Ik heb twee broodjes gepakt en ben begonnen met eten, nadat ik aan een tafel was gaan zitten natuurlijk. De soldaat lijkt heel erg tevreden te zijn met zichzelf. Waarschijnlijk omdat ik aan het eten ben. Hij heeft voor zichzelf alleen maar een koffie gepakt. 

 Wanneer iemand naast hem gaat zitten, kijk ik verstoord op. 'Hé, Thagan. Heb je soms iemand aan de haak geslagen?' Het is een jongen die dezelfde leeftijd heeft als Thagan. Hij draagt een zwart shirt waar iets met witte letters op had gestaan, maar die letters zijn inmiddels al lang geleden verdwenen. 

Hij steekt zijn hand naar mij uit. Even denk ik eraan om die aan te nemen, ook al weet ik niet waarom. Misschien gewoon om te kijken of ik nog meer mensen aan kan raken. Mensen die mij niet uit zullen spugen. Mensen die mij niet zullen verlaten. 'Ik ben Jemson, maar mooie dames mogen mij wel Jem noemen.' 

Thagan slaat Jemson's arm naar beneden, die hem op zijn beurt weer verward aankijkt. 'Wat doe je, man?' De soldaat besluit alles heel rustig uit te leggen. Of eerlijk gezegd rustig en hartstikke kort. 'Als je haar aanraakt, sterf je.' Jemson kijkt hem aan alsof hij gek is geworden. 'Ben je zo serieus over deze?' 

Thagan wordt rood en ziet er nogal ongemakkelijk uit, het ziet er grappig uit. Het past niet bij een soldaat. Ik lach. En houdt na één seconde weer op. Het is al een tijd geleden dat ik gelachen heb. Mijn lach bevalt mij niet. Deze klonk misplaatst. Niet echt. Laat staan menselijk. Het is niet de eerste keer dat ik zelf uitleg wat er met mij aan de hand is, maar wel de eerste keer dat ik het eigenlijk zonder reden doe. 

'Hij meent het echt. Als je mij aanraakt, dan sterf je. Net zoals jij vast ook wel een gave heb, is dat mijn vloek.' Jemson's ogen worden niet eens groot. 'Eigenlijk wist ik dat al. Ik was jullie alleen maar aan het plagen. Iedereen hier lijkt het eigenlijk al te weten. Maar ze kiezen er gewoon voor je te negeren en te doen alsof je niet bestaat. Of ze weten gewoon niet hoe je er uit ziet. Alleen degene die vrij hoog staan, krijgen echt te weten wie je bent. Zo iemand ben ik ook.' 

Nog iemand sluit aan bij het kleine groepje dat zich hier heeft gevormd. Een meisje deze keer. Volgens mij is ze ietsjes ouder, maar dat kan ook alleen maar zo lijken door alle make-up die ze draagt. 'Mijn god, meisje. Hoe kom je aan zo'n goed figuur?' Ik heb meteen besloten dat ik haar niet mag. 'Niets eten,' antwoord ik woedend en storm weg. Het ene broodje blijft achter op de tafel. Waarschijnlijk waar Thagan er naar kan kijken en zich af kan vragen wat hij de volgende keer moet doen om mij te laten eten.