Amelia.

"Amelia; Όλα εντάξει;" με ρώτησε η Clara, προφανώς υποψιασμένη ότι κάτι πήγαινε στραβά μαζί μου. Τι να της έλεγα και εκείνης όμως; Λες και ήξερε την κατάστασή μου με τον Zayn ώστε να μπορέσω να της μιλήσω, έστω, μέσα σε άκρες.

"Τίποτα μωρέ, απλά πλέον είμαι υπερβολικά κουρασμένη από τη δουλειά και μάλλον μου βγαίνει τώρα," απάντησα τελικά.

"Μπα," είπε και τράβηξε μια καρέκλα ενώ κάθισε δίπλα μου. Είχα κατέβει στο κυλικείο για να τσιμπήσω κάτι μα με αυτά και με κείνα δε κατέβαινε μπουκιά κάτω. "Κάτι άλλο είναι," υπέθεσε και με ανάγκασε να ξεφυσήσω ενοχλημένα.

"Σου είπα τι είναι."

"Δε φαίνεται ούτε καν εσύ η ίδια να πιστεύεις την ιστορία σου. Με το ζόρι τρως και αυτό δε σχετίζεται με την κούραση. Ούτε το βλέμμα σου δείχνει κουρασμένο. Θες να το συζητήσεις;"

Ξεφύσησα για άλλη μια φορά, εγκαταλείποντας την προσπάθεια είχα κάνει για να την αποπροσανατολίσω. Μπορεί τόσο η Clara όσο και η Sonia με την Jesy να ζούσαν στον δικό τους κόσμο, όμως καμία από εκείνες δεν ήταν χαζή. Αν πίστευα κάτι τέτοιο, τότε μάλλον εγώ ήμουν η ελαφρόμυαλη.

"Είναι πολύ μπερδεμένο, Clara, και επίσης είναι μεγάλη ιστορία. Μέχρι να ξεκινήσω να στη λέω και ώσπου να τελειώσω θα περάσει ολόκληρη η μέρα," είπα τελικά.

"Κατάλαβα, άρα εδώ μιλάμε για γκομενοδουλειά. Αυτοί οι άντρες θα μας πεθάνουν και δυστυχώς όχι για καλό σκοπό. Τι, δε σου αφιερώνει χρόνο; Δε σου κάνει τα κέφια; Έχει αρχίσει τα ψέματα και δε ξέρεις τι ακριβώς να σκεφτείς;"

Έσκασα ένα κοφτό γέλιο. "Μακάρι να ίσχυε κάτι από όλα αυτά. Όμως η δική μου περίπτωση είναι εντελώς διαφορετική." Έκοψα ένα ακόμα κομμάτι από το κουλούρι μου προσπαθώντας να το φάω, όσο δύσκολο και αν μου ήταν, αλλιώς θα έπεφτα κάτω από την κούραση.

"Δηλαδή;"

"Δε... Δεν είναι ότι δε θέλω να σου πω, άλλωστε στη φάση που είμαι θα μπορούσα να τα αποκαλύψω όλα στον οποιονδήποτε. Απλά είναι πραγματικά μεγάλη ιστορία και δε θέλω να την περιγράψω ξανά από την αρχή εφόσον είναι πολύ πρόσφατη για μένα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις."

"Ναι και δε θα επιμείνω. Όμως είναι η πρώτη φορά στα δύο χρόνια που σε βλέπω έτσι και ανησυχώ. Εσύ πάντα ήσουν το πιο ελεύθερο πνεύμα από όλες μας και, εγώ προσωπικά τουλάχιστον, όταν σε έβλεπα έλεγα κοίτα να δεις, υπάρχει τελικά και κάποιος άνθρωπος ο οποίος είναι έστω και λίγο ανέμελος. Αλήθεια το θαυμάζω αυτό σε σένα."

Ακούγοντας αυτά τα λόγια πήρα δύναμη. Δεν ήξερα ότι η Clara με έβλεπε με τέτοιο τρόπο και αυτό γιατί ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις. Μάλιστα, είχα την εντύπωση ότι περνούσα σχεδόν απαρατήρητη από το μουσείο, ότι απλά έκανα τη δουλειά μου και ύστερα εξαφανιζόμουν όσο σύντομα είχα εμφανιστεί. Χαμογέλασα αδύναμα, μα τουλάχιστον το κατάφερα. Δεν πίστευα πως θα είχα την όρεξη να χαμογελάσω ειλικρινά μετά τα όσα είχαν συμβεί χθες βράδυ.

"Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια."

"Τα εννοώ, δε τα είπα μόνο και μόνο για να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα. Πάντως, αν θες τη γνώμη μου, ότι και αν συνέβη προσπάθησε να δεις τα θετικά. Αν δεν υπάρχουν, σκέψου ότι σίγουρα η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν και χειρότερη. Εγώ αυτό κάνω και πάντα καταφέρνω να νιώθω έστω και λίγο καλύτερα."

Τη δεδομένη στιγμή, όντως, δε μπορούσα να βρω κάτι θετικό στην κατάστασή μου. Η Loreen είχε μάθει όλη την αλήθεια και γω θα αναγκαζόμουν να έρθω πρόσωπο με πρόσωπο μαζί της αύριο στη δεξίωση. Από την άλλη βέβαια, τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν χειρότερα. Για παράδειγμα, η Loreen ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα και επομένως, αυτό σήμαινε ότι θα ήταν πολύ πιθανό να με είχε ήδη απειλήσει ή κάτι τέτοιο. Αυτό βέβαια δεν απέκλειε το ενδεχόμενο να το έκανε στη δεξίωση, αλλά θεωρώ πως λογικά ούτε η ίδια θα θελήσει να χαλάσει τη βραδιά του άντρα της. Άρα, ενδεχομένως ήμουν κάπως καλυμμένη όσον αφορά το συγκεκριμένο τουλάχιστον τομέα.

"Δεν έχεις και άδικο. Ίσως θα έπρεπε να κάτσω και να σκεφτώ ορισμένες παραμέτρους για να δω και τι θα κάνω δηλαδή. Όπως σου είπα, αυτό που συνέβη είναι πολύ φρέσκο και δε ξέρω ακόμα πώς να το διαχειριστώ."

"Μη σε παίρνει από κάτω. Σκέψου το όταν θα έχεις λίγο πιο καθαρό μυαλό και είμαι σίγουρη ότι κάπου θα καταλήξεις. Λοιπόν, ας σε αφήσω λίγο μόνη, μη σε πιέζω και γω με τις ερωτήσεις και τις ιδέες μου. Άλλωστε η τελική απόφαση είναι δική σου," είπε και σηκώθηκε από τη θέση της, στρώνοντας λίγο καλύτερα τη φούστα στο σώμα της. "Θα σε δω αργότερα πάνω, ναι;"

"Εντάξει. Και Clara; Ευχαριστώ... Μου έδωσες δύναμη και ας μη το δείχνω ιδιαίτερα."

Μου χαμογέλασε, δείχνοντάς μου πως ήδη το γνώριζε. "Δε κάνει τίποτα. Ώρες ώρες όλοι χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο να μας πει κάτι που θα μας αλλάξει την ψυχολογία. Μάλλον αυτό το άτομο στη δική σου περίπτωση ήμουν εγώ. Τα λέμε μετά." Γύρισε πλάτη και ανέβηκε με γρήγορα βήματα τις σκάλες για να βρεθεί ξανά επάνω. Δεν πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και ο Joe πήρε τη θέση της μπροστά μου στο τραπέζι.

"Τι λέει, από πότε η Clara μιλάει σα ψυχολόγος;"

Γέλασα ειλικρινά με το σχόλιό του και ανασήκωσα τους ώμους μου. "Δεν έχω ιδέα. Οφείλω όμως να παραδεχτώ, ότι είπε αρκετά σοφά πράγματα."

"Α ναι; Όπως;"

"Όπως... Καλά συγνώμη, άκουγες τι λέγαμε; Δεν υποτίθεται πως είχες δουλειά εκεί πίσω;" ρώτησα με απορία και εκείνος χαμογέλασε πονηρά.

"Τόσο καιρό έχω μάθει να τα συνδυάζω μια χαρά και τα δύο. Δεν άκουσα ακριβώς τι λέγατε μα μπόρεσα να καταλάβω πως έχεις γκομενικά προβλήματα και πως εκείνη προσπαθούσε τόσο να τα μάθει, όσο και να σε βοηθήσει. Τα κατάφερε;"

"Τι να σου πω και τι να καταλάβεις. Χέστο Joe, είναι μεγάλη συζήτηση. Πάντως ναι, οφείλω να ομολογήσω πως κάπως με βοήθησε η Clara παρά το ότι ούτε εγώ το περίμενα," δήλωσα ειλικρινά.

"Μμμ μάλιστα," σχολίασε εκείνος. "Τι να πω, μάλλον οι άνθρωποι αλλάζουν."

Κοίταξα για λίγο το κενό, σκεπτόμενη αυτό που είχε μόλις πει. Σωστό. Οι άνθρωποι αλλάζουν αν το θελήσουν εκείνοι και μόνο εκείνοι -κανείς άλλος δε μπορεί να τους αλλάξει και αν το κάνει, δε θα έχουν την ολοκληρωτική ευθύνη. Πρέπει να θέλουμε και μεις οι ίδιοι να αλλάξουμε. Και επειδή με όσα μου συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό ένιωθα πως έπρεπε να αλλάξω ρώτα πριν πάρω την κάτω βόλτα, τουλάχιστον ψυχολογικά, μάλλον θα ήταν καλό να κάνω την αρχή ακόμα και από σήμερα με κάποιον τρόπο αν μπορούσα.

"Τι σκέφτεσαι;" με ρώτησε ο Joe.

"Ότι έχεις δίκιο. Οι άνθρωποι αλλάζουν όταν θέλουν πραγματικά να το κάνουν. Και επειδή δεν είμαι σε φάση που με παίρνει να αφήσω τα πράγματα ως έχουν, λέω να προσπαθήσω να κάνω και γω μια αλλαγή."

"Τι είδους;"

"Αρχικά προσπαθώντας να αφήσω κάποια πράγματα στο παρελθόν. Θα μου πάρει καιρό, αλλά η προσπάθεια μετράει, σωστά; Και έπειτα θα προσπαθήσω και να κρατήσω μια διαφορετική στάση από αυτή της καημένης παύλα ντροπιασμένης."

"Μα γιατί πράγμα μιλάς όμως;"

"Άσε και ξέρω μια χαρά τι λέω," είπα και σηκώθηκα όρθια. "Φεύγω, πάω πάνω για δουλειά. Αν τα καταφέρω θα σε ενημερώσω, ασχέτως που δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάω. Τα λέμε!"

Ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες και σχεδόν έπεσα πάνω στην Elisa. "Αου!" αναφώνησε. "Να σου πω, είσαι συγχυσμένη από χθες και το κατανοώ, αλλά πρόσεχε λίγο που πηγαίνεις!"

Το καλό νέο της ημέρας, ήταν ότι είχα προλάβει άνετα να εξηγήσω στην Elisa τι συνέβη χθες με εμένα και τον Zayn. Είχαμε έρθει και οι δύο πολύ νωρίτερα στη δουλειά και είχαμε χρόνο να τα πούμε. Αμέσως, μου είχε φύγει ένα μεγάλο βάρος. Είχα στο νου μου ότι δύσκολα θα μπορούσα να τη βρω ελεύθερη και να της μιλήσω γιατί θα είχε αρκετή δουλειά και σήμερα και έτσι, θα αναγκαζόμουν να της έλεγα τα πάντα μετά τη δεξίωση -δηλαδή για τα δικά μου δεδομένα πολύ αργά. Τώρα όμως που τελικά της είχα μιλήσει, είχα καταφέρει να χαλαρώσω και να σκεφτώ λίγο πιο ψύχραιμα την κατάσταση. Μαζί με την απροσδόκητη συμβολή της Clara, παραδόξως, ένιωθα ακόμα καλύτερα.

"Συγνώμη, δε σε είδα καθόλου," παραδέχτηκα. "Είσαι εντάξει;"

"Θα ζήσω," αστειεύτηκε. "Εσύ; Είσαι εντάξει;"

"Έχω υπάρξει και καλύτερα, αλλά ομολογώ πως μετά από μια σύντομη συζήτηση που είχα πριν από λίγο με την Clara, άρχισα να βλέπω την κατάστασή μου με τον Zayn διαφορετικά."

Σταύρωσε τα χέρια της και κοίταξε τριγύρω για να βεβαιωθεί ότι δεν ερχόταν κανείς. "Τι εννοείς, τι συζήτηση;"

"Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Σημασία έχει ότι μου έδωσε να καταλάβω κάτι πολύ σημαντικό."

"Το οποίο είναι;" ρώτησε με δυσπιστία.

"Ότι η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη αλλά δεν είναι. Η Loreen, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει εμφανιστεί ή επικοινωνήσει μαζί μου ώστε να μου ζητήσει εξηγήσεις ή κάτι τέτοιο και γνωρίζεις καλά πως αν το έκανε δε θα είχα τι να της πω. Ενώ είμαι αυτή που φώναζα από την αρχή ότι δε θέλω να μπω ανάμεσα σε παντρεμένο ζευγάρι όχι μόνο το έκανα, αλλά αυτό έγινε και με το παραπάνω. Επομένως, μια πιθανή συζήτηση μαζί της θα με αποδιοργάνωνε εντελώς."

"Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε θα το κάνει κάποια άλλη στιγμή. Μπορεί να περιμένει να περάσει η δεξίωση πρώτα."

"Ζήτησα από τον Zayn να την κρατήσει μακριά μου."

"Και θα το κάνει;"

"Ναι, δεν έχει λόγο να μη το κάνει. Δε νομίζω ότι και εκείνος θέλει φασαρίες."

"Το τι θέλει η Loreen όμως δε φαίνεται να το σκέφτηκε κανείς από τους δύο," σχολίασε.

"Ούτε εκείνη νομίζω να θέλει φασαρίες."

"Ωραία, τότε μπορεί να μη σου μιλήσει αλλά ίσως πράξει."

"Τι να πράξει;"

"Α δε ξέρω. Τι κι αν ψάξει για εκδίκηση;"

Ξεροκατάπια. Αυτό το σενάριο δε το είχα σκεφτεί. Άνοιξα το στόμα μου να απαντήσω, αλλά δε μπόρεσε να βγει ούτε μια λέξη προς τα έξω. Αυτόματα, τα χέρια της Elisa έπιασαν συμπονετικά τους ώμους μου. "Έλα, μια υπόθεση έκανα, δε σημαίνει ότι ισχύει κιόλας."

"Δε θα ήταν κακή ιδέα όμως. Άνετα μπορώ να τη φανταστώ ως γυναίκα που παίρνει αυτό που θέλει και μια εκδίκηση δε θα φάνταζε άσχετο σενάριο, ειδικά από τη στιγμή που μια μικρή κοπέλα έκλεψε στα καλά καθούμενα τον άντρα της," παραδέχτηκα φωναχτά. Όσο πιο πολύ άκουγα τα ίδια μου τα λόγια, τόσο πιο πολύ θορυβούμουν και σκεφτόμουν πως ίσως αυτό που είπε η Elisa να ήταν μια πιθανή αντίδραση της Loreen.

"Και τι, πιστεύεις ότι ο Zayn θα την αφήσει να το κάνει;"

"Μπορεί να μη το μάθει και ποτέ," είπα κοιτάζοντάς την σοβαρά.

"Έλα τώρα Amelia, μη το πας στο άλλο άκρο. Κακώς στο είπα, ήταν απλά μια ιδέα μου αλλά αρκετά τραβηγμένη, ομολογώ."

"Και αρκετά πιθανή," πρόσθεσα. "Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς σήμερα θα γυρίσω πάλι βράδυ στο σπίτι και αύριο θα είμαι και πάλι εδώ μέχρι τη δεξίωση, επομένως ακόμα κι αν προσπαθήσει να έρθει με κάποιον τρόπο σε επαφή μαζί μου, δε θα έχω το χρόνο να της απαντήσω. Αν είναι να γίνει κάτι θα γίνει μια και καλή αύριο."

"Πράγμα αδύνατο, γιατί λίγο δύσκολο να κάνει σκηνή σε μια τόσο σημαντική μέρα για τον άντρα της. Όσο ισχυρή και αν είναι σα γυναίκα, εσύ μου είχες πει ότι είναι και δημοσιογράφος, άρα θα τραβήξει και εκείνη τη δημοσιότητα που θέλει από τη δεξίωση. Αποκλείεται να κάνει σκηνή εκεί, ξέχνα το."

Έγνεψα και ξεφύσησα απαλά, τρίβοντας τα χέρια μου μεταξύ τους. Είχε δίκιο. Κι αν ήθελε να κάνει συζήτηση μετά από τη δεξίωση, μπορεί να μη την άφηνε ο Zayn. Του το είχα ζητήσει και είχε συμφωνήσει. Εξάλλου, είχε και εκείνος μερίδιο ευθύνης για όλη αυτήν την κατάσταση. Εγώ από την αρχή του είχα πει ότι δε θα συνέχιζα οτιδήποτε κι αν είχαμε σε περίπτωση που η Loreen μάθαινε με κάποιο τρόπο την αλήθεια -όπως και έκανε δηλαδή- και εκείνος με τη σειρά του με αγνόησε παντελώς. "Εντάξει, έτσι κι αλλιώς ενώ είναι το μόνο πράγμα που θέλω να σκεφτώ, δεν προλαβαίνω να το κάνω. Να και σε κάτι που με έχει βοηθήσει η πολλή δουλειά."

Μου χαμογέλασε. "Όλα θα πάνε καλά, Amelia, και δε το λέω για να το πω. Είσαι δυνατή κοπέλα και συ το ξες καλύτερα από εμένα. Αυτό που μένει είναι να το αποδείξεις στον εαυτό σου. Ξέρω πως είναι φρέσκο άρα και δύσκολο και ειδικά από τη στιγμή που προχθές... Αποκαλύψατε και οι δύο τα αισθήματά σας. Όμως πρέπει να φανείς δυνατή ώστε να δεις τι θα γίνει από δω και πέρα. Εξάλλου το μέτωπο είναι ακόμα ανοιχτό μεταξύ σας."

"Έτσι είναι," παραδέχτηκα. "Θα φανεί. Προς το παρόν την παλεύω," είπα ειλικρινά.

"Κάτι είναι και αυτό. Λοιπόν, πήγαινε να δουλέψεις και άστα αυτά, έχουμε ακόμα αρκετά πράγματα να κάνουμε. Ότι χρειαστείς όμως έλα να με βρεις, ναι; Πάντα μπορώ να αφιερώσω λίγα λεπτά σε σένα και το ξέρεις."

Χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο, της έκανα μια μεγάλη αγκαλιά -κάτι που συνήθιζα να κάνω αρκετά συχνά τώρα τελευταία. Το εννοούσα όταν έλεγα ότι η Elisa ήταν το στήριγμά μου και χαιρόμουν που ήταν βράχος και για μένα την ίδια.