Dus helden inzetten om een moordenaar vrij te vechten voordat de politie zou arriveren was niet het beste wat Steve ooit had gedaan, maar hij kon onmogelijk toezien hoe Tony zou worden opgepakt alleen omdat hij in een fragiele staat zijn mond voorbij had gepraat. Zo werkte hij gewoon niet, want diep van binnen wist hij dat in Iron Man een goed mens schuilde, die streed voor waar hij in geloofde en het liefst zijn land zo goed mogelijk wilde dienen.

'Niet te geloven dat dit je noodgeval is!' Barton bond de bewusteloze Jack vast en gooide hem neer bij de twee veteranen. 'We zijn helemaal hierheen gekomen voor een jankend hoopje ellende?'

Natasha kwam voorbij geheupwiegd. Ze had buiten polshoogte genomen om te kijken of de politie er al was. 'Steve's fiancé-jankend-hoopje-ellende.' Ze glimlachte samenzwerend naar haar mede spion. 'Bruce!' Riep ze over haar schouder, terwijl ze verder liep in de richting van Tony die ondertussen genoeg was bijgekomen om niet meer zo stom te zijn hardop te zeggen dat hij een moordenaar was. 'Kom onze buit eens op z'n gemak stellen! Je bent toch een dokter?'

Bruce Banner – de Hulk en een bekende wetenschapper ook al dacht hij daar zelf heel anders over – kwam hoofdschuddend achter de spionne aan schuifelen. 'Ik ben niet zo'n soort dokter.' Mompelde hij.

Steve en zijn team escorteerden Tony naar SHIELD, waar Rogers hem drie dagen later uitbrak omdat hij bang was dat mensen iets gingen vermoeden. Hij bracht Stark terug naar huis, drukte hem op het hart nooit meer ook maar één woord met wie dan ook – behalve hem natuurlijk, want het deerde de soldaat nog maar weinig wat deze man uitspookte – te reppen over welke gruweldaad dan ook die hij had begaan. Daarna liet hij Tony beloven niet meer naar de groepssessies te komen. Daarop wilde de miljardair dat Steve ook niet meer ging. De soldaat stemde in, zag geen andere uitweg. Ze spraken af voortaan bij Tony thuis, iedere woensdagavond – precies zoals voorheen – samen een sessie te houden omdat ze beiden duidelijk nog steeds behoefte hadden aan dat luisterend oor dat niet oordeelde over wat er gezegd werd en alleen tot zich nam wat werd verteld.

Rogers pakte de trainingen met de miljardair weer op. Het was moeilijker dan ooit tevoren om zijn dubbelleven te leiden. Hij was een werknemer bij SHIELD, maar tegelijk een vriend en leraar van Tony Stark, Iron Man. Hij kwam steeds vaker bij de man over de vloer. De avonden dat ze samen een toertje gingen maken in één van Starks honderden auto's vermeerderden, en de lol die ze trapten werd steeds inniger.

Ze raakten verwikkeld in elkaars levens. Tony vergezelde Steve toen deze naar de verjaardag ging van zijn twee beste vrienden en Rogers ging met Stark mee toen deze het graf van zijn ouders bezocht op hun sterfdag. Ze begonnen elkaars hand vast te houden terwijl ze praatten over de struggles van het dagelijks leven. Avonden dat ze naast elkaar op de bank zaten en koffie dronken, veranderden in avonden waar ze met de benen verstrengeld, tegen elkaar aan lagen en een film keken. De momenten dat ze elkaar niet zagen, werden zeldzamer dan de momenten dat ze elkaar wel zagen, en Steve kon zich de opwinding nog herinneren die hij had gevoeld toen ze voor het eerst met de lippen tegen elkaar hadden gestreken. Een slaperige miljardair in Rogers' keuken, gehuld in diens sweater die te groot viel rond het kleine postuur van de kortere man, werd een normale verschijning voor de soldaat. En hijzelf die zich in frisse zijden lakens vond gewikkeld op zonnige ochtenden in een bed dat meer kostte dan zijn appartement waard was, werd al haast net zo normaal, en weldra meende Steve dat de tijd daar was om Tony mee te nemen op patrouille.

De miljardair was vereerd. Hij werd steeds beter in het zijn van de goodguy, en de kranten hadden amper nog materiaal om over te schrijven wat Iron Mans criminele acties betrof. Over zijn goede aspecten viel meer dan genoeg te lullen, maar de media leek te twijfelen of ze dat wel aandurfden. Ondertussen bleven de complottheorieën over hoe Tony Stark en Iron Man achter hetzelfde masker schuilden rustig ronddobberen in de samenleving, maar nooit leek iemand bereid de theorie te bewijzen, en als ze dat al waren, dan beschikten ze niet over de middelen.

Het ging Steve eindelijk voor de wind, en ook Tony zei dat hij de tijd van zijn leven had en voor het eerst sinds lange tijd weer echt gelukkig was.

Maar toen was het tijd om afscheid te nemen voor een onbepaalde periode. Rogers was weggeroepen door SHIELD. Waarheen was geheim, eveneens de tijd die het hem zou gaan kosten. Tony was in tranen toen hij het nieuws te horen kreeg, maar zei het niet erg te vinden. Hij zou blijven wachten tot de soldaat terug zou keren, en dan zouden ze weer samen zijn als twee hechte vrienden.

Want, ondanks alles, was dat wat ze waren; vrienden.