CHAPTER 15

Timtara's Point of View


"I gave you my word. I will protect you until I send you back to your home, Tara."

Nasa loob na ulit ako ng laboratory ng Realm. Dalawang oras na at mahigit simula nang makauwi kami mula sa labas at pasekreto nila kaming pinapasok ng palasyo. Sa buong durasyon ng byahe papauwi rito ay lutaw ang isip ko at pangunahing salarin ay si Nightwind. Naalala ko ang huling sinabi niya, tinawag niya ako sa aking first name! Masyado na kasi akong nasanay na palaging 'doctor' ang tawag niya sa akin kaya hindi ko alam na ang lakas pala ng impact kapag sinambit na niya ang aking pangalan. Plus! He just gave me a nickname! He called me Tara!

Mabibilang lang ng daliri ko ang may nickname sa akin, at hindi kapanipaniwalang kasama si Nightwind sa mga ito.

Ang tindi ng kabog ng aking dibdib nang sambitin niya ang aking pangalan. Bakit napapadalas 'to? Stress ba ako dahil tinawag ako ni Nightwind sa first name ko? Baka sa sobrang stress ay may na-develop akong sakit sa puso ko?

"Atlas, scan my heart and my vitals. See if I have heart disease."

"Noted, doctor." Sagot ng system at biglang may ilaw na kulay green ang lumabas sa taas ng malaking screen at tila sinusuyod nito ang aking chest area. Ilang minuto ang lumipas at nag-flash sa malaking screen ang resulta.

"These are the results, doctor. Analysis: Timtara Aurina Wilson has a healthy heart with normal blood pressure."

Huh? Wala akong sakit? Siguro nga stress 'to. Bumalik ako sa aking maliit na kama at doon kumportableng umupo.

Pangalawang rason kung bakit ako lutaw ay 'yong lalaking lumapit sa akin sa fastfood chain at ang maliit na notebook na ibinigay niya sa akin. For some reason, I am afraid of reading it. Inilapag ko ang maliit na notebook sa aking harapan. Kulay brown na leather ito pero luma na ang anyo.

"For once, Timtara, stop computing the possibilities and just take the risk!" Kastigo ko sa aking sarili at mabilis na dinampot ang notebook.

Ang napansin ko sa unang pahina ay iisang salita lang ang nakasulat, 'Scraper'. Nakasulat ito sa isang itim na marker at may mga pulang mantas sa paligid ng pahina. Sa susunod na pahina ay puno na ng mga sulat. At pamilyar na pamilyar sa akin ang sulat kamay na ito. Nang buklat-buklatin ko ang ibang pahina ay napagtanto kong isa itong maliit na journal. Ayaw kong isipin pero may duda na ako kung kanino itong notebook.

Ang pinakaunang entry ng journal na ito ay dated 15 years ago pa.



I saw her screamed like a madwoman the other night. She screamed as the man mounted on her and fucked her brains out from behind. Her wails echoed in her small home and it could be heard to anyone who would pass by. I watched her reached the ninth heaven, so they say. Her pleasured-ridden face itched in my mind like a broken record.

This night, her screamed was different. No man is fucking her. The one responsible for her wails is me, a 12 years old boy with a cleaver in my right hand. Her blood-soaked my night gown and her home's dirty floor.

She can no longer scream. The pain from her ripped lips and her stab wounds are taking a toll on her fragile body. Her once beautiful face is now a flesh of red in front of me, her face's skin is now long discarded.

I want to detail everything. I knocked on her door and asked for her help. Though she did not help me, she opened her home for me. I stabbed her stomach repeatedly especially the area where her womb is located. She collapsed and I took the chance to skin her face alive.

Now, I looked at her with pleasure running from my spine. The artwork before me brought me joy no one has ever given me, not even papa. I saw the light from her eyes dimmed, I saw her tears stopped rolling, and I saw her tongue hanged from her mouth. What a masterpriece.

Right before me lies my greatest art, Rachel, my mother.

Yours truly,

Gerard Hudson



Gusto kong sumuka dahil sa aking nabasa. Ang batang brutal na pinatay ang kaniyang ina ay si Gerard. Ang kaparehong Gerard na sinambit ng lalaki kanina. Matulin akong tumakbo pabalik sa harap ng malaking screen.

"Atlas, do you have the information about Gerard Hudson?"

"Yes, doctor." Awtomatikong sagot nito. Kinabahan ako sa nalamang may koneksyon sa Realm si Gerard Hudson.

"Atlas, show me the face of Gerard Hudson."

Nanunuyo ang lalamunan ko habang naghihintay sa ipapakita ni Atlas sa akin sa malaking screen.

Lumambot ang aking mga tuhod at napaupo ako sa marbol na sahig nang tumambad sa akin ang napakalaking larawan ni Nightwind sa aking harapan.

Tama ang lalaki kanina. Si Nightwind at Gerard Hudson ay iisa. Tanging ako lang ba ang hindi nakakaalam nito? Bakit pakiramdam ko pinagtaksilan nila ako?

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top