Oczywiście, staraliśmy się o dziecko, ale nie złamywaliśmy się, gdy test wychodził negatywny. Wtedy próbowaliśmy znowu.

Zależało nam, ale raczej odczuwaliśmy ulgę, że się nie udawało. Chcieliśmy dziecka, ale baliśmy się kolejnego nieszczęścia.

W końcu w ostatnim czasie wszystko układało się idealnie, a oboje wiedzieliśmy, że w naszym przypadku szczęście oznaczało później wiele cierpienia.

Właśnie dlatego, mimo że chcieliśmy potomka, bardzo się tego obawialiśmy.

A co jeżeli byś poroniła, czy byś się z tym pogodziła?

Co, jeżeli dziecko miałoby jakąś wadę wrodzoną? Oczywiście byśmy je kochali, ale czy poradzilibyśmy sobie?

A jeżeli dziecko urodziłoby się martwe?

To by nas złamało.