Minnet duygusu neydi sahi
İçimde dolan umudu kime borçlu yüreğim
Kor ateş içinde yandım
Kurtuluşum oldu belki de iplerden

Özgürüm artık dilediğince
Özlemiyor içimdeki kadın gidenleri de
Bir sabah kalktım ve işte
Teşekkür etmeliyim peki kime

Harika değilim belki,
Özelim bende herkes gibi
Bir lütuf bu gidişi
Mutluyum ama neden

Beni ben yapan bu kaderdi
Ne geçmiş ne gelecek bendi
Bende kalan asıl sendi
Özlemin beni çok değiştirdi

Aydınlık günleri bekledim
Sessiz sokaklarda gezindim
Bekledim bilmeden neyi ve kimi
Bazen seni bazen bir bilinmeyeni

Ben oldum sonunda gelen
Öğrendim her gidenden
Her veda bir teşekkür aslında
Kalanlar ve gidenler arasında

Ve teşekkür etmeli insan
Her gün doğan güneşe
Aya ve yıldızlara
Denizdeki balıklara
Umut saçan yarınlara