'Sorry.' mompelde ik. 'Sorry?! Jij moet geen sorry zeggen. Je hebt niks gedaan. Ik moet sorry zeggen, ik heb jou meegenomen naar een club die veel te gevaarlijk voor je is. Jij blijft thuis de volgende keer.' zei Lev. 'Ik blijf helemaal niet thuis, ik heb het super leuk gehad.' zei ik. 'Dat zal. Heb je jezelf gezien?' vroeg Lev. Ik keek hem vragend aan, en Lev wees naar de spiegel. Ik liep er heen en zag dat ik een shirt van Lev aan had. Ik keek naar mijn gezicht. Er zat bloed over mijn hele gezicht en ik had een paar krassen op mijn wang. 'Kijk naar je rug.' Ik draaide me om en tilde het shirt aan de achterkant wat op. Ik zag grote blauwe plekken zitten. Ik liet het weer zakken en keek naar Lev. 'Je blijft thuis.' zei hij dwingend. 'Nee, ik ga mee.' 'Nee.' 'Je bent mijn vader niet, dat ik nu bij je woon betekent niet dat je kan bepalen wat ik wel en niet doe. Ik ben achttien en ik woon net zo goed op mezelf als dat jij dat doet!' zei ik boos. Lev was ondertussen opgestaan en kwam tegenover me staan. Hij was een heel stuk groter dan ik en hij keek op me neer. 'Je bent al acht jaar mijn beste vriendin. Ik hou van je en ik zal altijd het beste voor je willen.' zei hij zachtjes in mijn oor. Kippenvel ging over mijn hele lichaam. Lev zette een stap achteruit en keek me even diep in mijn ogen aan. Ik sloeg mijn ogen neer. Lev liep mijn kamer uit en deed de deur achter zich dicht. Ik zuchtte en liep naar de badkamerdeur. Ik opende de deuren en deed ze achter me dicht. Ik pakte een washandje en begon het bloed van mijn gezicht af te wassen. De krassen op mijn gezicht gingen open en het bloed begon weer te lopen. Ik zuchtte en begon het bloed weg te deppen. Dantes deur ging voorzichtig open.

'Gaat het een beetje?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Levs reactie was wat overdreven.' Ik knikte. 'Sorry, ik wilde niet afluisteren, maar ja, de muren zijn heel dun.' zei Dante. Ik knikte nogmaals. Ik was het bloed vergeten, en voelde een druppel bloed mijn nek in lopen. Ik draaide me terug naar de spiegel en begon het bloed weg te deppen. Veel nut had het niet, ik smeerde het bloed alleen maar uit. 'Kom hier.' zei Dante. Hij pakte het doekje van me af en ik draaide me naar hem toe. Dante legde twee vingers op mijn kin en tilde hem wat op. Ik blootte mijn nek en voelde hoe Dante zijn hand in mijn nek legde om er zo voor te zorgen dat ik mijn hoofd stil hield. Hij veegde het bloed van mijn keel af en maakte toen mijn wang schoon. De krassen stopten met bloeden, en Dante liet me los. Hij spoelde het doekje uit, en het roze water spoelde door de goot. 'Bedankt.' zei ik. 'Geen dank.' zei Dante. Hij gooide het doekje in de wasmachine en liep toen snel de badkamer uit.

Ik had een lang weekend, vrijdag tot en met maandag. Zowel vrijdag als maandag hadden we herexamens, waar ik niet heen hoefde. Lev moest maandag wel een herexamen houden, en dus bleef ik alleen thuis want de rest had gewoon school. Ik bleef tot twaalf uur in mijn bed liggen maar besloot toen om toch maar uit mijn bed te gaan, om er een beetje ritme terug in te krijgen. Ik stapte uit bed en trok een simpele joggingbroek en een hemdje aan. Ik liep naar beneden en ging de keuken in. Ik pakte twee eitjes en zette een pan op het vuur. Ik draaide me om naar de koelkast om bakboter te pakken, maar toen ik omdraaide stond ik ineens weer recht in de twee zilveren ogen te staren. Ik begon hard te gillen en liet de de eitjes uit mijn handen vallen. 'Godverdomme Dante!' riep ik. 'Ik schrik me rot.' Dante begon te lachen. 'Ik dacht dat ik alleen thuis zou zijn.' mekkerde ik. 'Nope. Ik was al om elf uur uit.' zei hij. Ik zuchtte. 'Niet blij om me te zien?' 'Je hebt mijn eitjes kapot gemaakt.' zei ik, terwijl ik het vuur weer uitzette. 'Dan pak je nieuwe.' zei hij. 'Dat kan niet. Dit waren de laatste.' mopperde ik. 'Dan gaan we naar de winkel.' zei hij. Ik knikte instemmend. 'Even aankleden.' zei ik, waarna ik naar boven rende. 'Ja laat mij de rotzooi maar opruimen!' riep Dante. Ik lachte.