Ik creëerde een portaal naar het grote plein buiten en trok Selina met me mee het portaal in. We maakten portalen in de cellen en een voor een doken er allemaal mensen het veld op. Selina maakte portalen in verschillende delen van het land, en steeds meer Masumi's stonden op het veld. Het hek wat eromheen stond verbrijzelde ik tot as, zodat we genoeg ruimte zouden hebben voor het gevecht. Toen we met zo'n duizend Masumi's stonden, merkte ik dat het aantal minder snel toenam. We waren er allemaal. Ik hoorde een kuch achter me en keek om. Dante, Devin en Ricky stonden achter ons. We waren er helemaal klaar voor.

Mega's kwamen één voor één naar buiten gerend, en binnen enkele tellen stonden we oog in oog met een grote groep van zo'n honderdvijftig Mega's. Honderdvijftig leken er niet veel vergeleken met duizend, maar we moesten niet vergeten dat zij twee of meer Krachten hadden en in onze groep er grotendeels Maskers waren. Er waren maar enkelen die een goede kracht hadden om aan te kunnen vallen.

De Mega's begonnen aan te vallen en iedereen begon wild terug te vechten. Ik hoorde geschreeuw, botten kraakten en ik voelde de pijn van iedereen die aan mijn kant stond. Ik sloeg een paar Mega's naar de grond en zag hoe ze tot as verpulverden. Ik zag de bewakers die me eerder hadden opgepakt mijn kant op rennen. Ik ontweek een klap van de blonde man, die daardoor de Psyche raakte. De Psyche verpulverde tot as. Ik pakte de blonde man bij zijn keel en trok zijn hoofd van zijn lichaam af. Ook hij verpulverde tot as. Ik keek om me heen en zag dat we aan de verliezende kant stonden. 'We moeten meer Masumi's!' riep ik naar Selina. 'Ik weet het, maar hoe?!' riep ze. We keken elkaar even aan, en besloten een bericht naar alle Masumi's van het land te sturen. Het was geen lang bericht, maar duidelijk genoeg om te laten weten dat het dringend nodig was. Na enkele seconden hoorde we veel voetstappen, en waren we met zo'n vijfhonderd man extra.

Selina en ik vochten ons een weg naar Marcelo toe, en toen we daar eindelijk waren keken we hem en Vermalia enkele seconden aan. 'Het is klaar, Lucifer. Vanavond zul je voor eens en voor altijd van de wereld verdwijnen.' riep Masumi door mij en Selina. 'Masumi, altijd al zo'n grapjas geweest. Het verbaasde me dat je er zo lang over deed om een geschikt lichaam te vinden, je hebt het zelfs moeten verdelen over twee mensen. Dat is nogal triest.' lachte Marcelo, maar met een andere stem. Lucifer, zoals Masumi hem noemde. 'We moeten het nu doen!' riep ik naar Selina. Ze bleef recht voor zich uit staren, en viel plots op de grond. 'Selina?!' riep ik. Ze was aan het gillen en gillen van de pijn, en ik wist niet wat te doen. Plots voelde ik ook een scheut met pijn door mijn lichaam gaan. Ik viel net als Selina op de grond, te gillen van de pijn. Ik probeerde de pijn weg te duwen uit mijn lichaam, en hoewel het niet helemaal lukte, werd de pijn wel minder. Selina deed hetzelfde en kwam moeizaam overeind. Een zwarte schaduw vloog uit Marcelo's lichaam. Ik keek om en zag dat de zwarte schaduw uit het lichaam van iedere Mega kwam. Alle Mega's draaiden om en keken op naar de grote schaduw. 'Je bent er niet slimmer op geworden, Masumi. Je geest geven aan mijn bloedeigen dochters? Ik weet al je zwakke plekken, je sterke kanten, alles.' klonk Lucifers stem. De zwarte schaduw kwam op ons ingevlogen, en alles werd zwart voor mijn ogen.

Ineens herinnerde ik me de droom die ik ooit had gehad. De droom dat ik door het bos werd gevolg door een zwarte schaduw. Al die tijd had Lucifer al voor een deel in me gezeten. De schaduw was als kind ook wel eens in mijn dromen geweest. Ik was echt de dochter van lucifer. Er was geen ontkennen meer aan. Lucifer had gelijk. Masumi was er niet slimmer op geworden. Lucifer zat al in me. Hij wist exact hoe hij haar moest verslaan. Mijn ogen openden, en ik keek om me heen. Ik stond op het slagveld, maar het was helemaal doodstil. Selina lag naast me op de grond, met haar ogen stil. Plots stond ze op, en keek ze me kwaad aan. Toen pas besefte ik wat er gaande was. Lucifer had Masumi verdreven uit haar lichaam, en ze was naar het mijne gevlucht.