Een sponsorevenement van SHIELD was altijd een treurige, saaie boel. Maar het was nodig, wist Steve. Sponsoren zagen nu eenmaal graag waar de bedrijven waar ze in investeerden mee bezig waren en wat voor werk ze verrichtten. En uiteindelijk was SHIELD ook maar een organisatie, net als alle andere. Ze hadden de bonus dat de overheid hen subsidie verleende aangezien ze een onmisbare stutpaal waren in de beveiliging van Amerika, maar van alleen dat geld konden ze niet leven. Dus moesten ze eens in de zoveel tijd alle rijke mensen uitnodigen die zich belangrijk genoeg hadden geacht om geld te steken in een organisatie zo geheim dat hij eigenlijk helemaal niet bestond.

Veel belangstellenden waren er natuurlijk niet. Als je investeerde in SHIELD dan was dat hoogstwaarschijnlijk omdat je ouders dat ook hadden gedaan en hun ouders ook en de ouders daarvan ook.

'Kijk wie er is.' Clint stootte hem aan, richtte Steve's aandacht op Tony Stark die fake-lachend een praatje stond te maken met een dikke, kalende rijkaard.

Rogers' gezicht klaarde op. Hij keek een keer behoedzaam om zich heen, stapte toen op de miljardair af. Na een paar woorden te hebben gewisseld met Tony's doodsaaie gesprekspartner, wist hij Stark te bevrijden en liep met hem mee naar de bar – die niet echt een bar was maar eerder een tafel vol flessen drank met een agent erachter die zich ongemakkelijk probeerde voor te doen als een ervaren barman.

'Wat brengt jou hier?' Opende Steve het gesprek zodra ze allebei voorzien waren.

'Ik kom kijken waar al mijn miljoenen ieder jaar naartoe gaan.' Tony glimlachte naar de soldaat. 'En jij? Wat brengt jou naar deze saaie bijeenkomst?'

Rogers keek een keer om zich heen. 'Wel...' Hij wiegde op de bal van zijn voet heen en weer. 'Ik werk hier dus ben verplicht me te melden.'

Stark knikte samenzwerend. Hij boog een beetje naar voren. 'Je hebt je nu gemeld, toch? Zin om een frisse neus te halen?'

Een warm gevoel verspreidde zich door de soldaat zijn lichaam vanwege hoe dichtbij de andere man was. Hij schudde zijn hoofd. 'Ik weet niet of dat zo'n slim idee is. Mijn team is hier en-' Voordat hij zijn zin kon afmaken was Natasha naast hem verschenen. Ze sloeg haar hand om zijn middel, drukte haar slanke lijf tegen zijn zij aan en keek verachtend neer op Tony.

'Wie is dit?' Vroeg ze op luchtige toon, ook al stonden haar ogen kil toen ze naar de miljardair keek.

'Tony Stark, de zoon van Howard Stark.' De schurk stak zijn hand uit, schrok niet terug van de onaangename vibe die om de spionne heen hing. 'Mijn pa heeft Captain America helpen creëren.'

Romanov schudde warrig de hand van de man. Ze was al iets ontdooit, maar het zou tijd kosten voordat ze zich zou ontspannen. Het kostte altijd tijd.

'Steve, Nat!' Barton kwam luidruchtig aanwalsen. Hij viel lachend tegen Romanov aan. 'Tony Bark!' Hij gebaarde wijds naar de miljardair. 'Ik meen dat ik je eergisteren nog op de cover van People zag staan, dat vreselijke roddelblad dat op de een of andere manier altijd op mijn deurmat belandt!'

Tony knikte zakelijk terug bij wijze van begroeting. 'Het is Tony Stark, maar toch bedankt.'

Het boezemde Steve angst in hoe hij dacht de waarde van die boodschap te begrijpen en tegelijkertijd geen idee had of hij het wel goed had en het bedankje misschien niet meer dan dankbaarheid was omdat Tony's aanwezigheid was opgemerkt.

'Waar ging het ook weer over?' Barton kneep zijn ogen dicht. Hij fronste terwijl hij hard leek na te denken. Zijn gestalte wiegde heen en weer, alsof hij ieder moment fanaal naar achteren kon kukelen om pas de volgende morgen wakker te worden met een knallende koppijn. 'O ja!' De kreet was zo luid en zo onverwachts dat het kringetje even uiteen week om zich daarna net zo snel weer om Barton te scharen. 'Het ging over een vrouw die ervan was overtuigd dat jij, Tony Stark, dezelfde gozer bent als Iron Man!' Clint bulderde het uit. 'De menigte en hun complottheorieën ook! Om te gieren gewoon!' De boogschutter trok opeens wit weg. Hij keek Natasha aan. 'Nat,' Piepte hij. 'Nat, ik moet pissen.'

De spionne zuchtte. 'Eikel.' Siste ze, waarna ze zich losweek van Steve's zijde en met haar collega op zoek ging naar de toiletten. Voordat ze verdween in de menigte, keek ze om naar Rogers. 'Denk maar niet dat dit voorbij is.' Vormde ze met haar lippen voordat een koppel voor haar langs bewoog en haar onttrok aan het zicht.

Tony huiverde. 'Ik krijg de rillingen van haar. Wie was dat überhaupt?'

Rogers keek zijdelings neer op de miljardair. 'Natasha Romanov. En wees gerust, iedereen krijgt de kriebels van haar.'