Chapter 17: Conversation

Matagal ko pang tinitigan ang pangalan ni Zithrace bago ako nagdesisyon na magbackread.

Zithrace sent you a message request.

Delete                Accept

Oh, finally someone messaged me! Sinabi ko sa sarili ko na kung may mag message man sa akin dito sa isa kong Facebook account ay kakaibiganin ko since bakasyon naman ay wala akong magawa rito sa bahay. Nabuburyo lang ako.

April 01 AT 1:03 PM

Zithrace:

Hello.

Victoriane:

Finally! Thanks, hello!!!

Zithrace:

Huh? For what?

Victoriane:

For messaging me, ano ka ba! Hahaha

Zithrace:

Okay?

Hindi ko muna siya nireplyan dahil ni-stalk ko pa ang profile niya. Nakaprivate ang friendlist at walang nakalagay na kung anong information. Even pictures wala, meron siyang profile picture, ni-click ko pero blur ang picture ng baby, yes mukha iyon ng baby.

Victoriane:

Para saan itong acct mo?

Zithrace:

For fun? Gonna kill my boredom.

Victoriane:

Really?! samedt

Zithrace:

Good, then. Female?

Victoriane:

mukha ba me lalaki? Hehe, jk
oo naman

Zithrace:

Funny

Victoriane:

What you doin’

Zithrace:

Where you at

Victoriane:

  Hahaha baliw
Where do u live?

Zithrace:

house 

Victoriane:

luh,  saan nga

Zithrace:

Sorry, but I don’t give personal info

Victoriane:

ah, oki sorry pi
po*

Zithrace:

It’s fine LOL

That was our first conversation. Nalilibang ako kapag magka-chat kami even though we still don't earn each other’s trust. Well, who am I kidding? Sino nga bang magtitiwala sa stranger kahit pa social media lang?

As the day passes by, palagi pa rin kaming magka-chat without knowing each other’s identity. Okay lang naman basta may nakakausap ako.

April 12 AT 6:56 PM

Zithrace:

Hello

How are you?

Victoriane:

I’m fine. U? Sorry I got busy

Zithrace:

O? I'm sorry I just thought you weren't

Victoriane:

Okay na kinausap lang ako ni mama saglit naiwan ko laptop ko nang naka-open hihi

Zithrace:

You okay now, though?

Victoriane:

Yes, thanks to u

Ito naman iyong time na nag-open up ako sa kaniya naiiyak ako minsan dahil namimiss ko si Kuya at Papa, alam niya iyon dahil naikukuwento ko. Ganoon din siya nag-oopen up about sa mga ginagawa niya araw-araw. S’yempre, enough info lang ang sinasabi ko sa kaniya lalo na about sa family ko pero may tiwala naman na ako sa kaniya.

Halos araw-araw rin kaming nag-uusap. Nagtatampo na nga si Mama kasi lagi na lang daw ako nasa kwarto, s’yempre sinabi ko sa kaniya na may kachat ako pero sabi niya huwag daw magtitiwala basta-basta tapos huwag akong babad sa gadgets.

Kaya minsan hindi ako nakakapag-online dahil gumagala kami ni Mama minsan na lang kami nag-uusap sa chat kasi busy rin siya.

Zithrace sent a photo.

Nanlaki ang mata ko nang isang araw ay nagsend siya ng baby picture niya, sobrang cute niya roon kaya naman ang ginawa ko pinaprint ko ang picture na iyon at inilagay sa wallet ko, nagsend din ako sa kaniya ng baby picture ko para fair kami.

Nalalapit na ang pasukan at kailangan kong magreview for exam kaya bawas-bawas na rin ako sa social media, ang sabi niya ay graduated na siya ng high school at next year pa raw siya mag college hindi naman din daw niya kailangang mag-aral pa raw ng college dahil sapat na rin ang kaalaman niya. Baliw talaga.

April 25 AT 3:08 PM

Victoriane:

Ang hambog mo, as in sapat na talaga kaalaman mo para ‘di na mag-aral?! Hahaha

Zithrace:

Yup.

Victoriane:

Hahaha, okayy
School reveal naman dyan!

Zithrace:

Clark.

Victoriane:

Clark High School? Saang lugar iyan?
Nvm
Taga rito ka lang ba sa Valley Golf?
Gosh!

Zithrace:

Yes, how did u know?
Don’t tell me, taga VG ka rin?

Victoriane:
Omg! Oo, ano ba

Omg talaga

Zithrace:

What the hell?
Where are you studying?

Victoriane:

Delaria High.
  malapit lang din sa Clark High!!!

Zithrace:

Oh, wow.
Do you have plans on transferring?

Victoriane:

Idk
there’s no reason for me to transfer
pero kung gusto ko papayag si mama

Zithrace:

Oh
See you soon, then.

Then this was the time na nalaman ko na taga rito lang din pala siya. Sabi niya rin sa akin na pagpasukan na makikipagkita siya sa akin sa school, s’yempre hindi ako pumayag natatakot kasi ako. Kahit matagal na kaming nag-uusap, I still don't trust people except siguro kung sabihin niyang dito siya sa bahay namin bumisita.

May 02 AT 7:18 PM

Zithrace:

Ano’ng balita sa kuya mo? Hindi pa rin pa sila umuuwi? 'Di ba sabi mo nasa Visayas sila?

Victoriane:

I don't know
diba sabi ko naman sayo hindi ako nakikipag usap sa kanila kasi naiiyak lang ako
hahaha

Zithrace:

That would be fine. I assure you that right time will come, and you’d be the happiest

Naging sweet din siya sa akin, walang malisya for me kasi kaibigan lang ang turing ko sa kaniya— best friend to be exact. Alam niya ang tungkol sa kuya ko.

Ni-screenshot ko pa nga ang mga messages niya na nakakakilig. Narealize ko pa noon na I’m falling pero bawal, mahirap na.

Gumawa ako ng album sa laptop ko, collection kumbaga si-ni-save ko roon iyong mga messages niya sa akin noon.

Zithrace:

I hope your day is amazing as amazing as your love
I hope that your day is lovely as lovely as you are.

-

A best friend like you is hard to find, one that can radiate light from deep inside you have always been the one to give me strength to carry on.

-

When the right time comes, don’t you ever forget me ‘cause we still have to meet each other.

-

You give colors to my darkest days.

-

The night and the stars above makes me think about you more.

-

I wish you were beside me, so that I could hug you like a pillow just whisper in your ears that everything will be alright.

-

I am waiting for you on Facebook chat to know when you will be online I know that you have dined. So lady, come and we will chat all night, so we won’t feel the blue.

-

A friendship that we shared is great. Hoping to see you someday and through!

May 03 AT 8:18 PM

This was the last time I talked with him. Pasukan na next week kaya kailangan ko na ring mag-prepare, napapagalitan na ako ni Mama dahil kakababad ko sa socmed. Ang sabi niya pa ay kapag hindi pa ako nakinig ay kukunin niya ang mga gadgets ko kaya wala akong nagawa kun’ ‘di magpaalam sa kaniya kahit hindi pa siya online.

Madalang na rin kaming mag-usap dahil minsan na lang din siyang mag-online, minsan sandali lang din kaya pagtapos kong magpaalam nagdeactivate na ako.

Victoriane:

Hello, Zithrace!
I am so happy that I have you.
Thank you for everything you‘ve done to me, you always made me happy. Thank you for your concern to me everytime I open up to you. Always remember right time will come in right person.
We may not see each other even once, but if it’s meant to be, let fate plan.

You’re my best of a friend.
I hope you won’t get mad if I deactivate my account, if we meet... that would be nice. Sorry, thank you for everything
I

love you, Zithrace!

Love, Victoriane.

After that, I immediately deactivated my account.

Huminga ako nang malalim.

Kahit pala online friend could make you feel this way na kahit naman hindi dapat.

Hindi man lang kami nagkita kahit isang beses, s’yempre kasalanan ko rin naman kasi ako iyong hindi pumayag! Pero for sure naman makakalimutan niya kaagad ako, s’yempre for fun lang namin iyon. Hindi naman ako ganoon kaimportante.

Basta, one thing’s for sure. Totoo ang internet love. Love for friendship ganoon.

At isa pa, Internet friends can make you forget sadness in reality just by talking with them through social media. Na-attach agad ako sa kaniya, nakakatakot din kasi baka hindi ko siya makalimutan at makita sa personal.

But I am feeling this foreign feeling... we will meet sooner.