De twee tovenaars van het voorval bij de gymzaal hadden zich nu ook in het landhuis gehuisvest. Steve kon zeggen dat het qua slaapplekken aardig vol begon te raken, maar op het gebied van leefruimte was er nog zat over. Zelfs de hoofdzithoek zat niet vol als ze zich daar allemaal installeerden vanwege een koude winterdag.

Ondertussen kwam Iron Man steeds vaker verslagen thuis. Dan droeg zijn pantser deuken en zat zijn hoofd vol wonden omdat de helm te ruim was en zijn hoofd daardoor bij iedere klap ertegenaan werd gesmeten. Bruce lapte hem meestal wel op, maar drong er tegelijkertijd ook op aan dat Tony de helm passender zou maken.

Natuurlijk weigerde de schurk. Hij was koppig. Maar Steve meende zich ook te herinneren dat hij het niet zo goed deed in kleine ruimtes. Waarschijnlijk stond het idee van een exact passende helm hem daarom niet aan. Hij had graag wat ruime over.

'Ik heb Spider-Man gezien.' Meldde Stark op een avond. 'Ik heb Ant-Man en The Wasp uit hun tent weten te lokken. Sam Wilson heeft de jacht weer op me geopend.' Hij telde de helden op zijn vingers. 'En de Winter Soldier heeft bijna mijn arm eraf gerukt.' Hij keek op naar de Avengers. 'Jap. Weldra kun je je team gaan verzamelen en Amerika terug veroveren.'

Dr. Strange - de prins van het gymzaalvoorval - kwam de keuken ingelopen. 'Je boodschap was ook niet bepaald makkelijk om over het hoofd te zien.'

Bij die woorden kromp Tony zichtbaar in elkaar.

'Boodschap?' Nick Fury's interesse was gewekt. 'Welke boodschap?'

'Hebben jullie het niet meegekregen?' Vroeg Strange voordat Stark zichzelf een weg uit de situatie kon kletsen. 'In bepaalde straten werden ontbonden lijken aangetroffen. Op sommige daken lagen vermiste New Yorkers, vermoord. Een oudere man was aan stukken gescheurd. Met zijn bloed was een lijn over de stoep getrokken op de Amsterdam Avenue. Jullie zogeheten handlanger,' Hij wees naar Iron Man, wie nog in zijn gedeukte harnas stond mee te praten. 'heeft moorden gepleegd en lijken verspreid door de straten en op de daken van Manhattan om zo een boodschap te kunnen uitschrijven.'

'Welke boodschap?'

Dr. Strange slikte. 'Hail Hydra.' De dokter sprak zo zacht dat Steve niet zeker was dat hij het wel goed had verstaan.

'Hoe weet je dat het van Stark afkomstig is?' Vroeg Romanov gevat.

'Het laatste lijk was ondertekend met Iron Mans naam en handtekening.'

'Handtekening?' Rogers keek geschokt naar zijn vroegere liefde. Wat was er toch van zijn Tony geworden, de Tony die naar hem had gelachen als hij een kat uit een boom had gered - want Steve had gevonden dat ze klein moesten beginnen - de Tony die huilend wakker schrok in het hulst van de nacht, de Tony die gromde als je hem zonder waarschuwing met een omhelzing overviel, de Tony die een held wilde zijn hoe misvormd en verrot zijn geest ook mocht zijn. De soldaat liet zijn schouders hangen. Waar was die Tony?

'Het was om de aandacht op me gericht te krijgen, meer niet!' Piepte de schurk zodra er een stilte viel in het gesprek. 'Ik zweer het, Steve! Ik vecht tégen Hydra, niet vóór hen!' Er verschenen tranen in zijn ogen, tranen die rolden maar de captain was niet langer zeker waarvoor. 'Geloof me toch!'

Rogers schudde zijn hoofd. 'Jij en ik,' Sprak hij langzaam. 'leven in twee heel verschillende werelden, Stark. Dit,' Hij wees tussen hen heen en weer. 'was een grote vergissing.' Daarna stond de soldaat op en marcheerde de keuken uit, en liet daarmee het laatste beetje wat hij nog met Tony had gedeeld voorgoed achter zich.

Althans, dat dacht hij.