Η γνωριμία μου με τον Χάρι εξελίχθηκε αβίαστα σε σχέση. Στο πρώτο μας ραντεβού ήρθε από το σπίτι μου, γνώρισε την μαμά μου και τον Καίσαρα και έπειτα με οδήγησε σε ένα ρομαντικό εστιατόριο κρυμμένο στα σοκάκια της πόλης. Μιλήσαμε για τα ενδιαφέροντα μας, για την σχολή του, για το μέλλον. Φάνηκε αμέσως ότι είχαμε πολλά κοινά και ταιριάζαμε στο χιούμορ και στην ιδιοσυγκρασία.

Δεν του έκρυψα την κατάσταση της υγείας μου αλλά δεν φάνηκε να πτοείται. Μάλιστα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και στενοχωρήθηκε όταν του είπα την πρόσφατη περιπέτεια μου στο νοσοκομείο. Μου ζήτησε να έρθει μαζί μου στην επόμενη θεραπεία αλλά αρνήθηκα.

Στο δεύτερο μας ραντεβού πήγαμε σινεμά. Με άφησε να διαλέξω ότι ταινία ήθελα εγώ να δούμε και σε όλη την διάρκεια μοιραζόμασταν το τεράστιο ποπ κορν που αγόρασε για μας. Όταν με γύρισε σπίτι ακούμπησε απαλά τα χείλη του στα δικά μου πριν με αποχαιρετίσει. Μόλις έφυγε δεν μπόρεσα να μην κοιτάξω την κλειστή πόρτα, του απέναντι διαμερίσματος. Είχα πολύ καιρό να την δω να ανοίγει και γνώριζα ότι δεν υπήρχε λόγος να την περιμένω άλλο.

Η σχέση μας ήταν ήρεμη, απλή, χωρίς σκαμπανεβάσματα και τσακωμούς. Ο Χάρι είχε τον πιο γλυκό και ήρεμο χαρακτήρα που είχε τύχει ποτέ να γνωρίσω σε άντρα. Είχε και ένα απίστευτα γυμνασμένο σώμα. Όχι ότι τον είχα δει γυμνό, αλλά η συχνή προπόνηση του για την ομάδα πόλο που συμμετείχε μας έκανε να συναντιόμαστε στο κολυμβητήριο, το οποίο τελικά συνέχισα μόνο και μόνο επειδή γράφτηκα στο ίδιο με εκείνον και η μητέρα μου είχε εμπιστοσύνη ότι κάποιος ήταν εκεί να με προσέχει.

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετό, ώστε να κάνουν τα όνειρα μου με πρωταγωνιστή τον Κίραν να σταματήσουν. Κάθε βράδυ ερχόταν στον ύπνο μου και ένιωθα ότι ξαναζούσα ένα φιλί που δεν θυμόμουν να έχουμε δώσει. Το μυαλό μου έπαιζε επικίνδυνα παιχνίδια και αυτός ήταν ο κυριότερος λόγος που δεν είχα προχωρήσει ακόμη την σχέση μου με τον Χάρι.

Εκείνος μου έδειχνε ξεκάθαρα ότι με ήθελε αλλά δεν με πίεσε ούτε στιγμή. Δεν ήταν ότι δεν είχα ξανακάνει σεξ αλλά ένιωθα ότι κάθε σχέση είναι διαφορετική και χρειάζεται χρόνος για να νιώσεις άνετα με τον άλλο. Το ότι είχα κάνει σεξ στο παρελθόν δεν σήμαινε ότι ήμουν έτοιμη να προχωρήσω κατευθείαν με την νέα μου σχέση. Και όχι δεν το έκανα από πουριτανισμό. Απλά δεν μου έβγαινε. Ήθελα η πρώτη φορά με το νέο μου αγόρι να σημαίνει κάτι και για τους δύο μας κι όχι να το κάνω μόνο γιατί έτσι πρέπει. Ευτυχώς ο Χάρι προς το παρόν φαινόταν να σέβεται την απόφαση μου.

Ένα βράδυ, η μητέρα μου έλειπε κι εμείς είχαμε μείνει μέσα και αγκαλιασμένοι στον καναπέ βλέπαμε ταινία. Η ατμόσφαιρα γρήγορα φορτίστηκε ερωτικά και χωρίς να το πολυσκεφτούμε καταλήξαμε να φιλιόμαστε ημίγυμνοι. Ήμασταν συνεπαρμένοι και οι δύο από την στιγμή. Ο Χάρι με κοιτούσε ερωτικά ρωτώντας με, με το βλέμμα αν είχε έρθει η ώρα και εγώ ήμουν έτοιμη να τον φιλήσω και να τον τραβήξω πάνω μου λέγοντας του το πολυπόθητο ναι, όταν ο Καίσαρας άρχισε να γαυγίζει σαν μανιακός.

Προσπάθησα να τον αγνοήσω. Δεν ήθελα να χαλάσω την στιγμή και χωρίς να διακόψω την οπτική επαφή με τον Χάρι, του φώναξα αγανακτισμένη να σταματήσει, και την αμέσως επόμενη στιγμή γυαλικά που σπάνε ακούστηκαν παντού γύρω μας. Σηκωθήκαμε και οι δύο όπως όπως για να δούμε τι συμβαίνει και αυτό που αντικρίσαμε μόνο σε σεισμό μπορούσαμε να το αποδώσουμε. Ότι μικροαντικείμενο υπήρχε γύρω μας ως διακοσμητικό είχε πέσει στο ξύλινο πάτωμα. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είχε συμβεί. Αποκλείεται να έκανε σεισμό και να μην πήραμε είδηση τίποτα. Εντάξει ήμασταν αφοσιωμένοι, αλλά όχι και τόσο. Φυσικά η διάθεση χάλασε και το μόνο που κάναμε ήταν να μαζέψουμε το χάος.

Τις επόμενες μέρες ένιωθα περίεργα. Είχα μια συνεχόμενη ενόχληση στο κεφάλι, κάτι ανάμεσα σε πονοκέφαλο και ζαλάδα. Ξεχνούσα που έβαζα τα πράγματα, ακόμη κι αυτά που χρησιμοποιούσα συχνά. Την μία στιγμή θύμωνα γιατί θυμόμουν ότι είχα αφήσει το τηλεκοντρόλ στο τραπέζι της κουζίνας και έπρεπε να πάω μέχρι εκεί για να το πάρω και την επόμενη στιγμή το έβλεπα μπροστά μου στο τραπεζάκι του σαλονιού.

Διάφορες λέξεις και φράσεις περνούσαν από το μυαλό μου που ήμουν σίγουρη ότι δεν γινόταν να είναι δικές μου. Τις περισσότερες φορές έμοιαζαν με κάτι που θα έλεγε ο Καίσαρας, αν μπορούσε να μιλήσει, κι όχι ένας νοήμων άνθρωπος. Προσπαθούσα να τις αγνοήσω και συνήθως τα κατάφερνα. Όταν κάτι με ενοχλούσε πολύ έντονα συνήθως το να φύγω από το σπίτι για λίγο με βοηθούσε.

Δεν ξέρω αν ήταν παρενέργεια από τα χάπια και τις θεραπείες αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να το αγνοώ άλλο. Αποφάσισα να επισκεφτώ τον γιατρό μου για να του πω τι μου συμβαίνει και να ελέγξει ξανά τα φάρμακα και τις εξετάσεις μου για παρενέργειες.