Sa mga araw, buwan at isang taon na lumipas, tanging si Nuvea lamang ang laman ng aking iniisip at laman ng aking puso. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, mahal ko pa rin siya.

When night comes, I thought of her. The smile in her lips, our touched skin and most of all the laugh we share to each other.

Once again, tears has fallen to my eyes. It's full of emotions and pain that she caused me, but fate is playful. No matter what she caused, I still love her and learn to forgive her even though she didn't even say sorry to me.

I am stupid to love her?

I remember when Fadeo told me that I should forger her, do you know what did I reply to him?

"You don't know how much I love her, even I wanted to forget her, curse her or so whatever. I just found myself loving her more as if I didn't know she hurt me." Tila parang tangang sagot ko sa kaniya habang iniinom ng grapes juice.

Tangina kung nasa sapat na gulang na ako, siguro hindi tang juice ang aking iniinom ngayon at alak na. Narito kaming tatlo nina Hushee sa condo niya.

"Ano bang nakita mo sa babaeng 'yon? She hurt you bro, remember?" Nagtatakang tanong sa akin ni Hushee dahilan upang mapatanong ako sa aking sarili.

Ano nga ba ang nakita ko kay Nuvea at sobrang patay na patay ako sa kaniya? Hindi naman siya Yung mga tipo ko sa mga babae. Sobrang layo niya sa aking ideal girlfriend or crush.

Hindi rin naman ako naniniwala sa opposite attraction kasi wala ako nun e. But one thing I'm sure is, mahal ko siya kahit ano pa man siya.

"Sige, sabihin na nating mahal mo siya ngunit ang tanong mahal ka ba niya? Hindi ba't siya ang unang sumuko sa inyong dalawa? Siya ang unang nakipaghiwalay kahit sobrang mahal mo siya?" Seryosong usapan naming tatlo. Sa bawat salitang binigkas ni Fadeo, unti-unting bumabalik sa aking isipan ang ginawa sa akin ni Nuvea.

Kung paano niya ako iniwan sa ere habang luhaan na pinipigilan siyang h'wag akong iwan. Na nanatili na lamang siya sa aking tabi kahit hindi na niya ako mahal.

"But... I really really love Nuvea," mahina kong usal sa kanila. Napabuntong hininga naman sila sa kanilang narinig. Napatagay sa walang oras so Hushee habang si Fadeo naman ay napasubo ng chicharon sa kaniyang bibig.

"AHHH! TANGINA NUVEA! MAHAL NA MAHAL KITA!"

Tila wala na ako sa aking sarili, Hindi ko alam kung grape juice pa ba ang aming iniinom at pakiramdam ko ay parang lasing na ako sa mga alaalang nais kong balikan at itabi sa aking buhay.

Tila hindi tang juice ang dahilan nito, kundi ang pagka miss ko sa babaeng iniwan ako. Na ngayon ay wala na akong balita sa kaniya lalo't tapos na ang school year at bakasyon na.

Dalawang buwan pa bago ko siya muli masilayan, Hindi ko alam kung kaya ko na ba kasi naandito pa rin sa aking puso ang sakit at pighati na kaniyang ginawa sa akin.

"Marc, tama na pre. Timang ka na talaga," suway sa akin ng dalawa kong kaibigan nguniti tumawa lang ako.

Sa sobra akong nilamon ng pangungulila at kalungkotan ay hindi ko na alam ang aking ginagawa.

Natagpuan ko na lamang ang aking sarili sa harapan ng bahay nina Nuvea. Ang aking mga buhok ay gulo na dahil sa ilang beses kong sinasabunotan ang aking buhok dahil sa galit, inis, lungkot at pighati na nararamdaman ko.

"Nuvea!" Tawag ko sa pangalan ni Nuvea. Inaawat ako nina Fadeo, hapon na kasi at magtutulugan na ang mga tao ngunit narito pa rin kaming tatlo sa harapan ng bahay ni Nuvea.

"Kausapin mo naman ako o?" Nangingiyak kong sambit sa babae, ngunit walang mukha ang sumulpot sa aming harapan. Tanging hangin langa ng sumalubong sa malamig kong damdamin.

"Maawa ka naman sa akin o? Miss na miss na kita e, bumalik ka na sa akin parang awa mo na! Tangina mahal na mahal kita!" Napaluhod na ako sa harapan ng kanilang bahay.

"Tangina pre, nasisiraan ka na talaga ng bait," rinig kong reklamo sa akin ni Fadeo habang pinipilit akong tumayo sa pagkalaluhod sa lupa. "Hindi ako aalis dito kung hindi ka lalabas d'yan," paawa kong sambit sa kaniya.

Naghintay ako ng ilang segundo, minuto at lumabas na nga siya. Mabilis na tumayo ako at niyakap siya. Sobrang higpit ng aking yakap sa kaniya dahil ayaw ko na siyang pakawalan pa.

"Nuvea, please come back to me? I really miss you," bulong ko sa kaniya habang tumutulo pa rin ang aking mga luha.

"Let me go." Tiningnan ko siya nang malamig siyang nagsalita, kunot noo at nagugulohan ko siyang tinitigan.

"H-Hanggang ngayon ba naman Nuvea, ganiyan ka pa rin akin?" Namamaos kong tanong sa kaniya, Wala akong makitang anumang emosyon sa kaniyang mukha at mata.

"Umalis ka na, How many times I have told you that I don't love you anymore that I hate you!" Tangina, Hindi ito ang nais kong marinig sa kaniya. Bakit ang sakit mong mahalin Nuvea? Bakit sobrang tigas ng iyong puso? Nasaan na ba ang babaeng minahal ko? Nasaan na ang Nuvea na halos mabaliw tuwing hindi niya ako nakakausap?

Lumapit sa akin ang dalawa kong kaibigan at pilitan na inihiwalay kay Nuvea, kinaladkad nila ako palayo sa kaniya.

"Tangina naman pre! Magising ka na sa katotohanan na ayaw na niya sayo! Na talo ka na!" Ang sakit palang mapagtanto mo na tama ang mga nasa paligid mo. Na dapat ko na tigilan ang pagiging hibang ko kay Nuvea.

Siguro nga tama na ang pagiging tanga sa kaniya. Tapos na ako, pagod ja akong hintayin siyang bumalik sa akin. Pagod na akong umasa sa kaniya, bigyan siya ng pagkakataon na balikan ako.

Apat na buwan na ang lumipas, nagsimula na ang klase. Magtatapos na ako ng pagiging isang junior high school.

At sa apat na buwan kong pamamalagi rito, muling bumalik ang aking nararamdaman para kay Nuvea. Hindi ko akalaing pagkatapos ng pagtatabuyan niya sa akin ay patuloy pa rin niya akong ginugulo. Binibigyan ng mixed signal na hindi ko alam kung paniniwalaan ko ba at magte-take a risk para sa nararamdaman ko.

Naging magkaklase kami and worst? Katabi ko siya ngayon, Hindi naman kasi dapat kami magkakatabi kung hindi niya ako pinaalam sa buong klase na nagagwapohan pa rin siya sa akin.

Minsan napapatanong ako sa kaniya, "Pinaglalaroan mo ba ako? Laroan ba ang tingin mo sa akin para gulohin ako muli? Ilang beses mo akong pinagtaboyan Nuvea, itatak mo yan sa kukute mo. Ilang beses mong pinamukha sa akin na hindi mo ako minahal, na ayaw mo sa akin ngunit ngayon? Naandito ka sa aking harapan humihingi ng pangalwang pagkakataon?" Huminto ako. Tinitigan ko siya ng mabuti. Pagak akong napahalakhak, parang ang tangang isipin na nais na muli niya ako.

Pinag-iisipan kung itutuloy ko pa ba ang nais kong sabihin sa kaniya, "Ilang beses kitang binigyan ng pagkakataon na bawiin ang sinabi mo ngunit pinag walang bahala mo lang 'yon. Sabihin mo nga sa akin ng harapan, Mahal mo ba talaga ako? Isa lang ba akong teddy bear na bagong laba kaya nais mo na naman sa akin? Na mahal mo na muli ako? Na hindi mo naisip na sinaktan mo ako, you never says sorry to me. Bigla bigla ka nalang sumulpot sa aking harapan na sasabihin mong mahal mo pa pala ako." Seryoso kong tanong sa kaniya habang siya ay napayuko at hindi makaimik sa kaniyang narinig.

"Ikaw ang babaeng nakilala ko na ang lakas ng loob na makipag balikan sa akin gayong ikaw naman ang unang sumuko sa ating dalawa?" Tuluyan ko na siyang iniwan sa plaza kung saan doon ko siya dinala nung mga panahong ayos pa kaming dalawa.

Ngunit dumating ang panahon na tila sinampal ako ng mga katanongan ko para sa pag ibig sa akin ni Nuvea.

Nagkamali ako, nagkamali ako ng pag aakala sa kaniya, kung kailan luluwas na kami ng Palawan doon ko pa malalaman ang katotohanan sa nangyari noon sa aming dalawa.

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, iiyak ba ako? Ikatutuwa ko ba ito?

When Hushee told me everything, I never expected that is the reason of Nuvea. Oo alam kong strikto ang Ina ni Nuvea ngunit hindi ko aakalain na dadating sa puntong ito ang aming relasyon dahil sa kaniyang Ina.

Nakatulala lamang ako sa kalawakan, inisip ang mga salitang binitawan ko kay Nuvea. Sa babaeng minamahal ko, I still remember when I told her that she just love me just because I am the top of our class when the fact is, she just protecting me, wanted to stay with her but I didn't do it.

Akala ko, ako ang nasaktan sa lahat ng nangyari, na ako ang may matinding napagdaanan nung mga panahong iniwan niya ako ere, nung napag-desisyon niyang makipag hiwalay sa akin ngunit nagkamali ako dahil siya ang kawawa sa aming dalawa.

Iniisip ko pa lang ang nangyari sa kaniya, gusto ko nang saktan ang aking sarili sa pagiging bulag sa kaniyang rason at kilos.

"Itutuloy mo ba talaga ang plano mo? Luluwas ka na talaga? Hindi mo na ba talaga hihintayin si Nuvea?" Paniniguradong tanong sa akin ni Fadeo at Hushee, tumango ako sa kanila.

Pagkatapos kong malaman ang lahat, tila pakiramdam ko hindi ko deserve ang pag mamahal sa akin ni Nuvea. She sacrifice her happiness just to be with me.

"I need to. My parents was there and grandpa is sick," sagot ko sa kanila. Tiningnan ko ang paligid tila umaasa na pupunta ang babaeng mahal ko para magpaalam sa akin o kahit man lang makita ako sa huling hantongan ngunit nabigo ako, walang Nuvea ang sumipot.

"Passengers, please proceed to security checkpoint."

Nang marinig ko ito ay nag simula na akong mamaalam sa aking dalawang kaibigan, malungkot akong ngumiti sa kanila.

"Have a safety flight, bro." Fadeo said and waved at me as well I am. Tumalikod na ako sa kanila, at pumunta na sa loob.

Ngunit mga ilang sandali pa nung nasa loob na ako ng eroplano ay tila may nang hikayat sa akin na bumaba sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.

Kumaripas ako ng takbo pababa, ewan ko. Sobrang bilis ng tibok ng aking puso, nararamdaman ko lamang ito tuwing malapit ako kay Nuvea.

Narito siya? Naandito pa siya para sa akin?

Nang maisip ko 'yon, mas lalo akong desperadang iwan ang aking flight. I wish, I was right for thinking of that.

Sa bawat habang ng aking mga paa, siya namang patuloy na pagbilis ng aking puso, pakiramdam ko muli na naman akong nagkaroon ng sakit sa puso na tanging si Nuvea lang ang nakakapaggawa n'yon.

Hingal na hingal akong tumigil nang may isang pamilyar ako na babae na namukhaan, tama nga ako.

Siya nga... Ang babaeng mahal ko. Nuvea Gean Lopez.

"Hindi ka tanga, at higit sa lahat hindi mo ako nabitawan in fact, I'm still holding your hands." Nakangiti kong sambit sa kaniya dahilan upang manlaki ang kaniyang mga matang tingnan ako.

"Marc..." Hindi makapaniwalang usal niya sa aking pangalan habang gulat na gulat pa rin na nasa harapan niya ako.

"Naandito ka pa? Hindi ba't nakaalis ka na?" Nagtataka niyang tanong, kumalas siya sa pagkakayakap sa mga kaibigan namin.

Pinunasan niya ang kaniyang mga luha na tumutulo kanina. Sumisingot pa rin siya, "Yeah. But I feel your presence, I feel the love you awaited for a long time we separated." Nakangiti kong sagot sa kaniya, bigla niya akong niyakap ng mahigpit.

Mahina akong napatawa, she's still not change, mabilis pa rin siyang maiyak.

"I thought I had lost you forever," nangingiyak niyang sambit sa akin habang yakap yakap niya ako ng mahigpit.

I let out a small laugh, "No, nagkakamali ka." Bulong ko sa kaniya.

Hinawakan ko ang kaniyang mukha, hinaplos haplos ko ito, "Nuvea, I love you. Remember that," mahina kong usal sa kaniya at sinilik siya ng matamis na halik, tumugon naman siya sa aking pag gawang halik sa kaniya.

Narinig ko ang mga kaibigan naming nagsigawan at nagpalakpakan kahit ang mga taong nakapalibot sa amin. Napatawa kami dahil doon, sobrang supportive nila sa amin.

"Mabuhay ang mag ex!" Sigaw ni Hushee kaya naman napatawa kaming dalawa ni Nuvea ngunit mas lalo kaming natawa nang sumigaw din ang mga tao, "Mabuhay!"

I thought the maybe I was wondering will never happen. The someday that I was praying for is finally came true.

Because my mom's right, if we really fated to each other. The thoughts of Maybe Someday is will come and find you both to met your soul to each other and gave you the red string.

And now Marc Dwell is now signing off! Thank you for reading my
love story with Nuvea Gean Lopez!