Peter grijnst als hij Luna ziet. 'Wat een knap meisje. Hoe heet jij?' Vraagt Peter. Luna kijkt hem koppig aan maar antwoord niet. Peter haalt zijn schouders op 'Dan noemen we je maar meisje.' Peter gaat op zijn hurken naast Luna zitten. 'Je lijkt op iemand....maar op wie.' Mompelt hij in zichzelf. De lost boy met de lage stem kijkt Peter aan 'Wat ga je met haar doen?' Peter denkt even na 'We sluiten haar op zodat ik nog even de tijd heb om er over na te denken. Ze zou een goede lost Girl zijn.' De lost boys knikken 'Zullen we haar dan naar de plek brengen?' Vraagt de andere lost boy. 'Doe dat maar.' Zegt Peter. De lost boy met de lage stem pakt een doek. Hij doet hem om Luna haar ogen 'Je mag niet zien waar we naartoe gaan.' Luna voelt zich erg bang. Ze geeft geen geluid.

*
Emma zit ik haar kooi. Ze zit hier nou al twee jaar ongeveer. Hook zit in een andere kooi naast haar. Ze mochten niet bij elkaar van pan. Want dan zouden ze niet zo erg gekwelt worden zoals nu. 'Hook.' Zegt Emma terwijl ze in het donker tuurt. Er klinkt geluid alsof hij op staat 'ja?' Vraagt Hook. 'Hoe zou het met ons dochtertje gaan?' Vraagt Emma een beetje bezorgd. Hook zucht 'Ik hoop dat het goed gaat swan.' 'Het doet me echt pijn dat we haar niet zien opgroeien. Bij Henry had ik het al half gemist. Maar bij haar ga ik alles missen.' Zegt Emma. 'Maar als we haar weer zien, dan komt ze ons redden.' Antwoord Hook. 'Dat is wel zo.' Pakt het tralies vast terwijl ze dat zegt. Er klinkt geluid in de verte. Twee lost boy's komen er aangelopen. 'Eten.' Zegt de lost boy met zijn lage stem. De andere lost boy loopt naar Emma toe. Hij gooit het naar binnen. Gretig pakt Emma het broodje en begint het op te eten. 'Eten piraat.' Zegt de lost boy met de lage stem. 'Krijg ik geen rum?' Vraagt Hook. 'Nee, je krijgt gewoon een broodje.' Het eten word bij hem in de kooi gegooid. Hook pakt het op om er vervolgens op te gaan kauwen.*

Luna zit in een kooi. Ze zit op de grond met haar handen op haar hoofd. Ze moet haar best doen om niet te gaan huilen. Ze maakt zich ook zorgen over Henry en Dave. Wat zullen hun nu aan het doen zijn? Met een zucht begint Luna in het zand te tekenen. Ze kijkt om zich heen. De kooi is gemaakt van erg sterke bamboe. De kooi staat niet in een grot. Maar ergens in een grote tent. Er valt net een straaltje licht naar binnen waardoor ze tenminste nog iets kan zien. Luna gaat lang uit zitten. Ze voel zich erg eenzaam. Er komt iemand binnen gelopen. Het is Peter pan. Hij kijkt met een grijns naar Luna. Luna kijkt expres niet terug. 'Volgens mij weet ik wie jij bent.' Zegt Peter. Luna word meteen zenuwachtig. 'Jij bent Emma haar dochtertje.' Zegt hij. 'Nee, dat ben ik niet.' Zegt Luna. 'Oo ja wel. Je kan niet liegen tegen mij.' Luna rolt met haar ogen 'Ik ken geen Emma.' Dat was eigenlijk niet gelogen. Want ze kent haar moeder niet eens. Peter komt heel erg dichtbij de kooi staan ' Het maakt toch niks uit wat je zegt. Nu ik weet wie je bent, laat ik je niet zo maar gaan.' Zegt hij dreigend. Luna kijkt hem alleen maar aan . Peter draait zich om 'Nou, zie je later.' Luna draait haar gezicht een andere kant op. 'Dit gaat nog heel lang duren.' Mompelt ze.

*
Hook is een piraten lied aan het zingen. Emma luistert er naar. Ze vind het eindelijk wel fijn om het te horen. Zo verveelt ze zich niet zo heel erg. 'Kop dicht piraat!' Roept Peter pan hard. Emma schrikt heel erg. Uit het niks staat Peter bij hun in de grot. 'Je kan niet zingen.' Zegt hij een beetje boos. Emma ziet het niet maar hoort aan Hook zijn stem dat hij grijnst 'Ik kan wel zingen. Maar of het mooi is....' 'Nou mooi is het niet.' Zegt Peter fel. Emma staart even naar haar handen. Ze wil eigenlijk met haar magie Peter laten om vallen. Maar het enige wat ze bereikt is dat hij boos word. Want ze kan toch niet uit de kooi. Hij is zo gemaakt dat je de kooi niet met magie open kan maken. De enige die een sleutel voor de kooi hebben zijn de lost boys. Maar Peter heeft er ook een natuurlijk. 'Emma!' Roept Peter opeens heel hard. Emma kijkt op. 'Ja?' Vraagt ze. ' Denk er maar niet over om mij pijn te doen. Ik zag je wel kijken naar je handen.' Hij kijkt haar boos aan. Opeens pakt hij een steen en gooit die richting Emma. Hij komt net op haar schouder. Emma wrijft over haar schouder. 'Mijn dochter pakt je wel een keer terug.'  Zegt ze boos. Peter begint heel vals te lachen ' Nou ik reken er niet op.' Emma kijkt hem vijandig aan. Peter lijkt er echt van te genieten. Dan verdwijnt hij in het niets. 'Wat is hij toch vervelend.' Zegt Emma boos. 'Heeft hij je pijn gedaan?' Vraagt Hook. 'Alleen mijn schouder maar dat gaat weer over.' Vertelt Emma. 'Als ik vrij ben ga ik hem echt pakken.' Zegt Hook. 'Ik hoop dat onze dochter hem pakt als ze groter is.' Zegt Emma hoopvol. 'Nou ze is een dochter van ons. Dus dat gaat wel lukken.' Zegt Hook. Emma glimlacht 'Ja, vast wel.'*