Podczas którejś rozmowy, zapytałem, dlaczego, gdy się poznaliśmy, nigdy nie pływałaś z przyjaciółkami.

Wtedy przez chwilę patrzyłaś na mnie tymi błękitnymi oczami, jakbyś chciała mnie prześwietlić, po czym wzruszyłaś ramionami.

— Nie wiem. Wychodziłam z nimi, żeby nie siedzieć w domu. Lubiłam je, ale często mnie przytłaczały, zadawały dużo pytań. Gdy zobaczyły, jak zacząłeś siadać koło mnie, nie chciały dać mi spokoju. Cały czas pytały. Zostawałam, bo wmówiłam im, że nie umiem pływać i boję się wody. Dlatego nie ciągnęły mnie tam na siłę. Gdy szły, mogłam pomyśleć w spokoju.

Uśmiechnęłaś się pod nosem. Oboje wiedzieliśmy, że zdobywałaś medale za pływanie.