Amelia.

Γυρνούσα σπίτι μαζί με την Elisa. Είχε προθυμοποιηθεί να με πάει εκείνη, καθώς το σπίτι της ήταν σχετικά κοντά στο δικό μου. Ακουμπούσα το κεφάλι μου στο παράθυρο του αυτοκινήτου και κοιτούσα απ' έξω.

"Τι σκέφτεσαι;" με ρώτησε ξαφνικά και με επανέφερε στο παρόν.

"Τίποτα... Έγινε κάτι σήμερα που δε στο ανέφερα."

"Τι πράγμα;"

Την κοίταξα. "Μίλησα με τον τύπο που έρχεται στο μουσείο."

"Ποιον τύπο; Αυτόν που έχεις βάλει στο μάτι;"

Γέλασα, κουνώντας παράλληλα το κεφάλι μου καταφατικά. "Αυτόν."

"Το όνειρό σου τότε μάλλον πραγματοποιήθηκε."

Γέλασα ξανά. "Άσε τα χαζά."

"Γιατί; Αφού κάθε φορά σου τρέχουν τα σάλια όταν τον κοιτάς. Παρά το ότι σου έχω πει άπειρες φορές ότι είναι πολύ μεγαλύτερός σου. Και παίζει να έχει και γκόμενα, θυμάσαι εκείνη την ξανθιά που είχε φέρει μια δυο φορές μαζί του; Μα φυσικά και θυμάσαι, αφού τα έχουμε ξαναπεί αυτά και μάλιστα μου έχεις αναφέρει όπως σου είπα και προχθές ότι δε σε χαλάει που είναι μαζί της."

"Αυτό το είχα πει γιατί τους είχα δει μαζί πόσο, δύο φορές; Και τους είχα δει για πόσο, δύο λεπτά; Και πολλά λέω. Και απλά είπα ότι ταιριάζουν, τουλάχιστον εμφανισιακά, γιατί εκείνη ήταν αντικειμενικά πολύ εντυπωσιακή γυναίκα."

"Και τώρα λες να αλλάξεις τη γνώμη σου για εκείνους επειδή επιτέλους μίλησες μαζί του μετά από τόσο καιρό;"

"Δεν-" Ήμουν έτοιμη να διαφωνήσω αλλά σταμάτησα. Έτσι όπως μιλούσα, αυτό φαινόταν προς τα έξω. Πως τώρα που τελικά είχα μιλήσει μαζί του -πόσο μάλλον είχαμε συστηθεί κανονικά- είχε αρχίσει να μου φεύγει από το μυαλό η εικόνα των δυο τους μαζί, ως ζευγάρι.

"Zayn. Τον λένε Zayn," είπα ξαφνικά, αποφεύγοντας να συνεχίσω την προηγούμενη συζήτηση.

"Ιδιαίτερο όνομα."

"Μάλλον δεν είναι από δω. Θέλω να πω ίσως έχει και από αλλού ρίζες."

"Λογικά ναι."

Σταμάτησε σε ένα φανάρι και έτριψα σκεπτικά το μέτωπό μου. "Τον είχα δει και χθες, καθώς έφευγα από το μουσείο." Την ένιωσα να στρέφει το κεφάλι της προς τα μένα αλλά δε γύρισα να την κοιτάξω και γω. "Εκείνος ερχόταν εκείνη τη στιγμή και του είπα ότι το μουσείο έκλεινε, όμως ισχυρίστηκε ότι είχε ραντεβού με τον κύριο Taylor. Και... Αυτό, εκείνος μπήκε τελικά μέσα και γω έφυγα."

"Άρα έχετε ήδη μιλήσει δύο φορές μέσα σε δύο μέρες. Μπράβο Amy, δε σου το 'χα."

Χαμογέλασα στο άκουσμα του υποκοριστικού μου. "Ούτε εγώ το περίμενα. Και οι δύο φορές ήταν εντελώς τυχαίες και τη χθεσινή συζήτηση θα μπορούσα να την είχα αποφύγει. Απλά μου είχε φανεί παράξενη η ώρα που είχε ραντεβού με τον κύριο Taylor."

"Σου είπε γιατί είχε ραντεβού μαζί του; Κάθε μέρα εδώ είναι, έχω βαρεθεί να τον βλέπω. Άσε που τις περισσότερες για να μην πω όλες τις φορές δεν έρχεται με ραντεβού."

"Α όχι, δεν πιάσαμε συζήτηση. Και σήμερα δηλαδή, απλά με είδε όταν είχα πάει στην αποθήκη για να αφήσω κάτι χαρτιά και με θυμήθηκε από χθες. Συστηθήκαμε και ύστερα έφυγε."

"Τι παράξενο," σχολίασε και ξαφνικά άρχισε να μειώνει ταχύτητα. Κοίταξα τριγύρω και συνειδητοποίησα πως είχαμε φτάσει στο σπίτι μου.

"Γιατί παράξενο;" αποκρίθηκα, βγάζοντας τη ζώνη μου.

"Ξέρω γω, τι πάει να πει συστηθήκατε και μετά έφυγε; Λίγο περίεργο δεν είναι;"

"Ε, τι περίμενες να κάνει, να με βγάλει έξω για φαγητό; Απλά με θυμήθηκε από την προηγούμενη μέρα, το σχολίασε και έφυγε."

"Και πάλι, περίεργο μου φαίνεται αλλά εντάξει, δεν περίμενα ούτε εγώ κάτι περισσότερο."

"Ούτε εγώ, στο είπα," είπα κάθετα, αν και η αλήθεια ήταν πως για κάποιον λόγο, περίμενα να συνέχιζε τη συζήτηση. Παρόλα αυτά δεν το είχε κάνει. Άλλωστε γιατί να το έκανε; Δεν είχε να κερδίσει τίποτα. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω ενώ πριν κλείσω, έσκυψα ελαφρώς για να είμαι στο ύψος του αυτοκινήτου και να τη βλέπω, έτσι ώστε να τη χαιρετήσω. "Θα σε δω αύριο, ευχαριστώ που με έφερες!"

"Κανένα πρόβλημα, θα τα πούμε!"

-

Την επόμενη μέρα ξύπνησα, έκανα ένα γρήγορο ντουζ και αφού ντύθηκα, έφυγα για το μουσείο. Δύο μέρες είχαν μείνει για το Σαββατοκύριακο και ανυπομονούσα. Ήθελα λίγη ξεκούραση, παρά το ότι δεν είχαμε ιδιαίτερη δουλειά τη βδομάδα αυτή. Μπήκα μέσα και μπροστά μου, αντίκρισα κάτι που σίγουρα δεν περίμενα να δω: Στη γραμματεία ήταν η Elisa, ο κύριος Taylor, ο Zayn και η ξανθιά γυναίκα που τον είχαμε δει μερικές φορές μαζί του στο παρελθόν. Ξεροκατάπια και μείωσα τον αριθμό των βημάτων μου. Ξαφνικά, ένιωθα πως δεν ήθελα να πλησιάσω κοντά τους. Τους κοιτούσα από την είσοδο για απροσδιόριστη ώρα, μέχρι που ο κύριος Taylor προσφώνησε το όνομά μου.

"Amelia; Κορίτσι μου με ακούς;"

Κούνησα το κεφάλι μου για να ξυπνήσω. Μόλις αντιλήφθηκα πως όλοι κοιτούσαν προς το μέρος μου, καθάρισα το λαιμό μου και ανάγκασα τα πόδια μου να ξεκολλήσουν από το πάτωμα και να τους πλησιάσω.

"Ν-ναι, με συγχωρείτε, αφαιρέθηκα... Καλημέρα."

"Καλημέρα γλυκιά μου! Η Amelia, εργαζόμενη στην πτέρυγα που ενδέχεται να μπουν τα έργα σου νεαρέ μου," είπε, απευθυνόμενος στον Zayn "Είναι λιγότερο από ένα χρόνο μαζί μας, αλλά είναι εξαιρετική στη δουλειά της."

Τους κοιτούσα μη ξέροντας τι να πω. Η Elisa με κοιτούσε και εκείνη, προσπαθώντας πιθανών να καταλάβει τι σκεφτόμουν, ο κύριος Taylor εξακολουθούσε να μιλάει στον Zayn για διάφορα θέματα τα οποία από ότι είχα καταλάβει αφορούσαν την πτέρυγά μου και μένα την ίδια, ενώ η ψηλόλιγνη γυναίκα, στεκόταν δίπλα τους υπομονετικά χωρίς ίχνος βαρεμάρας στο πρόσωπό της -παρά το γεγονός ότι δε συμμετείχε καθόλου στη συζήτηση.

Ο Zayn έγνεψε, κοιτάζοντάς με σταθερά. "Ωραίες πληροφορίες."

"Πώς το εννοείς αγόρι μου;" απόρησε ο κύριος Taylor.

"Ότι χαίρομαι που μια τόσο νέα κοπέλα έχει αναλάβει αυτήν την πτέρυγα. Και γω νέος είμαι για να διεκδικώ μια θέση εκεί μέσα και γνωρίζω το συναίσθημα."

"Α ναι, σωστά! Το θέτεις πολύ ωραία γιε μου, πολύ ωραία."

Γύρισα τα μάτια μου στην χαρούμενη αντίδραση του κυρίου Taylor. Πριν προλάβω όμως να πω κάτι ή απλά να τους αποχαιρετήσω και να πάω στην αίθουσά μου, εκείνος ξαναμίλησε. "Amelia, μιας και είσαι και συ εδώ, να σε ενημερώσω πως ο Zayn από δω είναι ένας από τους υποψηφίους που θέλουν να δουν τα έργα τους στην πτέρυγά σου. Ο νεαρός ξεκίνησε από νωρίς τις προσπάθειές του και τον τιμάει πολύ αυτό, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να περιμένει κανένα μήνα ακόμα μέχρι να έρθουν και άλλοι υποψήφιοι. Σήμερα παρόλα αυτά, αν και χθες ήταν το τελευταίο μας ραντεβού, ήθελε να έρθει μαζί με τη γυναίκα του να ακούσει και η ίδια από εμένα την διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην πορεία. Οφείλω να πω ότι η κυρία Malik είναι μια πολύ γλυκιά και ευγενική ύπαρξη, μου επιτρέπεις, έτσι Zayn αγόρι μου;"

"Προτιμώ το Loreen, κύριε Johnson," είπε ευγενικά η γυναίκα και τότε μόνο συνειδητοποίησα αυτό που είχα ακούσει: Ότι ήταν η γυναίκα του. Όχι απλά γκόμενά του, γυναίκα του.

"Φυσικά, με συγχωρείτε, με συγχωρείτε. Λοιπόν, επειδή έχω δουλειά στο γραφείο μου θα σας αφήσω. Και πάλι χάρηκα που σας είδα και τους δύο και Zayn, πραγματικά εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω πριν τον Μάιο," είπε αστειευόμενος.

"Έννοια σου, και θα είναι. Ευχαριστώ που εξήγησες και στην Loreen την όλη διαδικασία. Ήλπιζα πως το να μάθαινε με λεπτομέρειες τι θα ακολουθήσει σε ένα μήνα από τώρα να τη βοηθήσει να καταλάβει πως γι' αυτό το διάστημα εγώ δυστυχώς δε θα μπορώ να κάνω τίποτε άλλο εκτός από το να περιμένω."

"Το κατάλαβα, Zayn." είπε ήρεμα εκείνη. "Ευχαριστούμε για όλα κύριε Johnson, εις το επανιδείν."

"Ακριβώς παιδιά μου! Θα σας δω ξανά σε λίγο καιρό!" Βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του, γύρισε και ανέβηκε τις σκάλες που οδηγούσαν στον επάνω όροφο και στο γραφείο του.

"Λοιπόν, εμένα με συγχωρείτε, πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά μου. Χάρηκα πολύ για την επίσημη γνωριμία, τόσο καιρό σας έβλεπα και δεν ήξερα καν το όνομά σας," είπε ψέματα η Elisa και μάλιστα αρκετά πειστικά θα έλεγα, καθώς την προηγούμενη κιόλας μέρα της είχα αποκαλύψει το όνομά του στο δρόμο για το σπίτι μου.

"Και γω χάρηκα και μπορείτε να είστε ήσυχη πια, για τον επόμενο τουλάχιστον μήνα δε θα με ξαναδείτε μπροστά σας," είπε ο Zayn χαριτολογώντας και η Elisa κάθισε στη θέση της χαμογελώντας τυπικά. Της μιλούσε στον πληθυντικό, χωρίς ίχνος συναισθήματος ζωγραφισμένο στον τόνο της φωνής του. Ενώ χθες μαζί μου, ήταν φανερό πως κάτι σκεφτόταν όση ώρα μιλούσαμε. Απλά δεν είχα καταλάβει τι ήταν αυτό.

"Καλή συνέχεια!" προσφώνησε και η Loreen και γύρισε προς το μέρος μου. Θεέ μου, έμοιαζε με μοντέλο. Ήταν ακόμα πιο όμορφη από τις δύο προηγούμενες φορές που την είχα δει από μακριά και τώρα, μπορούσα να καταλάβω με ευκολία το γιατί ήταν γυναίκα του Zayn και όχι απλά κοπέλα του. Ήταν ότι ενδεχομένως ήθελε ή φαντασιωνόταν ο κάθε άντρας: Ψηλή, λεπτή αλλά όσο έπρεπε, μακριά ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια, όμορφο χαμόγελο ενώ παράλληλα, φαινόταν ευγενικό άτομο και πολύ χαμηλών τόνων. Γιατί λοιπόν να ήθελε κάποιος να την είχε για κοπέλα και όχι για γυναίκα του; Επιπλέον, παρά το ότι ο Zayn ήταν μελαχρινός με πιο σκουρόχρωμα χαρακτηριστικά και φαινόταν πιο απόμακρος από ότι εκείνη, εμφανισιακά, με κάποιον παράδοξο τρόπο, ταίριαζαν αρκετά.

"Καλή συνέχεια και σε σένα μικρούλα, συγχαρητήρια για τη θέση σου εδώ μέσα," είπε σε ευγενικό τόνο η Loreen, αλλά αυτήν την φορά δε με συγκίνησε καθόλου η στάση της. Μικρή. Αυτή η λέξη με στοίχειωνε, κυριολεκτικά.

"Σας ευχαριστώ πολύ," είπα χαμηλόφωνα και εκείνη με προσπέρασε να κατευθυνθεί προς τα έξω. Το άρωμά της ήταν πολύ έντονο, σχεδόν μεθυστικό. Άραγε έτσι να ήμουν και γω όταν έφτανα στην ηλικία της;

Ο Zayn ήταν έτοιμος να με προσπεράσει και εκείνος, όταν σταμάτησε λίγα εκατοστά μακριά μου. Η ανάσα μου κόπηκε απότομα και πριν με προσπεράσει εντελώς, έστρεψε το βλέμμα του προς τα μένα. Με παρατήρησε μερικά δευτερόλεπτα πριν μου πει "Θα τα πούμε... Ελπίζω σύντομα." Και μετά έφυγε.

Καθάρισα το λαιμό μου έτσι ώστε η φωνή μου να μην ακουστεί πολύ βραχνή. Ήξερα πως είχα παραμείνει αρκετή ώρα σιωπηλή και πως τώρα που είχαν φύγει και οι δύο, δε θα μπορούσα να αποφύγω ακόμα και μια σύντομη συζήτηση με την Elisa περί αυτού. Την πλησίασα κι άλλο, ώστε να ακουμπάω με τα χέρια μου το γραφείο της.

"Τι σκατά ήταν αυτό;"

"Σόου."

"Τι;"

"Σόου," επανέλαβε. "Ο δικός σου εμφανίστηκε με τη γυναίκα του για τον λόγο που είπε ο Taylor και κάπως κατέληξε να ζητάει την βοήθειά μου ώστε να την ξεναγήσω σε όλο το μουσείο. Λες και ήταν η πρώτη φορά που ερχόταν εδώ μέσα."

"Νόμιζα ότι δε θα την ξανάβλεπα και αυτήν εδώ... Πάει καιρός από την τελευταία φορά που είχε έρθει μαζί του."

"Είχε κουβαληθεί θες να πεις καλύτερα, διότι όση ώρα της έκανα ξενάγηση, μιλούσε ελάχιστα. Δεν ξέρω αν βαριόταν την όλη κατάσταση ή αν βαριόταν εμένα, πάντως στο είχα πει και τις προάλλες, εμένα αυτή η τύπισσα δε μου αρέσει, δε ξέρω, μου βγάζει μια παγωμάρα."

Προσπέρασα τα σχόλιά της αναστενάζοντας βαθιά. "Ώστε είναι γυναίκα του τελικά..." σχολίασα.

"Μμμ ναι," μουρμούρισε καθώς πληκτρολογούσε κάτι στον υπολογιστή της. "Θα φροντίσω να αφήσω ασχολίαστο το γούστο του."

"Έλα τώρα Elisa, αντικειμενικά είναι πανέμορφη."

Με κοίταξε υψώνοντας το ένα της φρύδι ειρωνικά. "Γλυκιά μου, στην κοινωνία μας πλέον όλες είναι ξανθιές με γαλανά ή πράσινα μάτια. Τί την κάνει λοιπόν να διαφέρει από τη μάζα; Κάτι τέτοιες μας οδηγούν στα στερεότυπα, ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να είμαστε σαν αυτές."

Στην Elisa δε είχε κάνει καμία ιδιαίτερη εντύπωση από την πρώτη κιόλας φορά που την είχε δει. Όμως προσωπικά, πίστευα πως η άποψή της ήταν λάθος. Η γυναίκα ήταν αντικειμενικά πολύ όμορφη.

"Είσαι λάθος και κατά βάθος το γνωρίζεις," αποφάσισα να της πω.

"Όχι, απλά δε μου αρέσει να πηγαίνω με τη μάζα, στο είπα και πριν. Επιπλέον," με κοίταξε "έχει καπαρωμένο έναν πραγματικά και αντικειμενικά κούκλο άντρα. Αυτό με ενοχλεί περισσότερο από οτιδήποτε."

"Καλά αυτό-"

"Τι, σε ενοχλεί και σένα; Αφού λες ότι τη θεωρείς όμορφη."

Ξίνισα στα λόγια της. "Elisa, το γεγονός ότι τη θεωρώ όμορφη, δε σημαίνει ότι μου αρέσει που είναι μαζί του. Και πριν πεις ότι στο παρελθόν έχω πει ότι είναι ωραίοι ως ζευγάρι, να σου υπενθυμίσω πως-"

"Ξέρω, ξέρω. Πως όλα αυτά έγιναν πριν μιλήσετε και συστηθείτε και τσιμπηθείς λίγο παραπάνω μαζί του."

"Κάπως έτσι," παραδέχτηκα ωμά. "Απλά... δεν περίμενα ότι ήταν γυναίκα του. Καμία φορά δε τους είδα, για παράδειγμα, να πιάνονται χέρι - χέρι ή να την φιλάει ή να την αγγίζει γενικότερα."

"Α, δηλαδή με βάση τον συλλογισμό σου, όλα αυτά επιτρέπεται να γίνονται στις γκόμενες αλλά όχι στις συζύγους;"

"Μη τη λες αυτήν την λέξη, με ενοχλεί."

"Ξέρω, ξέρω."

Την κάρφωσα στα μάτια. "Elisa, μη με κάνεις να θυμώσω μαζί σου, ξέρεις πως δε το έχω κάνει ποτέ μέχρι τώρα."

"Καλά, δε το συνεχίζω! Άντε, πήγαινε να ετοιμαστείς γιατί με αυτά και με κείνα έχουμε αργήσει και οι δύο."

"Μα αφού δεν έχει μπει κανένας εδώ μέσα."

"Θα έρθουν σε λίγο," είπε και σηκώθηκε, ισιώνοντας τη φούστα της. "Περιμένουμε ένα γκρουπ τουριστών σε κανένα μισάωρο. Πάω να ειδοποιήσω και τις άλλες που έχουν θρονιαστεί από τη στιγμή που ήρθαν στην καφετέρια και δε λένε να πάνε στις αίθουσές τους. Α, επίσης, δε σχολιάσαμε το γεγονός ότι επιτέλους λύθηκε το μυστήριο. Ο τύπος έρχεται κάθε τρεις και λίγο για να καλοπιάσει τον Taylor ώστε να βρεθούν τα έργα του στην πτέρυγά σου. Που και να 'ξερε ότι ο Taylor είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο. Έτσι, ίσως να έβρισκε έναν εύκολο τρόπο να τον εκμεταλλευτεί αμέσως, όπως κάνουν οι άλλες που δουλεύουν εδώ τόσα χρόνια."

Συνοφρυώθηκα και απομακρύνθηκα από τη γραμματεία. "Που ξέρεις, ίσως να το έχει ήδη καταφέρει με τον τρόπο του ή αν όχι, ίσως να το καταφέρει πριν την ψηφοφορία τον Μάιο."