Jiji:
Dziękuję, że znowu odprowadziłeś mnie do domu^^
Nie musiałeś

Minho hyung:
Daj spokój, żaden problem
Wolałem być pewny, że dotrzesz tam bezpiecznie

Jiji:
To kochane!
Martwisz się o mnie, hehe

Minho hyung:
Nie grab sobie
Ale fakt, martwię się
Ostatnio ktoś za tobą szedł, gdy byłeś sam

Jiji:
Ha, przyznałeś się
Jeszcze raz dziękuję, że wtedy przyszedłeś po mnie
Nie wiem co bym bez ciebie zrobił

Minho hyung:
No ja właśnie też nie wiem, ale ważne, że jednak jestem
Jak będzie trzeba to uratuje cię z każdej opresji, więc pisz albo dzwoń od razu

Jiji:
Rozkleję się
...
Właściwie mógłbyś mnie uratować teraz

Minho hyung:
Co się dzieje?
Znowu słyszałeś hałasy na podwórku?
Pali się?

Jiji:
Nie, po prostu nudno mi
I znowu jestem sam w domu :<

Minho hyung:
Jak mógłbym cię uratować w takim wypadku, księżniczko?

Jiji:
Księżniczko??
Hyung ja jestem chłopakiem!

Minho hyung:
No, ale tak jest w bajkach, prawda?
Książę ratuje księżniczkę, a potem żyją długo i szczęśliwie, czy coś

Jiji:
No niby racja..
W każdym razie, mógłbyś do mnie wpaść?
Felix jest zbyt zajęty Changbinem hyungiem! :<

Westchnąłem ciężko, by rozejrzeć się po swoim pokoju, nie wiedząc, co miałbym zrobić. Powinienem do niego iść? Widzieliśmy się ledwo dwie godziny temu, więc miałem pewne wątpliwości, choć w głębi serca chciałem go znowu zobaczyć.

Minho hyung:
Do której pracują twoi rodzice dzisiaj?

Jiji:
Znowu mają nocny dyżur, więc będą około 10 rano w domu

Minho hyung:
Chcesz coś ze sklepu?

Jiji:
Jesteś najlepszy hyung!
Możesz kupić pocky i pianki, jeśli to nie jest problem

Minho hyung:
Niedługo będę, przygotuj się

Jiji:
Nie mogę się doczekać!!!