive if we think about their opinions. Ano magagawa namin, eh kapalaran na ang nag udyok na mangyari 'yon sa buhay naming mag pamilya.

I leaned me head to Hymier's chest, marahan ang pintig niya na siyang nagpapakalma sa akin. Siya ang kapayapaan ko kaya hindi ko siya kayang mawala. He is my peace in the middle of the war.

I can't be selfish too when it comes to Casimir, he did nothing but to protect me. I can't afford to hurt him especially his family. Kaya hindi ko makakaya ang mawala siya, he has more dreams to fulfill.

Ilang araw nang bumabagabag sa akin ang sinabing 'yon ni Abdulaziz. I can't choose anyone of them,so I'll do what's better for everyone.

Bukas na ang usapan naming pagkikita, at hindi ko rin maiwasan ang isipin ang anak sa sinapupunan ko. I can't risk her life, I can't lose her too.

Tumambay kami ni Hymier sa garden ng maggabi na, Niyaya ko siya rito dahil gusto kong makalanghap ng sariwang hangin. Gusto kong magkaroon pa nang mahabang panahon na kasama siya. Pero hindi ko sigurado kung magagawa paba namin 'yon pagkatapos ng mangyayari bukas.

I'll call Casimir later to ask him to join us tomorrow, sigurado naman akong hindi siya tatanggi sa akin. Kaunting drama lang naman ang kailangan kong gawin at papayag na 'yon.

"Love, kapag may nangyari. Lagi mong tandaan na mahal na mahal kita...at piliin mo si Hyasynth. Let her see the wonderful world no matter what..."

He stiffined for awhile...umayos din siya ng upo at hinarap ako sa kaniya. Nakakunot na ang noo and his eyes began to be cold.

"Syneca, please...spare me with your words. I am getting nervous already, you're getting weirder and weirder everyday..."

I chuckled. Nawala naman ang kaba ko dahil doon, sa totoo lang kasi kahit ako ay kinakabahan sa posibleng mangyari.

"I am weird when you first met me, but weirder when you got me pregnant. So,who's fault is that?" I smirked.

Medyo nawala na ang tensyon sa aming dalawa kaya napanatag ako.

"Well then, I should expect more weird members in our family,eh?" Natatawa niyang saad.

Natigilan ako sa sinabi niya...he really want our family to become big. Noon pa man ganito na ang pangarap niya, malaking pamilya at buo.

I taste the bitterness in me, ewan ko ba...It felt weird hearing him saying that. But I immediately composed myself.

"You're so excited planning about our family, akala mo ba madali lang mabuntis?" I said while carressing my belly. He chuckled, ang sarap sa taenga pakinggan.

"Sorry,love...kung pwede lang na ako ang magbuntis,why not?"

"It's okay, kakayanin ko just to give you your dreams..." I emotionally said.

He smiled and caress my cheek, dinamdam ko iyon. I closed my eyes,savoring our moment.

After our moments together in the garden, nauna na akong umakyat sa kwarto at tinawagan si Cas. He's happy, because it is so rare for me na yayain siyang lumabas. Ganoon din ang sinabi niya, ang weird ko daw. Tinawanan ko lang siya at sinabing gusto ko lang naman ailang makasama ni Hymier bukas.

Nagpaiwan naman si Hymier sa baba dahil may pag uusapan pa raw sila ni Papa.

Hindi ako mapakali habang hinihintay na sagutin ng demonyo ang tawag ko. I made my decision already and is it way easier ...

"Oh, interesting...nauna kang tumawag. You have your decisions now?" Hunalakhak pa siya sa kabilang linya.

"Yes..." Walang gana kong sagot.

"Good then, sino sa kanila?"

I told him who. And I immediately ended the call to avoid long conversations. I am not in the mood to argue with him.

I stared at the ceiling while hugging our first picture together. It was taken when we celebrated our first monthsarry. May nakatakas na luha sa aking mata, napapikit ako at pilit na iwinawaksi ang mga posibilidad.

No matter what happens, I will never regret anything...

Binalik ko na ang frame sa bedside table ko at patagilid ko itong tinitigan. I love him so much... I can't live without him.

Humagulhol ako sa iyak hanggang sa makatulugan ko nalang ito.

Kinabukasan ay inayos ko ang aking sarili. I act normal so that they will not find me weird. Nag ayos ako. I choose the dress that Hymier bought for me. It was a floral yellow dress with a ribbon in the chest part. It looks good to me lalo pa't klaro ang umbok ko. I tie my hair into ponytail that made my face even clearer.

I smiled at my reflection, I really looks like Mama. Kaya hindi ko sila masisi kung palagi nila akong kinukumpara sa nanay ko.

Napabalikwas ako ng tayo ng may kumatok sa pintuan. It opened and Hymier's face pop up, I smiled to him.

"Let's go?" Tumango ako at pinasadahan muli ng tingin ang aking kabuuan.

I smiled in satisfaction.

Sabay kaming bumaba at naabutan si Casimir sa sala at kausap ang mga magulang namin. They're talking about his girlfriend and he's all smile while telling them a story. I am happy for him and I won't take that happiness away. Never!

Iisang sasakyan lang ang dala namin, may driver kami at si Cas ang nasa passenger's seat. Nasa likuran kami ni Hymier at magkahawak kamay na nakaupo. I stared at our intertwine hands, my hand really fits on his. Sobrang liit ng palad ko kumpara sa kanya,kaya maganda sa mata tignan. Napangiti rin ako ng makita ang singsing na binigay niya sa akin.

Kumain muna kami ng lunch sa isang kilalang restaurant. Tuwang tuwa pa si Casimir dahil kumukuha siya ng litrato para e-send sa girlfriend niya. Napangiti ako dahil doon, he is so whipped.

"Mas masaya sana kung nandito rin ang asawa ko, kaso mas mahal pa ata ang negosyo niya kaysa sa akin,eh. " napangiwi rin siya sa sinabi.

Tumawa naman kami ni Hymier ng sabay. Isip bata!
Pinanindigan talaga na asawa na niya ang girlfriend niya.

Nag ikot-ikot kami pagkatapos, I choose alot of clothes for the baby. May binili rin akong damit para sa akin pero kaunti dahil feeling ko naman hindi ko na iyon kakailanganin. Pumili rin ako ng damit para sa girlfriend ni Cas. At ako rin mismo ang pumili ng mga damit para sa kanilang dalawa ni Hymier.

Wala silang nagawa kundi ang sundin ang gusto ko.

Nagpaalam akong magbanyo matapos naming ikutin ang mall. Hindi naman ito ganoon kalaki kagaya sa siyudad pero kompleto rito.

Umihi ako at naghilamos pagkatapos. Nilabas ko na rin ang cellphone ko upang tawagan si Abdulaziz.
I walk back and forth waiting him to answer. Matagal pa siyang sumagot na tila nananadya.

I sighed when he answered my call.

"Basement alley two..." Iyon lang ang sinabi niya at pinatay na agad ang tawag. That's where we park our car.

Huminga ako ng malalim bago lumabas ng banyo. Nakacross-arms pa ang dalawa at nakahilig sa pader habang naghihintay sa akin. Nagmukha tuloy silang stalker ko. I chuckled.

"Uwi na tayo?" Aya ko. Sabay na kumunot ang noo nilang dalawa.

Tumingin si Hymier sa relo niya at nakita kung anong oras na. Tumango naman siya at naiintindihan ako.

"Ayaw mo na mag arcade?" Nang aasar pa si Cas.

"Ikaw, baka gusto mo? Sa pagkakaalam ko kasi ikaw ang mas isip bata sa ating tatlo." Napanguso siya sa sinabi ko. Natawa naman si Hymier bago ako hinigit papalapit sa kanya.

Nakasunod lang si Casimir sa likod namin at may kung ano ano pang binubulong. See? Isip bata nga.

Naghintay kami na matapos ang mga bodyguards na maipasok ang mga pinmili namin sasasakyan. Tinitignan din sila ni Hymier doon sa likod. Inutusan ko siya dahil gusto kong makausap si Cas.

"Hey..." Agaw pansin ko kay Casimir. "Thank you for everything..." Kumunot muli ang kanyang noo.

"Thank you for being with us today..."dugtong ko pa.

"Small thing..." Ngiti niya.

"Salamat ng marami,kuya Cas..." Though it sounds tease but I am serious. "Lagi mong tandaan na mahal kita bilang kapatid ko,iba nga lang magulang mo..." I chuckled nervously.

"Weird mo,come here..." Hinigit niya ako palapit sa kanya at niyakap.

"You are my bunso,and I love you too,Syn..." Ngumiti ako habang may nakatakas ng luha sa aking mata.

Nang bumitaw kami sa yakap ay siya namang pag rinig namin sa putukan. Malapit lang 'yon sa pwesto namin kaya agad akong hinablot ni Casimir at pinayuko...He immediately grab his riffle inside his pants.

"Sir, tauhan ata ng mga rebelde..." Hinihingal na saad ng isang bodyguard na hindi ko man lang namalayan na mayroon kaming ganoon.

"How many people estimated?" Seryusong tanong ni Cas.

"Mga sampo or higit pa,sir..." Narinig ko kaagad ang mura ni Casimir ng marinig iyon.

"Maghiwa-hiwalay kayo, tatawag ako ng reinforcement.Hymier,kunin mo si Syneca rito,men cover them,ako muna bahala rito. Ihatid niyo sila sa isang sasakyan na nasa kabilang dulo malapit sa entrance. Make sure they're safe!"

Kabado akong hinawakan si Hymier sa kanyang kamay. That liar evil! I told him to wait! Damn him!?
May naririnig narin akong kumusyon mula sa loob ng mall. He fucking fooled me at naniwala naman ako sa gagong 'yon.

Agad kaming inalalayan ng ilang kasamahang bodyguard na sigurado akong mga sundalo rin. Ang barilan ay nanggagaling sa kabilang banda kaya medyo secured kung saan ang sasakyan na sinasabi ni Casimir.

Nang makapasok sa sasakyan ay hindi ako mapakali. Our men is not that more compared to the enemies. Nasa sampo lang sila at may iilan na ring natamaan ng baril kanina.

Kinakabahan ako sa mga nangyayari, nanginginig na ang mga kamay ko. Wala kaming ibang nagawa kundi ang maghintay doon sa loob ng sasakyan.

"Mahal, kahit anong mangyari,huwag kang lalabas ng sasakyan. I'll back up Casimir habang wala pa ang reinforce."umiling ako dahil ayaw kong mapahamak siya.

"No,love,please..." Pakiusap ko sa kanya.

"I promise...I'll be back..." Hinalikan niya ako sa noo at hindi na niya ako hinintay na sumagot at lumabas na siya ng sasakyan.

This car is bulletproof and I am sure about my safety. Kinakabahan ako para sa dalawa.

Agad na binigyan si Hymier ng baril ng isa sa mga sundalo. Nakatingin lang ako sa bintana at nakikita ko ang posisyon nila. May iilang rebelde na rin ang nakahandusay sa sahig, at ganoon din sa mga sundalo pero sigurado akong hindi ganoon kalala ang napala nilang sugat.

I have two men with me,nasa labas lang sila at nagbabantay sa akin.

Ilang minuto pa palitan ng putukan, medyo natahimik ang lugar kaya tumayo si Casimir sa pwesto niya at paatras na naglalakad. Dahan-dahang lumabas sa kaninang nakatago na lugar. Pinagmasdan ko bawat kilos niya hanggang sa makalabas na siya ng tuluyan.

Dalawa sila ni Hymier ang nagtatago roon at medyo malapit na rin naman sa pwesto ng sasakyan kung saan ako ngayon. Nasa magkabilaan ang pwesto nila at pino-protektahan ang bawat isa.

Kaagad akong nabalot ng takot ng makita ang isang rebelde na nakatuon ang baril kay Cas. Hindi kalayuan ang pwesto mula rito sasakyan at siguradong hindi napansin iyon ng dalawa.

Hindi ako nagdalawang isip na buksan ang kabilang pintuan at kaagad na tinakbo ang distansya naming dalawa.

I tried my very best para marating kaagad ang pwesto nila.

"CAS!?"

"SYNECA,DAMNIT!?"

I heard Hymier's scream,calling my name but I didn't stop from running. I immediately cover my body to him,I heard the gunshot and I felt a hard thing hit my back. Casimir is screaming my name too but it's not that clear anymore.

Sobrang sakit ng likuran ko dahil sa tama ng baril. I am sure that it is connected to my chest. I felt my body become numb,nanginginig na rin ang kamay ko sa takot.

They both kneeled infront of me, Casimir is holding my back trying to make me still in my position. Hymier holding both of my cheeks. I stared at Hymier's face, puno na ng luha ang kanyang mga mata.

Itinaas ni Cas ang kanyang kamay at nakita kong may dugo iyon. Ang kaninang papikit na mga mata ko ay biglang nanlalaki dahil sa kaba.

I got shot and I felt like losing my consciousness now. But I am fighting,pero nanghihina na rin ang katawan ko.

"T-the...b-baby..." Hinawakan ko ang aking tiyan.

Nakarinig naman kami ng sunod sunod na putok. It should be the reinforcement para naman maging ligtas sila.

"A-ang anak natin,Love...p-please s-save the baby..."

My tears immediately pooled down my eyes. Nagmamakaawa akong tiningnan si Hymier.

"Please,love... Don't close your eyes..." Pakiusap niya sa akin.

Nag umpisa na akong maubo at nalalasahan ko na ang dugo sa aking labi. I saw him panicked when I almost close my eyes.

"Call some help Cas,please..." Kaagad na tumayo ang tulalang si Casimir.

"Ang b-bata..." Nahihirapan na akong huminga dahil sa dugo na lumalabas sa bibig ko.

"Please love...wake up...don't close your eyes...mahal...please...stay with me...Cas!"

I can't clearly hear anything, unti-unti na akong nakaramdam ng hilo.

"Please love...open your eyes please..."

"I-i'm o-okay..."

Humagulhol na si Hymier...nahihirapan na rin akong ibukas ang aking mga mata. I groan in pain again...and it feels like my body is giving up.

"Love... M-mahal n-na m-mahal kita." I reached out his face and caress it. Kahit hirap na hirap na ako ay sinubukan ko paring bigkasin ang mga salitang iyon.

He deserved to hear it for the last time.

I can't handle the pain anymore. I tried to give him a smile but the pain I am feeling...it hurts like hell. Pero kahit na ganoon ay pinilit ko paring sabihin sa kanya ang gusto kong sabihin.

"Please tell...all of them that I love them so much...tell kuya Nyle, Papa, Serena and tita Helena..." I coughed again. "Also tell Casimir to not blame himself for what happened...he had enough of protecting me...I love you, love...you are always in my heart whenever I go..."

"No...love...please...no..."

Umiling pa siya ng ilang beses at umiyak ng umiyak.
He hug me and I did my best to hug him back. Pumikit ako at pinakawalan ang huling luha sa aking mga mata.

I heard him sobbed but I can't take it anymore.

I will gladly watch him somewhere up there, I will difinitely wait for him to reach our Infinity and beyond together. Not now but in another life.

I am ready to go...I think I already did my part in this world. Unti-unti nang nanghina ang mga kamay ko at kumalas na mismo sa pagkakayakap sa kanya.

I closed my eyes and smiled before darkness consumed me.

THE END