Ίθαν

Μόλις πάτησα το πόδι μου στο διπλανό κτίριο την ένιωσα πεντακάθαρα. Θα αναγνώριζα την αύρα της παντού αλλά πώς ήταν δυνατόν να είναι εδώ;

Μέλια

Η έλξη μεγάλωνε συνεχώς. Ένιωθα να καίγομαι από επιθυμία να ανοίξω τα μάτια και να κατέβω στο ισόγειο αλλά οι οδηγίες του Ζακ ήταν υπερβολικά σαφείς. Δεν ξέρω τι έχει ετοιμάσει για να με δοκιμάσει αλλά δεν θα έχανα την αυτοσυγκέντρωσή μου και μαζί την Χριστουγεννιάτικη εκδρομή μου.

Αναγνώριζα πλέον τους χώρους και τα αντικείμενα γύρω μου και χωρίς να τα βλέπω. Οπότε κρύφτηκα πίσω από μία ογκώδη ντουλάπα.

Ζακ

Έφτασα εύκολα κοντά στον εισβολέα. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος με την αντίσταση που προέβαλε. Ποτέ δεν είχα μπορέσει να μπω στο μυαλό του και αυτή του η ικανότητα ήταν το ατού στο σχέδιο μου. Όμως αν η Μέλια αντιλαμβανόταν ότι αυτός ήταν εδώ η έλξη τους θα τα κατέστρεφε όλα.

Ήταν τόσο εμφανής σαν να τους έδενε μια παλλόμενη μαύρη κλωστή.

Σφύριξα. Ήμουν σκουριασμένος αλλά ήλπιζα να αντιλαμβανόταν το παιδικό μας σινιάλο και να έβρισκε τρόπο να απομακρυνθεί από εδώ. Βρισκόμασταν όλοι σε θανάσιμο κίνδυνο αν γινόταν κάτι διαφορετικά.

Ίθαν

Αυτό το σφύριγμα είχα χρόνια να το ακούσω. Δεν περίμενα ότι θα το άκουγα ποτέ ξανά στην ζωή μου.

Το αυστηρό του ντύσιμο, το σφιγμένο του περπάτημα, το δεν σηκώνω αντιρρήσεις βλέμμα του, δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνο το αγοράκι που έπαιζε μαζί μου πίσω στην πατρίδα μας όταν είμαστε μικροί και μπορούσε ανέμελα να κάνει αυτόν τον ήχο για να τον βρω.

Τώρα όμως τι δουλειά είχε εδώ;